Σωσίβια...

Παγιδευτήκαμε στο παρελθόν.

Πιανόμαστε απ' τις λέξεις για να σωθούμε.

Λέξεις σπουδαίων ανδρών, μιας εποχής, που όπως φαίνεται, οι γυναίκες στόμα είχαν και μιλιά δεν είχαν. Από ελάχιστες ο λόγος τους επέζησε.

Αναζητούμε λόγια σοφά, λόγια που έμειναν στην ιστορία, όπως οι ναυαγοί τα σωσίβια. Καμαρώνουμε για τις ανακαλύψεις μας, για την καταγωγή μας.

Και τι μ' αυτό; Σωνόμαστε γιατί οι ρίζες μας είναι τροφαντές;
 Νοιαζόμαστε για τα καινούρια φύτρα;

Πνιγόμαστε. Πνιγόμαστε στην προσπάθεια να πιαστούμε από τα πιο μακρινά μας σωσίβια. Και τα παιδιά μας; Τα εγγόνια μας, από ποια σωσίβια θα πιαστούν, αφού εμείς τους μεγαλώνουμε την απόσταση; Τι είδους δικά μας πατήματα θα αφήσουμε στο πέρασμά μας, για να πατήσουν;

Αναζητούμε σωσίβια, γιατί πετάξαμε τα ολοκαίνουργα που…