Περιφερειακή ανάπτυξη για ποιόν;

Του

Τάσου Τσιαπλέ,

Υποψήφιου Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, 

μέλους της Κ.Ε του ΚΚΕ

Όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές, οι περιφερειακές, δημοτικές και κοινοτικές εκλογές, πυκνώνουν από τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ, της Ν.Δ, του ΚΙΝΑΛ, των στελεχών τους στην Περιφέρεια και τους Δήμους, οι αναφορές για την περιφερειακή ανάπτυξη, που θα λύσει τάχα τα προβλήματα των εργατικών-λαϊκών οικογενειών. 

Βεβαίως όλοι αυτοί κρύβουν ότι ο χαρακτήρας της γενικής και περιφερειακής ανάπτυξης εξαρτάται από το περιεχόμενο των σχέσεων παραγωγής, που στον καπιταλισμό, αναπαράγουν τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του συστήματος. Επομένως, η όποια περιφερειακή ανάπτυξη στο πλαίσιο του καπιταλισμού, δεν μπορεί να αναιρέσει τις ταξικές αντιθέσεις του συστήματος. 

Λόγω του άναρχου χαρακτήρα της παραγωγής, δεν μπορεί να υπάρξει ισόρροπη ανάπτυξη, ούτε ανάμεσα σε κλάδους, ούτε και σε περιοχές, γιατί κίνητρό της είναι η κερδοφορία του κεφαλαίου. 

Η αστική τάξη για να αμβλύνει την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων και για να μη δημιουργηθούν οξυμένες κοινωνικές αντιδράσεις, αμφισβητήσεις της εξουσίας της, αλλά και για να διατηρήσει τους αναγκαίους όρους για την διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου, αξιοποιεί ως εργαλεία περιορισμού των περιφερειακών ανισοτήτων, τους αναπτυξιακούς και φορολογικούς νόμους, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, τα ΕΣΠΑ, το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης, το Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης και διάφορα άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία. 

Οι πόροι των ΕΣΠΑ και όλων των άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων,  αποτελούν την κλεμμένη από τους καπιταλιστές υπεραξία που παράγουν με την εργασία τους οι εργατοϋπάλληλοι σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Τα ΕΣΠΑ δεν είναι τίποτα άλλο παρά το βασικό τμήμα του κοινοτικού προϋπολογισμού, ο οποίος καλείται να υλοποιήσει τις επιλογές του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. 

Με τα ΕΣΠΑ έγινε μεταφορά πόρων από την Ε.Ε, που συνέβαλαν στη βαθύτερη ενσωμάτωση της χώρας στην ευρωενωσιακή διαδικασία. Χρησιμοποιήθηκαν ως μηχανισμός ενσωμάτωσης των λαϊκών στρωμάτων στις προσαρμογές της ελληνικής οικονομίας στην Ε.Ε, για την επιτάχυνση της συγκέντρωσης του κεφαλαίου, της ολοκλήρωσης μεγάλων έργων υποδομής τα οποία διευκολύνουν τη μετακίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων, καθώς και στον καθορισμό ενιαίων κανόνων και υποδομών για την κυκλοφορία του χρηματικού κεφαλαίου. 

Επίσης, μεγαλύτερα κονδύλια, διατέθηκαν για την θωράκιση του συστήματος από τη δράση του εργατικού-λαϊκού κινήματος, για την ενίσχυση της στρατιωτικοποίησης της Ε.Ε. 

Οι δαπάνες για τη γεωργία εντάχθηκαν στην στρατηγική της προώθησης της επιχειρηματικότητας στον πρωτογενή τομέα και τη συγκέντρωση της γης μέσα απ’ το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Οι διακρατικοί και εθνοκρατικοί σχεδιασμοί που υλοποιούν τα ΕΣΠΑ και τα άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία, υπηρετούν τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι των εργατικών – λαικών οικογενειών, με αποτέλεσμα να οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις, τόσο στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, όσο και στην φάση της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας. 

Π.χ. στη χώρα μας 1 εκατομμύριο παραμένουν άνεργοι, παρά τα δισεκατομμύρια που δίνονται σε επιχειρηματίες για να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας και άλλα κίνητρα (φοροαπαλλαγές, επενδυτικά προγράμματα, κ.α), παρά την αναγκαστική φυγή 500.000 στο εξωτερικό για να βρουν εργασία, είναι άνεργοι, εκατοντάδες χιλιάδες εργάζονται με μερική απασχόληση ή για λίγους μήνες το χρόνο με άθλιους μισθούς και χωρίς ΣΣΕ, κοντά το 1/3 βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ οξύνεται η ανισομετρία ανάμεσα στις περιφέρειες στο εσωτερικό των κρατών-μελών.

