Μαζική και μαχητική η απεργιακή συγκέντρωση στη Σκόπελο

-ΜΗΝΥΜΑ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΤΗ ΣΚΟΠΕΛΟ

-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΑΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΤΟΥ ΜΑΗ

«Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά!». Με το παραπάνω διεθνιστικό σύνθημα και με τη σκέψη στην προετοιμασία της πανελλαδικής - πανεργατικής απεργίας στις 17 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε σήμερα η μαζική και μαχητική η απεργιακή συγκέντρωση στην παραλία Σκοπέλου.

Στην αρχή της συγκέντρωση διαβάστηκε και εγκρίθηκε δια βοής η Διακηρυξη Συνδικάτων και Συνδικαλιστών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την οποία δημοσιεύουμε παρακάτω.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Γιώργος Γούλας, ο οποίος είπε:

Εργάτες και εργάτριες, αυτοαπασχολούμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες,

Τιμάμε σήμερα τους νεκρούς εργάτες του Σικάγου της Πρωτομαγιάς του 1886, τους καπνεργάτες του Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη, Βόλο, Καβάλα και αλλού, τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής του Μάη του '44, τα εκατομμύρια των αλύγιστων της ταξικής πάλης, που αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, που έδωσαν τη ζωή τους για τα δικαιώματα της τάξης τους. 

Για την οριστική κατάργηση της εκμετάλλευσης, για να γίνει πράξη η κοινωνία εκείνη που θα καταργήσει τα παράσιτα που όχι μόνο ζουν από τη δουλειά των πολλών, αλλά έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας, του σάπιου καπιταλισμού που μόνο ανεργία, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά δημιουργεί.

Τιμάμε όλους τους νεκρούς της εργατικής τάξης, τα θύματα των εργοδοτικών εγκλημάτων και της αυθαιρεσίας στους χώρους δουλειάς.

Εκφράζουμε, για άλλη μια φορά, την αλληλεγγύη μας στους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, των αντιδραστικών καθεστώτων, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και το θάνατο και έρχονται αντιμέτωποι με τους δουλεμπόρους, τα μέτρα καταστολής της ΕΕ, την αδιαφορία των κυβερνήσεων, το ρατσισμό που καλλιεργεί η Χρυσή Αυγή και άλλα αντιδραστικά κέντρα του συστήματος, για να διαιρούν την εργατική τάξη.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Η Πρωτομαγιά είναι για όλη την εργατική τάξη μέρα μνήμης, αλλά κυρίως μέρα ευθύνης για το πώς ο κάθε εργάτης και η κάθε εργάτρια θα πάρουν μέρος στην οργάνωση της ταξικής πάλης, για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας, που είναι βασικές προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν οι επείγουσες ανάγκες της εργατικής και λαϊκής οικογένειας, να ανοίξει ο δρόμος ώστε οι παραγωγοί όλου του πλούτου να γίνουν και εκείνοι που θα τον καρπώνονται.

Ταυτόχρονα, με τη σημερινή μας πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση που γίνεται στο φόντο των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές  δηλώνουμε την αγωνιστική ετοιμότητά μας, την απόφασή μας να υπερασπίσουμε το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας. Εμείς οι εργαζόμενοι δεν θα υποδεχτούμε με αδράνεια, φόβο και υποχώρηση τα νέα μνημόνια, όπως και να τα ονομάσουν, τα νέα δεινά στη ζωή μας για τα κέρδη των μονοπωλίων.

Όπως πολύ εύστοχα είχε πει και ο Μπρεχτ: 

«Αυτοί που αρπάνε το φαί απ’ το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα, ζητάνε θυσίες.»

Ενώ η κυβέρνηση σκίζει διαρρηγνύει τα ιμάτιά της και διαφημίζει την καθιέρωση της Πρωτομαγιάς ως αργίας, συνεχίζει πυρετωδώς τον σχεδιασμό των νέων μέτρων με τα τεχνικά κλιμάκια του κουαρτέτου. Το νέο αντιλαϊκό πακέτο είναι ήδη έτοιμο και συμφωνημένο. Είναι γραμμένα στο 3ο Μνημόνιο που ψήφισαν από κοινού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ και στηρίζει ο Λεβέντης. Θα έρθει να προστεθεί πάνω στα προηγούμενα αντεργατικά μέτρα και θα είναι το σκαλοπάτι για τα επόμενα.

