Διομήδης Κομνηνός, το αγόρι που νίκησε τα τανκς

«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά 

μονάχα μπροστά στους νεκρούς του» 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Όταν οι άνθρωποι αντιστέκονται και μάλιστα χωρίς ελπίδα, εκεί αρχίζει και η ομορφιά. Κι αρχίζει και γράφεται η ανθρώπινη ιστορία. Και γράφεται με χρώμα κόκκινο που δεν ξεβάφει.

Μια σκισμένη, αιματοβαμμένη μπλούζα μας κάνει να μην ξεχνάμε τη νύχτα της 16ης Νοέμβρη του 1973.

Διομήδης Κομνηνός: Το 17χρονο παιδί που τα έβαλε με τη χούντα και δολοφονήθηκε στο Πολυτεχνείο. Ανάμεσα στους εκατοντάδες διαδηλωτές, πολίτες, φοιτητές και μαθητές. Κι ήταν ανάμεσα σ αυτούς που έδιναν μάχη για να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες, όταν ένας από τους άνδρες της φρουράς του υπουργείου δημόσιας τάξης, του κάρφωσε μία σφαίρα στην καρδιά. Ο δολοφόνος ήταν μόλις 10 μέτρα μακριά. 

Δυστυχώς η κηδεία του παιδιού έγινε σε μια έρημη γωνιά του νεκροταφείου της Αθήνας με λίγους συγγενείς. Ο φόβος εμπόδισε το

πλήθος. Ο ήρωας τιμήθηκε όπως του άξιζε μετά την πτώση της δικτατορίας.  Άρθρο ανταποκριτή της δανέζικης και της βελγικής τηλεόρασης αναφέρει τον Διομήδη ως «Το αγόρι που νίκησε τα τανκς». Και φυσικά τα νίκησε... αυτά τα τανκς που ήταν περισσότερα από είκοσι πέντε, λες και επρόκειτο να χτυπήσουν σώμα στρατού κι όχι ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα γεμάτο παιδιά που φώναζαν για τη λευτεριά!

Ο Διομήδης Κομνηνός βγήκε στη μέση του δρόμου ξαφνικά σηκώνοντας τα χέρια: «Αν είσαστε άντρες, ελάτε να μας χτυπήσετε από κοντά» κι αμέσως ακούστηκε καταιγισμός πυροβολισμών. Κι ο Διομήδης ήταν νεκρός... Και το πιο ντροπιαστικό απ' όλα εκείνο το βράδυ ήταν τα ασθενοφόρα με τις σειρήνες που ούρλιαζαν. Όχι γεμάτα από γιατρούς και νοσοκόμους αλλά από αστυνομικούς, προσκυνητές της χούντας μεταμφιεσμένους με ιατρικές μπλούζες!

Η τιμή ανήκει στον Διομήδη Κομνηνό. Ανήκει σε όλους τους νεκρούς του Πολυτεχνείου. Σ' όλα τα επώνυμα θύματα που γνωρίζουμε επίσημα από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και τις Εισαγγελικές έρευνες και στα θύματα αυτά που το όνομά τους παραμένει άγνωστο. 

Η τιμή επίσης ανήκει σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται άδολα για τα ιδανικά τους χωρίς προσωπικό συμφέρον και χωρίς να εποφθαλμιούν θέσεις και αξιώματα! Σ αυτούς ανήκει η τιμή!

Ας σιγήσουν λίγο από ντροπή αυτοί που απαξιώνουν την εξέγερση του Πολυτεχνείου αλλά και τις χιλιάδες των ανθρώπων που ρίχτηκαν στη φωτιά για την ελευθερία! Γιατί δεν εξευτελίζουν μόνο τη μνήμη των θυμάτων, αλλά αφήνουν το περιθώριο στους υποστηρικτές του καθεστώτος της χούντας να μιλούν για «παραμύθια της Αριστεράς» και για «2-3 νεκρούς από αδέσποτες σφαίρες»! Κι ενώ όλοι αυτοί οι «αναθεωρητές» της Ιστορίας δέχονται τα πάντα για τον αιγυπτιακό πολιτισμό πχ, 9000 π.Χ. -6000 π.Χ., αμφισβητούν επίσημα τεκμηριωμένα γεγονότα τόσο κοντινά σε μας.

Τα επίσημα στοιχεία απαντούν σ’ όσους όχι απλά μισούν το Πολυτεχνείο, αλλά μισούν οποιοδήποτε γεγονός έχει να κάνει με την αντίσταση και τον αγώνα για ελευθερία ισονομία και Δημοκρατία!

«Ήταν δεκαεφτά χρονών»

«..Εκεί που έπεσε είναι μια κόκκινη λίμνη…»

Λένα Κουτούμπα

Νηπιαγωγός