Οι μοντέρνοι δουλοπάροικοι φωτογράφοι

(…)

Οι φωτογράφοι αποτελούν μια από τις πιο ευπρόσβλητες επαγγελματικές ομάδες στην εποχή της κρίσης, ειδικά σε χώρες με βαθιά κρίση όπως η Ελλάδα, χωρίς όμως να εξαιρείται ο υπόλοιπος κόσμος. Επιζητούν με πολλούς τρόπους την προβολή που θα φέρει πελάτες και αισθάνονται ανασφάλεια για το μέλλον εξ αιτίας του σκληρού ανταγωνισμού, του υπερεπαγγελματισμού και όχι μόνον. Μπαίνουν λοιπόν στον πειρασμό να υποκύψουν σε μια “ανήθικη” πρόταση περί συνεργασίας άνευ πληρωμής ή χειρότερα εξαναγκάζονται, ελπίζοντας ότι η κίνηση μακροπρόθεσμα θα αποφέρει έσοδα.

Στο http://whopaysphotogs.tumblr.com/ μπορεί κανείς να βρει πληροφορίες για τις συνθήκες αμοιβής (ή μη) διάφορων φορέων που απασχολούν φωτογράφους. Η λίστα περιλαμβάνει τίτλους με διεθνή εμβέλεια που σε κάνουν να παραξενεύεσαι. Αν αυτοί φέρονται έτσι, τότε τι θα έπρεπε να συμβαίνει σε λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες και φορείς;

Όμως το πραγματικό ερώτημα είναι: Κερδίζει πραγματικά ο φωτογράφος αν έστω προσωρινά δεχθεί την ταπεινωτική όσο και δυσμενή σχέση με το άλλο μέρος, το περιοδικό, την εφημερίδα, το site; Αυξάνει τις πιθανότητές του να διεισδύσει στην αγορά; Έχει περισσότερες ελπίδες; Λυπάμαι, αλλά η απάντηση είναι ένα κατηγορηματικό όχι… 

Όποιος αποτιμά τη δουλειά του στο μηδέν, καταβαραθρώνει την αυτοεκτίμησή του. Καταστρέφει τον ανταγωνισμό. Αν σχεδόν όλα είναι δωρεάν, γιατί μεθαύριο να τον προσλάβουν με αμοιβή όταν θα υπάρξει άλλος ένας “δουλοπάροικος” πρόθυμος να καταλάβει την θέση του με παρόμοιο σκεπτικό. Διαπράττοντας το ολίσθημα ο φωτογράφος παρασύρει όλο το επάγγελμα στον φαύλο κύκλο της απαξίωσης όπου τέλος δεν υπάρχει..

Δυστυχώς.

Φωτογράφος