Σκόπελος // Την Κυριακή οι Καλές και οι Μπράμηδες

Κυριακή 22 Φλεβάρη
στις 14:00

Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς η Δημοτική Κοινότητα Σκοπέλου καλεί όλους τους Σκοπελίτες να αναβιώσουμε το αποκριάτικο έθιμο μας με τραγούδια και χορό στα γραφικά σοκάκια της Σκοπέλου.

Θα αρχίσουμε να ντυνόμαστε από τις 12:00 το μεσημέρι στο Κλειστό Γυμναστήριο απ' όπου και θα ξεκινήσουμε στις 14:00 και μετά τη καθιερωμένη βόλτα μας θα καταλήξουμε στη παραλία εμπρός από το δημοτικό καφενείο-ΚΑΠΗ, όπου θα μας περιμένουν κεράσματα και άφθονο κρασί.

Καλή Αποκριά


Μάθετε τα στιχάκια της Βλάχας

(Τρια-λα-ρι-λα-ρο)

Άντε να πάμε βλάχα στον πέρα καφενέ,
να σε τρατάρω βλάχα σουμάδα κι αργιλέ.

Δε θέλω τη σουμάδα, ούτε τον αργιλέ,
μον΄ θέλω ένα λουλούδι κι ένα γλυκό καφέ.

Άντε να πάμε βλάχα γιατί ξημέρωσε,
μας πήρε η χαραυγούλα και μας φανέρωσε.

Άντε να πάμε βλάχα στον πέρα ποταμό,
εσύ να πλένεις ρούχα κι εγώ να τραγουδώ.

Δύο ήλιοι δυο φεγγάρια και τρεις αυγερινοί,
ήρθαν και βασιλέψαν στο παραθύρι σου.

Δύο ήλιοι δυο φεγγάρια και τρεις αυγερινοί,
ήρθαν και βασιλέψαν στο αγγελικό σ’ κορμί.

Βιολέτα μ’ ανθισμένη, βιολέτα...

μ’ ανοιχτή,
στον ίσκιο σ’ από κάτω, ποιος θ’ αποκοιμηθεί.

Βιολέτα το Γενάρη, με φύλλα πράσινα,
θέλω τον έρωτά σου κι ας έχει βάσανα.


Ένα τροχαντηράκι βοριάς το πόδισε,
και μια παπαδοπούλα το κληρονόμησε.

Εσύ μ’αυτή τη γνώμη κι εγώ μ’ αυτό το νου,
να δούμε ποιος θα βάλει μυαλό του αλλουνού.

Σαϊτεμένο μ’ έχεις πληγή δε φαίνεται,
και άλλος από σένα γιατρός δε γίνεται.

Έλα πουλί μου έλα και πάντα να ΄ρχεσαι,
και απ’ τους κακούς γειτόνους να προφυλάγεσαι.

Αυτό το μπαλκονάκι ν’ ανάψει, να καεί
να γκρεμιστεί, να πέσει με την κυρά μαζί.

Ζωγραφισμένη σ’ έχω στην ταμπακιέρα μου,
κι ανοίγω και σε βλέπω γλυκιά κοπέλα μου.

Στη θάλασσα θα πέσω μέσα στα κύματα,
να πιάσω την ποδιά σου με τα κεντήματα.

Θάλασσα μην αφρίζεις, μην κάνεις ταραχή,
τα βάσανά σου ξέρω, όλα από την αρχή.


Μαΐστρος, τραμουντάνα, θάλασσα δυο λογιών
μάνα και θυγατέρα μου πήρανε το νου.

Μαΐστρος θα σαλεύει τα πλατανόφυλλα,
θεός να τα φυλάει τα λεβεντόπαιδα.

Δε θέλω να δουλεύεις, να βασανίζεται
μόνο να τρως να πίνεις και να στολίζεσαι.

Δε θέλω να δουλεύεις, στη φάμπρικα να πας,
μόνο να τρως να πίνεις και να καλοπερνάς.

Της μόδας πασουμάκια φοράς και τρίζουνε,
και μένα την καρδιά μου μου τη ραγίζουνε.

Σήμερα τα ναυτάκια δεν έχουνε δουλειά,
παίρνουν τα τουφεκάκια και πάνε για πουλιά.

