«Τρέχει» η διαδικασία για τους εμβολιασμούς παιδιών 5 -11 ετών – Ξεκινούν στο τέλος του μήνα στις Βόρειες Σποράδες

Από το τέλος Ιανουαρίου θα μπορούν οι γονείς να κλείνουν ραντεβού εμβολιασμού κατά της Covid-19, για τα παιδιά τους ηλικίας 5 -11 ετών σε Σκιάθο, Σκόπελο και Αλόννησο.

«Ο εμβολιασμός των παιδιών πρωτίστως θα προστατεύσει τα ίδια, ενώ παράλληλα θα μειώσει τον αριθμό κρουσμάτων στο σχολείο και θα συμβάλλει στην ενίσχυση της ανοσίας της κοινότητας γενικότερα», αναφέρει σχετικά η Διευθύντρια του Κέντρου Υγείας Σκοπέλου, παιδίατρος κα Ρηγίνα Σκλάβου, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Κοινωνικό Άουσβιτς: Φασισμός ο στιγματισμός μέσω υποχρεωτικού εμβολιασμού

Αυτές οι δια της τεθλασμένης υποχρεωτικότητες των εμβολιασμών, είτε πρόκειται για ιδιώτες επιχειρηματίες (βλέπε ξενοδόχους, αεροπορικές εταιρείες, κλπ), είτε για οργανισμούς του ευρύτερου δημοσίου τομέα( βλέπε δήμους και περιφέρειες ) έχουν αρχίσει να γίνονται χιονοστιβάδα. 

Γράφει ο
Παναγιώτης Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Ακόμα κι εγώ που από την αρχή αυτής της πανδημίας έλεγα ότι θα υπάρξουν κοινωνικές αντιπαλότητες και συγκρούσεις με το απαράδεκτο κλίμα βιοτρομοκρατίας που δημιουργήθηκε στον πληθυσμό, δεν φανταζόμουνα ποτέ ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο των ακραίων κοινωνικών συγκρούσεων, της ακραίας απεμπόλησης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ακραίας ισοπέδωσης κάθε διεθνούς σύμβασης για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την βιοηθική. 

 «Αντιεβολιαστές» και υποχρεωτικότητα εμβολιασμού covid

Αν και επισήμως, δια στόματος Πρωθυπουργού, δεν τίθεται θέμα υποχρεωτικότητας εμβολιασμού, εν τούτοις άρχισαν κάποιοι καλοπροαίρετοι να κάνουν λόγο για …«αντιεμβολιαστές» και πιστοποιητικά εμβολιασμών.

Ας δούμε, όμως, πρώτα ποιοι είναι αυτοί οι «αντιεμβολιαστές» που κάποιοι, μάλλον κακοπροαίρετα, προσπαθούν να τους κρεμάσουν την ταμπέλα στον λαιμό.

Ψυχολογία Κορωνοϊού

Γράφει ο
Παναγιώτης Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Ο νέος κορωνοϊός δημιούργησε μια ψυχιατρική κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την οποία δεν μιλούν πολλοί. Στην αρχή το «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ» το είδαμε σαν μια ενοχλητική, αλλά αναγκαία κατάσταση. Πολλοί προσπάθησαν ακόμα και να το διασκεδάσουν εντοπίζοντας τις θετικές πλευρές του περιορισμού (χαλάρωση από το καθημερινό στρες, αφιέρωση του χρόνου σε κάποια αγαπημένα πρόσωπα, ευκαιρία για ενδοσκόπηση και επαναπροσδιορισμό, δυνατότητα παρακολούθησης ταινιών, διάβασμα βιβλίων, απόλαυση μουσικής, κλπ). Όμως, με το πέρασμα των ημερών και την αυστηροποίηση των μέτρων, γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι ο μακροχρόνιος εγκλεισμός εν μέσω καταιγισμού τραγικών ειδήσεων που σπέρνουν την πανδημία του τρόμου, δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου διακοπές. Η ανεπαρκής και αντιφατική ενημέρωση, συμπεριλαμβανομένης της ασάφειας γύρω από τα μέτρα προστασίας (θυμάστε το αλαλούμ με τη χρήση μασκών και όχι μονό) δημιούργησαν και συνεχίζουν να δημιουργούν περισσότερο άγχος και ανασφάλεια.

---

Από την στιγμή που η καθημερινότητα περιορίστηκε στα λίγα τετραγωνικά του σπιτιού –πολλοί δεν έχουν την πολυτέλεια να ζουν σε μεγάλα σπίτια– αυτόματα αποκόπηκαν από τις συνήθειες και τις δραστηριότητες που είχαν επιλέξει στον ελεύθερο χρόνο τους με στόχο την προσωπική αυτοβελτίωση, την υγεία και την ψυχοπνευματική τους ισορροπία. Πανικόβλητες οι αρχές έκλεισαν τις λίγες νόμιμες βαλβίδες ανάσχεσης που είχαμε, όπως μοναχικές βόλτες στα πάρκα, στις παραλίες και στην εξοχή. Απαγόρευσαν ακόμα και τα χειμερινά μπάνια, όταν δεν υπήρχε καμιά περίπτωση συνωστισμού στις παραλίες.

Εξ αιτίας του εγκλεισμού άρχισαν να αυξάνονται ευρέως τα συναισθήματα δυσπιστίας, θλίψης και νευρικότητας σε μια κοινωνία που μόλις είχε βγει από την ψυχική δοκιμασία της προηγουμένης οικονομικής κρίσης. Το συλλογικό άγχος είναι σε όλους αντιληπτό, ενώ η δυσπιστία σε όσους δεν σέβονταν τους επιβεβλημένους κανόνες αποτέλεσε πηγή έντασης και επιθετικότητας μεταξύ των πολιτών. Για πολλούς αυτή η απομόνωση δεν ήταν απλά κάτι δυσάρεστο ή μελαγχολικό. Ήταν το «μαύρο φίδι» του οποίου τα δάγκωμα άφησε πληγές που δύσκολα θα κλείσουν.

