Τα τοπωνύμια της Σκιάθου στο έργο του Παπαδιαμάντη

Τοποθεσίες Πολιτιστικού και Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος
(όπως περιγράφονται μέσα από τα διηγήματα του Αλ. Παπαδιαμάντη)

(κλικ για να δείτε τον χάρτη)

Οι πινακίδες έχουν τοποθετηθεί από τον Πολιτιστικό Σύλλογο "η Σκιάθος". Τα τοπωνύμια έχουν ανακτηθεί από τα "Άπαντα" (εκδ. Δόμος) και οι θέσεις τους είναι ενδεικτικές της ευρύτερης περιοχής στην οποία αναφέρονται.

Τα τοπωνύμια αυτά, έχουν τη δική τους φωνή και αφηγούνται τη μακρόχρονη ιστορία της Σκιάθου. Οι ονομασίες αυτών των τόπων, προέρχονται από τη διαμόρφωση του τοπίου (ρέμα Αγαλλιανούς, Κακόρεμα, Καμίνι, Κεφάλα), της θέσης του και τη χρήση του από τους κατοίκους (Αλώνι, Μύλος, Μποστάνια, Ταρσανάς), από κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα, από φυτά ή δέντρα που φύτρωναν ή καλλιεργούνταν σ’ αυτόν τον τόπο (Αμπελάκια, Ρόγγια, Μυγδαλιά), από παραδόσεις ή συμβάντα τοπικά (Το νησί της Ουρανίτσας, της Κοκκώνας το σπίτι),  από υπάρχοντα ερείπια (Πρυί, Κάστρο), μνημεία και εκκλησίες (Ευαγγελίστρια, Αγία Αναστασά, Άγιος Παντελεήμων, Μνημούρια). Η ακριβής ερμηνεία ενός τοπωνυμίου είναι μεγάλο ζήτημα, εξαιτίας του γεγονότος ότι μέσα στο χρόνο, οι λέξεις αυτές έχουν παραφραστεί, από στόμα σε στόμα, με αποτέλεσμα να μην είναι κανείς σίγουρος για την αρχική τους προέλευση.

Πινακίδες με σκιαθίτικα μοτίβα

Με σκοπό την διατήρηση των παραδοσιακών τοπωνυμίων του οικιστικού ιστού της Σκιάθου, όπως είναι μέχρι σήμερα γνωστά μέσα από την προφορική παράδοση, ο Πολιτιστικός Σύλλογος «H Σκιάθος» ανέλαβε την πρωτοβουλία κατασκευής 20 ενημερωτικών πινακίδων, με τη σχετική αναφορά.

Οι πινακίδες διακοσμήθηκαν με μοτίβα από την σκιαθίτικη υφαντική τέχνη, όπως έχουν καταγραφεί στην εμπεριστατωμένη μελέτη για το σκιαθίτικο λαϊκό πολιτισμό του Οικονόμου Γεωργίου Α. Ρήγα, «Σκιάθος λαϊκός πολιτισμός» εκδόσεις Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Οι πινακίδες φιλοτεχνήθηκαν από Σκιαθίτισσα καλλιτέχνιδα και τοποθετήθηκαν μετά από σχετική άδεια που πήρε ο Σύλλογος από τον Δήμο.

Τοπωνύμια όπως Τσαλαβούτα, Ποτόκι, Μεσοχώρι, Το Γλυφονέρι, Μεγάλο Καλντερίμι, Τα πευκάκια, Ο βράχος, κ.α., πήραν τη θέση τους «επίσημα» πια, διατηρώντας έτσι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού πολιτισμού του νησιού.