Περιλαμβάνει:

-Καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου  κάτω από τις 6.000 

-Πετσόκομμα κύριων και επικουρικών συντάξεων

-Κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας

-Απελευθέρωση πώλησης Μη Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων

-Αντιδραστική αξιολόγηση, αναγκαστική κινητικότητα στο Δημόσιο, με ιδιωτικοποιήσεις.

Γι αυτό λοιπόν λέμε: Καμία αναμονή, καμία ανοχή στα παζάρια των μονοπωλίων με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αλλά και των άλλων κομμάτων, που βρίσκονται σε εξέλιξη με ΕΕ - ΔΝΤ – ΕΚΤ-ΕΜΣ. Οι διαπραγματεύσεις και οι συμφωνίες γίνονται για τα συμφέροντα των βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών, μεγαλεμπόρων. Τσακώνονται όπως οι λύκοι για τη λεία.

Καμιά εμπιστοσύνη στις κυβερνητικές εξαγγελίες, τις υποσχέσεις, το παραμύθι των αντίμετρων. Όλα αυτά είναι "αέρας καπνιστός".

Η «αλλαγή σελίδας» που μιλάει  η κυβέρνηση, δεν αφορά την ανάκληση των τεράστιων απωλειών που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια σε μισθούς, εισοδήματα, δικαιώματα. Αλήθεια, θα αλλάξουν οι μισθοί από τα 586-511 ευρώ; Θα επανέλθει η 13η -14η σύνταξη την ίδια στιγμή που ετοιμάζονται νέες μειώσεις με κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, νέα αφαίμαξη με μείωση του αφορολόγητου ορίου κλπ; 

Η «αλλαγή σελίδας» αφορά στο πώς θα διευκολυνθεί περισσότερο η κυβέρνηση  για να πάρει νέες πρωτοβουλίες για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, προνόμια και  διευκολύνσεις για στήριξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Πώς θα ενισχύσει παλιές και θα κάνει νέες κολεγιές με άλλα καπιταλιστικά κράτη, με γνώμονα τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας για λογαριασμό της ελληνικής αστικής τάξης.

Αυτό που θα «ανέβει πίστα» το επόμενο χρονικό διάστημα δεν είναι η λαϊκή ευημερία  αλλά η επίθεση στην ζωή μας από την πλευρά της κυβέρνησης, της ΕΕ, των καπιταλιστών καθώς είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. ‘Οπως δηλώνει κυνικά ο ΣΕΒ «μετά το 2012 (...) μειώνεται ο κατώτατος μισθός και αρχίζουν τα αποτελέσματα των επιχειρήσεων σταδιακά να ανακάμπτουν, μαζί με την όποια ανάκαμψη της οικονομίας».

Αυτή η κυβέρνηση λοιπόν δεν είναι το «λιγότερο κακό» αλλά ακριβώς το «ίδιο κακό» με τις προηγούμενες. Δεν καταργεί κανένα αντιλαϊκό μέτρο των προηγούμενων, δεν αλλάζει τίποτα από τις επιλογές τους απέναντι στον λαό και του εργαζόμενους. Πήρε το νήμα ακριβώς απ΄εκεί που το άφησαν οι προηγούμενοι. Άλλωστε πανηγυρίζει για το ότι είναι ουσιαστικά πιο ικανή όταν μιλάει για «υπεραπόδοση» των μέτρων με κριτήριο τους αντιλαϊκούς στόχους που είχαν ως αποτέλεσμα μισθούς και συντάξεις πείνας, φόρους και μόνιμα χαράτσια.

Απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει τα νέα μέτρα να δουλέψουμε χωρίς να λυπηθούμε θυσίες για τη νέα απεργία μετά την Πρωτομαγιά, στις 17 Μάη, που θα είναι απάντηση στα νέα αντεργατικά μέτρα, στην κατεύθυνση κλιμάκωσης της πάλης. Να είμαστε σε ετοιμότητα, αν χρειαστεί και νωρίτερα να πάμε σε απεργία.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Η κυβέρνηση και οι εργοδότες έχουν στα χέρια τους έναν τεράστιο μηχανισμό για να υλοποιούν την πολιτική τους και να χειραγωγούν τους εργαζόμενους. Γρανάζι αυτού του μηχανισμού είναι ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο οποίος με θράσος μας καλεί σε ενότητα.

