Συνήθως
τουρισμός σημαίνει οικονομική ανάπτυξη,
πηγή εσόδων, θέσεις εργασίας, ευημερία,
ψυχαγωγία, πολύ-πολιτισμικότητα. Στην
Σκόπελο του 2013, θεωρώ πως σημαίνει
επιβίωση.
Το
μοναδικό νησί της Σκοπέλου έχοντας
απολέσει την παραδοσιακή πηγή βιοπορισμού
που εστιάζετο, κυρίως, στον πρωτογενή
τομέα παραγωγής, τόσο αγροτικό όσο και
αλιευτικό, δε διδάχτηκε τίποτα από τον
ολοκληρωτικό αφανισμό της ναυτιλιακής
και εφοπλιστικής υπόστασης του στα τα
τέλη του 19ου αιώνα και μοιραία οδηγείται
στην σύγχρονη παρακμή λόγω απώλειας
ταυτότητας και οράματος. Όπως τότε δεν
κατόρθωσαν να αφουγκραστούν τα κελεύσματα
των καιρών και από καραβοκύρηδες έγιναν
ναύτες έτσι και σήμερα αντιστεκόμαστε
στην εφαρμογή του αυτονόητου και
δυσκολευόμαστε να αξιοποιήσουμε σωστά
το προικισμένο νησί.
Με
τα σημερινά δεδομένα και μετά τη μερική
κατάργηση των προγραμμάτων Κοινωνικού
Τουρισμού, που την στήριζαν επί πολλά
έτη και εφησύχαζαν τους επιχειρηματίες
του τουρισμού, θεωρώ πως πρέπει να
βασιστεί, για την απόδοση αμέσων
αποτελεσμάτων, στους 2 ακρογωνιαίους
λίθους της: Τους
ανθρώπους της και
τη φυσική
ομορφιάς της.
Η
φυσική ομορφιά θα
πρέπει να...