Η καταστολή που βιώνουμε είναι πρωτοφανής και αδιανόητη για την σύγχρονη τεχνολογική εποχή. Δεν έχουμε την ακριβή εικόνα για το πώς βίωσαν και εξακολουθούν να βιώνουν τον εγκλεισμό εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον κόσμο, αλλά παλαιότερες μελέτες μπορούν να μας διαφωτίσουν σχετικά με την ψυχολογική επίπτωση των καραντινών. Έτσι, μια ερευνά που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ιατρική επιθεώρηση Lancet και αφορούσε μια άλλη επιδημία κορωνοΐου (SΑRS) την περίοδο 2003 – 2005, αποκαλύπτει ότι καραντίνες ακόμα και 10 ημερών μπορούσαν να οδηγήσουν σε μακροχρόνιες επιδράσεις σε άτομα με εύθραυστο ψυχισμό ή που ήδη έπασχαν από κάποια ψυχοπαθολογία. Ακόμα και 3 χρόνια μετά την καραντίνα συνέχιζαν να εμφανίζουν συμπτώματα του μετατραυματικού στρες, κατάχρηση αλκοόλ, ηρεμιστικών και παρανόμων ουσιών. Για να μην αναφέρω τον φόβο της κοινωνικής επαφής που αποκτήσαμε όλη αυτή την περίοδο του εγκλεισμού και που συνεχίζεται, δυστυχώς, να καλλιεργείται, καθώς οποίος μας πλησιάζει σε απόσταση μικρότερη των 2 μέτρων είναι δυνητικός εχθρός. 

Επιδημική  εξάπλωση της μικροβιοφοβίας και υποχονδριάσεις

Η τερατοποίηση του covid 19 με την εξωπραγματική θνησιμότητα που του αποδόθηκε αρχικά, οδήγησε πολλά άτομα σε ακραίες και τραγικές συμπεριφορές. Πρόσφατα διάβασα πως κάποιος που βρέθηκε θετικός στον κορωνοϊό αυτοκτόνησε για να μην κολλήσει την οικογένεια του. Είναι ενδεικτικό της ψύχωσης που δημιουργείται στον κόσμο με αυτή την τακτική της τρομοκρατίας. Επιπλέον, εκείνοι που είχαν μείνει σε καραντίνα λόγω νόσησης γνώρισαν συχνά την απόρριψη και την αποφυγή από τους άλλους και αντιμετωπίστηκαν με φόβο και καχυποψία. Σε πολλές περιπτώσεις ζητήθηκε από θετικά στον κορωνοϊό άτομα να παραιτηθούν από την εργασία τους ή να μετακομίσουν σε άλλη γειτονιά ή πόλη.

Το στίγμα

Σαν να μην είχαμε πολλά στίγματα να ξεπεράσουμε, τώρα προστέθηκε και το στίγμα του κορωνοϊού. Το στίγμα υπέθαλπε, βεβαία, διαχρονικά εκείνο το κοινωνικό πεδίο στο οποίο οι πολλοί υγιείς «εξωστρακίζουν» τους παράταιρους λίγους. Σήμερα, στιγματίζονται ως «αρνητές» και «συνομοσιολογοι» όσοι τολμούν να αμφισβητήσουν με επιστημονικά επιχειρήματα τα υπερβολικά μετρά που οδηγούν στην οικονομική εξαθλίωση και την ψυχοσωματική κατάρρευση ολόκληρης της κοινωνίας. Η λογοκρισία και η ποινικοποίηση της κριτικής σκέψης είναι ένας πρόσθετος παράγοντας ψυχολογικής βίας που εξασκείται σήμερα σε οποίον τολμά να υποβάλει εύλογα ερωτήματα η να διατυπώσει ενστάσεις ακόμα και επιστημονικά τεκμηριωμένες.

Δογματικός σκοταδισμός

Αν η Πολιτεία ενδιαφερόταν πραγματικά για την ορθή και αντικειμενική ενημέρωση των πολιτών, δεν θα κατέφευγε σε μονόδρομες ανακοινώσεις των κυβερνητικών ειδικών, αλλά θα επιδίωκε τον δημόσιο διάλογο με όλους τους καταξιωμένους επιστήμονες. Η επιστήμη προάγεται διαχρονικά μέσα από την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, διαλεκτική αντιπαράθεση απόψεων και αμφισβήτηση παλαιοτέρων αντιλήψεων και όχι μέσα από τον φοβικό δογματισμό και την δαιμονοποίηση των διαφωνούντων.

Οικονομικές επιπτώσεις

Η απώλεια εργασίας και εισοδήματος επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο τις ψυχολογικές συνθήκες. Οι γυναίκες και οι νέοι μεταξύ 16 και 24 ετών φαίνεται να επηρεάζονται περισσότερο από τις ψυχολογικές επιπτώσεις της καραντίνας. Όσον αφορά αυτούς που πάσχουν από σοβαρές ψυχικές ασθένειες, όπως αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, σχιζοφρένεια και διπολικές διαταραχές, η επιβάρυνση τους ήταν ακόμα πιο σοβαρή. Ο περιορισμός των ανθρωπίνων σχέσεων και των θεραπευτικών επαφών, εύκολα κλονίζει την ισορροπία τους. Υπήρχαν πολλές αυτοκτονίες και ψυχωσικά επεισόδια την περίοδο της καραντίνας, τα οποία δεν ανακοινώθηκαν ποτέ από τα χειραγωγούμενα ΜΜΕ. Πολλοί άλλοι με σοβαρές παθήσεις πέθαναν αβοήθητοι  γιατί δεν τόλμησαν από τον φόβο της μόλυνσης να ζητήσουν ιατρική βοήθεια στα νοσοκομεία. Τον συνολικό αριθμό όλων αυτών των θανάτων δεν θα τον μάθουμε ποτέ.