Μετά από την εφαρμογή διαφόρων ΚΠΣ ή ΕΣΠΑ, στην χώρα μας έχουμε διεύρυνση των ανισοτήτων ανάμεσα στις περιφέρειές της. Σε ότι αφορά τη Θεσσαλία, που ο περιφερειάρχης επιχαίρει για την υψηλή απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ, παρουσιάζει μείωση του ΑΕΠ, σε σχέση με το 2010, αλλά και της παραγωγής τόσο στη γεωργία-κτηνοτροφία, όσο και στη βιομηχανία-βιοτεχνία.

Το ΚΚΕ βλέπει την άμβλυνση των περιφερειακών ανισοτήτων ενταγμένη στη γενική του στόχευση για συνδυασμένη ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών. Στο πλαίσιο του καπιταλισμού, καμιά προσπάθεια κρατικής διαχείρισης δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, τις κρίσεις, την αναρχία της παραγωγής και τις δυσαναλογίες στην ανάπτυξη περιοχών και κλάδων.  

Η αστική τάξη προσπαθεί με εργαλεία την κρατική και ευρωενωσιακή χρηματοδότηση και τις νομοθετικές ρυθμίσεις να διαχειριστεί τον ανταγωνισμό μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων και διαφόρων τμημάτων της και να αξιοποιήσει τις εκάστοτε δυνατότητες της διεθνούς καπιταλιστικής αγοράς, ενισχύοντας ανάλογα με τη χρονική στιγμή μονοπώλια συγκεκριμένων κλάδων και περιοχών, σε βάρος άλλων. Θυμίζουμε ότι παλιότερα ενισχύθηκαν επιχειρήσεις, για τη μεταφορά τους στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο του Ελληνικού σχεδίου οικονομικής ανασυγκρότησης των Βαλκανίων. 

Οι φυσικές και παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας, που μπορούν να αναπτυχθούν, οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες, ο τεράστιος κοινωνικός πλούτος που παράγεται σήμερα από τους εργατουπάλληλους και τους μικρομεσαίους αγρότες, δημιουργούν την δυνατότητα και υπογραμμίζουν την κοινωνική αναγκαιότητα για το σχεδιασμό της οικονομίας με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία. Αυτός ο κεντρικός σχεδιασμός που θα στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των μεγάλων και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, στην οργάνωση της μικρής αγροτικής παραγωγής σε παραγωγικούς συνεταιρισμούς και στην εργατκή εξουσία, μπορεί να υπηρετεί συνδυασμένα τους στόχους της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών και της περιφερειακής ανάπτυξης, αξιοποιώντας: 

Τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας και κάθε περιοχής. 

Την ορθολογική κατανομή της κρατικής χρηματοδότησης και των εργαζομένων.

Τον εργατικό και λαϊκό έλεγχο, τη συλλογική πείρα των εργαζομένων. 

Την κρατική ερευνητική δραστηριότητα για διάγνωση και αντιμετώπιση των νέων αναγκών. 

Τις διεθνείς αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες. 

Τους ενιαίους αποκλειστικά κρατικούς φορείς σε τομείς στρατηγικής σημασίας (ενέργεια, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες) και υπηρεσιών κοινωνικής πολιτικής. 

Για να ανοίξει ο δρόμος γι΄ αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική, απαιτείται ρήξη με τις επιλογές της Ε.Ε και της εγχώριας αστικής τάξης. Γι΄ αυτό και το ΚΚΕ προβάλλει ένα ολοκληρωμένο διεκδικητικό πλαίσιο πάλης που αγκαλιάζει όλα τα προβλήματα, εντάσσοντας σε αυτό και το ζήτημα των περιφερειακών ανισοτήτων. Αυτό το πλαίσιο θα προωθείται στο βαθμό που θα αλλάζει ο συσχετισμός στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, σε βάρος των κομμάτων του ευρωμονόδρομου (Ν.Δ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, κ.α) και υπέρ του ΚΚΕ. Στο βαθμό που θα δυναμώνει η εργατική-λαϊκή πάλη για αποδέσμευση από την Ε.Ε και το ΝΑΤΟ. Στο βαθμό που οι αγώνες και η συμμαχία εργατών-φτωχών αγροτών και ΕΒΕ, έχουν αντιμονοπωλιακό-αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, με στόχο την εργατική εξουσία.

Και στις εκλογές του Μάη του 2019, για την ευρωβουλή, την περιφέρεια, τους δήμους και τις κοινότητες, πιθανόν και για την ελληνική βουλή, χρειάζεται οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες και ΕΒΕ, να δυναμώσουν αυτήν την προοπτική, δυναμώνοντας τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ στην ευρωβουλή και της Λαϊκής Συσπείρωσης στην Περιφέρεια, τους Δήμους και τις Κοινότητες.