Στη χώρα των ιθαγενών τσιπουράκι, φραπεδάκι και στριφτό τσιγαράκι

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει και έχουμε ζήσει απίστευτα πράγματα στην Ελλάδα, αλλά ο κατήφορος – απ' ό,τι φαίνεται – δεν έχει τέλος και πλέον τίποτα δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Πολλές φορές που νομίζουμε ότι τα είδαμε όλα διαπιστώνουμε ότι δεν είδαμε τίποτα. Η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, όλα τα υπογράφει, αλλά δεν κουνιέται φύλλο!

Τίποτε δεν έχει αλλάξει

Ένα από τα πράγματα που περνάει κάπως απαρατήρητο – αλλά εμένα μου κάνει μεγάλη εντύπωση – είναι πως βλέπω διαρκώς ανθρώπους να συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Συμπεριφέρονται σαν να μην έχει χρεοκοπήσει η χώρα από το 2010. Συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν αντιληφθεί πως η χώρα χρεοκόπησε και κανείς δεν οδηγήθηκε στην Δικαιοσύνη. Συμπεριφέρονται σαν να μην έγινε δημοψήφισμα και σαν να μην ανατράπηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Μάλιστα, υπάρχει μια...

πολύ έντονη προπαγάνδα πως όλα πήγαιναν καλά στην Ελλάδα μέχρι το 2015 που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Ναι, μωρέ, μια χαρά ήταν όλα μέχρι το 2015. Μετά χάλασαν τα πράγματα. Δεν υπήρχε χρέος το 2015. Ούτε ανεργία υπήρχε. Ούτε είχε καταρρεύσει η χώρα. Ούτε έφευγαν οι Έλληνες μαζικά στο εξωτερικό. Όλα ξεκίνησαν το 2015!

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Παρά τις ψεύτικες υποσχέσεις ότι θα περάσουν τα δύσκολα, θα έρθουν καλύτερες μέρες και αλλά τέτοια ευτράπελα που απευθύνονται σε χάπατα -υπάρχουν, δυστυχώς, πολλά τέτοια γύρω μας- η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε, ούτε βιώσιμο χρέος, ούτε βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα, ούτε βιώσιμο ιδιωτικό χρέος, ούτε βιώσιμο τραπεζικό σύστημα. Η παρούσα κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, έχει υποταχτεί πλήρως στους δανειστές – τοκογλύφους της, οι οποίοι κατέκτησαν τη χώρα χωρίς την παραμικρή αντίσταση.

Φυσικά, το πολιτικό σύστημα δεν αντέδρασε γιατί βολεύτηκε και συγκάλυψε τις ευθύνες του. Όμως, ο κύριος υπεύθυνος για όλα αυτά είναι ο ελληνικός λαός που ποτέ δεν αντέδρασε σοβαρά και οργανωμένα. Αντί αυτού, οι Έλληνες αποδέχτηκαν την απόλυτη υποταγή και την απόλυτη καταλήστευση τους. Γιατί πρόκειται για πολύ μεγάλη ληστεία! Σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρω την κρατική γερμανική εταιρεία Fraport, η οποία με δάνεια από το άκρως αμαρτωλό τραπεζικό σύστημα το οποίο φεσωθήκαμε όλοι για την «διάσωση» του, εξαγόρασε σε εξευτελιστική τιμή τα αεροδρόμια μας, τα οποία υποτίθεται θα ανακαινίσει και θα βελτιώσει, αλλά με αύξηση φυσικά για όλα αυτά του κόστους για τους επιβάτες. Η μεγάλη ληστεία σε όλο της το μεγαλείο. Αυτές είναι μπίζνες! Αντί, λοιπόν, οι ιθαγενείς να αντιδράσουν σε αυτή την καταλήστευση της περιουσίας τους, παρέμειναν απαθείς και παρατημένοι. Κρίμα !

Όλοι στο κόλπο

Φυσικά και υπάρχει μεγάλο κόλπο που εξελίσσεται με επιτυχία στο προτεκτοράτο, όμως δεν είναι μόνο του Τσίπρα, αυτού του μεγάλου πολιτικού απατεώνα, αλλά είναι συνολικό. Αριστοτεχνικά στημένο από του δανειστές και εκτελεσμένο από τα πειθήνια όργανα τους, τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες διαδέχονται η μια την άλλη – για την ακρίβεια παίρνουν την σκυτάλη η μια από την άλλη -, έχοντας απολύτως την ιδία ατζέντα, ακολουθώντας το ίδιο σχέδιο και πάνω απ’ όλα ξεπλένοντας η μια την άλλη. Η μεγάλη διαφορά που έχει η δήθεν «αριστερή και επαναστατική» (τρομάρα τους!) κυβέρνηση είναι ότι περνάει τα πάντα χωρίς καμιά αντίδραση, με πλήρη πεζοδρομιακή ειρήνη.

