Κι αν "όχι";

Αφιερωμένο σε σένα, φραγκοχλιδάτε μεγαλεπήβολε μεγαλοπαράγοντα της ελληνικής επαρχίας.

Λέω επαρχίας γιατί σε επαρχία και μάλιστα νησιωτική ζω και γω. Και δω οι συνθήκες είναι όπως ξέρεις και ξέρω ιδιαίτερες.

Βλέπω εδώ και μέρες τον πανικό στα μάτια σου. Η πάντα τουρλωτή καμαρωτή κοιλιά σου τώρα τελευταία πάλλεται και λαχανιάζει σπασμωδικά με σένα να είσαι στα πρόθυρα εμφράγματος.

Δεν ξέρω πόσες από τις καταθέσεις σου φιλοξενούνται σε ελληνικές και πόσες σε ξένες τράπεζες. Αλλά όλο και κάτι θα' χεις και δω. Αφού όποτε πάω στην τράπεζα αρχές του μήνα, για να καταθέσω το 70% του μισθουλάκου σε λογαριασμούς και χαράτσια, σε βλέπω να στρογγυλοκάθεσαι κάθε φορά σα μαχαραγιάς στο γραφείο του διευθυντή. Άρα όλο και θα' χεις πάρε δώσε με την τράπεζα. Μπορεί πενταψήφιο, μπορεί και εξαψήφιο το νούμερο του αθροίσματος των πέντε-έξι διαφορετικών λογαριασμών σου.

(Εγώ προσωπικά δε θυμάμαι πια πώς είναι να' χεις λογαριασμό στην τράπεζα. Αν θες να σου πω για χρέη, ναι.)

Μα πώς και σε πήρε ξαφνικά ο πόνος για τους συνταξιούχους, που θα στηθούν στην ουρά να πάρουν το 60άρι της μέρας; Εσένα δε σ' έχω δει ποτέ σε ΑΤΜ. Στοιχηματίζω ότι δεν ξέρεις καν να το χρησιμοποιείς.

Πονάς για τον τουρισμό, λες. Μάλλον για τις κρατήσεις του πεντάστερου ξενοδοχείου σου. Κόπτεσαι για την εικόνα που θα δίνει προς τα έξω η χρεωκοπημένη Ελλάδα. Ναι, μα όποτε σε πλησίασαν άνθρωποι των γραμμάτων και του πολιτισμού, που δούλευαν ακριβώς για να βελτιώσουν αυτή την εικόνα, για να δείξουν ότι ο τόπος εκτός από θάλασσα και ήλιος είναι πολύ περισσότερα πράγματα, και σου ζήτησαν να συνδράμεις χρηματικά το έργο τους, τους αγνόησες επιδεικτικά. Όποτε σου ζήτησαν τα σχολεία του τόπου σου να τσοντάρεις λιγάκι στο άδειο τους ταμείο, τους κορόιδεψες με λίγα κυβικά πετρέλαιο λες κι ήταν φτωχοί συγγενείς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Ευστάθιος Κατσίκας, ξυλογλύπτης: Οι Τρεις Ιεράρχες του Παπαδιαμάντη και το τρενάκι του Πηλίου

Ευστάθιος Ε. Κατσίκας
Ξυλουργός - Ξυλογλύπτης
1871-1925

Ο Ευστάθιος Ευσταθίου Κατσίκας γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1871. Ορφανός κι από τους δυο γονείς, μεγάλωσε δίπλα σε μια θεία του. Από μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται δείχνοντας ιδιαίτερο ζήλο, δημιουργικότητα αλλά και ταλέντο. Σε ηλικία δεκατριών ετών, με τη βοήθεια φίλων του, συγκέντρωσε τα υλικά και έχτισε κυριολεκτικά με τα χέρια του, εξ αρχής, ένα μικρό σπιτάκι για χάρη της θείας που τον είχε μεγαλώσει.

