Ουστ..!

Της Παρασκευής Κουτούμπα

Όχι, προς Θεού. Μη μου πειράζετε τον παράγοντα. Διότι είναι μέγας και πολύς και τεράστιος κι αρπάζεται εύκολα και καπριτσώνεται άσχημα άμα τον θίξεις. Διότι έτσι κάνουν να’ούμ’ όλοι οι παράγοντες του δικού του μεγέθους.

Δεν ξέρω άμα με αντιλαμβάνεσθε δηλαδή. Που πα να πει άντε να χαθείς από κει μωρή που θα σου δώσω και προτεραιότητα να περάσεις, ποιά νομίζεις ότι είσαι; Εγώ είμαι παράγοντας και συ ψηφοφόρος, που πα να πει τίποτα. Ένα ψηφαλάκι. Δηλαδή όχι και τίποτα, το ψηφαλάκι δηλαδή. Αυτό θα μου χρειαστεί διά τας εκλογάς. Μετά πάλι σε πετάω στα σκουπίδια. Εκτός δηλαδή κι άμα δεν έχεις σκοπό άμα έρθει η ώρα να τσακιστείς να πα να ρίξεις σε μένα το ψηφαλάκι κι έχεις σκοπό μωρή κάργια να πα να το δώσεις σ’ άλλονε, οπότε μωρή σε πετάω από τώρα στα σκουπίδια. Κι άντε πέρα να περάσω με το τριαξονικό μου – το τζιπ και την κούρσα τα έχω σπίτι στο γκαράζ, σιγά να μην κυκλοφορήσω με το Καγιέν μπροστά σου να μου το ματιάσεις γρουσούζα. Αυτά τα έχω άμα βγαίνω σε καμιά εθνική. Που τολμάς να μου φέρεις κι αντίρρηση παλιομπετούγια. Εμένα που είμαι μορφή στο κόμμα από δεκαπέντε χρονών. Από δεκαπενταμελές ξεκίνησα και να’ μαι τώρα πού έφτασα. Που πάλεψα με...

λύσσα για τα δίκια του λαού ενάντια στον καπιταλισμό και την εκμετάλλευση. Που έχουνε το άγαλμά μου μωρή σε όλα τα συνδικάτα. Που υιοθέτησα όλη την εργατιά. Τσιμέντα, χαλυβουργία, ναυπηγεία, όλη η πλέμπα -ο εργαζόμενος λαός, πώς να πω- όλοι «μπαμπά» με φωνάζουνε. Που περνάω με το Καγιέν απ’ το Θεσσαλικό κάμπο και δακρύζουνε τα μπαμπακοχώραφα. Που κατεβαίνω παραλία για καφέ και κόβει το αφρόγαλα στα καπουτσίνια.

Και τί σε νοιάζει μωρή καλτσοδέτα που φοράω Ρόλεξ; Δώρο του αρχηγού επειδή είμαι άξιος και μάγκας και καραμπουζουκλής. Και το κότερο σε πείραξε ρε κλώσσα; Δώρο του κόμματος για την πολύτιμη προσφορά μου στον αγώνα. Ξέρουνε ότι είμαι και ο πρώτος ψαράς και θα προσφέρω τις υπηρεσίες μου και στα αδέρφια μας τους ψαράδες. Εσένα δε σου χαρίσανε ούτε κολυμπηθρόξυλο γιατί είσαι αντιδραστικιά. Και θα πληρώσεις κι εφορία τα μαλλιοκέφαλά σου να μείνεις καραφλή, να μη σε πλησιάζει άντρας. Και θα κανονίσω να σε απολύσουνε κιόλας προβληματικιά, που θα με πεις εμένα μνημονιακό επειδή το κόμμα μου τ’ αγαπάει ο λαός και το’ κανε κυβέρνηση. Να μάθεις άλλη φορά τί εστί παράγοντας. Που τολμάς να βγαίνεις και στο δρόμο με τη σακαράκα σου τη μικροαστική. Κι ούτε λες σε κανένανε μωρή κακιασμένη τί θα ψηφίσεις. Γι’ αυτό ό, που σε βρίσκω στο δρόμο θα τρως τη σκόνη μου μωρή.