Για τον καπετάν Βαγγέλη Λεμονή

Πέρασαν κιόλας σαράντα ημέρες από τότε που έφυγε ένας μεγάλος φίλος ή μάλλον ένας μεγάλος αδελφός. Ο καπετάν Βαγγέλης Λεμονής.

Από πιτσιρίκια ήμασταν μέσα στα πόδια του όταν είχε αναλάβει καπετάνιος στο Π.Κ. "Κατερίνα" μετά την συνταξιοδότηση του πατέρα του καπετάν Τριαντάφυλλου Λεμονή.

Ο καπετάν Βαγγέλης πάντα με το χαμόγελο και τις συμβουλές του, την καλή καρδιά,  την απλότητα που τον κατείχε, αλλά και το φιλότιμό του που τον έκανε να εξυπηρετήσει όλους τους Σκοπελίτες…

Τον βλέπαμε (παιδί και εγώ της παραλίας) να φέρνει από τον Βόλο με την "Κατερίνα" από κλωστές, βελόνες, είδη γάμου μέχρι γουρνοτσάρουχα για τους τσαγκάρηδες της εποχής…

Έφυγε ένας άνθρωπος που δεν είχε κατηγορήσει ποτέ κανέναν και πάντα είχε έναν καλό λόγο για όλους. Γενναιόδωρος με όλη τη σημασία της λέξεως, αλλά και αξιαγάπητος στην κοινωνία των Βορείων Σποράδων, από Αλόννησο μέχρι Τρίκερι. Τον ζούσα από έφηβος, όταν πήγα να τελειώσω το γυμνάσιο στο Βόλο και μάζευε τα Σκοπελιτάκια αυτής της εποχής (μιλάω για το 1964-66, που πηγαίναμε να...

τελειώσουμε τις δύο τελευταίες τάξεις στα γυμνάσια του Βόλου) και μας έκανε το τραπέζι στον Μεταφτσή ή στον Κωνσταντά και η κουβέντα γυρνούσε σε συμβουλές. «Μην παρατάς το Γυμνάσιο να το τελειώσεις…» μου έλεγε συνέχεια…

Καπετάν Βαγγέλη, από τότε που έφυγες η πρωινή μας παρέα στο φούρνο ή δίπλα στο ΚΑΠΗ έχει διαλυθεί, δεν θα είναι ποτέ όπως όταν ήσουν δίπλα μας. Σε πήρε ο Θεός αυτό το Σάββατο που έκανα τις πλάκες με το πλαστικό αηδόνι δίπλα σου και μετά στο ΚΑΠΗ εκείνη την ημέρα γελάσαμε το πρωί, αλλά το βράδυ ποιος να το 'ξερε πως θα κλαίγαμε γύρω από 'σένα.

Καπετάν Βαγγέλη δεν θα σε ξεχάσω ή μάλλον δεν θα σε ξεχάσουμε, θα είσαι πάντα δίπλα μας και μέσα στις καρδιές μας γιατί υπήρξες ένας άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης, που είναι πάρα πολύ δύσκολο να συναντήσει κάποιος σήμερα.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Σκοπέλου, που τόσο αγαπούσες, που θα σε σκεπάζει.

Γιάννης Δ. Τζώρτζης