Ενδοοικογενειακή βία

Στις οικογένειες με σοβαρή δυσλειτουργία παρατηρείται κατά την διάρκεια της καραντίνας σημαντική αύξηση της σωματικής και λεκτικής βίας. Κακοποίηση ανηλίκων χωρίς την δυνατότητα πρόσβασης σε εξωτερική βοήθεια. Η αύξηση των ψυχικών αναγκών στήριξης δύσκολα μπορεί να καλυφθεί λόγω των σοβαρών περικοπών στην υγειονομική περίθαλψη που έχουν επηρεάσει σημαντικά τις ψυχιατρικές κλινικές και τα κέντρα ψυχικής υγείας. Σε αυτό προστίθεται και η οικονομική κατάρρευση που προκαλείται από την καραντίνα, η οποία στερεί από πολλούς τους οικονομικούς πόρους που είναι απαραίτητοι για την πληρωμή της θεραπείας στον ιδιωτικό τομέα. 

Ιδιαιτέρα προβλήματα αντιμετωπίζουν ηλικιωμένα άτομα που ζουν μόνα και δεν έχουν κοντινούς συγγενείς, αλλά και άτομα σε γηροκομεία που απομονωθήκαν από τους οικείους τους. Οι άνθρωποι που έχασαν συγγενικά τους πρόσωπα ΑΠΟ η –συνηθέστερα – ΜΕ κορωνοϊό κατά την περίοδο της καραντίνας υπέστησαν και άλλη μια επιπρόσθετη ψυχολογική επιβάρυνση καθώς δεν τους επετράπη να απαλύνουν το πένθος τους με την παραδοσιακή θρησκευτική τελετή και την κοινωνική συμπαράσταση. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις οδηγίες των αρμοδίων υπηρεσιών, όχι μόνο δεν μπόρεσαν να αποδώσουν τον τελευταίο ασπασμό, αλλά ούτε να αντικρίσουν για ύστατη φορά τον αγαπημένο τους. Χωρίς την καθιερωμένη νεκρώσιμη ακολουθία ο αποθανών διαβάστηκε στο μνήμα και ενταφιάστηκε βιαστικά με την παρουσία μέχρι 5 συγγενών. Αυστηρά, όμως, ήταν και για τις κηδείες όσων πέθαναν από αλλά αιτία, αλλά και για τα υπόλοιπα μυστήρια καθώς τα κορονοφοβικά μετρά δεν επέτρεπαν συναθροίσεις.

Αβεβαιότητα 

Πέρα από την καραντίνα, μεγάλη ψυχολογική επιβάρυνση προκαλεί και η αβεβαιότητα για το μέλλον. Ουδείς μας διαβεβαιώνει πότε θα τελειώσει αυτή η ιστορία. Πόσο ακόμα θα διαρκέσει. Ποτέ θα κυκλοφορήσει το εμβόλιο στην χώρα μας και ποσό ασφαλές και αποτελεσματικό θα είναι αυτό. Όλη αυτή η αβεβαιότητα τσακίζει την ψυχολογία του κόσμου.

Ο κόσμος, ως μη ειδικός, είναι λογικό να βρίσκεται παραζαλισμένος και φοβισμένος με όλα αυτά τα τρομοκρατικά που ακούει, τα οποία έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την καθημερινή του εμπειρία. Αν κλείσουμε την τηλεόραση δεν θα καταλάβουμε ότι υπάρχει κάποια «πανδημία» γύρω μας. Η εικόνα που μας παρουσιάζουν ως επίσημη και αδιαμφισβήτητη «μπάζει» από παντού.

Καθήκον των γιατρών και των επαγγελματιών υγείας είναι η κατανόηση της νέας επιδημίας και ιδίως η αξιοποίηση των θεραπειών που αποδεικνύονται χρήσιμες για την διάσωση πολλών ανθρώπινων ζωών πέρα από τα αμφισβητούμενα και πολυδιαφημιζόμενα εμβόλια που παράγονται με εκπληκτική βιασύνη, ρισκάροντας την ασφάλεια τους.

Επίλογος

Απαιτείται διαφάνεια, δημοκρατικός διάλογος και δυνατότητα ορθής ενημέρωσης του κοινού και όχι ο στιγματισμός επιστημόνων μόνο και μόνο γιατί τολμούν να εκφράσουν την δική τους διαφορετική άποψη. Μόνο με τον ανοιχτό, επιστημονικό διάλογο μπορεί να εξασφαλιστεί η ορθή υγειονομική αντιμετώπιση αυτής της κρίσης, χωρίς την λήψη ακραίων μέτρων που έχουν πολύ πιο σοβαρές επιπτώσεις από την ίδια την επιδημία.

Κατάσταση Πολιορκίας

Γράφει ο
Παναγιώτης Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

«Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι ο φόβος»
Michel de Montaigne

Έχει αρχίσει να γίνεται πια συνείδηση σε όλους μας ότι ο κόσμος όπως τον ξεραμε μέχρι πριν την πανδημία δεν θα είναι ο ίδιος. Επιτρέψτε μου, αγαπητοί αναγνώστες, να κάνω κάποιες διαπιστώσεις για την πραγματικότητα που διαμορφώνεται γύρω μας και η οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, θα μας ακολουθεί για καιρό.

