Ἐχθρὸς κάθε θορύβου καὶ πάσης ἐπιδείξεως
Ἡ σύνταξη τῆς ἐφ. Πρωΐα, μὲ ἀφορμὴ τὸ τηλεγράφημα αὐτό, δημοσιεύει ‒ἀνωνύμως‒ νεκρολογία γιὰ τὸν ἐκλιπόντα, μὲ τίτλο «Ἀπέθανε χθὲς ὁ Ἀλέξ. Μωραϊτίδης», ὅπου παρατίθενται ἁδρομερῶς βιογραφικὰ καὶ ἐργογραφικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὸ πνευματικὸ ἔργο τοῦ ἐμπνευσμένου καὶ εἰλικρινοῦς αὐτοῦ ἐργάτη τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ‒ ὅπως χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὸν ἀρθρογράφο‒ ὁ ὁποῖος τὸν περασμένο μῆνα, στὶς 16 Σεπτεμβρίου 1929, εἶχε γίνει μεγαλόσχημος μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Ἀνδρόνικος.
Ἰδιαίτερη ἀναφορὰ γίνεται –συνήθης πρακτικὴ ὅσων δημοσιεύουν γιὰ τὸν Μωραϊτίδη‒ στὴ σύγκριση τοῦ πνευματικοῦ του ἔργου μὲ ἐκεῖνο τοῦ τριτεξαδέλφου του Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ὁ ὁποῖος χαρακτηρίζεται ὡς, μὲ περισσότερο ταλάντον ἀπὸ τὸν Ἀλέξανδρο Μωραϊτίδη. Εἶναι μιὰ κρίση ποὺ ἐπαναλαμβάνεται συχνά-πυκνά, μὲ διάφορους τρόπους καὶ διατυπώσεις, μέχρι τὶς μέρες μας. Ἴσως, βεβαίως, εἶναι βάσιμη, ἀλλὰ διατυπώνεται τόσο κατηγορηματικά, ἕως ἐνδεχομένως καὶ ἀπαξιωτικά, ὥστε τελικὰ νὰ ἀδικεῖ ἕως καὶ νὰ ἀφανίζει ἐν πολλοῖς τὸ ἔργο τοῦ Μωραϊτίδη. Τόσον δὲ εἶναι τὸ εὖρος τῆς ἀφάνειας ὥστε, ὄχι μόνον ἔχει ἐξοβελισθεῖ ἀπὸ τὰ σχολικὰ ἀναγνωστικά, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς συγχέεται μὲ τὸ ὄνομα τοῦ γνωστοῦ ἀθηναιογράφου Τίμου Μωραϊτίνη!