Ξέχασες

Ξέχασες το παράθυρο ν’ αφήσεις ανοιγμένο,
να το κοιτώ διαβαίνοντας κι’ η καρδιά να σπάζει.
Να λέω ότι γύρισες και να σε περιμένω,
να ραίνω ρόδα την αυλή και γιούλια το περβάζι.

Να στρώνω δείπνο γιορτινό για σένα και για μένα.
Να λέω στον ήλιο να κρυφτεί, να γρηγοροβραδιάσει,
δειλό φεγγάρι να φανεί, να ’ν όλα αποσκιωμένα,
να θαμποφέγγει όπου πατάς κι’ ο ίσκιος σου περάσει.-

Μη σε γνωρίσουν, μη σε δουν να δρασκελάς την πόρτα.
Θα ’χω τα φώτα σφαλιστά και τα κεριά αναμμένα.
Θα ’ναι τα μάτια μου γλαρά και λάγνα όπως και πρώτα
και η καρδιά μου ολάνθιστο τριαντάφυλλο για σένα.

Όλα στο σπίτι σου κλειστά, πόρτες και παραθύρια.
Πίσω απ’ τη γρίλια στέκομαι και κάνω τα σινιάλα.
Πάλι κι’ απόψε αδειανά τα δυο μας τα ποτήρια,


πάλι λουλούδια σκότωσα και πέθαναν στη γυάλα.-

Γ' ΒΡΑΒΕΙΟ
Ζ' πανελλήνιος Ποιητικός Διαγωνισμός "Καισάριος Δαπόντες"

Kατερίνα Μακρή

Στον Ξενιτεμένο

Φίλε καλέ κι αδερφικέ μου
που μέχρι χτες στενάζαμε μαζί,
λίγα λόγια έχω να σ’ ορμηνέψω απ’ τη πατρίδα
και συμπάθαμε που το μελάνι μου είναι τόσο ξεφτισμένο

Το σπίτι που μεγάλωσες ρήμαξε με το φευγιό σου,
τα λουλούδια του κήπου σου δε γνέφουν πια στους διαβάτες
οι αναμνήσεις μας οι παιδικές σκουριάζουν
στις αλάνες που ανακαλύπταμε την Άνοιξη

Όσο για μένα,
τα νέα τα μαθαίνω πια απ’ τις τηλεοράσεις
με τα μάτια κλειστά

Αγάπη που όλα καταλεί

Μοναχογιέ των στεναγμών και της πικρής σελήνης,
λάμψη εσύ των αστεριών που λάμψη τους βαθύνεις…
Φασκόμηλο κι αγριοπανσές σου πλέκομαι στεφάνι,
το αίμα μου χαμόμηλο και στο γλυκοξανθίζω.
Χαϊδεύω τα μαλλάκια σου σαν μάνα που σε χάνει,
στα πόδια σου πατημασιά, γουβίτσα που ανθίζω.
Στείλε με τ’ ουρανού πουλί, της θάλασσας το ψάρι,
σεντόνι μοσχομύριστο απ’ τ’ άσπρο σου κλινάρι,
να τυλιχτώ, να ζεσταθώ, δίπλα σου να πλαγιάσω
και στου κορμιού σου τη φωτιά για να γλυκοκουρνιάσω…

Δείπνος Μυστικός

Παιδιού δακρύων σταλαγμός, μια συντριβή ακόμα,
μια ψυχισμού κατάρρευση σε κίνηση αργή
κι αντίκρυ στ’ άδειο βλέμμα του μάνας ψυχή και σώμα
σε τελετή παράδοσης σε ουρανό και γη.

Στο αιχμηρό συναίσθημα του παιδικού του τρόμου
αργά συγκαταλέγεται κι ο αποχωρισμός,                             
ψυχής πορεία που ‘μεινε μες στα μισά του δρόμου,
σβήνει σαν άστρο π’ άφησε για πάντα ο φωτισμός.

Αποτελέσματα Ζ' πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού "Καισάριος Δαπόντες"

Ο Δήμος Σκοπέλου και η Οργανωτική Επιτροπή του Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού ευχαριστούν θερμά, για ακόμη μία χρονιά, όλους τους ποιητές για τη συμμετοχή τους, καθώς και την Επιτροπή Αξιολόγησης που συνέβαλλαν στην καθιέρωση του θεσμού αυτού.

Ενημερώνουμε τους ποιητές ότι ο Δήμος Σκοπέλου διατίθεται να αναρτήσει τα ποιήματα που διακρίθηκαν στο διαδίκτυο, όπως κάθε χρόνο, ενώ μερικά από αυτά έχουν ήδη προταθεί και για μελοποίηση. Όσοι από τους παρακάτω διακριθέντες επιθυμούν τη δημοσίευση των ποιημάτων τους, παρακαλούμε να τα αποστείλουν σε ηλεκτρονική μορφή στο e-mail: ninettakosma@yahoo.gr και όσοι επιθυμούν να μάθουν τη βαθμολογία τους, ασχέτως βραβείου, μπορούν να καλέσουν στο 2424300580.

Α΄ ΒΡΑΒΕΙΟ
Αθανάσιος Τρίψας (ΑΙΓΙΟ) «Δείπνος μυστικός»
Μαίρη Πίσια (ΑΘΗΝΑ) «Έγχρωμη πατρίδα»
Γιώργος Μπίμης (ΛΕΙΒΑΔΕΙΑ) «Περνούν τα χρόνια...»

Μέχρι την Παρασκευή 10 Αυγούστου η έκθεση ζωγραφικής της Ξένιας Μαρλίτση με τον τίτλο «Καθρέπτης Γυναικών»

Η έκθεση ζωγραφικής της Ξένιας Μαρλίτση με τον τίτλο «Καθρέπτης Γυναικών» θα συνεχισθεί μέχρι την Παρασκευή 10 Αυγούστου στο Αρχοντικό Βακράτσα. Θα είναι ανοιχτή 10.00 - 16.00 και 19.00 - 22.00, καθημερινά εκτός Δευτέρας.

Καθρέπτης Γυναικών*

«Το κελάρι του αρχοντικού Βακράτσα πλαισιώνει μια σειρά σχεδίων που πραγματοποιήθηκαν  σε επιφάνεια χαρτιού αλλά και περγαμηνής, με την χρήση μολυβιού αλλά και λαδομπογιάς ή μαρκαδόρου. Σε πολλά σημεία η γραφή εμφορείται από το βίωμα των παραδοσιακών κεντημάτων (κατά κάποιον τρόπο μια μολυβιά ισούται με μια βελονιά). Συνεπώς η διαδικασία του εργόχειρου (η οποία ασφαλώς κρύβει τα δικά της νοήματα) κυριαρχεί. Το παραπάνω στοιχείο σε συνδυασμό με την τελευταία γυναίκα-κάτοικο του αρχοντικού οδήγησε συνειρμικά στο «δαπόντειο» δάνειο για τον τίτλο της έκθεσης.




Ξένια Μαρλίτση»

Συνεχίζεται η έκθεση ζωγραφικής με τον τίτλο «Καθρέπτης Γυναικών» της Ξένιας Μαρλίτση

Η έκθεση ζωγραφικής της Ξένιας Μαρλίτση με τον τίτλο «Καθρέπτης Γυναικών» θα συνεχισθεί μέχρι την Παρασκευή 10 Αυγούστου στο Αρχοντικό Βακράτσα. Θα είναι ανοιχτή 10.00 - 16.00 και 19.00 - 22.00, καθημερινά εκτός Δευτέρας.

Καθρέπτης Γυναικών*

«Το κελάρι του αρχοντικού Βακράτσα πλαισιώνει μια σειρά σχεδίων που πραγματοποιήθηκαν  σε επιφάνεια χαρτιού αλλά και περγαμηνής, με την χρήση μολυβιού αλλά και λαδομπογιάς ή μαρκαδόρου. Σε πολλά σημεία η γραφή εμφορείται από το βίωμα των παραδοσιακών κεντημάτων (κατά κάποιον τρόπο μια μολυβιά ισούται με μια βελονιά). Συνεπώς η διαδικασία του εργόχειρου (η οποία ασφαλώς κρύβει τα δικά της νοήματα) κυριαρχεί. Το παραπάνω στοιχείο σε συνδυασμό με την τελευταία γυναίκα-κάτοικο του αρχοντικού οδήγησε συνειρμικά στο «δαπόντειο» δάνειο για τον τίτλο της έκθεσης.




