Αλλαγή σελίδας στο 1ο Σύστημα Προσκόπων Σκοπέλου

Το πρώτο Σύστημα προσκόπων Σκοπέλου μετρά πάνω από πέντε δεκαετίες Ιστορίας στο Νησί. Αναμνήσεις μιας ζωής χαραγμένες στη μνήμη των παλιών Σκοπελιτών. Τραγούδια γύρο από την πυρά, φωνές μες στα σοκάκια  γέλιο, παιχνίδι εκδρομές, βοήθεια στον συνάνθρωπο... 

Μετά από πρόταση του Συμβουλίου Βαθμοφόρων και της επιτροπής γονέων  του Συστήματος, αναδείχθηκε ομόφωνα νέος αρχηγός ο Θανάσης Φαδάκης.

Ο Θανάσης «ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ» διαδέχεται
την Ελεάνα Μαυραντή «ΡΑΝ»,
η oποία μαζί με παλιούς
Προσκόπους του Νησιού
επαναδραστηριοποιήσαν
το Σύστημα το 2008.

Σε κλίμα πλήρους σύμπνοιας αλλά και συγκίνησης, πραγματοποιήθηκε η σεμνή τελετή παράδοσης-παραλαβής της αρχηγίας του Συστήματος, ενώπιον όλων των μελών του Συστήματος. Τα Λυκόπουλα, οι Πρόσκοποι, οι Ανιχνευτές, τα Μέλη Δικτύου, οι Βαθμοφόροι του Συστήματος καθώς και οι γονείς ευχήθηκαν καλή επιτυχία στον Θανάση, ενώ ευχαρίστησαν την Ελεάνα Μαυραντή για την προσφορά της στο Σύστημα ως Αρχηγός.

Συναντηθήκαμε με τον νέο Αρχηγό, τον Θανάση, «Κουκουβάγια» όπως είναι το προσκοπικό του όνομα, παλιός Πρόσκοπος, προερχόμενος από οικογένεια με παράδοση στον Προσκοπισμό, ο οποίος ξεκίνησε σε ηλικία 8 ετών, μέλος σε  συστήματα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, υποστηρίζοντας ότι μια φορά Πρόσκοπος, πάντα Πρόσκοπος.

Τον ρωτήσαμε τι σημαίνει  Προσκοπισμός και αυτός μας παρέπεμψε σε...
ένα άρθρο του protagon.gr με τίτλο «Έλληνας Πρόσκοπος». Σε αυτό το άρθρο ο συντάκτης Δημήτρης Κυριακόπουλος γράφει:

«Ξέρετε ότι υπάρχει μια παγκόσμια κίνηση νέων με 18.000.000 ενεργά μέλη σε πάνω από 217 χώρες; Ξέρετε ότι σε αυτή την οργάνωση έχουν συμμετάσχει εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι τα τελευταία 105 χρόνια; Δεκάδες παιδιά μεγάλωσαν μέσα σε αυτή την κίνηση, που εξελίχθηκε σε έναν παγκόσμιο θεσμό. Ο Προσκοπισμός.

 Το ισχυρότερο εξωσχολικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα στον κόσμο, βασισμένο στο εκπαιδευτικό σύστημα της Μαρίας Μοντεσόρι που έχει αποσπάσει τις σημαντικότερες τιμητικές διακρίσεις όλων των δημοκρατικών κρατών του πλανήτη, υπηρετεί και την ελληνική κοινωνία από το 1910 και σήμερα έχει πάνω από 15.000 ενεργά μέλη και εκατοντάδες χιλιάδες ένθερμους υποστηρικτές οι οποίοι έζησαν μεγάλο κομμάτι της ζωής τους στα προσκοπικά δρώμενα. 

Ο Προσκοπισμός, βέβαια, δεν έχει μόνο φίλους. Ο Χίτλερ διέλυσε τον Προσκοπισμό όχι μόνο στη ναζιστική Γερμανία, αλλά και σε όσες χώρες επέβαλε γερμανική κατοχή. Θεωρούσε κομμουνιστές τους Προσκόπους λόγω της ρητορικής τους για ισότητα, παγκόσμια συναδέλφωση και ανεξιθρησκία. Την επιλογή του να ιδρύσει τη δική του Νεολαία, που φυσικά θεωρούσε τον Προσκοπισμό επικίνδυνο ανταγωνιστή της, μιμήθηκαν και οι δικοί μας δικτάτορες Μεταξάς και Παπαδόπουλος, κατά την επταετία ο Προσκοπισμός όπως και άλλες οργανώσεις διώχθηκαν, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα θεωρήθηκαν εστίες αντίστασης. Δεν είναι λίγες οι συλλήψεις Προσκόπων με την κατηγορία της οργάνωσης αντιδικτατορικής δράσης εντός προσκοπικών ομάδων.