Η βασική του ιδιότητα ήταν αυτή του ξυλουργού – για ένα διάστημα πέντε ετών εργάστηκε και στο εμπορικό ναυτικό. Πάντως, έδειξε νωρίς ότι κατείχε γενικότερα εμπορικό και επιχειρηματικό δαιμόνιο, πρωτοφανές για την εποχή του. Αυτά, βέβαια, σε συνδυασμό με μια ανήσυχη, καλλιτεχνική φύση: ο Ευστάθιος Κατσίκας ήταν παράλληλα ταλαντούχος ξυλογλύπτης.

Στις 16 Ιουλίου του 1895 παντρεύεται στη Σκιάθο τη Μόρφω Γεωργίου Σαρρή. Μαζί αποκτούν έξι (6) παιδιά: την Ελένη (1896), το Γεώργιο (6/6/1900), την Αρετή (1903), τη Μαρίνα (1906), τη Σοφία (1908) και τελευταία την Ευαγγελία (1911). Το 1906 η δεκάχρονη Ελένη και η νεογέννητη Μαρίνα αρρωσταίνουν από ευλογιά. Για το φόβο εξάπλωσης της ασθένειας, η – τότε – κοινότητα  απαιτεί την απομάκρυνση των αρρώστων από το χωριό.

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Cyanide Bliss!

Πρόδρομος Ισόπουλος:
"ο κύριος καθηγητής".
Μαθαίνω ότι έφυγε πρόσφατα.
 Δεν πρόκειται να ξεχαστεί, όμως.
Ούτε από το χώρο της Αναλυτικής
Χημείας-ούτε κι από μας,
που τον γνωρίσαμε...

Πρώτα πρώτα μια διευκρίνιση: το παρακάτω κείμενο δεν είναι δικό μου. Η μόνη μου σχέση με τον άγνωστο αρθρογράφο - πέρα από την ταύτιση των απόψεων φυσικά! - έχει να κάνει με το ότι κι οι δυο περάσαμε από τα έδρανα του Τμήματος Χημείας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων-και ειδικά από το μάθημα Χημικής Φαρμακολογίας που δίδασκε ο αξέχαστος Πρόδρομος Ισόπουλος, ο "κύριος καθηγητής" με την ολύμπια παρουσία, τις ανεξάντλητες γνώσεις, το μοναδικό χάρισμα επικοινωνίας με τους φοιτητές. Δάσκαλος με όλη τη σημασία της λέξης. Που μας έπαιρνε μεσημέρι Κυριακής για μια μίνι εκδρομή στο νησί των Ιωαννίνων, για τσίπουρο και κουβεντούλα. Όλο το τμήμα. Μεγαλείο και απλότητα-αυτά που κάνουν τον αληθινό δάσκαλο. Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση, κύριε καθηγητά. Ναι, κατάφερα να γίνω χημικός του πάγκου, όπως λέγαμε. Οι συνθήκες δε με άφησαν να μάθω περισσότερα κοντά σας, όμως αυτά που έμαθα τα κρατάω σαν πολύτιμη παρακαταθήκη. Καλή αντάμωση.

Και μια φιλική ματιά στον άγνωστο αρθρογράφο-συμφοιτητή: η σελίδα σου, συνάδελφε, "κατέβηκε" βάναυσα - καταλαβαίνω για ποιούς λόγους. Το εξαιρετικό άρθρο σου όμως το αναπαράγω, σε πείσμα των καιρών. Ελπίζω να το δεις και να χαρείς.

"Δεν θέλει και πολύ φιλοσοφία για να καταλάβεις ότι ένα σύνολο δεν είναι το αλγεβρικό άθροισμα των μερών του. Στην περίπτωση της σελίδας γνωστής εταιρίας εξόρυξης χρυσού σχετικά με το κυανιούχο νάτριο, μπορεί κανείς να διαπιστώσει πώς μπορείς να…

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ

tomagazakitisodouoneiron.blogspot.gr