Ξένια Μαρλίτση»

Έκθεση σχεδίων της Ξένιας Μαρλίτση με τίτλο “Kαθρέπτης Γυναικών”

Την Τετάρτη 1 Αυγούστου αρχίζει η έκθεση με σχέδια της Ξένιας Μαρλίτση και τίτλο “Kαθρέπτης Γυναικών”,  στο Αρχοντικό Βακράτσα, στη Σκόπελο

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ:
1-10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
10.00 - 16.00 και 19.00 - 22.00
καθημερινά εκτός Δευτέρας

Καθρέπτης Γυναικών*

«Το κελάρι του αρχοντικού Βακράτσα πλαισιώνει μια σειρά σχεδίων που πραγματοποιήθηκαν  σε επιφάνεια χαρτιού αλλά και περγαμηνής, με την χρήση μολυβιού αλλά και λαδομπογιάς ή μαρκαδόρου. Σε πολλά σημεία η γραφή εμφορείται από το βίωμα των παραδοσιακών κεντημάτων (κατά κάποιον τρόπο μια μολυβιά ισούται με μια βελονιά). Συνεπώς η διαδικασία του εργόχειρου (η οποία ασφαλώς κρύβει τα δικά της νοήματα) κυριαρχεί. Το παραπάνω στοιχείο σε συνδυασμό με την τελευταία γυναίκα-κάτοικο του αρχοντικού οδήγησε συνειρμικά στο «δαπόντειο» δάνειο για τον τίτλο της έκθεσης.

Ξένια Μαρλίτση»

* Ο "Καθρέπτης Γυναικών" είναι ένα από τα  σημαντικότερα έργα του σπουδαίου Σκοπελίτη λόγιου μοναχού του 18ου αιώνα, Καισάριου Δαπόντε.

Το Γυμνάσιο Σκοπέλου "Καισάριος Δαπόντες" συμμετέχει στη δράση Let's Do It Greece

Στην πανελλαδική δράση Let's Do It Greece συμμετέχει το Γυμνάσιο Σκοπέλου "Καισάριος Δαπόντες". Σήμερα οι μαθήτριες και οι μαθητές της Α' και Β' τάξης συνοδευόμενοι από εκπαιδευτικούς άρχισαν καθαρισμό από το Μύλο και κατέληξαν στην παραλία Σκοπέλου, έχοντας εκατοντάδες πλαστικά...

Την προηγούμενη ημέρα τα παιδιά είχαν καθαρίσει το ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ δίπλα από το γυμνάσιο και έβαψαν τις μπασκέτες.

Συγχαρητήρια στις μαθήτριες και τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς τους.

Οι δραστηριότητες του Γυμνασίου Σκοπέλου "Καισάριος Δαπόντες" τον μήνα που πέρασε

Με χαρά και ικανοποίηση σας  γνωστοποιούμε, με την ευκαιρία της εορτής του Πάσχα, τις δραστηριότητες του Γυμνασίου μας για το μήνα Μάρτιο. Μεταξύ 18-21 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε τριήμερη εκπαιδευτική επίσκεψη της Γ’ Γυμνασίου στη Βουλή των Ελλήνων στην Αθήνα. Συνοδοί καθηγητές ήταν η γυμνασιάρχης Θεοδώρου Κυριακή και οι καθηγήτριες Νένου Αθανασία και Πολίτη Γιώτα.

Στο πλαίσιο της μετακίνησης επισκεφθήκαμε την Χαλκίδα και στην πόλη των Αθηνών, το Μουσείο Ακροπόλεως και το ιστορικό κέντρο ευρύτερα, Ηρώδειο, Θησείο, Πλάκα, Παναθηναϊκό Στάδιο, Ζάππειο Μέγαρο, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, όπου είχαμε την τύχη να δούμε την έκθεση αφιερωμένη στην Οδύσσεια, το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου στο  Σύνταγμα.