 Από την άλλη, ο Κομμουνισμός θεωρεί ιστορικό κίνδυνο για την παγκόσμια κυριαρχία του τον Προσκοπισμό μιας και είναι σαφείς οι αναφορές του στο καθήκον προς την πατρίδα του καθενός και τον σεβασμό στην πίστη του καθενός.


Επίσης κάθε απολυταρχικό καθεστώς διώκει με πάθος την οργάνωση που μιλά και λειτουργεί με απόλυτη δημοκρατία, που αγωνίζεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία της έκφρασης. Φυσικά στη Βόρεια Κορέα δεν είναι ασφαλές να θες να ιδρύσεις μια προσκοπική ομάδα. 

Ο Προσκοπισμός στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου αστεία υπόθεση, πέραν ότι έχει μεγαλώσει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες με αρχές -που σήμερα η ελληνική κοινωνία αναζητά με αγωνία- έχει κάνει και πράξεις που έχουν χαραχθεί στην ιστορική μας μνήμη. Ο Προσκοπισμός δεν μιλά απλά εδώ και 105 χρόνια για προσφορά στον συνάνθρωπο, για ισότητα φύλων, φυλών και θρησκειών, αλλά με πράξεις δίνει το προσωπικό παράδειγμα στην κοινωνία.

 Οι Έλληνες Πρόσκοποι ήταν αυτοί που παρέλαβαν την πόλη της Αλεξανδρούπολης στο τέλος των Βαλκανικών και ήταν αυτοί που την παρέδωσαν στον ελληνικό Στρατό ελεύθερη. Στη σφαγή του Αϊδινίου στη Μικρά Ασία μια ομάδα Προσκόπων σφαγιάστηκε αφού γδάρθηκε ζωντανός ο αρχηγός της, γιατί δεν δέχθηκε να αλλαξοπιστήσει.

 Από την άλλη μεριά του Αιγαίου η προσφορά των Ελλήνων Προσκόπων στους πρόσφυγες ήταν συγκλονιστική, σε κάθε δύσκολη στιγμή τους οι Έλληνες έβλεπαν δίπλα τους τα παιδιά με τα κοντά παντελονάκια να βοηθούν κάθε άνθρωπο σε κάθε περίσταση, όπως λέει και η υπόσχεσή τους. 

Στους σεισμούς της Καλαμάτας, της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, στις πυρκαγιές της Πελοποννήσου, της Πάρνηθας και σε κάθε δύσκολη στιγμή, ο κρατικός μηχανισμός είχε έναν δυνατό συμπαίκτη που ποτέ του δεν έπαιξε κομματικά παιχνίδια, ποτέ του δεν αντιπολιτεύτηκε και φυσικά ποτέ του δεν ζήτησε το παραμικρό. Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί η Πολιτεία από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που τους θεωρούσε στυλοβάτες του έθνους, μέχρι τον Αρχι πρόσκοπο Κωστή Στεφανόπουλο, που τους έθεσε υπό την αιγίδα του Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας, τους προσέφερε τις σημαντικότερες τιμές της ελληνικής Δημοκρατίας.

 Ο Πρόσκοπος, εκ φύσεως μετριοπαθής, δημοκράτης, οικολόγος και ανθρωπιστής, μαθαίνει να είναι πατριώτης και όχι εθνικιστής, μαθαίνει να στηρίζει όποιον το έχει ανάγκη, χωρίς να εξετάζει φύλο, φυλή ή θρησκεία.
 Σε μια χώρα που όποιος ακουμπά σημαία είναι φασίστας και όποιος συντρέχει μετανάστη ακροαριστέρος, ο Έλληνας Πρόσκοπος μοιάζει με τον χαμένο μας εαυτό, με αυτό που θα θέλαμε να γίνουμε αν δεν φοβόμασταν να βγάλουμε το κεφάλι μας από το χώμα.»