Η λαϊκή παροιμία λέει πως οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται. Πολύ περισσότερο η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), μια ένωση κρατών – μελών που φιλοδοξούσε μάλιστα, κατά ορισμενους να εξελιχθεί και σε Ομοσπονδία. Όμως, η ΕΕ της αλληλεγγυης και της ισοτιμίας (sic) των λαών αποδεικνύεται ανίκανη να τηρήσει ακόμη και την πιο στοιχειώδη αντίληψη για αλληλεγγύη, παρά τις μεγαλοστομίες. Η ΕΕ ουσιαστικά δεν υπάρχει εν τοις πράγμασι προσώρας. Κάθε χώρα είναι αφημένη στην μοίρα της να αντιμετωπίσει τα προβλήματα μόνη της. Αλληλεγγύη μεταξύ των δήθεν εταίρων δεν υπάρχει. Βοήθεια, έστω και συμβολική, δίνεται μόνο από την Κούβα, την Κίνα και την Ρωσία. Ας σημειωθεί ότι η Γερμανία, αυτός ο βρυκόλακας της ΕΕ, δεν επιτρέπει, όχι μόνο την έκδοση ενός ευρωομολόγου, το οποίο θα επιμεριστεί όσον αφορά το κόστος σε όλες τις χώρες αναλογικά, αλλά ούτε καν την εξαγωγή ιατρικού εξοπλισμού στις υπόλοιπες χώρες – εταίρους της. Η ΕΕ μοιάζει να καρτέρευσε σιωπηλά και το μόνο που περιμένουμε, κατά πάσα πιθανότητα, είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου της, εκτός, βεβαίως, εκπλήξεων.

Απαραίτητα με ραντεβού οι επισκέψεις στο παιδιατρικό ιατρείο του Κ.Υ. Σκιάθου

Αγαπητοί γονείς,

Παν. Σταμούλης:
Η ευθύνη αντιμετώπισης της
δύσκολης αυτής κατάστασης είναι
συλλογική και απαιτεί από όλους μας
κατανόηση και συμμόρφωση

Προκειμένου να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο μετάδοσης του κορωνοϊού στα παιδιά σας, αλλά και σε σας τους ίδιους, παρακαλώ να μην προσέρχεστε στο παιδιατρικό ιατρείο του Κ.Υ. Σκιάθου χωρίς προηγουμένως να έχετε ενημερώσει τον παιδίατρο σας και χωρίς να σας έχει δοθεί συγκεκριμένο ραντεβού.

Ο συγχρωτισμός ατόμων σε αίθουσες αναμονής των ιατρείων ευνοεί την εύκολη και γρήγορη μετάδοση του κοροναιου, γι' αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται επιμελώς.

Η ευθύνη αντιμετώπισης της δύσκολης αυτής κατάστασης είναι συλλογική και απαιτεί από όλους μας κατανόηση και συμμόρφωση. Ύψιστη προτεραιότητα αποτελεί η προφύλαξη των παιδιών μας και των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού, μέσω επίδειξης πνεύματος υπευθυνότητας και αλληλεγγύης.

Αλόννησος | Ακόμα πιο αδύναμο το πολύπαθο …”Πολυδύναμο”!

Με δύο αγροτικούς γιατρούς και δύο νοσηλευτές λειτουργεί από σήμερα το Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο Αλοννήσου, αφού η χειρίστρια του ακτινολογικού, η οποία υπηρετούσε στο νησί για 5 περίπου χρόνια, διορίστηκε μόνιμα στο νοσοκομείο στο Κιλκίς.

Ο Δήμαρχος Αλοννήσου 

ευχαριστεί

την κα Ρηγίνα Σκλάβου

Την παιδίατρο του Κέντρου Υγείας Σκοπέλου κα Ρηγίνα Σκλάβου ευχαριστεί θερμά για τις υπηρεσίες που προσφέρει στην Αλόννησο, ο Δήμαρχος του νησιού Πέτρος Βαφίνης.

Όπως έγινε γνωστό από τον ίδιο, η κα Σκλάβου επισκέπτεται εθελοντικά το νησί τουλάχιστον ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα και προσφέρει αφιλοκερδώς ιατρικές υπηρεσίες σε παιδιά.

Η παιδίατρος κα Ρηγίνα Σκλάβου στο Π.Π.Ι. Αλοννήσου

Η παιδίατρος κα Ρηγίνα Σκλάβου
θα βρεθεί το διήμερο 3-4 Ιουνίου
(Δευτέρα και Τρίτη)
στο Περιφερειακό Ιατρείο Αλοννήσου
και θα δεχθεί παιδιά για εξέταση.

Τηλ. ραντεβού:
24240 65208 και 6981748619.

Σημαντικές πρωτοβουλίες του Δήμου Αλοννήσου στον τομέα της Υγείας

Απόλυτα παραγωγική και ωφέλιμη για το κοινό καλό αποδείχθηκε η συνάντηση του Δημάρχου Αλοννήσου κ. Πέτρου Βαφίνη με την παιδίατρο, κυρία Ρηγίνα Σκλάβου την Τρίτη 14 Μαΐου 2019. 

Μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν, συμφωνήθηκε η επίσκεψη  της ιατρού στο Περιφερειακό Ιατρείο Αλοννήσου μια φορά το μήνα, για τη δωρεάν εξέταση των παιδιών του νησιού! Η κυρία Σκλάβου διορίστηκε πρόσφατα στη θέση του παιδίατρου στο Κέντρο Υγείας Σκοπέλου, ενώ πριν τον διορισμό της συνεργάστηκε με το Δήμο Αλοννήσου στο πλαίσιο της ανάγκης για την παροχή φροντίδας στον παιδικό σταθμό, έπειτα από αίτημα του Δήμου.

