Τ’ ακορντεόν

Τρελαίνομαι να παρακολουθώ τηλεοπτικά παιχνίδια.

Αυτά που τα λένε «γνώσεων».

Τα βλέπω, συμμετέχω φωνάζοντας καμιά φορά πρώτη τις απαντήσεις.

Το στιγμιότυπο τραβήχτηκε στον θερινό
 Σινεμά Ορφέας, τότε που λειτουργούσε
ως μουσικό σχολείο

Τις πιο πολλές, όμως, φορές ακούω και μαθαίνω.

Προχθές έτσι όπως έβλεπα τρεις νέους φοιτητές να απαντούν αβίαστα για τόσα που δεν ξέρω, πολύ στεναχωρήθηκα που χάσανε το χρήμα για μια μόνο ερώτηση.

«Τι είναι η καβαλίνα;».

Τους έκανα νοήματα και μούντζες για φινάλε, γιατί και οι τρεις το ’χανε πει, πως είναι από επαρχία.

Δεν ζουν γαϊδούρια, σκέφτηκα, δεν ζουν γαϊδούρια τώρα πια στα ελληνικά χωριά;

Εγώ ακόμα περπατώ πολύ προσεκτικά, σα να ακούω την μάνα μου, σαν έβαζα λουστρίνια. «Κοίτα να πέσεις πάλι απάν’ σε καμιά καβαλίνα».

Δεν θέλω πάλι σήμερα να κάνω θεωρίες, πως τα παιδιά μας δε μαθαίνουνε σωστά Ελληνικά και ότι όσα αφήνει στο διάβα του ο γάιδαρος, η μύγα, η γίδα και το άλογο, η κότα, η αγελάδα, τ’ αποδημητικά και ο άνθρωπος ακόμα, τα λεν όλα «κακά».

Θαρρώ όμως…

Η γενιά μας μίλαγε καλά Ελληνικά.

-Άφησες τ’ γίδα αμουλαρτή και μπήκε μες στο κτήμα μ’;

-Πού το’ μαθες μαθές;

-Να τες οι βιρβιλιές.

Για κείνα τα κουτσομπολιά που’ λεγε η μια στην άλλη

-Τι ήθελε και μας κάλαγε η τσιφούτα σε τραπέζ;

-Δε φάγατε καλά;

-Μπααα στο πιάτο μια κουτσλιά.

Για όποιον δεν χωνεύανε, δεν τους γέμιζε το μάτι.

-Νάτο πάλι το μγόχεσμα.

Ακρογιαλιές Δειλινά | Γιατί στη Σκόπελο η μουσική συμβιώνει με τη ζωή!

Η Σκοπελίτισσα ποιήτρια - συγγραφέας Μάρω Βλαχάκη, ή πιο σωστά η λαϊκή ποιήτρια όπως μας είπε, στο ντοκιμαντέρ ενώνει το χθες με το σήμερα. Αγαπά το ρεμπέτικο γιατί βασίζεται στους κανόνες της παράδοσης, σύμφωνα με τη μουσική της παιδεία, και γιατί όπως και το παραδοσιακό τραγούδι το ρεμπέτικο στηρίζει τη ντοπιολαλιά μας. 

Αναπολώντας τα χρόνια όπου ήταν μικρή θυμάται στη Σκόπελο κλαρίνα, βιολιά, σαντούρια και λαούτα και πάντα μα πάντα ακορντεόν. Μας διευκρινίζει πως πριν τον Γιώργο Ξηντάρη, τον Κώστα Καλαφάτη και τον Νικόλα Σύρο δεν έχει καμία ανάμνηση από μπουζούκια.

Προς πώληση το DVD και το κείμενο της θεατρικής παράστασης "Καφές Παρηγοριάς"

Η Ε.Θ.Ο.Σ "Τάκης Μόσχος"

με ιδιαίτερη και μεγάλη χαρά ανακοινώνει ότι διατίθενται προς πώληση το DVD αλλά και το κείμενο της θεατρικής παράστασης 

"Καφές Παρηγοριάς". 

Η τιμή και των δύο είναι 15 ευρώ.

Για αγορές και πληροφορίες:

Νουβάκης Απόστολος  6944719703

Τελευταίος "Καφές της Παρηγοριάς" ¦ Έκτακτη παράσταση σήμερα στις 9 μ.μ.

