Μια πρώτη γνωριμία με την συγγραφέα Έφη Βατανίδου και το "Ταξείδιον απαράμιλλον”

Στον φιλόξενο κήπο του Μουσείου - Αρχοντικού Βακράτσα, θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 10 Αυγούστου 2018, στις 20.00, το καινούριο βιβλίο της Έφης Βατανίδου από τις εκδόσεις "Αρμός" με τίτλο "Ταξείδιον απαράμιλλον”.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η αντιδήμαρχος Σκοπέλου Αθηνά Ντάκη, ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Αλέκος Σαρρής και η συγγραφέας.
Με αφορμή αυτή την ενδιαφέρουσα βιβλιοπαρουσίαση, συναντήσαμε στη Σκόπελο την συγγραφέα Έφη Βατανίδου και μέσα από έξι ερωτήσεις σας την παρουσιάζουμε:

κα Βατανίδου πότε ξεκινά η περιπέτειά σας με τη γραφή;

ΕΦΗ ΒΑΤΑΝΙΔΟΥ
Συγγραφέας

Ξεκίνησα να γράφω το 2011 μετά από επίμονη προτροπή φίλης ψυχολόγου, αλλά και λόγω εσωτερικών συναισθηματικών και εγκεφαλικών επιταγών που με είχαν κατακλύσει. Φαίνεται πως είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Έτσι λοιπόν το 2013 εκδίδεται το «Χαλάλι σου-Helal Olsun» από τις εκδόσεις Ι.Σιδέρη. Είναι μια ιστορία βασισμένη στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1924 με έντονα βιωματικά στοιχεία από την πλευρά της γιαγιάς μου από την Κωνσταντινούπολη. Το 2015 ακολουθεί η «Ζωή χωρίς μπούσουλα», από τις ίδιες εκδόσεις. Είναι ένα μυθιστόρημα για ναυτικούς, εμπνευσμένο από τους στίχους του Νίκου Καββαδία, με μια αναδρομή στα χρόνια του Εμφυλίου, στοχευμένη στο μεγάλο κεφάλαιο παιδομάζωμα-παιδοσώσιμο.

Όταν γράφετε, σκέφτεστε τους αναγνώστες σας;

Ποτέ, διαφορετικά γράφω κατ’ επιταγήν και κατά παραγγελία. Η γραφή πέρα από κάποια τέρψη που προσφέρει στο δημιουργό είναι μια βασανιστική εμπειρία. Διαπραγματεύεται τη μοναξιά, την προδοσία και την απώλεια. Είναι ένας πόλεμος με τις λέξεις του κειμένου. Ο τρόπος που εκφράζεσαι πρέπει να αντιπροσωπεύει πτυχές της αλήθειας σου, η οποία κατ΄ουσίαν μένει ερμητικά κλειστή. Η δημιουργία είναι γενικά μια προσωπική, μοναχική διαδρομή που αφορά κυρίως εσένα και όχι τους αναγνώστες, τους οποίους θα είναι ευχής έργο αν συγκινήσει τελικά.

Στο καινούργιο σας βιβλίο πώς εμπνευστήκατε τους ήρωες;

Στο «Ταξείδιον Απαράμιλλον», εκδόσεις Αρμός, ο ήρωάς μου Τηλέμαχος Καραμάνος - στην πραγματικότητα Τηλέμαχος Καράκαλος (1866-1951) – υπήρξε αθλητής, αργυρός Ολυμπιονίκης στους Α΄Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896, στρατιωτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και αρθρογράφος στην Εστία και την Ακρόπολη. Κατά ένα θεϊκό τρόπο το υλικό της ζωής του έπεσε στα χέρια μου και με την συγκατάθεση της τελευταίας κληρονόμου του, έγινε βιβλίο.
Οι δευτεραγωνιστές και τριταγωνιστές παίζουν επίσης το δικό τους ουσιαστικό ρόλο , με προεξέχοντα αυτόν της Θωμαής, της ηρωίδας του Β΄μέρους του βιβλίου.

Πώς ξεκινάτε να γράφετε; Γνωρίζετε από πριν το τέλος της ιστορίας σας;

Ξεκινώ πάντα από το θέμα, τον κεντρικό ήρωα και τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν. Και στη συνέχεια, εκείνοι και ΄γω πάμε χέρι -χέρι, βήμα-βήμα και ανακαλύπτουμε τις στιγμές του βίου τους, το δε τέλος έρχεται σε μια στιγμή που η σημαντικότητά της δεν αφήνει κανένα ενδοιασμό.

Αν θα βάζατε ένα χρώμα στα βιβλία σας, ποιο θα ήταν;

Αν και τα εξώφυλλα έχουν όλα χρώμα, γκρίζο είναι το χρώμα της τέχνης, με πινελιές χαράς και συγκίνησης. Είναι προτάσεις για συλλογισμό και ενσυναίσθηση. Διαβάζοντας γινόμαστε πιο προσεκτικοί, οι λεπτομέρειες της γραφής χαρίζουν ψυχική ανακούφιση.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρο και ο στόχος σας για το μέλλον;

Να είμαι υγιής και να συνεχίζω να γράφω. Ο πανικός της λευκής σελίδας συμπλέει με τη γραφή και η έμπνευση είναι ένα δώρο- στην ουσία λειτουργεί ερήμην σου- που μπορεί κάποια μέρα να σου ζητηθεί η επιστροφή του.