Ο Δήμαρχος ευχαρίστησε θερμά την έμπειρη παιδίατρο, τόσο για την άριστη συνεργασία που είχε με το Δήμο Αλοννήσου όλο αυτό το διάστημα, όσο και για την πολύτιμη εθελοντική συνεισφορά της με τη μετάβαση στο Ιατρείο, μια φορά το μήνα.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με το Περιφερειακό Ιατρείο για τον προγραμματισμό ραντεβού.

Η καλή είδηση της Ημέρας | Η παιδίατρος κα Ρηγίνα Σκλάβου από σήμερα στο Κέντρο Υγείας Σκοπέλου

Παιδίατρος υπάρχει από σήμερα στο Κέντρο Υγείας Σκοπέλου, αφού η γνωστή παιδίατρος κα Ρηγίνα Σκλάβου ανέλαβε υπηρεσία, σε μία θέση η οποία ήταν κενή από τον Σεπτέμβριο του 2018.

Η παιδίατρος θα βρίσκεται πλέον καθημερινά στο ιατρείο και πρώτο της μέλημα, εκτός από την αντιμετώπιση περιστατικών, εξετάσεων και εμβολιασμών, είναι η οργάνωση του παιδιατρείου για την καλύτερη εξυπηρέτηση των μικρών ασθενών.

Αποχαιρετιστήρια επιστολή της παιδιάτρου του Κέντρου Υγείας Σκοπέλου Μαρίας Τσάμπρα

Μετά από 7 χρόνια γόνιμης παρουσίας μου στη Σκόπελο, έκλεισε ένας σημαντικός επαγγελματικός κύκλος, που περικλείει τα καλύτερα επαγγελματικά και προσωπικά μου χρόνια, τις πιο μεστές και ενδιαφέρουσες εμπειρίες ζωής.

Γνώρισα στη Σκόπελο σπουδαίους, ικανούς και αφοσιωμένους συναδέλφους και μοιράστηκα μαζί τους τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, το όραμα και τις προκλήσεις της δημιουργίας, το στόχο να κρατήσουμε όσο το δυνατόν καλύτερο επίπεδο παροχής υγειονομικής περίθαλψης, σε ένα κέντρο υγείας με βασικές ελλείψεις.

Ήταν ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες, πρόοδο και δημιουργικότητα.

Αισθάνομαι περήφανη που υπήρξα κομμάτι αυτής της υπέροχης ομάδας.

Θέλω μέσα από την καρδιά μου, να σας ευχαριστήσω όλους, γιατρούς, νοσηλευτικό, διοικητικό, βοηθητικό προσωπικό, οδηγούς ασθενοφόρου, για την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη σας καθώς και για την μακρόχρονη συνεργασία μας και να σας ευχηθώ καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο σας.

Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους Σκοπελίτες που με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή που ήρθα στο νησί και με έκαναν να αισθάνομαι κι εγώ Σκοπελίτισσα.

Κρατώ βαθιά μέσα μου τις καλύτερες στιγμές μας και τη φιλία μας. Κάθε τέλος είναι ένα νέο ξεκίνημα, μία ελπιδοφόρα αρχή.

Οι δεσμοί μας παραμένουν ισχυροί.

Σας ευχαριστώ για όλα όσα μου προσφέρατε.

Καλή επιτυχία σε όλους σας

Μαρία Τσάμπρα 
Παιδίατρος Κ.Υ. Σκοπέλου 

Κέντρο Υγείας Σκοπέλου | Ακόμα παρακάτω χωρίς να υπάρχει πάτος...

«Κέντρο Υγείας Σκοπέλου / Δεν υπάρχει παρακάτω…» γράφαμε πριν 5 μήνες, αλλά να που υπάρχει, αφού τα προβλήματα όχι μόνο δεν λύθηκαν, αλλά οξύνονται… 

Μια βροχερή ημέρα στο Κ.Υ. Σκοπέλου.
Οι λεκάνες σε παράταξη...

Εκτός από το σοβαρό κτιριακό πρόβλημα, που θα ενταθεί με τις βροχές, αφού το κτίριο μπάζει από παντού, η στέγη είναι τρύπια και η υγρασία τσακίζει κόκαλα, τα μηχανήματα που είναι εκτός λειτουργίας και τους εράνους που συνεχίζονται ακόμα και για τα στοιχειώδη, λίγο πριν έρθει ο χειμώνας το νησί μένει πάλι με έναν μόνιμο γιατρό, που είναι ο διευθυντής του Γιώργος Τριανταφύλλου, έναν γιατρό από μετακίνηση, τον Χριστόφορο Λιάσκο, ο οποίος, να σημειώσουμε, ότι μπορεί να αποχωρήσει από το νησί όποτε θέλει και να επιστρέψει στη μόνιμη θέση του και 2-3 αγροτικούς γιατρούς.

Η παιδίατρος
Μαρία Τσάμπρα

Στις 21 Σεπτεμβρίου στο Κ.Υ. Σκοπέλου θα βρίσκεται για τελευταία φορά η παιδίατρος Μαρία Τσάμπρα, η οποία τόσα πολλά πρόσφερε στο νησί κατά την επταετή παραμονή της και στο τέλος του μήνα αποχωρούν ο γενικός ιατρός Τάσιος Βάιος, ο οποίος ήρθε στο νησί με μετακίνηση για βοήθεια και παρέμεινε 6 μήνες και ο ακτινολόγος του Κ.Υ. Γιάννης Δένδης, ο οποίος θα απουσιάσει με μετακίνηση τουλάχιστον για τρεις μήνες.