Από αριστερά: Βαγγέλης Καραμήντζας, Μαρία Γκουγκουλιά, Αντώνης Μπαλαμπάνης, Μάγδα Πατσή, Μαρία Αναγνώστου, Λία Πέγιου, Μεταξία Αρμένη, Βαγγέλης Δρόσος, Δημήτρης Χλιβερός, Αργυρώ Χήρα

Η χθεσινή βροχόπτωση, αλλά κυρίως τα περιοριστικά μέτρα λόγω covid-19, τα οποία, μεταξύ άλλων, προβλέπουν περιορισμένο αριθμό θεατών σε θέατρα, στέρησαν από πολλούς τον "καφέ της Παρηγοριάς", το υπέροχο κείμενο της Μάρως Βλαχάκη που γράφτηκε αποκλειστικά για της ΕΘΟΣ και μεταφέρθηκε στο "σανίδι" με συνεργατική σκηνοθεσία από τον Δημήτρη Χλιβερο και τον Αντώνη Μπαλαμπάνη και τον φρέσκο σκηνοθετικό αέρα της Αργυρώς Χήρα, που έδεσε με το σπαρταριστό κείμενο της Μάρως και ταίριασε απόλυτα με τις υπέροχες ερμηνείες των ηθοποιών της ΕΘΟΣ.

"Καφές Παρηγοριάς" της Μάρως Βλαχάκη από την Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα Σκοπέλου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ Ε.Θ.Ο.Σ 

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ 

"ΚΑΦΕΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑΣ" ΣΧΕΤΙΚΑ 

ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΛΟΓΩ COVID-19.

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε πως στη φετινή παράσταση:

-Οι διαθέσιμες θέσεις θα είναι λιγότερες

-Δε θα γίνονται κρατήσεις

-Δεν επιτρέπονται όρθιοι θεατές

-Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική

-Μικρά παιδιά που χωράνε στην αγκαλιά σας, ευπρόσδεκτα

-Η πόρτα του Ορφέα ανοίγει στις 20:30

Σας περιμένουμε όλους! 

Η "ΕΘΟΣ Τάκης Μόσχος" παρουσιάζει το θεατρικό έργο "Καφές Παρηγοριάς" της Μάρως Βλαχάκη, την Παρασκευή, το Σάββατο και την Κυριακή 11,12 και 13 Ιουνίου στις 9:00 μ.μ στην καλοκαιρινή σκηνή του Ορφέα.

Είσοδος Ελεύθερη.

Κατά τη διάρκεια της παράστασης θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα κατά του Covid-19. 

Ο Τρωικὸς Πόλεμος με το βρακί παντιέρα! | Καλές Απόκριες!

• Ὁ Τρωικὸς ο πόλεμος τελείωσε μιὰ μέρα

καινούργιος τώρα αρχινάει μὲ τὸ βρακὶ παντιέρα.

• Bρακὶ ωραίο ξομπλιαστό, δε το ’βλεπε ούτε ίσκιος

το είδε όμως ο γείτονας, που ήτανε και θρήσκος.

'Ορμησε απὸ τα κάγκελα και βρέθηκε ἐκεί

κρατώντας παραμάσκαλα τ’ς γειτόνσσας το βρακί.

Της Σεβαστής τ’ αρώματα

-Πότε θα ‘ρθεις γιαγιά;

-Θα ‘ρθω…θα ‘ρθω…

Με ζητάνε τα πουλάκια μου. Η Μαρία μου επτά χρονών και η Αντιγόνη κλείνει τα τέσσερα. 

Κι αυτό το «γιαγιά», ευλογία είναι να τ’ ακούω μετρώντας στη πλάτη μου, μόνο πενήντα χρόνια.

Άλλη μισή ζωή μπροστά μου, που λέει ο λόγος.

Να τους μάθω τόσα πράματα.

Όσο για παραμύθια; Ξέρω τόσα όσα τα χρόνια μου κι ακόμα παραπάνω. «Απ’ όξω κι ανακατωτά» όπως λέγαμε παιδιά και εμείς, στη ντοπιολαλιά μας.

Μα, απ’ το τηλέφωνο; Γίνεται; Δε γίνεται.

