Αγάπη μου!
Πέρασαν κιόλας τέσσερις μήνες που έφυγες από κοντά μας! Κι ακόμα πολλές φορές έχω την αίσθηση ότι θα ξυπνήσω το πρωί και θα είσαι στο πλευρό μου... Τα όνειρά μου είναι πολύ ζωντανά... Πολλές φορές ξυπνάω με το όνομά σου στα χείλη μου...
54 χρόνια μαζί... μια ζωή... με τις χαρές και τις λύπες μας... ο ένας να στηρίζει τον άλλον... Ήμουν μόλις 18 χρονών, εκείνο το Πάσχα στο 272 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όταν γνωριστήκαμε. Ούτε μπορούσα να διανοηθώ ότι εκείνος ο στρατιωτικός γιατρός με το γοητευτικό χαμόγελο θα γινόταν ο σύντροφος της ζωής μου. Τότε το μόνο που με ένοιαζε ήταν οι σπουδές μου και το μέλλον μου.
Όμως στάθηκα τυχερή, ευλογημένη θα έλεγα, να βρεθείς στο δρόμο μου εσύ και να φτιάξουμε μια όμορφη οικογένεια. Πιστεύω ότι για όλους τους ανθρώπους υπάρχει ο σωστός σύντροφος, αυτός που θα σταθεί στο πλάι σου, αυτός που θα σε στηρίζει και θα σ'αγαπάει αληθινά. Αλλά είναι θέμα τύχης να βρεθεί στο δρόμο σου τη σωστή στιγμή. Κι εγώ στάθηκα πολύ τυχερή σ'αυτό.