Σύμφωνα με πληροφορίες για τη θέση της παιδιάτρου έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον η παιδίατρος Ρηγίνα Σκλάβου, ενώ τη θέση του ακτινολόγου υπάρχει πρόταση να καλύψει η ακτινολόγος της Αλοννήσου, μια λύση που θα αποδυναμώσει το Π.Ι. Αλοννήσου και δεν μας βρίσκει σύμφωνους, αν και η γνώμη μας πιθανόν να μην μετράει…

Για την ιστορία και για όσους πιθανόν δεν γνωρίζουν, να θυμίσουμε ότι το “οργανόγραμμα” για το Κέντρο Υγείας Σκοπέλου και το Π.Ι. Αλοννήσου προβλέπει:

Γολγοθάς χωρίς τέλος

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Η κατάσταση της Ελλάδας, αυτές τις ώρες δείχνει πως «είναι αργά για δάκρυα», και πως εξαιτίας και μακράς σειράς λαθών, κινδυνεύουμε να χάσουμε πολλά. Δυστυχώς, όμως, ακόμα και τούτες τις μαύρες εθνικές ώρες, που η πατρίδα βρίσκεται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού λίγοι είναι αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει πως ο βούρκος μέσα στον οποίον έχουμε πέσει μας καταπίνει κάθε μέρα και περισσότερο.

Μια χώρα που δέχτηκε, αδιαμαρτύρητα, να εφαρμόσει εξαθλιωτικά προγράμματα (βλ. Μνημόνια) για το λαό της και που παραιτήθηκε από την εθνική της κυριαρχία επειδή της το επέβαλαν οι «εταίροι» της, έχει αναπότρεπτα, περιέλθει σε πλήρη ανυποληψία, στη συνείδηση φίλων και εχθρών.

Η λανθασμένη επιλογή όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας οκταετίας να παραμείνουν πιστά μέλη της ΕΕ – Ευρωζώνης και να επιχειρήσουν να μας «διασωσουν»  με την συνδρομή του ΔΝΤ, αποδείχθηκε, τελικά,  καταστροφική. Οι δανειστές, που επέβαλαν τα τυραννικά  και ταυτόχρονα αναποτελεσματικά μετρά εναντίον του ελληνικού λαού, ήταν παράλογο να εκλαμβάνονται ως «φίλοι μας». Αντιθέτως, η συμπεριφορά τους ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, περίπου αυτή στρατευμάτων κατοχής. Το μονό που τους ενδιέφερε πραγματικά ήταν η αρπάγη και καταλήστευση όλων όσων διαθέτει, ακόμη, η Ελλάδα: επίγεια, υπόγεια, υποθαλάσσια. Όλα! Και ουδόλως ενδιαφέρονται για το μετά.

«Μα …αφού χρωστάμε»

Βεβαία, οι ηττοπαθείς θα πουν:

Εμβολιασμοί: Υποχρέωση ή επιλογή;

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Το 1990 η Ελλάδα υπέγραψε τη Σύμβαση του Παιδιού, στην οποία αναγνωρίζεται το δικαίωμα όλων των παιδιών «στο μέγιστο δυνατό επίπεδο υγείας και σε υποδομές για τη θεραπεία ασθενειών και αποκατάστασης της υγείας». Επιτρέποντας σε παραπληροφορημενους γονείς να αποφύγουν τα εμβόλια εκθέτει τα παιδιά στον κίνδυνο να ασθενήσουν από νοσήματα που θα ήταν δυνατόν να είχαν αποτραπεί και παραβιάζει ανοιχτά την υπόσχεση της να διασφαλίσει ότι κανένα παιδί δεν θα στερηθεί το δικαίωμα του να έχει πρόσβαση σε παρόμοιες υπηρεσίες υγείας.

Ανοσία αγέλης

Επιπλέον οι κυβερνήσεις έχουν την υποχρέωση να εξασφαλίζουν το κοινό καλό μέσω της νομοθεσίας και η «ανοσία αγέλης» συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών των αγαθών. Γνωρίζουμε πως προκειμένου να επιτευχθεί «ανοσία αγέλης» (εκτενής ανοσία του πληθυσμού σε σημείο που να προλαμβάνει και να αποτρέπει τη διάδοση μιας νόσου), θα πρέπει

«...τόν τε μηδέν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα ἀλλ’ ἀχρεῖον νομίζομεν»

(Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλ’ άχρηστο αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά)

Θουκυδίδου, Περικλέους Επιτάφιος

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Η ολιγωρία, η αμέλεια, η αδιαφορία για τα κοινά είναι μερικά από τα (πολλά) αρνητικά του συγχρόνου Έλληνα, παρά τα συσσωρευμένα σήμερα κοινά προβλήματα, λόγω της αχαλίνωτης επέλασης της οικονομικής και φασιστικής ολιγαρχίας. Αυτούς που φιλότιμα είναι πρόθυμοι να υπηρετήσουν – ή υπηρετούν ήδη – το σύνολο, τους θεωρεί «κοροΐδα» και «συμφεροντολόγους» και θεωρεί αρετή την αδράνεια τη δική του, που πηγάζει από την οκνηρία και την ευθυνοφοβία του. Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους, που πάντοτε βλέπει με καχυποψία τους ενεργούς πολίτες και τους ενδιαφερομένους για τα κοινά, για τους οποίους πιστεύει πως όλοι τους είναι «βολεψάκηδες»και «κλεφτές».

«Ιδιώτης»

Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή και ηθική μείωση από τον όρο «Ιδιώτης», ο οποίος χαρακτήριζε τον άνθρωπο που δεν ενδιαφερόταν για τα τεκταινόμενα στην πόλη του και δεν ασχολείτο με τα κοινά. Ο όρος αυτός προσέλαβε σταδιακά ονειδιστική σημασία και τελικά ξέπεσε στην έννοια του απαίδευτου και του ανόητου. Σήμερα, βέβαια, ο όρος έχει άλλη σημασία και αναφέρεται στον άνθρωπο που σταματά να ασχολείται με τα θέματα του τόπου του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κατηγορείται για αυτή του την απόφαση από τους συμπολίτες του.