Βραδιά Ποίησης και live με Γιαννάτο - Καραμήντζα!

ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ Η "ΒΡΑΔΙΑ ΠΟΙΗΣΗΣ"

ΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ

ΚΑΤΟΠΙΝ ΥΠΟΔΕΙΞΗΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

Το IDEA cafe & emporium, η VERANDA cafe bar και το SPIRA Skopelos brewers διοργανώνουν την Τρίτη 7 Ιουλίου, στις 8.30 μ.μ., μια βραδιά ποίησης αφιερωμένη στην ποιήτρια και συγγραφέα Μάρω Βλαχάκη - Βουδούρογλου, στο πλαίσιο της παρουσίασης και ανάδειξης των δημιουργών της Σκοπέλου.

Ποιήματα θα απαγγελθούν από την ίδια την ποιήτρια και την ηθοποιό Αγγελική Λεμονή.

Θα ακολουθησει live από τους μουσικούς Νίκο Γιαννάτο και Βαγγέλη Καραμήντζα.

Σας περιμένουμε όλους να απολαύσουμε μαζί αυτή την ξεχωριστή βραδιά.




___________________

Κύριε Υπουργέ γιατί γελάς;

Κύριε Υπουργέ γιατί γελάς; Πρώτη φορά βλέπεις σε ταυτότητα «Επάγγελμα Οικιακά»;

Δεν σε πιστεύω! Για να έχεις πρήξει τη γυναίκα σου με το «η μάνα μου μαγείρευε καλύτερα», μήπως «Επάγγελμα Οικιακά» έγραφε και της γιαγιάς σου και της μάνας σου η ταυτότητα; Για ψάξ’ το… Τι;

Απομείναμε λίγες λες; Τότε γιατί λύσσαξες με το «καλάθι της νοικοκυράς» κάθε λίγο και λιγάκι; Για το δικό μου καλάθι νοιάζεσαι; Γελάς ε; Κι όμως είμαστε πολλές! Κάθε ελληνικό σπίτι έχει και μια από μας. Και το δικό σου ίσως. Για ψάξ’ το…. Κι αν είναι η γυναίκα σου μια από μας, την έχεις πατημένη. Γιατί κι αυτή θα περιμένει να πεθάνει ο άντρας της για να του πάρει τη σύνταξη. Κατάλαβες;

Για ρώτα την γιατί σε νταντεύει και σου κάνει όλα τα χατίρια;

Η ομπρέλα

Της
Μάρως Βλαχάκη

Φαντάζομαι πως δεν είμαι η μόνη που το 'χω πάθει…

Έτσι όπως μπαίνεις σ’ ένα λεωφορείο και λες με ανακούφιση να απολαύσεις τη διαδρομή, να βάλεις τις σκέψεις σου σε μια τάξη, αρχίζει ο διπλανός… «Και σεις εκεί πάτε;». Κι αν κάνεις το λάθος και δεν του απαντήσεις μονολεκτικά, πώς να του κόψεις τη φόρα;

Μια απ’ αυτές τις φορές ήταν και η φορά που αποφασίσαμε εγώ και οι φίλες μου να συνδυάσουμε το «τερπνόν  μετά του ωφελίμου». Να απολαύσουμε με το λεωφορείο την πανέμορφη διαδρομή Σκόπελος-Έλιος-Παλιό Κλήμα-Γλώσσα και να αφεθούμε στα θαυματουργά χέρια της Μονίκ, της Γαλλίδας κομμώτριας που είχε μόλις εγκατασταθεί εκεί.

Μέσα στο λεωφορείο, τα γέλια δίναν και παίρνανε με κάθε λέξη Γαλλικών που πετούσε η μια στην άλλη… «κουπέ» έλεγε η μια, «μιζαμπλί» η άλλη.

Τ’ ακορντεόν

της
Μάρως Βλαχάκη

Η φωτογραφία από το σινεμά Ορφέας
που λειτουργούσε ως σχολή μουσικής
των Αδερφών Βλαχάκη.

