«Η παράδοση σαν την όμορφη Σκοπελίτισσα, στολισμένη με την νυφιάτικη φορεσιά της και τις κεντημένες κοντούρες της, σέρνει θριαμβευτικά τα βήματα της στο όμορφο τούτο νησί της Σκοπέλου, συνταιριάζοντας όπως το παρελθόν με το παρόν και φέρνοντάς μας πάλι κοντά στις ρίζες του λαϊκού πολιτισμού…
Η παράδοση είναι ο τρόπος ζωής τού άλλοτε, ο οποίος διασώζεται από γενιά σε γενιά με τις διηγήσεις που πλάθει ο λαός και τις συνδέει με ορισμένους τόπους και χρόνους. Οι άνθρωποι παλαιότερα ζούσαν έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής από το σημερινό. Ήταν περισσότερο δεμένοι μεταξύ τους αλλά και με τη φύση και τον τόπο που γεννήθηκαν και έτσι κάθε χαρά, λύπη, γιορτή, γάμος, βαφτίσια αποτελούσαν αφορμή για να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους και να μοιράζονται τα συναισθήματά τους.
Οι θρησκευτικές γιορτές ήταν ευκαιρίες για οικογενειακό και ομαδικό πανηγύρι και ξεφάντωμα. Τα ήθη και έθιμα, οι χοροί και τα τραγούδια που πήγαζαν μέσα από αυτά μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά και δημιούργησαν την παράδοση και τον λαϊκό πολιτισμό.
Στο όμορφο νησί της Σκοπέλου, αν και κάποιες φορές η παράδοση κοιμάται, δεν είχε χαθεί ποτέ, όπως δεν χάνεται η ευωδία των λουλουδιών, το κελάιδισμα των πουλιών, η αρμύρα της θάλασσας και γενικά ό,τι μας προσφέρει η φύση απλόχερα και αφειδώλευτα. Το δημιούργημα του λαϊκού ανθρώπου, που είναι η παράδοση έχει και αυτό κάτι από τη φύση και ήταν πάντα εδώ.»
- (Το ανωτέρω απόσπασμα συντάχθηκε από την Άσπα Καπουρνιώτη, Έφορο Ιματιοθήκης του Λυκείου Ελληνίδων Βόλου).
Αυτό το χρέος έχουμε ως Σύλλογος Πολιτιστικός και Λαογραφικός, να διατηρούμε τα έθιμα και τις παραδόσεις, τα οποία δεν τα διαβάσαμε από τα βιβλία, αλλά τα βιώσαμε δίπλα στους παππούδες και τις γιαγιάδες και τα οποία δεν τα διαχωρίζουμε, ούτε τα υποτιμούμε.
Πολιτισμός και μάλιστα λαϊκός είναι και