Άλλοι καιροί, αλλά ήθη

Οι καιροί αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν και τα ήθη και στα κάθ’ ημάς σημαίνει ότι έχουμε βάλει πολύ νερό στο κρασί μας για ό,τι

Αντιεμβολιαστικό Κίνημα: Καλωσορίσατε στον Μεσαίωνα

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Αφιερωμένο στη μάνα που δεν εμβολιάζει το παιδί της

Η ιλαρά, μια ξεχασμένη ασθένεια μας χτυπά την πόρτα σαν συνέπεια και του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Φορείς και ιατρικοί σύλλογοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για να αποφύγουμε μια επιδημία ιλαράς και στη χώρα μας, τη στιγμή που η επιδημική έξαρση της ασθένειας παρατηρείται στην Ευρώπη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στο συγκεκριμένο θέμα. Πριν κάποια χρόνια, μέσα από τούτη εδώ την ιστοσελίδα, είχα ασχοληθεί με την καινούργια – που δεν είναι και τόσο καινούργια - μόδα(;) / τρέλα (;) που ακούει στο όνομα «αντιεμβολιαστικο κίνημα». Για όσους είχαν διαβάσει το κείμενο μου (κλικ), το οποίο αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα, θα πρόσεξαν ότι σε κάποιο σημείο γράφω: «θεωρώ υβριστικό άτομα τα οποία ζουν επειδή εμβολιάστηκαν να αφήνουν τα παιδιά τους ανεμβολιαστα», κλείνοντας το άρθρο μου με την γενική διαπίστωση ότι: «τα εμβόλια παραμένουν ο φθηνότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος πρόληψης λοιμωδών νοσημάτων που εφευρέθηκε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας». Γιατί ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι δισεκατομμύρια, παιδικές κυρίως, ζωές, έχουν σωθεί, όταν μετά το εμβόλιο της Ευλογιάς, τα 1805 και της Φυματίωσης το 1919, άρχισε η ραγδαία παραγωγή εμβολίων, ιδιαίτερα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρά ταύτα, ανιστόρητοι γονείς και γιατροί, με περιορισμένη ή με μονομερή εναλλακτικού τύπου ενημέρωση, δεν μπορούν να «διαβάσουν» αυτή την προσφορά.

Το αντιεμβολιαστικό κίνημα είναι εδώ!

Γράφει ο 

Παναγιώτης Σταμούλης

Παιδίατρος

Όταν, πριν από μερικά χρόνια, έγραφα ένα άρθρο στην έντυπη έκδοση αυτής της εφημερίδας σχετικά με τα οφέλη του εμβολιασμού των παιδιών, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα ερχόταν εποχή, σαν τη σημερινή, που θα υπήρχαν γονείς οι οποίοι, βασιζόμενοι σε μύθους και ανακρίβειες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, θα αρνούνταν να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, καθώς θεωρούν τα εμβόλια υπαίτια για την εκδήλωση καταστάσεων, όπως, για παράδειγμα, αυτισμού.

Στις ΗΠΑ, όπου ξεκίνησε αυτή η τρέλα, τα νούμερα των ανεμβολίαστων παιδιών έχουν, κατακόρυφα αυξηθεί, όχι ανάμεσα στους φτωχούς και ανασφάλιστους , όπως θα περίμενε κανείς, αλλά ανάμεσα στα μεσαία και υψηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα, όπου η ψευδοεπιστήμη βρίσκει γόνιμο έδαφος και έχει βάλει γερές ρίζες. Ενδεικτικά αναφέρω ότι τα ποσοστά εμβολιασμού των παιδιών στην περιοχή του Λος Άντζελες της Καλιφόρνια των ΗΠΑ είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτά του …Νοτίου Σουδάν (Αφρική). Μοναδικά πράγματα! Τούτο έχει σαν αποτέλεσμα αρρώστιες (διφθερίτιδα, τέτανος, κοκκύτης, πολιομυελίτιδα, κ.α.) που είχαν σχεδόν εκλείψει, να κάνουν την επανεμφάνιση τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία

Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι, ούτε να αντιπαρατεθώ με τους οπαδούς του αντιεμβολιαστικού κινήματος, ούτε να επιχειρηματολογήσω κατά των απόψεων που εκφράζουν – αυτό δεσμεύομαι να το κάνω πολύ σύντομα μέσα από τούτη εδώ τη στήλη - , αλλά να παρουσιάσω, σε γενικές γραμμές, τις θέσεις τους και να σκιαγραφήσω το προφίλ τους.

Ποιες είναι οι απόψεις και τα πιστεύω του αντιεμβολιαστικού κινήματος;

Σταχυολογώ μερικές από αυτές όπως τις βρήκα καταγεγραμμένες στο διαδίκτυο.

1. Δεν υπάρχουν πλέον λοιμώξεις. Τα εμβόλια είναι περιττά.

2. Η μείωση των λοιμώξεων τα τελευταία χρονιά δεν οφείλεται στα εμβόλια, αλλά στις καλύτερες συνθήκες υγιεινής. Η μείωση αυτή ξεκίνησε πριν την έναρξη των εμβολιασμών.

3. Τα εμβόλια δεν είναι 100 % ασφαλή και αποτελεσματικά. Είναι επικίνδυνα και...

Στη χώρα των ιθαγενών τσιπουράκι, φραπεδάκι και στριφτό τσιγαράκι

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει και έχουμε ζήσει απίστευτα πράγματα στην Ελλάδα, αλλά ο κατήφορος – απ' ό,τι φαίνεται – δεν έχει τέλος και πλέον τίποτα δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Πολλές φορές που νομίζουμε ότι τα είδαμε όλα διαπιστώνουμε ότι δεν είδαμε τίποτα. Η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, όλα τα υπογράφει, αλλά δεν κουνιέται φύλλο!