Σκόπελος / Ζ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης 2018 - Παράταση

Η Οργανωτική Επιτροπή του
ζ΄ Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού "Καισάριος Δαπόντες" (κλικ),
ύστερα από ερωτήσεις πολλών ενδιαφερομένων, αποφάσισε να δώσει παράταση στην προθεσμία υποβολής ποιημάτων έως τις 20 Απριλίου.

Καλή επιτυχία σε όλους τους συμμετέχοντες και Καλή Ανάσταση!

Σας περιμένουμε το Σεπτέμβρη στην όμορφη Σκόπελο...

Δειγματική ομαδοσυνεργατική διδασκαλία και κοπή πίτας στο Γυμνάσιο Σκοπέλου

"Κόπηκε κομμάτι, εκτός από τα καθιερωμένα και για την Ελλάδα, τη Σκόπελο με την ευχή να επανέλθει το καταμαράν στις ναυτιλιακές γραμμές της και για τους πρόσφυγες που φιλοξενούνται στη χώρα μας εξαιτίας της φτώχειας και του πολέμου..."

Την Δευτέρα 22 Ιανουαρίου 2018, πραγματοποιήθηκε στο Γυμνάσιο Σκοπέλου «Καισάριος Δαπόντες» δειγματική ομαδοσυνεργατική διδασκαλία στη θεματική ενότητα «Πυκνότητα» της φυσικής Α’ Γυμνασίου, με έγκριση της Περιφερειακής Διεύθυνσης Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, μετά από πρόσκληση προς τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν μαθήματα Φυσικών Επιστημών στις σχολικές Μονάδες του Δήμου Σκοπέλου, του Σχολικού Συμβούλου ΠΕ04 κ. Σαραντόπουλου Παναγιώτη, ο οποίος και διεξήγε τη διδασκαλία στο πλέον μοντέρνο ομαδοσυνεργατικό διδακτικό πλαίσιο. Προσήλθαν οι διδάσκοντες εκπαιδευτικοί, τα μαθήματα της ειδικότητας ΠΕ04, τόσο από το Γυμνάσιο Σκοπέλου όσο και από το ΓΕΛ και ΕΠΑΛ Σκοπέλου και το Γυμνάσιο με Λ.Τ. Γλώσσας.

ζ΄ Πανελλήνιος Ποιητικός Διαγωνισμός «Καισάριος Δαπόντες» / προκήρυξη

Ο Δήμος Σκοπέλου και το Γραφείο Εθελοντισμού της Δημοτικής Κοινότητας Σκοπέλου προκηρύσσουν τον κατά σειρά ζ΄ Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό "Καισάριος Δαπόντες", στη μνήμη του Σκοπελίτη λόγιου και ποιητή του 18ου αιώνα.
Στόχος του διαγωνισμού είναι η ανάδειξη του ταλέντου νέων δημιουργών.

Όροι Συμμετοχής:
·        Το θέμα του διαγωνισμού είναι ελεύθερο και οι στίχοι δεν θα πρέπει να ξεπερνούν τους τριάντα δύο.
·        Οι διαγωνιζόμενοι θα μπορούν να μετάσχουν με ένα μόνο ποίημά τους.
·        Το διαγωνιζόμενο ποίημα θα πρέπει να είναι ανέκδοτο και αδημοσίευτο και να υποβληθεί σε έξι δακτυλογραφημένα αντίγραφα υπογεγραμμένα μόνο με το ψευδώνυμο.
·        Τα αντίγραφα θα πρέπει να συνοδεύονται από σφραγισμένο φάκελο, στον οποίο θα αναγράφεται το ψευδώνυμο και θα περιέχει τα πλήρη στοιχεία του διαγωνιζόμενου (ψευδώνυμο, όνομα, επώνυμο, ηλικία, διεύθυνση, επάγγελμα, αριθμό τηλεφώνου και κινητού και e-mail, αν έχει). Όλα μαζί θα πρέπει να ταχυδρομηθούν μέσα σε φάκελο, ο οποίος στη θέση του ονόματος του αποστολέα θα φέρει μόνο το ψευδώνυμο του διαγωνιζόμενου.
·        Τα αντίγραφα δεν επιστρέφονται.
·        Προσοχή:

