Το όνομα του
Παύλου Βασιλείου θα το ακούσουμε πολλές φορές μέσα στο ντοκιμαντέρ. Όλοι στην ταινία θα αναφερθούν στο όνομα του, είτε όταν μιλάνε για τα
Δειλινά, είτε για τη ρεμπέτικη μουσική, είτε για τη φιλία τους μαζί του. Το καλοκαίρι του 2019 μας υποδέχεται στο σπίτι του στη Σκόπελο για να μας ανοίξει την καρδιά του και να μας μιλήσει για τη ζωή του και το νησί του.
Τη δεκαετια του '50 ζει τα πέτρινα χρόνια, μετανάστης με την οικογένειά του, στην Αθήνα για ένα καλύτερο αύριο. Ο πατέρας του ψάλτης, τον τραβάει με το ζόρι, όπως μας λέει, στις εκκλησίες και εκεί ο Παύλος μαθαίνει να αγαπά τους Βυζαντινούς ψαλτικούς ρυθμούς, μια αγάπη που δεν ξεπερνάει ποτέ, αν και άθεος, και αντιλαμβάνεται πως από αυτή τη μουσική ξεκινάνε όλες οι μουσικές.
Στα 15 του μπαίνει στην οικοδομή και γνωρίζει ανθρώπους που τους χαρακτηρίζει καθαρό προλεταριάτο και τα ακούσματα του αρχίζουν να αλλάζουν. Ανακαλύπτει τον Τσιτσάνη, τον Παπαιωάννου και τη Μπέλλου στο Φαληρικό, ακούγοντάς τους εξω από το μαγαζί λόγω φτώχειας, προσπαθώντας να τους δει έστω και λίγο μέσα από την καλαμένια περίφραξη.
Θυμάται τον εαυτό του να αρχίζει την εξερεύνηση αυτής της μουσική ψάχνοντας δισκάκια γραμμοφώνου, μαγαζιά με ζωντανό ρεμπέτικο και ηχογραφώντας με τον αδελφικό του φιλο Γιώργο Ξηντάρη το καθε δευτερόλεπτο της εκπομπής της Σοφίας Μιχαλίτση στην ΥΕΝΕΔ, με αυθεντικά ρεμπέτικα τραγούδια.
Ο Παύλος Βασιλείου ήταν αστείρευτος, ήταν πρωτοπόρος στα Δειλινά και το μαγαζί του η Ρεμπέτικη Ιστορία πραγματικά άφησε ιστορία.
Δυστυχώς τον Μάρτη του 2020 η Σκόπελος αποχαιρέτησε τον Παύλο...