Αντιεμβολιαστικό Κίνημα: Καλωσορίσατε στον Μεσαίωνα

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Αφιερωμένο στη μάνα που δεν εμβολιάζει το παιδί της

Η ιλαρά, μια ξεχασμένη ασθένεια μας χτυπά την πόρτα σαν συνέπεια και του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Φορείς και ιατρικοί σύλλογοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για να αποφύγουμε μια επιδημία ιλαράς και στη χώρα μας, τη στιγμή που η επιδημική έξαρση της ασθένειας παρατηρείται στην Ευρώπη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στο συγκεκριμένο θέμα. Πριν κάποια χρόνια, μέσα από τούτη εδώ την ιστοσελίδα, είχα ασχοληθεί με την καινούργια – που δεν είναι και τόσο καινούργια - μόδα(;) / τρέλα (;) που ακούει στο όνομα «αντιεμβολιαστικο κίνημα». Για όσους είχαν διαβάσει το κείμενο μου (κλικ), το οποίο αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα, θα πρόσεξαν ότι σε κάποιο σημείο γράφω: «θεωρώ υβριστικό άτομα τα οποία ζουν επειδή εμβολιάστηκαν να αφήνουν τα παιδιά τους ανεμβολιαστα», κλείνοντας το άρθρο μου με την γενική διαπίστωση ότι: «τα εμβόλια παραμένουν ο φθηνότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος πρόληψης λοιμωδών νοσημάτων που εφευρέθηκε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας». Γιατί ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι δισεκατομμύρια, παιδικές κυρίως, ζωές, έχουν σωθεί, όταν μετά το εμβόλιο της Ευλογιάς, τα 1805 και της Φυματίωσης το 1919, άρχισε η ραγδαία παραγωγή εμβολίων, ιδιαίτερα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρά ταύτα, ανιστόρητοι γονείς και γιατροί, με περιορισμένη ή με μονομερή εναλλακτικού τύπου ενημέρωση, δεν μπορούν να «διαβάσουν» αυτή την προσφορά.

Το 1840, τριανταπέντε χρόνια μετά την επιτυχημένη πορεία του εμβολίου της Ευλογιάς, όταν η νόσος είχε αρχίσει να κάμπτεται και να μην δημιουργεί τρόμο, ιδιαίτερα σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, όπου η εφαρμογή του εμβολίου ήταν σχεδόν ολοκληρωτική, άρχισαν οι πρώτες φωνές αμφισβήτησης της ασφαλείας του εμβολίου. Η αμφισβήτηση αυτή ήρθε και τότε, όπως και σήμερα, από την επόμενη γενιά (είχαν περάσει ήδη 35 χρόνια εφαρμογής του) και η νέα εκείνη γενιά δεν έβλεπε πλέον τη νόσο, που το εμβόλιο είχε περιορίσει σημαντικά, αλλά έβλεπε μόνο τις παρενέργειες από το εμβόλιο και έτσι σύγκρινε με λάθος τρόπο το «κόστος» με το «όφελος». Δεν έζησαν τη φρίκη του νοσήματος, γιατί δεν είχαν μνήμες από την απώλεια ή τη δια βίου αναπηρία αγαπημένων προσώπων. Έβλεπαν όμως το νόσημα να εξαφανίζεται και άρα τα παιδιά τους, αλλά και οι ίδιοι, δεν κινδυνεύουν πλέον.

«Δεν με ενδιαφέρουν, έλεγαν, οι χαροκαμένοι γονείς του παρελθόντος. Είμαι ευχαριστημένος που εγώ και τα παιδιά μου,  δεν κινδυνεύουμε» Λες και η ασφάλεια της οικογένειας τους επιτεύχθηκε με μια «θεϊκή» παρέμβαση με έναν «μαγικό τρόπο» και όχι με την δυναμική και αποτελεσματική παρουσία του εμβολίου.

