Πριν από λίγες ημέρες, έμαθα ότι, μερικοί συντοπίτες μου στο Νέο Κλήμα Σκοπέλου, ερασιτέχνες ψαράδες, συνταξιούχοι (των 450 €), εντοπίστηκαν από σκάφος του λιμενικού σώματος στην παρακείμενη θαλάσσια περιοχή, ενώ ψάρευαν θράψαλα (καλαμάρια) και καταλογίστηκαν σ’ αυτούς πρόστιμα διαφόρων παραβάσεων.
Οι παραβάσεις αυτές ήταν ότι χρησιμοποιούσαν φως που βρισκόταν προς τη μεριά της θάλασσας(300€), ότι ψάρευαν με σπίθα (300€), ότι δεν είχαν τα χαρτιά στη βάρκα τους, ότι το όνομα της βάρκας τους είχε ξεθωριάσει και δεν φαινόταν καλά κ.λ.π.
Σύμφωνα με τους ισχύοντες κανονισμούς όλα τα προαναφερθέντα ήταν παραβάσεις και τιμωρούνται με ανάλογα πρόστιμα. Τα πρόστιμα καταλογίστηκαν και οι συνταξιούχοι ερασιτέχνες κλήθηκαν να απολογηθούν εγγράφως παρακαλώ, ως μεγάλοι παραβάτες του νόμου και να πληρώσουν τα δυσβάσταχτα αυτά ποσά για το βαλάντιό τους, στερώντας από τις οικογένειες τους ακόμα και τα απαραίτητα βιοποριστικά αγαθά.
Οι υπηρεσίες έκαναν το έργο τους εξαντλώντας την αυστηρότητά τους. Δεν θα κρίνω αν έκαναν καλά ή όχι τα όργανα, τιμωρώντας τους παραβάτες. Αυτά ορίζουν οι κανονισμοί κι αυτά έπραξαν με κάθε αυστηρότητα.
Όμως ο απλός πολίτης αναρωτιέται; Υπάρχει δικαιοσύνη και ίση μεταχείριση όλων των πολιτών στην Ελληνική Δημοκρατία; Η απάντηση νομίζω ότι έρχεται από μόνη της. ΟΧΙ. Ο αδύναμος, ο φτωχός και αυτός που δεν έχει τα μέσα, είναι το θύμα. Γιατί τα γράφω αυτά….
Εξηγούμαι: