Λυπάμαι
για τις προτεραιότητες που θέτουμε σαν
άνθρωποι και τις δράσεις γύρω από αυτές.
Μάλλον οι σημαντικές αξίες έχουν σβήσει
από την καθημερινότητα μας και πριν
βιαστούν οι «καλοπροαίρετοι» να
σχολιάσουν, το παρακάτω περιστατικό
έχει σχέση με όσα συμβαίνουν σε εμάς
και τη χώρα μας.
Στην
περιοχή Γουρνάμπελα, στο κέντρο τη
Σκοπέλου υπήρχε διαθέσιμο δηλητήριο,
όποιος ήθελε χθες το βράδυ θα μπορούσε
να δοκιμάσει, αλλά δεν το έκανε κανείς
πέραν μικρών τετράποδων φίλων.
Πολλά
κατέληξαν νεκρά και πέθαναν αβοήθητα,
το δικό μου σώθηκε. Το έσωσε η Ουρανία!
Αλλά δεν σώθηκα εγώ... Δεν μπορώ να
καταλάβω αν η πικρή αίσθηση που έχω
είναι θυμός ή λύπη, (πάντως σίγουρα δεν
είναι δηλητήριο). Θυμός για την μικροψυχία
και λύπη για τη σήψη της κοινωνίας. Μιας
κοινωνίας που στο βωμό του τουρισμού
και της δυτικής επιρροής θυσιάζει τα
πάντα και πάνω απ' όλα θυσιάζει την
συνύπαρξη του ανθρώπου με τη φύση.
Ξαναρωτώ
λοιπόν - δηλητήριο έχετε δοκιμάσει;
Και κυρίως ρωτάω τους...