Kοινός παρονομαστής όλων μας η λαχτάρα για αγάπη, για ζωή, για δημιουργία και η άρνηση του φόβου

Γράφει ο Eυάγγελος Κεχριώτης

Επίκουρος Καθηγητής / Τμήμα ιστορίας

Πανεπιστήμιο Βοσπόρου

Ζήσαμε πριν από δύο μήνες στην Τουρκία μια συγκλονιστική εμπειρία. Τώρα που καταλαγιάζει το συναίσθημα, συνειδητοποιούμε την ανάγκη να σιωπήσουμε μάλλον για κάτι που τα λόγια μπορεί να καταστήσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ο κοινός παρονομαστής όλων μας ήταν η λαχτάρα για αγάπη, για ζωή, για δημιουργία και η άρνηση του φόβου.

Άκουσα μετά φίλους στην Ελλάδα να μιλούν με θαυμασμό για την τουρκική κοινωνία και να οικτίρουν την ελληνική που έχει χάσει το όραμά της. Δεν είναι ηθικολογία να επικαλείσαι την λαχτάρα για ζωή όταν έχεις απέναντι σου εγκληματίες, είτε πρόκειται για τα ΜΑΤ στην Τουρκία είτε για τους “χρυσαυγίτες” στην Ελλάδα. Η απάντηση στην βία της αστυνομίας εδώ ήρθε από ανθρώπους που στέκονταν ακίνητοι, που διάβαζαν. Το στοίχημα κερδήθηκε, γιατί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι ένα πανίσχυρο όπλο.

Ωστόσο, στην Ελλάδα όπως και στην Τουρκία, όσοι...

Φονική Αυγή

Του Παντελή Μπουκάλα / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«Ψυχορραγούσε μπροστά στα μάτια μας. Καμιά σαρανταριά άτομα συγκεντρωμένα να παρακολουθούμε το παιδί να σβήνει και εμείς ανήμποροι να τον βοηθήσουμε. Εφευγαν τα τριάντα του χρόνια μπροστά στα μάτια μας από τη μαχαιριά του φασίστα και εμείς όλοι κέρινοι να κοιτάζουμε απλά δίχως να μπορούμε να βοηθήσουμε».

Αυτά έγραψε μια αυτόπτης μάρτυρας στο facebook μετά το φονικό στην Αμφιάλη. Το παλικάρι που τα 34 χρόνια του έφευγαν μπροστά στα μάτια όλων ήταν ο Παύλος Φύσσας. Μουσικός της χιπ χοπ. Αριστερός. Πιθανόν στοχοποιημένος λόγω της αντιφασιστικής του δράσης. Τον μαχαίρωσε οπαδός της Χ.Α., όπως ο ίδιος ομολόγησε. Τον συνέλαβε αστυνομικίνα, φωνάζοντας «ε όχι και μαχαίρι». Αν, όπως καταγγέλθηκε, η ΔΙΑΣ αδράνησε, με το αιτιολογικό «είμαστε λίγοι κι αυτοί πολλοί», μένει να διερευνηθεί. Αυτοί οι «λίγοι» πάντως είχαν το βαρύτερο όπλο: εκπροσωπούσαν την Πολιτεία. Πας λοιπόν σε μια καφετέρια να δεις ποδόσφαιρο, αλλάζεις δυο κουβέντες ανάμεσα στις φάσεις, όπως παντού και πάντα γίνεται σ’ αυτόν τον τόπο που αρρώστησε η ψυχή του, όχι από την κρίση και τις οικονομικές δυσκολίες αλλά από την επέλαση του νεοφασισμού. Βγαίνοντας έξω σε περιμένουν ειδοποιημένοι συμμορίτες. Και ο θάνατος. Εκεί θα...

Δυστυχώς τόσα χρόνια οι ίδιες "καραμέλες"...

• Aναγνώστης της efimerida-sporades σχολιάζει την ανακοίνωση (κλικ) της επιτροπής Παιδείας Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ:

Δυστυχώς τόσα χρόνια οι ίδιες "καραμέλες" που μας έφτασαν στα μαύρα αυτά χάλια.