Παράταση

Παραπατάω στα όνειρά μου μεθυσμένη

γυρεύοντας μια διέξοδο φυγής

από το αλισβερίσι της ζωής

νοιώθω πως έχω νιότη γερασμένη

Μου λες θα ’ρθουν ευτυχισμένες μέρες

μα ζω μες σε λασπόνερα και έλη

δεν έχει πάτο του πόνου το βαρέλι

κι οι ελπίδες μου ναυάγιο σε ξέρες

Αυτή η ζωή που μ’ έταξαν να ζήσω

και τέλος να της βάλω δεν τολμώ

πρωί και βράδυ μόνο αγκομαχώ

τα δανεικά μου χρέη να γυρίσω

Στου κόσμου το παζάρι ξεπουλάνε

φτηνές απολαύσεις που  ναρκώνουν

με «αίμα» και χρόνο προπληρώνουν

όσοι χαρές «ανόθευτες» ζητάνε

Σε σώμα ανοίκειο είμαι παγιδευμένη

θητεία σε στρατόπεδο της γης

να δραπετεύσεις θες μα δεν μπορείς

ο χρόνος λάβα στο είναι μου χυμένη

Μαργαριτάρια στον βούρκο τα ονειρά μου

οι θύμησες εγίναν κομποσκοίνι

περαστικές χαρές με δίχως μνήμη

σκιές που ακολουθούν τα βήματά μου

Κι όταν το λάδι σώνει στο κερί μου

κι ο θάνατος μου μοιάζει φιλικός

κάποιος σε μένα άγνωστος θεός

παράταση μου δίνει στη ζωή μου

Αριάνα-Χριστίνα Λιναρά

Β' Βραβείο

ΣΤ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)

Ο θρήνος του σμάλτου

Θρήνος Κενταύρων, ουρλιαχτό και σμάλτου η θυσία,
έκλαψαν τ’ Αετώματα, τα μάρμαρα τα σκίσαν,
πού ν’ τα χρυσελεφάντινα, στυγνή λεηλασία,
έγδυσαν τα Προπύλαια, Μετόπες θρυματίσαν.

Κλοπή αιώνων, έγκλημα, των σπλάχνων της Πεντέλης,
με συμμαχία ανίερη, ν’ αρπάξουν ταξιδέψαν,
Ελγιν, Σουλτάνος πρεσβευτές, ανήθικης αγέλης,
την Ζωοφόρο φτώχειναν, το Ερέχθειο κουρσέψαν.

Τ’ άγγιξαν χέρια ληστρικά και με σφυριά τα σπάσαν,
σαν σκλάβοι αλυσοδέθηκαν, στο πέλαγος χαθήκαν,
πόσα αναθέματα χωρούν, το κάλλος που χαλάσαν,
σ’ άμμο κινούμενης ντροπής, για πάντα βυθιστήκαν.

Στέκουν οι Καρυάτιδες, στον χρόνο κολοφώνες,
ένα τους βλέμμα βλοσυρό και τ’ άλλο ικεσίας,
βάρος κρατούν αγόγγυστα κι ας πέρασαν αιώνες,
το ταίρι τους το κλείσανε, σε γη αιχμαλωσίας.

Λάξευσε πέτρα, εμφύσησε, ανάσα ο Φειδίας
κι έλαμψε η αρχαιότητα, σαν φως της οικουμένης,
Ακρόπολη ερωτεύτηκε, ο ρους της ιστορίας,
αθάνατα κειμήλια, μιας δόξας λαβωμένης.

Μείγμα χρυσού πολιτισμού και γλυπτικών θαυμάτων,
στίγμα αρχαίας ομορφιάς κι αμάλγαμα αξίας,
τέχνη εσύ αξεπέραστη, στιλπνάδα αρωμάτων,
δέους βαριάς κληρονομιάς κι απέραντης λατρείας.

Ωρα για παλιννόστηση και για δικαιοσύνη,    
η σπίθα έγινε φωτιά κι η υπομονή αγώνας,
να ‘ χαν οι τύψεις σεβασμό κι ο εγωϊσμός αισχύνη,
είν’ ορφανός κι αιμορραγεί, πονάει ο Παρθενώνας.