Τίποτε δεν έχει αλλάξει

Ένα από τα πράγματα που περνάει κάπως απαρατήρητο – αλλά εμένα μου κάνει μεγάλη εντύπωση – είναι πως βλέπω διαρκώς ανθρώπους να συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Συμπεριφέρονται σαν να μην έχει χρεοκοπήσει η χώρα από το 2010. Συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν αντιληφθεί πως η χώρα χρεοκόπησε και κανείς δεν οδηγήθηκε στην Δικαιοσύνη. Συμπεριφέρονται σαν να μην έγινε δημοψήφισμα και σαν να μην ανατράπηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Μάλιστα, υπάρχει μια...

Σκόπελος / Δωρεάν βρεφικά βιολογικά γεύματα, βρεφικά γάλατα και χυμοί

Μία παρτίδα από βρεφικά βιολογικά γεύματα, βρεφικά γάλατα και χυμούς έφθασε στο‎ Κέντρο Υγείας Σκοπέλου, από την Griechenlandhilfe, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση, η οποία προμηθεύει ιατροφαρμακευτικό υλικό και είδη πρώτης ανάγκης, όπως παιδικές τροφές και πάνες για φιλανθρωπικούς σκοπούς, προκειμένου να ανακουφίσει όσον το δυνατόν περισσότερους συνανθρώπους μας.

Την ευθύνη της διανομής έχει η παιδίατρος του Κ.Υ.Σ. Μαρία Τσάμπρα, η οποία καλεί τους γονείς παιδιών μικρής ηλικίας, οι οποίοι έχουν ανάγκη τέτοιων προϊόντων, να την επισκεφθούν στο Κέντρο Υγείας για να τους προμηθεύσει.

Τα παραπάνω γεύματα, γάλατα και χυμοί διατίθενται δωρεάν σε όσους γονείς έχουν ανάγκη.

Διχόνοια : Η «Αχίλλειος πτέρνα» της φυλής μας

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

«Η ομόνοια κτίζει σπίτι και η διχόνοια το χαλάει»
Λαϊκή παροιμία

Είχα γράψει σε ένα παλαιότερο άρθρο μου με αρκετή δόση σαρκασμού, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι ίδιοι… οι Έλληνες. Όλοι γνωρίζουμε -και παραδεχόμαστε- από την μελέτη ιστορικών γεγονότων της πατρίδας μας, πόσα δεινά και εθνικές συμφορές έφερε στον τόπο μας ο Ελληνικός διχασμός, ο οποίος μας ακολουθεί από υπάρξεως του γένους μας. 

Είναι θλιβερό το φαινόμενο να επαναλαμβάνεται στην ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας και σε διαφορές μορφές, αυτή η κατάρα της φυλής μας που είναι η «Διχόνοια». Αυτή που δεν αφήνει τον χαρισματικό κατά αλλά Έλληνα να φτάσει στο επίπεδο που του αξίζει.

Αποτέλεσμα, το ζωοφόρο και χαρισματικό έθνος των Ελλήνων δεν μπόρεσε, όχι μόνο να διατηρήσει την εδαφική του επικράτεια, αλλά να απολέσει εδάφη, που ανήκαν επί αιώνες, ιστορικά, εθνολογικά και γλωσσικά σε ακραιφνή Ελληνικά φύλλα. 

Η διχόνοια, λοιπόν, θεωρείται το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ελάττωμα της φυλής μας. Είναι αυτή η οποία σαν σαράκι κατατρώγει τις σάρκες του Ελληνισμού, ακολουθώντας διαχρονικά την ιστορική μας πορεία, κεντρίζοντας, ταυτόχρονα, τα πλέον επικίνδυνα και καταστροφικά χαρακτηριστικά του ψυχισμού μας. Γιγαντώνοντας υπέρμετρα τον εγωισμό, την ζηλοφθονία, την φιλαυτία, την οίηση και την αρχομανία, πυροδότησε πολλές φορές αδελφοκτόνα πάθη και μίση, τα οποία μείωσαν και αμαύρωσαν λαμπρά κατορθώματα του Έθνους μας και έσυραν την χώρα και τους Έλληνες στην καταστροφή, την ταπείνωση και την υποτέλεια.

Που οφείλεται η εμφύλια διχόνοια των Ελλήνων;

Υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ;

Γράφει ο Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Διαβάζω στις εφημερίδες ότι πανικό έχει προκαλέσει στους Έλληνες μενουμευρώπηδες η δήλωση της Αγκέλα Μερκελ πως υπάρχει…  πρόβλημα με το ευρώ, αφού είναι τόσο ηλίθιοι που έπρεπε να το ακούσουν από την ίδια την Μερκελ για να το αντιληφθούν. Λέγεται δε, ότι πολλοί μενουμευρώπηδες ζητούν από τον Κούλη και τον Άδωνι να πάνε στο Βερολίνο και να… μαλώσουν την Αγκέλα, που λέει πως υπάρχει πρόβλημα με το νόμισμα της πατρίδας μας, της Ευρώπης!

Δεν ξέρω αν εσείς, αγαπητοί αναγνώστες,  το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά στην Ελλάδα διανύουμε αισίως τον έβδομο χρόνο σε καθεστώς δανειακών συμβάσεων και εφαρμογής μνημειακών πολιτικών, που έχουν μετατρέψει τη χωρά εντός ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης , σε μια σύγχρονη μεν, απεχθή δε, δουλοπαροικία του χρέους.

Μετά από επτά χρόνια «μεταρρυθμίσεων» (sic),