Για ποιούς κοινωνικούς αγώνες μιλάμε; Της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ κι ΑΠΑΤΗΣ; Αυτές τις απεργίες, που όλοι πάνε για καφέ και διακοπές κι όλοι τις περιμένουν για να "αράξουν" και να λένε πάλι τα ίδια και τα ίδια; 

Κι αφού πούνε τον πόνο τους, μετά οι τυχεροί, οι οποίοι έχουν το "μαύρο" χρήμα και τα εισοδήματα από δουλειές, που είναι γραμμένες σε ονόματα συγγενών, που δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι, έχουν "αντισταθεί" και το παίζουν και σωτήρες, ενώ οι κακόμοιροι που έχουν μόνο ένα μισθό, άντε και κανένα ιδιαίτερο, να σφίγγονται κι άλλο στη μέγγενη; 

Αλλά τι τους νοιάζει τους υπόλοιπους "αγωνιστές"; 

Αυτοί εκτελούν σαν λοβοτομημένα όργανα τις εντολές που έρχονται από τα αθέατα κέντρα του εξωτερικού και χρησιμοποιούν τη μάσκα της "αντίστασης" με σκοπό να αποπροσανατολίζουν συνέχεια τους Έλληνες και να τους κάνουν να χάνουν όσο περισσότερο γίνεται ότι τους απέμεινε είτε υλικό, οικονομικό, είτε απόθεμα ψυχής και ιδεολογίας, ώστε να απελπίζονται και να μην μπορούν να αντιστέκονται πια.

Ιδιαίτερα στην περίπτωση των δασκάλων και καθηγητών, αν ήταν δυνατόν να μην μπουν στις τάξεις κι όλο το χρόνο, τα αφεντικά των "σωτήρων αγωνιστών" θα έτριβαν τα χέρια τους από ικανοποίηση!!!

Έτσι! Αφήστε τα Ελληνόπουλα «στραβά», να πηγαίνουν στις καφετέριες, να μορφωθούν! Να κάνουν καταλήψεις όταν εσείς κουράζεστε από τον πολύ "αγώνα" κύριοι σωτήρες, για να μην ανοίξουν κατά λάθος οι αίθουσες για μάθημα!

Ο αγώνας που προτείνετε είναι άλλος ένας τρόπος για μεγαλύτερη αμορφωσιά και χαϊβανοποίηση!

Πολύ πριν κλείσει το κράτος τα σχολεία τα κλείσαν οι "απεργίες" και οι "καταλήψεις".

Είναι πολλά χρόνια κλειστά τα σχολεία!!!! Απλά τώρα θα...

Μάθε παιδί μου γράμματα…

Αχ, πότε θα βάλουμε μυαλό;

Πότε θα βγάλουμε επιτέλους τις παρωπίδες που μας φόρεσαν οι επιτήδειοι πολιτικάντηδες και οι τυχάρπαστοι ξένοι και ντόπιοι "σωτήρες" μας, για να μη βλέπουμε το γκρεμό δίπλα μας; Κι αντί ν' αρπάξουμε επιτέλους το φουρνόξυλο όλοι μαζί και να πάμε να σπάσουμε τα σωστά κεφάλια, κοιτάμε να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου...

Πόσο καλοί είμαστε σ' αυτό… Πόσο εύκολα αφορίζουμε τους κοινωνικούς λειτουργούς -είτε αυτοί είναι δάσκαλοι, καθηγητές ή υπάλληλοι- ξεχνώντας ότι οι βασικές ευθύνες είναι αλλού... Πόσο γρήγορα ξεχάσαμε ότι η σημερινή κατάντια είναι καρπός της δικής μας κοντόφθαλμης λογικής, που μάθαμε να γλείφουμε και να τραπεζώνουμε τον κάθε βρωμερό βουλευτο-υπουργίσκο, να μπαινοβγαίνουμε στα πολιτικά γραφεία και να εκλιπαρούμε για μια εξυπηρετησούλα ή για μια θεσούλα... Και που μετά για να βγάλουμε την υποχρέωση τους ψηφίσαμε κιόλας...

Βλάκα, αυτοί οι ίδιοι είναι που ξεπούλησαν ό,τι έμεινε σ' αυτόν τον τόπο. Με την ίδια αναλγησία που βλέπουν τα όσια και τα ιερά -σαν εμπόρευμα και τίποτ' άλλο- με την ίδια αναλγησία αντιμετωπίζουν και το παιδί σου που...

Η κυρά Λένη αναλύει την κρίση…

«Την κρίση και τη φτώχεια τη ζαλιγκώθηκε ο λαός, όχι οι αποπάνω. Δεν είναι για όλους η κρίση κι ας λένε αυτοί. Τώρα οι μεγάλοι πλουτίζουνε πιο πολύ. Αλλά μπας κι ήρθε από μόνη της “η κρίση”; Όχι! Η Γερμανία, η Αμερική μαζί με τα δικά μας “τα μεγάλα τζάκια” και κάποιους πολιτικούς, συνωμότησαν παρεούλα. Σου λένε, σκάρωσε εκεί μια κρίση να τους την πασάρουμε ότι είναι τάχα για όλους, για να πετσοκόψουμε μισθούς και συντάξεις, να κουρέψουμε τα κονδύλια για την παιδεία και την υγεία, και έτσι να τους κάνουμε ξανά δούλους που θα μας κοστίζουν ένα ξεροκόμματο. Και όταν γίνει ο τελικός λογαριασμός, τότε χαμένοι θα βγουν αυτοί και κονομημένοι εμείς! Ξέρουμε ότι στην Ελλάδα έχουμε πολλά Αμερικανογερμανόφιλα τσιράκια που πήρανε χοντρές μίζες για το ξεπούλημα. Αλλά ο κόσμος, η πλειοψηφία, τι έκανε όλες αυτές τις τελευταίες δεκαετίες; Κακά τα ψέματα, κάπου έφταιξε και ο λαός και κατόρθωσαν να μας βάλουν όλοι τούτοι το σαμάρι με το φόρτωμα!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΟ ΦΙΛΙΚΟ BLOG
ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ

Μνημόσυνα με ξένα κόλυβα..!

Αφορμή για το σχόλιό μου αυτό είναι μία πρόσφατη εκπομπή του τηλεοπτικού καναλιού STAR, η οποία με εξόργισε αφάνταστα σαν Σκοπελίτη, το οποίο ως γνωστόν εξυπηρετεί εργολαβικά τα τουριστικά συμφέροντα της Σκιάθου, πολλές φορές με ελεεινό τρόπο.

Το θέμα είναι και πάλι το ταλαίπωρο Mamma mia. Όλοι γνωρίζουν πως το 75% του έργου εξελίσσεται στην Σκόπελο και το υπόλοιπο έργο στο Πήλιο και στη Σκιάθο. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι στο έργο πολύ λίγες σκηνές αφορούν τη Σκιάθο. Και βλέπει ο ανυποψίαστος τηλεθεατής να διαφημίζονται γάμοι στο νησί του Mamma mia, την Σκιάθο, προβάλλοντας σκηνές από την Σκόπελο, στον Αγ. Ιωάννη Καστρί, στον Αγνώντα, Καστάνη κ.λ.π.

Αυτό το σκηνικό το βλέπω για δεύτερη φορά, την πρώτη επί δημαρχίας Χρήστου Βασιλούδη και την δεύτερη σήμερα. Και τότε είχα διαμαρτυρηθεί και δεν είδα καμία αντίδραση από μεριάς Δήμου.

Απευθύνομαι σε σας Κύριε Δήμαρχε και στην ανύπαρκτη, κοιμώμενη, τουριστική επιτροπή:

Τί ενέργειες κάνατε ή τί σκοπεύετε να κάνετε για να...

