Αναβιώνει το έθιμο του Κλήδονα στη Γλώσσα

Του Αη-Γιαννιού στον Κλήδονα,
που τις φωτιές πηδούνε
οι κοπελιές ελπίζουνε
καλό γαμπρό να βρούνε...

Στις 24 Ιουνίου σε πολλά μέρη της ελληνικής υπαίθρου γιορτάζεται το γενέθλιο του Αη Γιάννη του Προδρόμου που ο λαός μας ονομάζει Αη Γιάννη Ριγανά ή Κλήδονα.

H γιορτή αυτή βρίσκεται προς στο τέλος Ιουνίου (Θεριστής) και συνδέεται με το θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου). Θεωρείται γιορτή των ξωμάχων, γιορτή του βουνού και του κάμπου. Η παράδοση θέλει τον Άγιο ν' ανεβαίνει στα βουνά και να ευλογεί τα βότανα της του βουνού, που με την ευλογία αυτή αποκτούν ευωδία και θεραπευτική δύναμη. Πιο αγαπημένο και ευωδιαστό φυτό αυτής της ημέρας η ρίγανη και έτσι η γιορτή λέγεται «Αη Γιάννη του ριγανά».

Ο Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Γλώσσας,  τη Δευτέρα 23 Ιουνίου, παραμονή  "τ' Αη -Γιαννιού τ' Καψοκαρούτ΄", αναβιώνει το έθιμο του Κλήδονα, στην περιοχή  Λούκι, στις 8.30 μμ. και σας περιμένει όλους με τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια σας, για να ανάψουμε τ' Αη-Γιάννη τις φωτιές!

Οι φωτιές του Αη Γιαννιού έχουν στενή σχέση με το πανάρχαιο ελληνικό έθιμο του Κλήδονα που συναντάτε στην «Οδύσσεια», στον «Προμηθέα» του Αισχύλου, αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη.

Αναβίωση του εθίμου του Αη Γιάννη του Ριγανά στη Σκόπελο

Πάρτε τους «Μάηδες» και ελάτε κάτω από την Παναγίτσα του Πύργου,

την Κυριακή 23 Ιουνίου στις 9 μ.μ.

Στις 24 Ιουνίου σε πολλά μέρη της ελληνικής υπαίθρου γιορτάζεται το γενέθλιο του Αη Γιάννη του Προδρόμου που ο λαός μας ονομάζει Αη Γιάννη Ριγανά ή Κλήδονα.

H γιορτή αυτή βρίσκεται προς στο τέλος Ιουνίου (Θεριστής) και συνδέεται με το θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου). Θεωρείται γιορτή των ξωμάχων, γιορτή του βουνού και του κάμπου. Η παράδοση θέλει τον Άγιο ν' ανεβαίνει στα βουνά και να ευλογεί τα βότανα της του βουνού, που με την ευλογία αυτή αποκτούν ευωδία και θεραπευτική δύναμη. Πιο αγαπημένο και ευωδιαστό φυτό αυτής της ημέρας η ρίγανη και έτσι η γιορτή λέγεται «Αη Γιάννη του ριγανά».

Την παραμονή της γιορτής (23 Ιουνίου) στη Σκόπελο, άναβαν φωτιές στις γειτονιές με ξερά κλήματα και στιβιές. Μόλις λαμπάδιαζαν οι φωτιές πετούσαν πάνω τους τα ξερά στεφάνια της Πρωτομαγιάς. Όλοι δε γύρω απ' την φωτιά έκαναν μια προσπάθεια να πηδήσουν πάνω από τις ζωηρές φλόγες. Η υπερπήδηση της φωτιάς κατά το έθιμο είχε "μαγική" σημασία. Πίστευαν ότι όταν πηδήσουν πάνω από τις φλόγες, θα είχαν υγεία και ευτυχία. Αφού έσβηναν οι φωτιές, η στάχτη μοιραζόταν στις κοπέλες.

Οι φωτιές του Αη Γιαννιού έχουν στενή σχέση με το πανάρχαιο ελληνικό έθιμο του Κλήδονα που συναντάτε στην «Οδύσσεια», στον «Προμηθέα» του Αισχύλου, αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη.