Δρακοντιά ή φιδόχορτο: Δηλητήριο και αρχαίο "γιατρικό"

 Προσοχή, φυτό πολύ τοξικό

 Όλα τα είδη του γένους αυτού, έχουν δηλητηριώδεις ιδιότητες και χρειάζεται προσοχή,
γιατί τα μικρά παιδιά έλκονται από το κόκκινο χρώμα της ταξικαρπίας του

Την βρίσκουμε αυτή την εποχή και στη σκοπελίτικη φύση σε χωράφια, χαντάκια και άκρες δρόμων και μας έλκει από το έντονο χρώμα της. Θεωρείται φαρμακευτικό φυτό και η ρίζα του συλλέγεται και χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση διαφόρων ασθενειών… Ο Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.Χ.) έλεγε ότι θεραπεύει το έλκος και ότι αν το πιεις με κρασί ανοίγει την όρεξη για… έρωτα!

Ερεθιστικό στο δέρμα και τοξικό στο Κ.Ν.Σ. με γεύση καυστική…

Όπως σημειώνουν φίλοι της εκλεκτής ομάδας στο fb ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙΣ στα αρχαία χρόνια το έτρωγαν γιατί θεωρούσαν ότι δίνει υγεία και είναι κατάλληλο για πολλές παθήσεις και φλεγμονές και ότι αν τρίψεις τα χέρια σου με τους καρπούς δεν σε δαγκώνει οχιά!

Προσοχή, ιδιαίτερα στα παιδιά, γιατί οι δηλητηριάσεις δεν είναι σπάνιες.

Δηλητήριο Ξανά..!

Απόγευμα μιας συνηθισμένης Κυριακής, η γυναίκα που φροντίζει τα ζώα όλων μας (Ουρανία) με βρήκε τυχαία και μου ζήτησε να γράψω για την ύπαρξη δηλητήριου για ακόμα μια φορά διαθέσιμο για κατανάλωση μέσα στο χωριό.

Το κείμενο το γράφω κυρίως για ενημέρωση για αυτούς που έχουν ζώα αλλά και γι' αυτούς που θέλουν να προστατέψουν ζώα και ίσως και τα παιδιά τους από μια σάπια κατάσταση.

Το να τοποθετείται δηλητήριο σε τακτά χρονικά διαστήματα σε έναν τόπο αποτελεί απόδειξη ότι όλα αυτά που σχολιάζουμε δικαίως μας συμβαίνουν.

Ούτε για φίλους δεν είμαστε άξιοι.

Με λύπη

Βαγγέλης Δρόσος

Έχετε δοκιμάσει δηλητήριο;

Λυπάμαι για τις προτεραιότητες που θέτουμε σαν άνθρωποι και τις δράσεις γύρω από αυτές. Μάλλον οι σημαντικές αξίες έχουν σβήσει από την καθημερινότητα μας και πριν βιαστούν οι «καλοπροαίρετοι» να σχολιάσουν, το παρακάτω περιστατικό έχει σχέση με όσα συμβαίνουν σε εμάς και τη χώρα μας.

Στην περιοχή Γουρνάμπελα, στο κέντρο τη Σκοπέλου υπήρχε διαθέσιμο δηλητήριο, όποιος ήθελε χθες το βράδυ θα μπορούσε να δοκιμάσει, αλλά δεν το έκανε κανείς πέραν μικρών τετράποδων φίλων.

Πολλά κατέληξαν νεκρά και πέθαναν αβοήθητα, το δικό μου σώθηκε. Το έσωσε η Ουρανία! Αλλά δεν σώθηκα εγώ... Δεν μπορώ να καταλάβω αν η πικρή αίσθηση που έχω είναι θυμός ή λύπη, (πάντως σίγουρα δεν είναι δηλητήριο). Θυμός για την μικροψυχία και λύπη για τη σήψη της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που στο βωμό του τουρισμού και της δυτικής επιρροής θυσιάζει τα πάντα και πάνω απ' όλα θυσιάζει την συνύπαρξη του ανθρώπου με τη φύση.

Ξαναρωτώ λοιπόν - δηλητήριο έχετε δοκιμάσει; Και κυρίως ρωτάω τους...