Γολγοθάς χωρίς τέλος

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Η κατάσταση της Ελλάδας, αυτές τις ώρες δείχνει πως «είναι αργά για δάκρυα», και πως εξαιτίας και μακράς σειράς λαθών, κινδυνεύουμε να χάσουμε πολλά. Δυστυχώς, όμως, ακόμα και τούτες τις μαύρες εθνικές ώρες, που η πατρίδα βρίσκεται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού λίγοι είναι αυτοί που έχουν συνειδητοποιήσει πως ο βούρκος μέσα στον οποίον έχουμε πέσει μας καταπίνει κάθε μέρα και περισσότερο.

Μια χώρα που δέχτηκε, αδιαμαρτύρητα, να εφαρμόσει εξαθλιωτικά προγράμματα (βλ. Μνημόνια) για το λαό της και που παραιτήθηκε από την εθνική της κυριαρχία επειδή της το επέβαλαν οι «εταίροι» της, έχει αναπότρεπτα, περιέλθει σε πλήρη ανυποληψία, στη συνείδηση φίλων και εχθρών.

Η λανθασμένη επιλογή όλων των κυβερνήσεων της τελευταίας οκταετίας να παραμείνουν πιστά μέλη της ΕΕ – Ευρωζώνης και να επιχειρήσουν να μας «διασωσουν»  με την συνδρομή του ΔΝΤ, αποδείχθηκε, τελικά,  καταστροφική. Οι δανειστές, που επέβαλαν τα τυραννικά  και ταυτόχρονα αναποτελεσματικά μετρά εναντίον του ελληνικού λαού, ήταν παράλογο να εκλαμβάνονται ως «φίλοι μας». Αντιθέτως, η συμπεριφορά τους ήταν, τηρουμένων των αναλογιών, περίπου αυτή στρατευμάτων κατοχής. Το μονό που τους ενδιέφερε πραγματικά ήταν η αρπάγη και καταλήστευση όλων όσων διαθέτει, ακόμη, η Ελλάδα: επίγεια, υπόγεια, υποθαλάσσια. Όλα! Και ουδόλως ενδιαφέρονται για το μετά.

«Μα …αφού χρωστάμε»

Βεβαία, οι ηττοπαθείς θα πουν:
«μα… αφού χρωστάμε»! Ουδείς υποστήριξε ότι δεν χρωστάμε, παρότι το ακριβές ποσό δεν είναι αυτό που επίσημα εμφανίζεται. Από αυτό θα πρέπει να αφαιρεθούν πολλά και σημαντικά κονδύλια, εκτός των γερμανικών αποζημιώσεων, που ενδεχομένως να αφήσουν υπόλοιπο χρέος από την Γερμανία προς την Ελλάδα και όχι αντιστρόφως. Ωστόσο, από την μακρινή εποχή που έζησε ο Σόλων (640 – 500 π.Χ ), είχε καταργηθεί η δουλειά για χρέη. Και αυτή επανήλθε, τον 21ο αιώνα, στη χώρα που την είχε καταργήσει, με πρωτοβουλία της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Απειλή της εθνικής μας κυριαρχίας;

Τόσο η ΕΕ, όσο και το ΝΑΤΟ, αλλά και οι ΗΠΑ, που ασφαλώς έχουν άριστες πληροφορίες, όφειλαν να επέμβουν με τρόπο αυστηρό και αποφασιστικό εναντίον των τουρκικών απειλών. Οι οποίες, να προσθέσω, απειλές δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά τώρα, αλλά αντιθέτως κλιμακώνονται επί εβδομάδες, μήνες και …χρονιά. Αν οι εταίροι μας Ευρωπαίοι, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ είχαν αποφασίσει πως θα χειριστούν αυτές τις απειλές, θα είχαν επέμβει προ καιρού και με αποφασιστικό τρόπο. Όχι κρατώντας ίσες αποστάσεις από το θύτη και το θύμα, όχι με παραινέσεις που απευθύνονται σε «μικρά παιδιά που μαλώνουν παιζοντας», όχι με αυτό το απαράδεκτα αδιάφορο ύφος που, φευ, χρησιμοποιούν γενικώς κατά κόρο.

