Νερό: αλήθειες και ψέματα

της Παρασκευής Κουτούμπα

Γνωρίζω καλά ότι όποιος αποφασίζει να μιλήσει δημόσια για ο,τιδήποτε σχετίζεται άμεσα με το εργασιακό του αντικείμενο διατρέχει πάντοτε τον κίνδυνο να παρεξηγηθεί ο ίδιος και κυρίως οι προθέσεις του. Κατανοητό και επόμενο. Θα καταθέσω όμως και τον αντίλογο: ακριβώς αυτή η άμεση σχέση – έστω και εργασιακή – παρέχει επιπλέον γνώση για το ίδιο το αντικείμενο. Κι όταν αυτό έχει να κάνει με τη δημόσια υγεία, και προπάντων μ’ ένα από τα πολυτιμότερα δημόσια αγαθά, ε τότε μάλλον η διάδοση της όποιας γνώσης γίνεται υποχρέωση. Ως άτομο, λοιπόν, ως απλή μονάδα μιλώ και όχι ως εκπρόσωπος κανενός άλλου προσώπου, συλλόγου ή φορέα – και νομίζω είναι καλή ευκαιρία να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους.

Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω σχετικό ενημερωτικό σεμινάριο για τη διαχείριση του πόσιμου νερού στη χώρα μας. Το σπουδαιότερο συμπέρασμα που έβγαινε απ’ αυτή τη συμμετοχή – πέρα από το καθαρά θεωρητικό κομμάτι – ήταν ότι σε σύγκριση με την υπόλοιπη νησιωτική Ελλάδα η Σκιάθος είναι τόπος ιδιαίτερα ευνοημένος γεωγραφικά και γεωφυσικά. Τα ελληνικά νησιά στην πλειοψηφία τους ζουν τραγικές καταστάσεις λόγω έλλειψης νερού – ειδικά βέβαια το καλοκαίρι για ευνόητους λόγους. Πολλά από αυτά έχουν εδώ και χρόνια εφαρμόσει τεχνικές εκμετάλλευσης θαλάσσιου νερού, όχι πάντα αποδοτικές –και σε συνδυασμό μάλιστα με την έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού για αυτή τη δουλειά– πάντοτε όμως...