Ο πολυτάλαντος Σκοπελίτης καλλιτέχνης - δημιουργός Σπύρος Χ. Κοσμάς [κλικ] , ο οποίος γεννήθηκε στη Σκόπελο και βρέθηκε από μικρός στη θάλασ...

Παραπατάω στα όνειρά μου μεθυσμένη γυρεύοντας μια διέξοδο φυγής από το αλισβερίσι της ζωής νοιώθω πως έχω νιότη γερασμένη Μου λε...

Θρήνος Κενταύρων, ουρλιαχτό και σμάλτου η θυσία, έκλαψαν τ’ Αετώματα, τα μάρμαρα τα σκίσαν, πού ν’ τα χρυσελεφάντινα, στυγνή λεηλασία,...

Ακόμη δεν μπορέσαμε να σβήσουμε τα πρέπει απ’ τη ψυχή μας και γι’ αυτό μονίμως στην αυλή προσμένουμε να εμφανιστεί το μάτι που επιβλέπ...

Μνήμη λαμπρή σκιαγράφησε και χάραξε, τ’ όνομά σου στην καρδιά μου. Λάμψη που εκτυφλώνει τα πάντα… Μνημεία φθαρμένα, ερειπωμένα, που ...

Για το φευγιό σου να το πεις μια μέρα πριν σε μένα. Να έχω δέσει το σκυλί να μη σ’ ακολουθήσει. Να ‘χω παραθυρόφυλλα και βλέφαρα κλεισ...

Είναι ο άνεμος που σκόρπισε τα φύλλα, είναι μια θλίψη που βραδιάζει μοναχή, είναι του κήπου μας τα κόκκινα τα μήλα, που τα σαπίζει ο ...

Δυο μάτια με παράπονο κοιτάνε της έρημης ζωής μου τις εικόνες και δάκρυα στα μάγουλα γλιστράνε, πολύτιμες της μνήμης μου σταγόνες. Τ...

Παρέα έχω το πέλαγο που απλώνεται μπροστά μου και μάνα γη στα σώθηκα είναι η μοναξιά μου. Στη πλάτη μου βαραίνουνε χρόνια πολλά, αιώνι...

Γεννήθηκα στη μετέωρη εσωστρέφεια της χαραυγής, εκεί που ανθοί μισάνοιχτοι παραδίδονται πλέρια στον έρωτα της ηλιαχτίδας. Βύζαξα τη...

Επήρεια ενδόμυχης επέμβασης στο σώμα, νέοι που γέρνουν μες στο στρώμα… Μαζί μας, αποφάσισαν, δεν μένουν! Μάνα, πατέρας, αδερφός τους...

Στις αγριάδες των καιρών, στις σκοτεινιές του κόσμου εγώ σκαφτιάς της θάλασσας κι ανιχνευτής ονείρων, στις κορυφές του πέλαγου ψάχνω ν...

Κόντρα στο κύμα ο γιαλός, κρέμνα και βράχος αψηλός, πάνω στον βράχο φυτευτός, φάρος παντέρημος σβηστός. Πλάι στου βράχου το στρατί, πέ...

Πάλι σαν άνοιξη να έρθεις εφηβική μου αγάπη, πρωτόπλαστη αναίδεια και πάλι κουβαλώντας και κομπασμό, πως άλλη τέτοια άνοιξη ποτέ μου δ...

Τα δικά μου παράθυρα δεν είναι σαν των άλλων όταν θυμώνουν καπνίζουν φωτιές. Αγγίζουν πυρόχωμα και πετροβολούν τις καμπάνες στις εκκλη...

Μ’ αρέσει τα ποιήματά μου πάνω στο μπλε χαρτί της θάλασσας να γράφω, ν’ αφήνω απαλά τους στίχους μου στη ράχη των κυμάτων την παλλόμε...

Είναι κάτι Σάββατα που τους χρωστάς σεβασμό κι ευγνωμοσύνη. Μόνα κι αβοήθητα "προπηλακίστηκαν" από τις βαρετές-πλην εντίμως-αρ...

Ήταν η ίδια πάντα ώρα. Κάθε ημέρα. Εκείνη τη στιγμή που ο κύκλος του ήλιου ακουμπούσε λίγες από τις μοίρες του στην επιφάνειά της λίγο...

Σκόπελος καταπράσινη, Πεπάρηθέ μου, τ’ αρχαία κάλλη σου, μα και τα τωρινά σου, στολίδια μες στο πέλαγος, παράδεισέ μου, φως σ’ όλον το...

Είν’ ένας πίνακας η θάλασσ΄ από μόνη της. Την αντικρίζεις και νομίζεις πως σου γνέφει. Μια βάρκα πλέει με σπασμένο το τιμόνι της κι’ έ...