Της
Παρασκευής Κουτούμπα
Όχι, προς Θεού. Μη μου πειράζετε τον παράγοντα. Διότι είναι μέγας και πολύς και τεράστιος κι αρπάζεται εύκολα και καπριτσώνεται άσχημα άμα τον θίξεις. Διότι έτσι κάνουν να’ούμ’ όλοι οι παράγοντες του δικού του μεγέθους.
Δεν
ξέρω άμα με αντιλαμβάνεσθε δηλαδή. Που
πα να πει άντε να χαθείς από κει μωρή
που θα σου δώσω και προτεραιότητα να
περάσεις, ποιά νομίζεις ότι είσαι; Εγώ
είμαι παράγοντας και συ ψηφοφόρος, που
πα να πει τίποτα. Ένα ψηφαλάκι. Δηλαδή
όχι και τίποτα, το ψηφαλάκι δηλαδή. Αυτό
θα μου χρειαστεί διά τας εκλογάς. Μετά
πάλι σε πετάω στα σκουπίδια. Εκτός δηλαδή
κι άμα δεν έχεις σκοπό άμα έρθει η ώρα
να τσακιστείς να πα να ρίξεις σε μένα
το ψηφαλάκι κι έχεις σκοπό μωρή κάργια
να πα να το δώσεις σ’ άλλονε, οπότε μωρή
σε πετάω από τώρα στα σκουπίδια. Κι άντε
πέρα να περάσω με το τριαξονικό μου –
το τζιπ και την κούρσα τα έχω σπίτι στο
γκαράζ, σιγά να μην κυκλοφορήσω με το
Καγιέν μπροστά σου να μου το ματιάσεις
γρουσούζα. Αυτά τα έχω άμα βγαίνω σε
καμιά εθνική. Που τολμάς να μου φέρεις
κι αντίρρηση παλιομπετούγια. Εμένα που
είμαι μορφή στο κόμμα από δεκαπέντε
χρονών. Από δεκαπενταμελές ξεκίνησα
και να’ μαι τώρα πού έφτασα. Που πάλεψα
με...