Ιωάννης Κακαγιάννης

 Α' Βραβείο

ΣΤ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)

Ακόμη δεν μπορέσαμε

Ακόμη δεν μπορέσαμε να σβήσουμε τα πρέπει
απ’ τη ψυχή μας και γι’ αυτό μονίμως στην αυλή
προσμένουμε να εμφανιστεί το μάτι που επιβλέπει
αν μάθαμε απ’ τα λάθη μας κι αν είμαστε καλοί.

Ακόμη δεν μπορέσαμε να βρούμε κάποιο δρόμο
που να οδηγεί στης λύτρωσης τη δοξασμένη γη
εκεί που οι πάντες υπακούν στης λησμονιάς το νόμο
που μ’ αίμα γράφτηκε πολλών ανθρώπων μιαν αυγή.

Ακόμη δεν μπορέσαμε ν’ αλλάξουμε το δέρμα
στο ψεύδος που σκεφτήκαμε πριν κάμποσο καιρό
για να μην κλαίμε σαν παιδιά κοιτάζοντας το γέρμα
να προμηνά το μέλλον μας σε φόντο ζοφερό.

Χριστέ μου, δεν μπορέσαμε και τις νυχτιές μας πιάνει
σαν ρίγος κάτι ακούγοντας το νου μας ν’ αλυχτά
που ρίξαμε την άγκυρα στου φόβου το λιμάνι
και δεν ανοίξαμε πανιά να βγούμε στ’ ανοιχτά.

Γιάννης Χαϊδεμένος

 Έπαινος

ΣΤ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)

Ανηφόρισα

Μνήμη λαμπρή σκιαγράφησε και χάραξε,
τ’ όνομά σου στην καρδιά μου.
Λάμψη που εκτυφλώνει τα πάντα…
Μνημεία φθαρμένα, ερειπωμένα,
που αντέχουν στο χρόνο, δύσκολα ξεχνιούνται...
Όψη που καθρεφτίζεται στο γαλάζιο τ’ ουρανού και της θάλασσας,
δύσκολα λησμονιέται!

Στη ψυχή σου αποτυπώνονται τ’ αγάλματα γυμνά.
Χαράζουν εικόνες ανεξίτηλες, σε μια λέξη γεμάτη ιστορία.
Παρθενώνας, Ερεχθείο, Προπύλαια…
Μνημεία μεγαλόπρεπα, επιβλητικά,
ντύνουν μ’ άπλετο φως τις μαρμάρινες φιγούρες.
Φιγούρες που στο πέρασμα του χρόνου,
ζωντανεύουν ξανά και ξανά.

Ελλάδα! Τ’ όνομά σου αντανακλά στ’ άφθαρτο παρελθόν...
Οι ηλιαχτίδες, φλόγες πυρωμένες από αρχαίο φως,
σαγηνεύουν τα ερείπιά σου...

Πινελιές ουράνιου τόξου, αγγίζουν τις ολόγυμνες, άψυχες πέτρες.
Ρίγη... συγκίνηση... σε κάθε σου μονοπάτι!
Εκεί που οι τραγικοί ποιητές,
Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης,
άφησαν το στίγμα τους κληρονομιά.

Ακρόπολη!
Ανηφόρισα τον ιερό σου βράχο...
Ρίχτηκα στους ώμους σου... Αγκάλιασα τη μορφή σου!
Κι αντίκρισα το μεγαλείο σου ν’ ανθίζει μες το χρόνο.
Ακρόπολη!
Ολόγιομο φεγγάρι...
Καθώς η νύχτα νοσταλγεί να γίνει μέρα...
Η θωριά σου νοσταλγεί να γίνει θύμιση στο μέλλον!

Ναταλία Παπαδοπούλου

Β' Βραβείο

ΣΤ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)

Να μου το πεις

Για το φευγιό σου να το πεις μια μέρα πριν σε μένα.
Να έχω δέσει το σκυλί να μη σ’ ακολουθήσει.
Να ‘χω παραθυρόφυλλα και βλέφαρα κλεισμένα
Το βλέμμα σου το βλέμμα μου να μην το συναντήσει.