Έχουν το θράσος να μας καλούν σε ενότητα αυτοί που έχει πάθει αγκύλωση το χέρι τους από τις υπογραφές που έχουν βάλει σε κλαδικές συμβάσεις με μειώσεις, αυτοί που έχουν συνυπογράψει μέσα από τον κοινωνικό τους διάλογο την άνοδο των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τις μειώσεις συντάξεων, την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και τι άλλο να πρωτοθυμηθούμε, αυτοί που κάθονται στα κλειστά δωμάτια με τα στρογγυλά τραπέζια με τους αποκαλούμενους «κοινωνικούς εταίρους» δηλ. τους βιομήχανους, εφοπλιστές, τραπεζίτες και την κυβέρνησή τους, σχεδιάζοντας τα επόμενα μνημόνια.

Έχουν καταντήσει τα σωματεία, σφραγίδες, όργανα υποταγής των εργατών, μηχανισμούς για την παραγωγή αντιπροσώπων ώστε να στηρίζονται στα δευτεροβάθμια όργανα και τη ΓΣΕΕ οι παρατάξεις των εργοδοτών. Έχουν καταντήσει την λέξη συνδικαλισμός να ακούγεται με τον πιο άσχημο τρόπο στα αυτιά ιδίως των νέων εργαζομένων, ακριβώς επειδή έχουν καταντήσει τα σωματεία σαν τα μούτρα τους.

Η επιδίωξή τους, συνάδελφοι, είναι μία και είναι αυτή της αστικής τάξης. Θέλουν να κάνουν την ε.τ. να νιώθει ότι είναι ένα και το αυτό με τους εκμεταλλευτές της. Θέλουν να βαφτίσουν τα συμφέροντα των βιομηχάνων, δηλ. την κερδοφορία τους, ως συμφέρον των εργατών.

Θέλουν να βάλουν την ε.τ. να παλεύει κάτω από ξένες σημαίες, τις σημαίες των εκμεταλλευτών της, λέγοντάς τους ότι η ικανοποίηση των αιτημάτων των εργοδοτών είναι προς το συμφέρον τους.

Είναι αυτοί που κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς σπέρνουν το σαράκι της μοιρολατρίας, της υποταγής, του «δε γίνεται τίποτα», του «να μην πηγαίνουμε κόντρα στους βιομήχανους γιατί αυτοί μας δίνουν ψωμί». Λένε στους εργάτες να τα έχουν καλά μαζί τους, να έχουν εργασιακή ειρήνη, δηλαδή να συνεχιστεί η εκμετάλλευση για να πλουτίζουν από το αίμα και τον ιδρώτα τους.

Αυτή την ενότητα θέλουν, συνάδελφοι, γιατί αυτό απαιτεί η καπιταλιστική ανάπτυξη, η ΕΕ και σε αυτά δίνουν όρκο πίστης.

Όμως, απέναντί τους υπάρχει σήμερα δύναμη ικανή να τους αντιμετωπίσει. Δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο, να καθυστερήσει τα νέα μνημόνια και τη νέα επίθεση. Δύναμη που οργανώνει την ε.τ. στην πραγματική ταξική της ενότητα. Ενότητα στην οποία οι εργάτες ως τάξη με κοινά συμφέροντα, μαζί με τους συμμάχους της, θα αντιμετωπίσει ολομέτωπα την τάξη που την καταπιέζει.

ΑΥΤΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΜΕ!

Γιατί το ΠΑΜΕ το γέννησε ακριβώς αυτή η ανάγκη της ταξικής ενότητας των εργαζομένων και η ανάγκη της ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος. Γιατί χρειαζόμαστε ένα κίνημα ικανό να απαντήσει στην ολομέτωπη και γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε. 

Αλλά και ικανό να παλεύει με γραμμή πάλης και συμμαχιών, κίνημα που δε θα περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση των συνεπειών, αλλά θα παλεύει στην προοπτική για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, ζήτημα που προϋποθέτει γραμμή ρήξης και ανατροπής με τα μονοπώλια, τα κόμματα και τους μηχανισμούς που τα υπηρετούν, πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Το βασικό σύνθημα της Πρωτομαγιάς είναι: «Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά».

