Ξέπνοος

Στις αγριάδες των καιρών, στις σκοτεινιές του κόσμου
εγώ σκαφτιάς της θάλασσας κι ανιχνευτής ονείρων,
στις κορυφές του πέλαγου ψάχνω να βρω το φως μου,
ανασεμιές γλυκάλμυρες μέσω πνιγμών απείρων.

Στους ύφαλους που σκάλωσα κέντησα τ' όνομά σου.
Και στ' ακρογιάλια τα κρυφά, βωμούς του Ποσειδώνα,
θυσία ικέτης έκανα να κλέψω τη χαρά σου
και καλοκαίρι έφτιαξα στο μέσο του χειμώνα.

Μη με χτυπάτε που πλέω ανάμεσά σας,
σ' εσάς βρίσκω το διάφορο, το λυτρωμό γυρεύω.
Δε με σηκώνει η στέρφα γης και μόνο η συντροφιά σας,
στερνό αποκούμπι μου 'γινε αργά σαν αλαργεύω.

Κόρη της Αφρογέννητης θεάς δωσ' μου σημάδι
και σαν τον Ίθακα θα 'ρθω γοργόφτερα κοντά σου.
Προσμένω εσένα για να βγω απ' το αλμυρό πηγάδι
και ξέπνοος να γείρω πια μέσα στην αγκαλιά σου.

Γιώργης Ζαφειρίου

Β' Βραβείο

ΣΤ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)