Τρελαίνομαι να παρακολουθώ τηλεοπτικά παιχνίδια.
Αυτά που τα λένε «γνώσεων».
Τα βλέπω, συμμετέχω φωνάζοντας καμιά φορά πρώτη τις απαντήσεις.
Τις πιο πολλές, όμως, φορές ακούω και μαθαίνω.
Προχθές έτσι όπως έβλεπα τρεις νέους φοιτητές να απαντούν αβίαστα για τόσα που δεν ξέρω, πολύ στεναχωρήθηκα που χάσανε το χρήμα για μια μόνο ερώτηση.
«Τι είναι η καβαλίνα;».
Τους έκανα νοήματα και μούντζες για φινάλε, γιατί και οι τρεις το ’χανε πει, πως είναι από επαρχία.
Δεν ζουν γαϊδούρια, σκέφτηκα, δεν ζουν γαϊδούρια τώρα πια στα ελληνικά χωριά;
Εγώ ακόμα περπατώ πολύ προσεκτικά, σα να ακούω την μάνα μου, σαν έβαζα λουστρίνια. «Κοίτα να πέσεις πάλι απάν’ σε καμιά καβαλίνα».
Δεν θέλω πάλι σήμερα να κάνω θεωρίες, πως τα παιδιά μας δε μαθαίνουνε σωστά Ελληνικά και ότι όσα αφήνει στο διάβα του ο γάιδαρος, η μύγα, η γίδα και το άλογο, η κότα, η αγελάδα, τ’ αποδημητικά και ο άνθρωπος ακόμα, τα λεν όλα «κακά».
Θαρρώ όμως…
Η γενιά μας μίλαγε καλά Ελληνικά.
-Άφησες τ’ γίδα αμουλαρτή και μπήκε μες στο κτήμα μ’;
-Πού το’ μαθες μαθές;
-Να τες οι βιρβιλιές.
Για κείνα τα κουτσομπολιά που’ λεγε η μια στην άλλη
-Τι ήθελε και μας κάλαγε η τσιφούτα σε τραπέζ;
-Δε φάγατε καλά;
-Μπααα στο πιάτο μια κουτσλιά.
Για όποιον δεν χωνεύανε, δεν τους γέμιζε το μάτι.
-Νάτο πάλι το μγόχεσμα.
Φτάνει όμως. Λέω, ως εδώ. Μη πω τίποτε άλλο από τα χρόνια εκείνα.
Θ’ αναφερθώ τιμητικά μόνο στην καβαλίνα.

Από επτά χρονών παιδί μάθαινα ακορντεόν.
Με μάθαινε ο δάσκαλος, δάσκαλος σαν πατέρας, ο Μπάρμπα Αποστόλης.
Μ’ αγάπαγε και μ’ έμαθε απ’ όλα όσα ήξερε, ακόμα πιο πολλά. «Δαχτλάκια μ’ μπισμπιτούνκα» ψιθύριζε συχνά.

Ιστορία σε απρόμαυρες φωτογραφίες

Με αφορμή το εξαιρετικό άρθρο της Παρασκευής Κουτούμπα με τίτλο «Με ποιο χαμόγελο στα χείλη;» (κλικ) η Μάρω Βουδούρογλου - Βλαχάκη έστειλε στην εφημερίδα "Βόρειες Σποράδες" δύο φωτογραφίες της δικής της οικογενειακής ιστορίας.

Στην πρώτη ο πατέρας της Ιωάννης Βουδούρογλου και 

στην δεύτερη η ηρωική μορφή του Βόλου και αδερφός της μάνας της, Διονύσης Κατσούρης σε ξένοιαστες στιγμές με τους φίλους του το 1937, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα συνελήφθη στο Πήλιο για την πλούσια αντιστασιακή του δράση και εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στα 25 του χρόνια.

Nιώθω Έρωτα, σε στίχους Μάρως Βλαχάκη, μουσική Κώστα Τζώλου, με την ερμηνεία της Κάτιας Πάσχου

Σε μια καλοκαιρινή βραδιά στο θέατρο Βράχων στο Βύρωνα πραγματοποιήθηκε η συναυλία της Κάτιας Πάσχου και του μουσικού Κώστα Τζώλου.

Στη συναυλία η Κάτια Πάσχου ερμήνευσε το τραγούδι "Νιώθω Έρωτα", σε μουσική του Κώστα Τζώλου, εμπνευσμένο από τους πολύ αληθινούς και υπέροχους στίχους της Σκοπελίτισσας ποιήτριας και στιχουργού Μάρως Βλαχάκη.