Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος
Η Ελλάδα θρηνεί. Θρηνεί την εκατόμβη των νεκρών παιδιών της που χάθηκαν άδικα μέσα στην πύρινη λαίλαπα στην περιοχή της Ανατολικής Αττικής, λίγα μόλις χιλιόμετρα από το κέντρο της πρωτεύουσας. Θρηνούμε τα τραγικά θύματα του πύρινου ολέθρου και ιδίως τα νέα παιδιά που δεν πρόλαβαν να χαρούν τη ζωή. Η τραγικότητα του θανάτου όλων αυτών των αθώων ανθρώπων συγκλονίζει βαθύτατα κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο.
Είναι κοινή διαπίστωση, πλέον, ότι οι Έλληνες πληρώνουμε σήμερα τα λάθη και τις παραλήψεις πολλών δεκαετιών, μαθαίνοντας , ταυτόχρονα, με πολύ σκληρό τρόπο πως οι πράξεις μας –ή αυτά που έπρεπε να κάνουμε και δεν κάναμε – έχουν και συνέπειες. Συνειδητοποιούμε, επιτέλους, πως όταν υπάρχει Ύβρις, ακολουθεί αναπόφευκτα η Νέμεσις.
Κράτος λιγοστό και ανήμπορο
Η χωρίς προηγούμενο σε ανθρώπινες απώλειες ανυποψίαστων ανθρώπων καταστροφή της 23ης Ιουλίου 2018 είναι μια ιστορική καμπή για τον σύγχρονο ελληνισμό, καθώς αποτελεί την αμέσως μεγαλύτερη ανθρώπινη καταστροφή που υπέστη μετά την δεινή ήττα στον πόλεμο - εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974. Σηματοδοτεί το τέλος της παρακμιακής μεταπολιτευτικής διαδρομής προς ένα αποτυχημένο κράτος (failed state), το μοναδικό εντός διεθνών δομών (όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ), οπού κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Η αποτυχία του ελληνικού κράτους αναδείχτηκε, κυρίως, με την σημερινή κατάσταση χρεοκοπίας διαρκείας. Την οποία, αφού πρώτα προκάλεσε το πολιτικό σύστημα – κυρίως διορίζοντας ακατάσχετα – εν συνεχεία, και παρά την έστω και με σκληρούς όρους βοήθεια που έλαβε από εταίρους και συμμάχους, απέτυχε να αναστρέψει, οδηγώντας την κοινωνία και την οικονομία σε ένα φαύλο κύκλο οικονομικής και κοινωνικής καχεξίας.
Η τραγωδία της Ραφήνας
Η πυρκαγιά της Ραφήνας έφερε στην επιφάνεια παθογένειες δεκαετιών ενός φαύλου και σάπιου πολιτικού συστήματος το οποίο, με την ανοχή –αν όχι με την