Γράφει ο
Λευτέρης Βιολέττας
ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος
Ζούμε σαφώς σε πολύ κρίσιμους καιρούς για την οικονομία και το περιβάλλον, όπου όλα γύρω μας μεταβάλλονται ραγδαία, αρκετές φορές με βλαβερές συνέπειες για το μέλλον. Για τους λόγους αυτούς πρέπει να δημιουργήσουμε μια «αξιοπρεπή» ανάπτυξη απέναντι στις επόμενες γενιές και στο περιβάλλον. Για την ακρίβεια, να δημιουργήσουμε βιώσιμη ανάπτυξη, η οποία δεν είναι τίποτα περισσότερο από την τιμιότητα της γενιάς μας απέναντι στις μακροπρόθεσμες αποφάσεις για την κοινωνία μας. Βασικό στοιχείο και τομέας της καθημερινότητας με πολύ σπουδαίο ρόλο όταν αναφερόμαστε στην ανάπτυξη των νησιών είναι οι μεταφορές, οι οποίες πρέπει να καλύπτουν με επάρκεια τη μεταφορά προσώπων και αγαθών, να γεφυρώνουν τις ανάγκες των νησιών και σε κοινωνικό επίπεδο και σε οικονομικό επίπεδο.
Η αναλογία, δηλαδή η πολιτική ανάμεσα στα δύο αυτά επίπεδα των νησιωτικών μεταφορών, οι οποίες αποτελούν το βασικό συγκοινωνιακό πυλώνα της χώρας μας, είναι ταυτόχρονα και δημόσια και ιδιωτική. Υποτίθεται ότι στόχος της πολιτικής των νησιωτικών μεταφορών είναι η κατανομή η διαχείριση και η ρύθμιση των μέσων μεταφοράς που διατίθενται, ώστε να μεγιστοποιηθεί η κοινωνική και η οικονομική ωφέλεια των τοπικών κοινωνιών.
Το ερώτημα είναι ποιός και πώς καθορίζει αυτή την αναλογία, κι αν πραγματικά επιτυγχάνονται σωστά οι στόχοι. Συνήθως αυτό το κάνει το κράτος, λόγω και της σχετικής έλλειψης επιχειρηματικού ενδιαφέροντος για τις νησιωτικές μεταφορές. Οι λόγοι της έλλειψης είναι το αυξημένο κόστος και ο ρόλος που αναλαμβάνει το κράτος στη διαμόρφωση κάθε φορά των κανόνων των μεταφορών και της αντιμετώπισης της νησιωτικότητας.
Μια απ’ αυτές τις πολιτικές είναι και η πρόσφατη διακοπή της συγκοινωνίας των νησιών μας με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, προφανώς διότι αυτή ήρθε αντιμέτωπη με το «πολικό» σύστημα συγκοινωνίας των Β. Σποράδων με το Βόλο, ο οποίος αποτελεί τον