Χρησιμοποίησα το παράδειγμα της Ευλογιάς, γιατί το εμβόλιο για το τρομερό αυτό νόσημα, ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να υπάρξει από πλευράς παρενεργειών, μεταξύ των εμβολίων. Και όμως, και αυτό ακόμα το «κακό» εμβόλιο εξαφάνισε κυριολεκτικά ένα τρομερό νόσημα.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, παρά την ποιοτική πρόοδο που έχει πετύχει η βιοτεχνολογία στην παραγωγή των εμβολίων. Των εμβολίων, που είναι πλέον εντελώς ακίνδυνα χωρίς άμεσες ή απώτερες συνέπειες. Δυστυχώς, όμως, ο άνθρωπος δεν αλλάζει στα βασικά του χαρακτηριστικά. Όλο και κάποιοι θα υπάρχουν μεταξύ μας που θα υποστηρίζουν ότι το «μελί δεν είναι γλυκό. Το νιώθεις γλυκό, επειδή κάποιοι σου το είπαν». Κάποιοι γονείς θεωρούν ότι οι εκατόμβες ανθρωπίνων ζωών, αποτελούν σενάρια επιστημονικής φαντασίας και ας πασχίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) να τους πείσει δίνοντας σε αριθμούς «το τότε και το σήμερα».

Στο βραχύ αυτό κείμενο, δεν θα αφιερώσω ούτε χώρο,  ούτε  χρόνο, για να πείσω το 1 – 1,5% των γονέων που δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους, γιατί θεωρώ ότι είναι μάταια η προσπάθεια. Ιδιαιτέρα είναι αναποτελεσματική κάθε προσπάθεια προς εκείνους τους γονείς που είναι φανατικά τοποθετημένοι εναντία στον εμβολιασμό, ως οπαδοί ποδοσφαιρικού σωματείου προς τον αντίπαλο.

Οι παραπάνω γονείς, σύμφωνα με μελέτες , έχουν επαρκή παιδεία, αλλά όχι και αντίστοιχη Ιατρική παιδεία, ενημερώνονται επιλεκτικά από μέσα κοινωνικής δικτύωσης και συγκεκριμένα το Facebook, που συμμετέχουν άτομα με παρόμοιες απόψεις, έχουν την τάση να «ταξιδεύουν» σε εναλλακτικού τύπου ιστοσελίδες που ασχολούνται με την υγεία, με ιστοσελίδες, επίσης, φιλοσοφικού περιεχομένου που αμφισβητούν τη σημερινή στάση απέναντι στη ζωή και τέλος είναι αρκετά καλού κοινωνικού και οικονομικού επιπέδου. 

Συνήθως οι διαχειριστές αυτών των συγκεκριμένων ιστοσελίδων (που δεν φαίνεται να είναι γιατροί ή ειδικοί, εν πάση περιπτώσει) προτρέπουν τους γονείς να μην εμβολιάζουν τα παιδιά τους γιατί, ισχυρίζονται, πως πίσω από τα εμβόλια και γενικά τα φάρμακα βρίσκονται φαρμακευτικές εταιρίες που πλουτίζουν εις βάρος μας και γιατροί που «τα παίρνουν» από τις φαρμακευτικές. Δηλαδή, ένα αλαλούμ. Κάποιοι γονείς μάλιστα βρίσκονται σε τέτοια σύγχυση που ρωτάνε αν πειράζει που το παιδί τους κάνει παρέα με αλλά παιδιά που είναι εμβολιασμένα. Με αλλά λόγια δεν πιάνουμε πάτο, αλλά … Μεσαίωνα!

Γι' αυτό, λοιπόν, δεν θα απευθυνθώ σε κείνους τους γονείς που έχουν πάρει τις αποφάσεις τους να μην εμβολιάσουν τα παιδιά τους.

Απευθύνομαι:

Στους γονείς, οι οποίοι επιθυμούν επιλεκτικό εμβολιασμό, χωρίς να διαθέτουν κανένα επιστημονικά τεκμηριωμένο επιχείρημα. Αποφεύγουν συνήθως το εμβόλιο της Ιλαράς και της Ηπατίτιδας Β.

Στους γονείς που επιθυμούν να εμβολιάσουν τα παιδιά τους σε μεγαλύτερη ηλικία, χωρίς να γνωρίζουν ότι τα μικρότερα παιδιά είναι τα πλέον ευάλωτα στα λοιμώδη νοσήματα (διφθερίτιδα, τέτανο, κοκκύτη, πολιομυελίτιδα, μηνιγγίτιδα, ηπατίτιδα).