Δεν επιλέξαμε τυχαία αυτό το μεγάλο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου και των στρατιωτικών επεμβάσεων.

Η Πρωτομαγιά βρίσκει την εργατική τάξη μπροστά σε εξελίξεις, που αυξάνουν τους κινδύνους στην περιοχή μας και γενικότερα. Ολόκληρες περιοχές βρίσκονται μες στη φωτιά. Από την Ουκρανία, τη Μαύρη θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αιγαίο ως την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και Μέση Ανατολή, τη Συρία και Βόρεια Αφρική.

Η θάλασσα του Αιγαίου έχει μετατραπεί σε υγρό τάφο για χιλιάδες πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να γλιτώσουν τους βομβαρδισμούς. Ο νατοϊκός στόλος έχει αναπτυχθεί στις θάλασσές μας για να υποστηρίζει τις πολεμικές επιθέσεις και έχουμε πείρα τι σημαίνει ΝΑΤΟ. 

Όπου κι αν έχει πατήσει το πόδι του, όπου κι αν πήγε έχει σπείρει φωτιά και θάνατο. Στην πράξη, έβαλε τους λαούς κάθε χώρας σε μεγάλους κινδύνους και σε άμεση εμπλοκή σε πολεμικές συγκρούσεις.

Σε αυτή τη βάση, εκτιμούμε ότι είναι ανάγκη να συζητηθούν μέσα στα σωματεία, στους χώρους δουλειάς, με τους εργάτες, τα ζητήματα του ιμπεριαλιστικού πόλεμου, από ποιους γίνεται, ποιων τα συμφέροντα οδηγούν σε τέτοια εξέλιξη, ποιες αιτίες γεννούν πολέμους και προσφυγιά που συνδέονται άμεσα και είναι ίδιες με τις αιτίες των προβλημάτων που βιώνει η εργατική τάξη σήμερα. 

Είναι αυτές που τροφοδοτούν την όξυνση της αντεργατικής επίθεσης. Όπως τα αντεργατικά μέτρα υλοποιούνται για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των λίγων, της πλουτοκρατίας, έτσι και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι διεξάγονται με τον ίδιο ακριβώς παρονομαστή, για να βάλουν στο χέρι τον πλούτο κάθε χώρας, τα πετρέλαια, το φυσικό αέριο, τους δρόμους μεταφοράς τους.

Οι καπιταλιστικές δυνάμεις και τα μονοπώλια που εκπροσωπούν, τρώγονται μεταξύ τους συνεχώς και στην περίοδο της ειρήνης. Αν δεν καταφέρουν να γεφυρώσουν τις αντιθέσεις τους με τις συμφωνίες που κάνουν, που είναι πάντα εις βάρος των λαών, τότε επιλέγουν τον πόλεμο ώστε με τη δύναμη των όπλων να ξεπεράσουν την κρίση, να συμβιβάσουν ως ένα βαθμό τις αντιθέσεις τους, να ξαναμοιράσουν σφαίρες επιρροής και κερδοφόρα πεδία για τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους.

Οι εργαζόμενοι, η φτωχολογιά ματώνουν στην ειρήνη για τα κέρδη τους και στον πόλεμο γίνονται κρέας στα κανόνια τους.

Η ελληνική κυβέρνηση εμπλέκει όλο και πιο βαθιά την εργατική τάξη, το λαό μας, σε μεγάλους κινδύνους. Κρύβει την αλήθεια. Η συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, οι συμφωνίες που κάνει με την ΕΕ, το ΔΝΤ, δεν γίνονται για να ωφεληθεί ο άνεργος, ο μικροεπαγγελματίας, ο συνταξιούχος που του κόβει από μήνα σε μήνα τη σύνταξη.

Η κυβέρνηση, βάζοντας υπογραφές για να σουλατσάρει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, επιδιώκει τη γεωστρατηγική αναβάθμιση της χώρας για τα συμφέροντα των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των μεγαλοκατασκευαστών, και των μονοπωλίων. Να γίνουν όλοι αυτοί πιο δυνατοί "μέτοχοι" στο μοίρασμα των κερδών. Αυτό επιδιώκει.