Στην πόρτα παραπέζουλα δεμένο το μαντήλι
πάρε το φρεσκοζυμωτό να το ‘χεις για το δρόμο.
Στο μυρογιάλι σου ‘βαλα λαδάκι απ’ το καντήλι.
Και όποια στράτα κι αν διαβείς σε μένα φέρνει μόνο.

Μη με ξυπνήσεις, μη σε δω να χάνεσαι στη ρούγα.
Θα σε προσμένω ως να γυρνάς σούρουπο απ’ τη δουλειά σου.
Θα ψηλαφώ απ’ το σώμα σου την αφημένη γούβα
και θα ξαπλώνω ώσπου να ‘ρθεις μονάχα απ’ τη μεριά σου.

Κατερίνα Μακρή

Έπαινος

ΣΤ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)

Ο χρόνος και ο άνεμος...

Είναι ο άνεμος που σκόρπισε τα φύλλα,
είναι μια θλίψη που βραδιάζει μοναχή,
είναι του κήπου μας τα κόκκινα τα μήλα,
που τα σαπίζει ο αγέρας κι η βροχή…

Στη μοναξιά, στο χαλασμό και στο σκοτάδι,
ψάχνω στη μνήμη την εικόνα σου να βρω,
να ψηλαφήσω της ανάσας σου το χάδι,
να λησμονήσω της θυσίας το σταυρό…

Τραγούδι στήνει ο βοριάς έξω στη στράτα,
για να μερώσουν οι καημοί στη έρμη γη,
μα συ απ’ όλα τα τραγούδια ένα κράτα,…
αυτό που ζει και μου ματώνει την πληγή…

Είναι μια θάλασσα που μέσα της με κλείνει,
είναι ένα κύμα που με πάει στ’ ανοιχτά,
είναι μια αγάπη που γυρεύει μα δε δίνει,
που δραπετεύει στο σκοτάδι που αλυχτά…

Γιώργος Μπίμης

Έπαινος

ΣΤ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)

Η μπαλάντα της ελπίδας

Δυο μάτια με παράπονο κοιτάνε
της έρημης ζωής μου τις εικόνες
και δάκρυα στα μάγουλα γλιστράνε,
πολύτιμες της μνήμης μου σταγόνες.
Το μαύρο, στων ονείρων τις κρυψώνες,
μι’ απρόσμενη αγάπη το ξορκίζει.
Κι αν βούλιαξα σε κρύους παγετώνες,
ο ήλιος στην καρδιά μου λαμπυρίζει.

Δυο χέρια στιβαρά με κουβαλάνε
μακριά από της θλίψης τις αγχόνες,
τον πόνο της καρδιάς μου πολεμάνε
και του μυαλού νικούν τους Λαιστρυγόνες.
Οι πόθοι μου στα πέλαγα γοργόνες,
η ελπίδα μου καράβι κι αρμενίζει.
Κι αν χάθηκα στης μοίρας τους κυκλώνες,
ο ήλιος στην καρδιά μου λαμπυρίζει.

Δυο χείλη τρυφερά με ακουμπάνε
και το φιλί βγαλμένο απ’ τους αιώνες,
να μου θυμίζει αυτούς που μ’ αγαπάνε
χωρίς να βάζουν όρια ή κανόνες.
Ραγίζουν οι καρδιές και μένουν μόνες,
ο έρωτας αν πάψει να σπιθίζει.
Κι αν κρύφτηκαν στο χιόνι οι ανεμώνες,
ο ήλιος στην καρδιά μου λαμπυρίζει.

Φωλιάζουν στην ψυχή μου αλκυόνες,
λουλούδι το χαμόγελο κι ανθίζει.
Κι αν έζησα ατέλειωτους χειμώνες,
ο ήλιος στην καρδιά μου λαμπυρίζει.

Ελένη Αντωνίου-Κωνσταντίνου

Β' Βραβείο

ΣΤ' Πανελλήνιος Διαγωνισμός Ποίησης

"Καισάριος Δαπόντες" (κλικ)