Στους γονείς που θεωρούν ότι βλάπτεται το ανώριμο ανοσοποιητικό σύστημα του μωρού τους, χωρίς να γνωρίζουν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα ενός 2μηνου βρέφους είναι ικανό να επεξεργασθεί ταυτόχρονα εκατοντάδες αντιγόνα.

Στους γονείς που ισχυρίζονται ότι τα παιδιά τους ζουν υπό άριστες συνθήκες υγείας και διατροφής, ώστε να είναι άτρωτα.

Στους γονείς που βλέπουν το σήμερα των παιδιών τους και όχι το αύριο με τον καρκίνο του τραχήλου τής μήτρας της κόρης, τα εγγόνια με συγγενείς ανωμαλίες (τύφλωση, κώφωση, συγγενή καρδιοπάθεια) από ερυθρά της εγκύου, την κόρη τους και του εμβρύου της  που κινδυνεύει η ζωή τους αν προσβληθεί από τον ιό της γρίπης, την ανεπανόρθωτη βλάβη της γενετικής ικανότητας του γιου από παρωτίτιδα και τον κίνδυνο της ζωής της κόρης ή του γιου από παγκρεατίτιδα, από το ίδιο νόσημα.

Στους γονείς που αποδίδουν την αυτιστική συμπεριφορά ή τη μαθησιακή ανεπάρκεια του παιδιού τους στο εμβόλιο της Ιλαράς, χωρίς να γνωρίζουν ότι ο Άγγλος γιατρός που δημοσίευσε αυτή την ψεύτικη πληροφορία, έπαψε να είναι γιατρός, διότι του αφαιρέθηκε το δίπλωμα, οι συνεργάτες του στη δημοσίευση του άρθρου ήταν οι μάρτυρες κατηγορίας στο Δικαστήριο, διότι τους έδωσε ψεύτικα αποτελέσματα και το περιοδικό ζήτησε συγγνώμη από όλο τον πληθυσμό της γης, διότι έπεσε θύμα πλάνης.

Στους γονείς που συνδέουν την σκλήρυνση κατά πλάκας με «τον σωτήρα της ανθρωπότητας», όπως πρόσφατα ανακυρηχτηκε, το εμβόλιο κατά της Ηπατίτιδας Β. Αυτή η σχέση με την σκλήρυνση, ουδέποτε αποδείχτηκε.

Στους γονείς, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, που συνδέουν το μοναδικό εμβόλιο που προστατεύει από καρκίνο, τον πολύ συχνό καρκίνο της μήτρας, το εμβόλιο HIV, με την σεξουαλική απελευθέρωση των κοριτσιών τους, λες ότι αυτός ο φόβος ήταν που τα συγκρατούσε. Να ληφθεί υπό ΄οψιν, ότι πριν την εμφάνιση του εμβολίου αυτού, υπήρχε αγνοία, σχεδόν, για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Στους γονείς που πέρα από το παιδί τους, δεν υπάρχει κανείς άλλος. Υπάρχουν, όμως, μεταξύ μας άτομα ευάλωτα που δεν πρέπει να μολυνθούν από κάποια μικρόβια. Δεν μπορούν, όμως, να εμβολιασθούν, γιατί το νόσημα από το οποίο πάσχουν δεν επιτρέπει τη χρήση εμβολίων ή τα εμβόλια δεν είναι αποδοτικά. Τέτοια νοσήματα είναι τα κακοήθη, τα αυτοανοσα, που οι πάσχοντας βρίσκονται σε θεραπεία με φάρμακα που καταστέλλουν το αμυντικό σύστημα, υπερήλικες που η ανοσία τους έχει εξασθενησει, μικρά βρέφη που δεν έχουν αρχίσει ακόμη τους εμβολιασμούς, έγκυες γυναίκες και άλλες πολλές κατηγορίες συνανθρώπων, γνωστών μας και αγνώστων, που κινούνται μεταξύ μας. Όλοι οι παραπάνω κινδυνεύουν από τα παιδιά που δεν έχουν εμβολιασθεί. Το είπαμε όμως και παραπάνω. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα και ενδιαφέρονται μόνο για τα πρόσωπα που τους περιβάλουν και σχετίζονται μαζί τους με στενούς βαθμούς συγγενείας.