Το ΝΑΤΟ δεν είναι δύναμη σταθερότητας για την περιοχή. Το αντίθετο, όπου έχει πάει, έχει ανοίξει το δρόμο σε πολεμικούς σχεδιασμούς, στην επαναχάραξη των συνόρων. Είναι δύναμη εγγύησης και επιβολής των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ούτε σταθερότητα, ούτε ασφάλεια των συνόρων μας εξασφαλίζει, αφού δεν τα αναγνωρίζει ως εθνικά στο Αιγαίο, αλλά ως ενιαίο επιχειρησιακό χώρο.

Δεν μπορεί κανένας εργαζόμενος να μην προβληματιστεί, να μην καταλάβει ότι πίσω από την επιχειρηματολογία που λέει "συμμετέχουμε στις στρατιωτικές αποστολές για να επιβληθεί η ομαλότητα, η δημοκρατία" και κατά συνέπεια να "ωφεληθεί" ο λαός στη χώρα μας και οι λαοί που βρίσκονται στη δίνη των πολέμων, κρύβονται τα συμφέροντα αυτών που κάνουν τους πολέμους και τσακίζουν τους λαούς.

Σε 13 στρατιωτικές αποστολές συμμετέχει η χώρα μας.

Τι δουλειά έχουν οι Έλληνες φαντάροι εκεί;

Ποιων συμφέροντα υπερασπίζονται;

Τι δουλειά έχουν οι Έλληνες στρατιώτες και στρατιωτικοί στο Κόσσοβο, το Αφγανιστάν, τη Σερβία, στο Ιράκ και σε άλλες χώρες;

Είναι μεγάλη πρόκληση για τους εργαζόμενους που ματώνουν, καθημερινά με τα μέτρα της σημερινής κυβέρνησης και των προηγούμενων να δαπανώνται 4 δις ευρώ ετησίως, δηλαδή όσα περίπου είναι ο νέο αντιλαϊκό πακέτο, για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και των στρατιωτικών αποστολών.

Η βάση της Σούδας αυτή τη δουλειά κάνει, αυτή την επιχειρησιακή επάρκεια εξασφαλίζει μαζί με τις φρεγάτες που μπαίνουν κάτω από ΝΑΤΟϊκή διοίκηση, με πρόσχημα ασκήσεις ευρείας κλίμακας. Δεν διασφαλίζουν την ασφάλεια της χώρας. Άλλωστε, με το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο έχουν πολλαπλασιαστεί οι αεροπορικές παραβιάσεις εκ μέρους της Τουρκίας, που υποτίθεται ότι είναι "σύμμαχοι" στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.

Ορθώνουμε ανάστημα και παλεύουμε :

• Καμιά συμμετοχή στις στρατιωτικοπολιτικές συμμαχίες των καπιταλιστών, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τα σφαγεία του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε.

• Να κλείσουν οι ξένες στρατιωτικές βάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.

• Καμιά αλλαγή συνόρων.

• Πάλη ενάντια στην περιστολή συνδικαλιστικών και άλλων ελευθεριών.

• Λέμε όχι στις πολεμικές δαπάνες. Δαπάνες για την κάλυψη των εργατικών και λαϊκών αναγκών.

• Αγώνας ενάντια στον εθνικισμό, ρατσισμό και ξενοφοβία.

Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,

Η πραγματική διαχωριστική γραμμή είναι ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα αφεντικά που είναι απέναντι. Τα αφεντικά κάνουν τις επιλογές τους και στην ειρήνη και στον πόλεμο για να βγουν ενισχυμένα, τσακίζοντας τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζόμενων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Εμείς  πρέπει να κάνουμε τις δικές μας επιλογές που θα μας απαλλάξουν από την ανέχεια, τους πολέμους, την εκμετάλλευση. Μέσα στις συμμαχίες των καπιταλιστών, μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα, δεν μπορούμε να έχουμε ό,τι αξίζουμε με τη δουλειά μας. 

Γι' αυτό οι εργαζόμενοι, ο λαός κάθε χώρας και ο ελληνικός, πρέπει να αναγνωρίσει ως βασικό εχθρό, ως τον κύριο φταίχτη την αστική τάξη της δικής του χώρας. Η δική της πολιτική, τα δικά της συμφέροντα είναι που τον σπρώχνουν στη δίνη ενός πολέμου.

Ο κάθε εργαζόμενος να σκεφθεί ότι αυτός που του κόβει το μεροκάματο, αυτός που του έχει αφαιρέσει κάθε εργασιακό δικαίωμα, αυτός που τον απολύει και τον στέλνει στην ανεργία, αυτός που κόβει τις συντάξεις στους γέροντες, τις δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία, αυτός που τον ξεζουμίζει στη φορολογία, είναι ο ίδιος που θα τον στείλει στον πόλεμο για τα κέρδη του, τους ανταγωνισμούς του με άλλα μονοπώλια. Που θα τον εκθέσει σε μεγάλους κινδύνους, με τη βαθύτερη εμπλοκή σε πολεμικές περιπέτειες.

Η  ιστορική πείρα δείχνει ότι αυτοί ποτέ δεν νοιάστηκαν για το λαό μας. Άλλοτε τον έμπλεξαν σε εθνικιστικές μεγαλοϊδεατικές περιπέτειες, άλλοτε τον εγκατέλειψαν, άλλοτε συνεργάστηκαν με τον ξένο εισβολέα, άλλοτε περίμεναν στη γωνία για να επιστρέψουν όπως πριν, και πάντα συνωμοτούσαν σε βάρος του, προκειμένου να υπερασπίσουν τα συμφέροντά τους.

Για να καλύψουμε τις ανάγκες μας πρέπει να διαφεντέψουμε για λογαριασμό μας τον πλούτο που παράγουμε. Αυτό το μήνυμα αντλούμε από την πάλη και τους αγώνες της τάξης μας. Αυτό το μήνυμα στέλνουμε σε όλους τους εργάτες της χώρας μας και σε όλον τον κόσμο.

Αυτό το κριτήριο είναι που καθορίζει τη στάση απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, απέναντι στους λαούς που δοκιμάζονται από τη βαρβαρότητα που γεννάει η ειρήνη και ο πόλεμος της εξουσίας των μονοπωλίων.

Γι΄ αυτόν το λόγο στεκόμαστε δίπλα σε κάθε εργάτη που παλεύει, που αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο. Είμαστε δίπλα σε λαούς που βρίσκονται με το πιστόλι στον κρόταφο.

Με τους εργάτες όπου γης μας ενώνουν πολλά. Μας ενώνει το πιο μεγάλο, το πιο σημαντικό, η αποστολή που έχουμε να εκπληρώσουμε στις χώρες μας απέναντι σε αυτούς που μας έχουν περάσει θηλιά στο λαιμό μας. Έχουμε τα ίδια όνειρα, τις ίδιες προσδοκίες για ένα νέο, ανώτερο, πραγματικά καλύτερο κόσμο.

Συνάδελφε- Συναδέλφισσα

Ο ποιητής σε καλεί!

«Μη χάσεις το θάρρος σου! Εμείς πάντα το ξέραμε 

πως δεν χωράει μέσα σε τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο.

Γιατί δική μας πατρίδα είναι όλοι οι δρόμοι

που στα πλάγια τους κοιμούνται οι σκοτωμένοι του αγώνα μας»

        

Δεν μπαίνουμε κάτω από την ξένη για μας σημαία των καπιταλιστών και των δυνάμεών τους στο κίνημα. Υψώνουμε τις σημαίες των συμφερόντων της εργατικής τάξης.

Και όπως συνεχίζει  ο ποιητής  Τάσος Λειβαδίτης:

«Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων

Εμείς καθόμασταν τα βράδια και ζωγραφίζαμε σκηνές 

Από την αυριανή ευτυχία του κόσμου.

Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας»

ΖΗΤΩ Η 1η ΜΑΗ!

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ!

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ  ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 17 ΤΟΥ ΜΑΗ!

Διακηρυξη Συνδικάτων και Συνδικαλιστών

ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, προσφυγιά.

Η 1η Μάη μας βρίσκει στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα. Οι εστίες των πολεμικών συγκρούσεων εκτείνονται από την Ουκρανία, τη Μαύρη Θάλασσα, τα Βαλκάνια και το Αιγαίο ως την Ανατολική Μεσόγειο, την Εγγύς και Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Στους ανταγωνισμούς εμπλέκονται ισχυρές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία και συμμετέχουν δραστήρια οι κυβερνήσεις των χωρών μας για το μοίρασμα των πετρελαίων, του φυσικού αερίου, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και αγωγών, των αγορών, σε όφελος των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων τους.