Όλες οι παπαρούνες ανοίγουν το πρωϊ
και μια παπαρουνίτσα ανοίγ’ αποβραδί.

Κι αν είσαι κι αν δεν είσαι του Δήμαρχου παιδί,
εγώ θα σε φιλήσω κι ας πάω φυλακή.


Αυτά τα μαύρα δέντρα που κάνουν τις ελιές,

έχω και γω να κάνω με τις μελαχροινές.


Αγιά Παρασκευή μου κ’ Αγιά Ελένη μου,
εσείς να τη φυλάτε την ερωμένη μου.

Παναθεματισμένη και τζαναμπέτισα,
τα όμορφά σου νειάτα εγώ τα γλέντησα.

Παναθεματισμένη και τζαναμπέτισα,
ούζο κρασί δεν ήπια, σ’ είδα και μέθυσα.

Πανάθεμά σε ήλιε, που έγινες φονιάς,
και έκαψε τα λουλούδια ο άγριος βοριάς.


Πανάθεμά σε ύπνε που μ’ αποκοίμισες,
πέρασε το πουλί μου και δε με ξύπνησες.

Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται,
κι ο νους μες στο κεφάλι δε συμμαζώνεται.

Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται,
κι ο νους απ’ την αγάπη δε συμμαζώνεται.

Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται,
κι ο νους μου από σένα δε συμμαζώνεται.

Αυτά τα μαύρα βγάλτα και βάλε κόκκινα,
και γίνε γυφτοπούλα και πούλα κόσκινα.

Τα μαύρα δε τα βγάζω γιατί μου πάγουνε,
είμαι κοντούλα κι’ άσπρη και μου ταιριάζουνε.


Εσύ κι αν δε με θέλεις παντρεύομαι και γω
και παίρνω κοριτσάκι και παίζω και γελώ.

Εσύ κι αν δε με θέλεις παντρεύομαι και γω
και παίρνω κοριτσάκι δεκαοχτώ χρονών.

Πάρε καρότσα κι έλα, να δεις που μ΄ έχουνε,
στα σίδερα δεμένο και με παιδεύουνε.

Αυτά τα ξένα λόγια που κάθεσαι κι ακούς,
από ερωτευμένους μας κάνανε εχθρούς.

Αυτά τα μαύρα μάτια που με κοιτάζουνε,
χαμήλωσέ τα φως μου γιατί με σφάζουνε.

Εσύ ΄σαι ένας ήλιος, φεγγάρι λαμπερό,
μου θάμπωσες το φως μου και δε μπορώ να ιδώ.

Κι αν είσαι μοδιστρούλα που ΄ν’ η βελόνα σου,
που ΄ναι το ψαλλιδάκι κι η κουβαρίστρα σου.

Το λένε τα αηδονάκια κάτω στα ρέματα,
πως σ΄ αγαπώ πουλί μου δεν είναι ψέματα.

Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου
κι ανύπαντρος θα μείνω για το χατίρι σου.

Έβγα στο παραθύρι σου με ξέπλεκα μαλλιά,
κι εγώ θα καταλάβω πως είσαι μοναχιά.
.

Έβγα στο παραθύρι κρυφά απ΄ τη μάνα σου
και κάνε πως ποτίζεις τη ματζουράνα σου.

Εμένα δε με μέλλει κι αν με παράτησες,
καλή επιτυχία μ’ αυτόν π’ αγάπησες.

Διαμάντι δαχτυλίδι φοράς στο χέρι σου
κι απάνω γράφ΄η πέτρα θα γίνω ταίρι σου.

Με τα χελιδονάκια θα ’ρθω στο σπίτι σου,
να χτίσω τη φωλιά μου δίπλα απ’ το στήθος σου.

Τώρα τα χελιδόνια φωλίτσα χτίζουνε
και τα παλιά τα χρόνια ξαναγυρίζουνε.


Μαύρα ΄ναι τα μαλλιά σου, μαύρα τα φρύδια σου
και γω περνωδιαβαίνω τα παραθύρια σου.

Εσύ ‘σαι το σταφύλι και γω το τσάμπουρο,
φίλα με συ στα χείλη και γω στο μάγουλο.

Έλα να σε φιλήσω και φίλα με και συ
κι άμα το μαρτυρήσω μαρτύρα με και συ.

Καλή Διασκέδαση και Καλές Αποκριές!