Στους γονείς που νομίζουν ότι οποίος σπουδάσει Ιατρική, γνωρίζει τα πάντα γύρω από αυτή την επιστήμη και άρα γνωρίζει και τα εμβόλια και τη χρήση τους. Πολύ περισσότερο στους γονείς που ακούν και αντιγράφουν ανθρώπους που μπορεί να είναι πτυχιούχοι της Ιατρικής, έχουν, όμως, μια εντελώς διαφορετική (εναλλακτική) αντίληψη για την Ιατρική, που ουσιαστικά δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που σπούδασαν και θα τολμούσα να πω ότι αποτελεί «παραχάραξη» της ιατρικής

Βεβαία, δεν πρόκειται να ασχοληθώ καθόλου με τις εναλλακτικού τύπου απόψεις που σχετίζονται με την Ιατρική, γιατί θεωρώ ότι αυτές δεν είναι Ιατρική. Είναι κάτι άλλο, που εγώ δεν μπορώ ν' αφορίσω, ούτε και να ερμηνεύσω τους βαρύγδουπους τίτλους τους και φοβάμαι ότι ούτε και οι ίδιοι, μια και δεν αποτελούν επιστήμη, αλλά εκμεταλλεύονται τον συρμό της εποχής, που είναι η επιστροφή στα παλιά. Στην εποχή , δηλαδή, που ο μέσος ορός ζωής του ανθρώπου ήταν τα 45 χρόνια. Σε λίγο, δεν θα μου κάνει εντύπωση, αν κάποιοι βρεθούν να υποστηρίξουν ότι πρέπει να γυρίσει ο άνθρωπος στις σπηλιές, γιατί η ζωή είναι πιο υγιεινή μέσα σε αυτές, ένεκα της επαφής με το χώμα !

ΥΓ 1: Το κείμενο αυτό απευθύνεται κατά βάση σε γονείς, ιδιαίτερα στους νεότερους από αυτούς, που είναι περισσότερο επιρρεπείς «σε ό,τι θεωρείται μοντέρνο», γιατί έλκονται από το διαφορετικό και θέλουν να βρίσκονται στο 1%, θεωρώντας το 99% άμυαλο και χωρίς προβληματισμό. Επηρεάζονται εύκολα χωρίς να μπαίνουν στον κόπο να κάνουν κριτική των πληροφοριών από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από αυτά που θα πει ο κάθε «ειδικός» επί παντός, αρκεί να είναι «αναγνωρίσιμος» (δημοσιογραφοι, ηθοποιοί, τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές, κ.ο.κ )

Όλοι αυτοί και αυτά που λένε, κεντρίζουν ευαίσθητες χορδές ανθρώπων που είναι επιρρεπείς, γιατί είναι δομημένοι από τέτοιο γενετικό υλικό, που θέλουν να είναι πάντοτε με τους λίγους, με αυτούς που αμφισβητούν τους πολλούς και βρίσκονται στην αντίπερα όχθη.

ΥΓ 2 : Οι φωτογραφίες που επισυνάπτονται σε αυτό το κείμενο απεικονίζουν ανεμβολιαστα άτομα, που είχαν την ατυχία να νόσησαν από τον ίο της πολιομυελίτιδας, ενός ίου ο οποίος  σήμερα θεωρείται ότι έχει παντελώς εκλείψει από προσώπου γης. Όπως, ακριβώς, θεωρούσαν κάποιοι και για τον ίο της ιλαράς, αλλά και για πολλούς άλλους. Η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί οι ιοί υπάρχουν γύρω μας και με την πρώτη ευκαιρία που θα βρουν προσβάλουν τα ευάλωτα και απροστάτευτα άτομα με αποτέλεσμα τη νόσο. Και η ιστορία δείχνει ότι, οπότε πέφτει η εμβολιαστική κάλυψη ενός πληθυσμού, η ασθένεια πολύ σύντομα αυξάνεται σε συχνότητα και εμφανίζονται επιδημίες. Είναι αυτό ακριβώς που ζούμε σήμερα με την επιδημική έξαρση της ιλαράς.