Ο πόλεμος στη Συρία, που έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους κι έχει ξεριζώσει εκατομμύρια άλλους, είναι αποτέλεσμα ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, μια πολύμορφης ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Δείχνει, πως ο καπιταλισμός, που αυξάνει τα πλούτη μιας «χούφτας» εκμεταλλευτών, «γεννά» την ίδια ώρα κρίσεις, κοινωνικά προβλήματα, τον πόλεμο, την προσφυγιά, με οδυνηρές συνέπειες για εκατομμύρια εργαζόμενους, λαϊκούς ανθρώπους.

Οι ιμπεριαλιστές με των λαών το αίμα τη γη ξαναμοιράζουν, για αυτό καλλιεργούν τις εθνικιστικές έχθρες ανάμεσα στους λαούς.

Στα Βαλκάνια έχουμε ζήσει την εμπειρία του αιματηρού και καταστροφικού διαμελισμού κρατών με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την αλλαγή των συνόρων.

Το ΝΑΤΟ εκτείνεται με στρατό και στόλο από τη Βαλτική μέχρι τα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο, τη Μεσόγειο, υπερασπίζοντας τα συμφέροντα της λυκοσυμμαχίας, τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων στην περιοχή, έναντι των ανταγωνιστών τους.

Η ολομέτωπη επίθεση που καταδικάζει την εργατική τάξη σε κάθε χώρα στην ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση, αποτελεί τη μια όψη του νομίσματος της ταξικής πολιτικής.

Την άλλη όψη αποτελεί ο άδικος, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που εξαπολύουν για τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών ομίλων.

Μπροστά στο ενδεχόμενο γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή μας, ορθώνουμε από τώρα τείχος προστασίας της εργατικής τάξης των χωρών μας, των λαών μας, σε κοινή δράση κι αλληλεγγύη μεταξύ τους και με τις συνδικαλιστικές μας οργανώσεις στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης.

Παλεύουμε για όλα τα δικαιώματά μας, διεκδικώντας ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργατικών, λαϊκών οικογενειών. Παλεύουμε ενάντια στην εκμετάλλευση και τους εκμεταλλευτές μας.

Αυτός ο αγώνας είναι άρρηκτα δεμένος με τον αγώνα για καμιά συμμετοχή των χωρών μας στον πόλεμο που προετοιμάζουν οι εκμεταλλευτές μας με την εξουσία τους, τις κυβερνήσεις τους, τις συμμαχίες τους ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, ενάντια στους εργαζόμενους άλλων χωρών.

Οι αστοί εμφανίζουν ως «εθνικό συμφέρον» το ταξικό τους συμφέρον για τα κέρδη τους και σε περίοδο «ειρήνης» και στον πόλεμο.

Δε θα ματώνουμε για τα κέρδη τους, δε θα γίνουμε κρέας στα κανόνια τους.

Δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με την εργατική τάξη άλλων χωρών, με τους άλλους λαούς. Αντίθετα, μας ενώνει το κοινό συμφέρον της πάλης για μια ζωή χωρίς πλούτο και φτώχεια, χωρίς αφεντικά, αυτή είναι η ζωή που μας ανήκει.

Γι’ αυτό παλεύουμε για:

Καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους εκτός συνόρων. Καμία εμπλοκή στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο και τα Βαλκάνια.

Καμιά συμμετοχή σε στρατιωτικοπολιτική συμμαχία των καπιταλιστών.

Πάλη ενάντια στην αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν.

Πάλη ενάντια στην περιστολή συνδικαλιστικών και άλλων ελευθεριών.

Λέμε όχι στις πολεμικές δαπάνες για δράση έξω από τα σύνορα, διεκδικούμε δαπάνες για κάλυψη των αναγκών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.

Αγώνας ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το σωβινισμό.

Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, στους μετανάστες, αλληλεγγύη σε όλους τους λαούς.

Δεν μπαίνουμε κάτω από την ξένη, εχθρική για μας, σημαία της πλουτοκρατίας των χωρών μας και των συμμάχων τους. Υψώνουμε τη σημαία των συμφερόντων της εργατικής τάξης.

Παλεύουμε ενάντια στους άδικους πολέμους, για την εξάλειψη των αιτιών που τους προκαλούν.

Αλληλεγγύη το όπλο των λαών.