Οι εξηγήσεις γι’ αυτό είναι αρκετές

1. Από το στρατόπεδο των καλομαθημένων και καλοζωισμένων φιλελέδων είναι φυσικό να μην υπάρχουν αντιδράσεις, καθώς αυτά είναι… « δια τους κουμμουνιστάς». Οι γνήσιοι φιλελέδες είναι μόνο για … γκαλά και πάρτι!
2. Γενικά οι Έλληνες είναι στην καρακοσμάρα τους, όπως το περιγράφω και στον τίτλο
3. Το βασικότερο, όμως θέμα είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων αντιδρούσαν τακτοποιήθηκαν, βολεύτηκαν, διορίστηκαν. Μάλιστα πολλοί απ' αυτούς σε πόστα… μαγικά και ονειρεμένα! (Που είναι όλοι εκείνοι οι επώνυμοι, πρώην αντιμνημονιακοί αγωνιστές, κυρίως καλλιτέχνες και τα ρέστα, οι οποίοι τώρα είτε δηλώνουν εξαπατημένοι, είτε δηλώνουν απογοητευμένοι, είτε σιωπούν εκκωφαντικά; Βλέπετε κανέναν; Όλοι έχουν λουφάξει!). 

Έχουμε αυτό που μας αξίζει

Καθώς διανύουμε τον 8ο χρόνο από την χρεοκοπία της χώρας, σκέπτομαι πως μπορεί η Ελλάδα να βρει τον εαυτό της. Η Ελλάδα ήταν πάντα προτεκτοράτο μεταμφιεσμένο σε Δημοκρατία, αλλά τώρα είναι και επίσημα προτεκτοράτο, ενώ η διαχείριση της χώρας – αλλά και το μέλλον της – βρίσκεται αποκληρωτικά στα χέρια των δανειστών. Οι Έλληνες έχουν κυριολεκτικά παραιτηθεί και έχουν αποδεχτεί πως η τύχη της χώρας τους δεν βρίσκεται στα χέρια τους. Έχουν αποδεχτεί πως δεν έχει σημασία τι ψηφίζουν σε εκλογές και δημοψηφίσματα. Έχουν αποδεχτεί πως η Δικαιοσύνη είναι ξεπουλημένη και υπάρχει μόνο και μόνο για να προστατεύει τα συμφέροντα των ολιγαρχών. Αυτών των πέντε – έξι εκατοντάδων Ελλήνων που έχουν συνολικά περιουσία όσοι οι υπόλοιποι όλοι μαζί. Είναι αυτοί που στην Ελλάδα της κρίσης, της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της μετανάστευσης αύξησαν τα κέρδη τους κατά 30% και βάλε. Παρ' όλα αυτά, δεν τους αρκεί. Θέλουν κι άλλο αίμα, κι άλλες θυσίες, κι άλλες μειώσεις μισθών και συντάξεων, κι άλλες κατασχέσεις, κι άλλη εξαθλίωση, κι άλλες πολλές τέτοιες… μεταρρυθμίσεις (Έτσι τα λένε όλα αυτά, μεταρρυθμίσεις, οι οποίες, φυσικά, είναι όλες για το καλό μας!). Κι εμείς ακόμα τους πληρώνουμε. Αγόγγυστα. Με σκυμμένο το κεφάλι. Χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας. 

Αναρωτιέμαι: Μήπως, τελικά, η επιθυμία των Ελλήνων ήταν να είναι η χώρα τους προτεκτοράτο; Ίσως ο σοφός ελληνικός λαός να πιστεύει πως είναι καλύτερα να διαχειρίζονται τη χώρα του άλλες χώρες, αφού οι ίδιοι -διά των εκπροσώπων τους- δεν τα κατάφεραν καθόλου καλά. Μπορεί, επειδή πλησιάζει η επέτειος των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821 να υπάρχει η νοσταλγία για την Τουρκοκρατία. Αυτό το ενδεχόμενο δεν θα πρέπει να το αποκλείσουμε.

Παρατηρώντας την παθητική στάση των Ελλήνων και την ανυπαρξία οποιουδήποτε κινήματος, θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά την περίπτωση οι Έλληνες να έχουν σήμερα αυτό που επιθυμούν. Μια χώρα που δεν τους ανήκει και δεν θα τους ανήκει ποτέ.

Επίλογος

Μετά απ όλα αυτά γεννώνται τα έξης αμείλικτα ερωτήματα :

«Αυτή, τελικά, είναι η μοίρα μας»;

«Υπάρχει άλλος δρόμος»; 

«Υπήρχε ποτέ»; 

Δεν έχω απαντήσεις για όλα αυτά. Πάντως, άλλος δρόμος υπάρχει. Αρκεί να θέλουμε να τον ακολουθήσουμε. Ο δρόμος είναι να μην κλαις γι’ αυτά που έχασες, να κάνεις την αυτοκριτική σου κοιτώντας την φάτσα σου στον καθρέπτη, να αναγνωρίσεις ειλικρινά τα λάθη σου που σε οδήγησαν ως εδώ, να παρακάμπτεις τις κυβερνήσεις που σε εξαπάτησαν και σε πρόδωσαν και, γενικά, να παίρνεις την τύχη στα χέρια σου. Εκατομμύρια άνθρωποι – σε όλο τον κόσμο – συνεργάζονται και συνεταιρίζονται και το κάνουν. Οι Έλληνες έχουν κολλήσει σαν τις μύγες στα σκατά. Περιμένουν να τους σώσουν ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης. Ας περιμένουν. Η ζωή, πάντως, δεν περιμένει. Την μοίρα σου την φτιάχνεις μόνος σου.

Υ.Γ.: Έχω ξαναγράψει ότι ο κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και την τύχη του. Αυτό ισχύει για όλους τους λαούς. Οι άλλοι θα σου κάνουν ότι τους επιτρέψεις να σου κάνουν. Από τη στιγμή που οι Έλληνες δεν αντιδρούν, δεν βλέπω το λόγο να ασχολούμαστε πια. Προφανώς, είναι ικανοποιημένοι.