(Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλ’ άχρηστο αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά)
Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος
Θουκυδίδου, Περικλέους Επιτάφιος
Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος
Η ολιγωρία, η αμέλεια, η αδιαφορία για τα κοινά είναι μερικά από τα (πολλά) αρνητικά του συγχρόνου Έλληνα, παρά τα συσσωρευμένα σήμερα κοινά προβλήματα, λόγω της αχαλίνωτης επέλασης της οικονομικής και φασιστικής ολιγαρχίας. Αυτούς που φιλότιμα είναι πρόθυμοι να υπηρετήσουν – ή υπηρετούν ήδη – το σύνολο, τους θεωρεί «κοροΐδα» και «συμφεροντολόγους» και θεωρεί αρετή την αδράνεια τη δική του, που πηγάζει από την οκνηρία και την ευθυνοφοβία του. Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους, που πάντοτε βλέπει με καχυποψία τους ενεργούς πολίτες και τους ενδιαφερομένους για τα κοινά, για τους οποίους πιστεύει πως όλοι τους είναι «βολεψάκηδες»και «κλεφτές».
«Ιδιώτης»
Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή και ηθική μείωση από τον όρο «Ιδιώτης», ο οποίος χαρακτήριζε τον άνθρωπο που δεν ενδιαφερόταν για τα τεκταινόμενα στην πόλη του και δεν ασχολείτο με τα κοινά. Ο όρος αυτός προσέλαβε σταδιακά ονειδιστική σημασία και τελικά ξέπεσε στην έννοια του απαίδευτου και του ανόητου. Σήμερα, βέβαια, ο όρος έχει άλλη σημασία και αναφέρεται στον άνθρωπο που σταματά να ασχολείται με τα θέματα του τόπου του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κατηγορείται για αυτή του την απόφαση από τους συμπολίτες του.
Άλλοι καιροί, αλλά ήθη
Οι καιροί αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν και τα ήθη και στα κάθ’ ημάς σημαίνει ότι έχουμε βάλει πολύ νερό στο κρασί μας για ό,τι