Και  σενάρια … συνωμοσίας 

Δεν μπορεί, βεβαία, να αποκλειστεί η πιθανότητα, η κρίση αυτή να έχει ενθαρρυνθεί ή και να προκληθεί από κέντρα εκτός των άμεσα ενδιαφερόμενων πλευρών. Αλλά, και αν είναι έτσι, εύλογα, ωστόσο, μπορεί να υποστηριχτεί ότι συνωμοσίες και επιθετικά σενάρια βρήκαν, την Ελλάδα της κρίσης, μια ορθάνοιχτη πόρτα που τα προσκαλούσε, εξαιτίας της κατάστασης στην οποία την οδήγησαν τα μνημόνια, και εξαιτίας της παθητικής αποδοχής εξευτελισμών και μέτρων εξαθλίωσης από τις κυβερνήσεις της, αλλά και από την αντιπολίτευση. Όχι, δεν μου αρέσουν τα συνομοσιολογικά, αλλά μετά τις αποκαλύψεις Assage και Snowden, πιστεύω ότι είναι κανείς αφελής αν δεν τις λαμβάνει υπόψη. Η έντονη αυτή κατάσταση που αντιμετωπίζει η χωρά μας, με πολλά ορθάνοιχτα μέτωπα και ούσα μονή, αποδεικνύει ότι η ΕΕ - Ευρωζώνη δεν επρόκειτο ποτέ να αποτελέσει ομπρέλα για τις ημέρες των καταιγίδων μας. Ήμασταν και, δυστυχώς, παραμένουμε ουτοπικοί με αποτέλεσμα να αδρανούμε και να μην αντιδρούμε όταν, όπου και όπως απαιτείται.

Απομυθοποίηση

Οι λόγοι, που έπεισαν τις ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών να επιλέγουν συμπεριφορές αντίθετες από τα ελληνικά συμφέροντα είναι αρκετά περίπλοκοι και γι αυτό δύσκολο να εξιχνιάσουν. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις τα τελευταία χρονιά που συνηγορούν υπέρ μιας αδιανόητης αφέλειας των ελληνικών κυβερνήσεων, σχετικά με την έκταση της προστατευτικής ομπρέλας, που θα μπορούσαν λογικά να αναμένουν από τους θεσμούς, σε ώρες κρίσης. Δεν θέλησαν να συνειδητοποιήσουν ότι οι «μεγάλες δυνάμεις» στη μακραίωνη  ελληνική ιστορία, ουδέποτε συμπεριφέρθηκαν «φιλελληνικά». Και ότι, συνεπώς, η βελτίωση της ελληνικής τύχης δεν περνά μέσα από την δουλοπρέπεια και την ισοπέδωση σε κακόβουλες προτροπές «συμμάχων», «εταίρων» και «φιλελλήνων», αλλά μέσα από σθεναρή απαίτηση εφαρμογής του Δικαίου και των Διεθνών Συμβάσεων, μέσα από αξιοπρεπείς αντιρρήσεις σε παράλογες απαιτήσεις τους, αλλά (και γιατί όχι;) και μέσα από εκβιασμούς, που μπορεί κάποτε να αποδειχθούν αποτελεσματικοί,

Και τώρα τι κάνουμε;

Η κατάσταση της Ελλάδας, αυτές τις ώρες δείχνει πως είναι … «αργά για δάκρυα» και πως εξαιτίας ανεπίτρεπτης και μακράς σειράς λαθών, κινδυνεύουμε να χάσουμε πολλά. Θα ήταν μεγάλη επιπολαιότητα να υποστηρίξω ότι υπάρχουν εύκολες και μαγικές λύσεις σε προβλήματα που διογκώθηκαν και κακοφόρμισαν επί δεκαετίες, επειδή ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν εγκαίρως. Ωστόσο, η μάχη που αφορά τα εθνικά θέματα δεν πρέπει να εγκαταλείπεται ποτέ. Τώρα πρέπει όλοι να αγωνιστούμε, ενωμένοι και χωρίς φοβικά σύνδρομα, με όλα τα μέσα που διαθέτουμε, εναντίον «φίλων», που δεν είναι φίλοι και εχθρών που δεν αναχαιτίζονται από τους πρώτους. Είμαστε ΜΟΝΟΙ. Αλλά, όχι αδύναμοι, αν ενωθούμε. Αν όλοι μιλήσουμε την ίδια γλώσσα προς τα έξω. Αν ξεσκεπάσουμε τον ρολό των «φίλων». Αν παραιτηθούμε από ανούσιες έρευνες για το ποιοι ευθύνονται περισσότερο από άλλους μέσα στη χωρά μας, για το ποιοι είναι πιο διεφθαρμένοι, και για το ποιοι πρέπει να διοριστούν, επειδή πρόσκεινται στη κυβέρνηση και να απολυθούν όσοι δεν πρόσκεινται, κοκ.

Θεωρώ ότι είμαστε όλοι Έλληνες, και ότι τελικά δεν θέλουμε να καταστραφεί η πατρίδα μας, που βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος της αβύσσου. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να την σώσουμε, έστω κι αν το εγχείρημα είναι δύσκολο ή και φαίνεται αδύνατο.

Πως; ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!