Από Χώρα σε χώρο;

του Γιώργου Καραμπελιά

από τη Ρήξη φ. 95 που θα κυκλοφορήσει αύριο

Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε τονίσει πως η Ελλάδα βρίσκεται σε μία μετάβαση προς το έσχατο σημείο της αποσύνθεσης. Της μεταβολής της «από χώρα σε χώρο». Για εκατοντάδες χρόνια πάσκιζαν οι μεταπρατικές ελίτ να μας μεταβάλλουν σε μια υπάκουη αποικία της Δύσης. Και έβρισκαν απέναντί τους έναν λαό που αγκιστρωμένος στα πεζούλια και τα χωράφια του αντιστεκόταν. Έναν λαό που ήξερε και μπορούσε να γεννήσει τον Ρήγα, τον Μακρυγιάννη και τον Βελουχιώτη.

Στη μεταπολίτευση έκαναν ένα βήμα πάρα πέρα. Μετέβαλλαν σε παρασιτική την ίδια τη χώρα, που έχασε την παραγωγή και τους ανθρώπους της, την ιστορία της, εν μέρει την ίδια τη γλώσσα της. Γι’ αυτό και ο εθνομηδενισμός, οι θεωρίες του πολυπολιτισμού και της διάλυσης των εθνικών ταυτοτήτων, γι’ αυτό η αθρόα λαθρομετανάστευση, γι’ αυτό η σταδιακή υποβάθμιση της άμυνας της χώρας, γι’ αυτό η εγκατάλειψη της Κύπρου.

Προσέφεραν λοιπόν κατανάλωση και «ελευθερίες» με αντίτιμο τον εκμαυλισμό του ίδιου του λαϊκού σώματος. Δηλαδή οι παρασιτικές ελίτ της...

Εικόνα μας είναι και μας μοιάζει

του Γιώργου Καραμπελιά

Σκίτσο του Ηλία Μακρή από την Καθημερινή

Ο συμβολισμός του κυβερνητικού διδύμου –ο ιππότης της ελεεινής μορφής και ο Σάντσο Πάντσα– κλείνει μέσα του την ίδια τη φύση της μεταπολίτευσης στον επιθανάτιο ρόγχο της. Τα δύο κόμματα που ανέλαβαν να διαχειριστούν τις τύχες της χώρας για σχεδόν σαράντα χρόνια, βρίσκονται μαζί λίγο πριν από την τελευταία βουτιά στην οριστική ανυποληψία και ανυπαρξία. Οι δύο άσπονδοι εχθροί-συνεταίροι της μεταπολίτευσης, που κάποτε εκπροσωπούσαν το 80% τουλάχιστον του ελληνικού λαού, βρίσκονται σήμερα να συγκροτούν μια κυβέρνηση μειοψηφίας (μεταξύ του 25-30%) σέρνοντας τον χορό του Ζαλόγγου που οδηγεί στην παραπέρα υποβάθμιση και παρακμή. Μέσα από μια διαδικασία συγκρούσεων και προσεγγίσεων, που κράτησαν σαράντα χρόνια, συρρικνώθηκαν τελικά στο σκληρό πυρήνα του δωσιλογισμού. Σε όλη μας τη διαχρονία το νεώτερο ελληνικό κράτος, υπήρχε και ένα 20-25% που στήριζε την τάξη, την ησυχία και την υποταγή με οποιοδήποτε τίμημα. Δωσίλογοι και ταγματασφαλίτες στην κατοχή, κρυφοί και φανεροί οπαδοί της χούντας μέχρι το 1973, οπαδοί της εκχώρησης σήμερα της διακυβέρνησης της χώρας ανοικτά στις ξένες δυνάμεις και τους...

Χαμένοι και «κερδισμένοι» σε μια “opera buffa”*

Του Γιώργου Καραμπελιά

Στην πρόσφατη κρίση που ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη, μια και δεν έχει ολοκληρωθεί  η συνεδρίαση της Κ.Ο. της ΔΗΜΑΡ, μπορούμε να πούμε πως υπάρχουν δύο χαμένοι, ο Σαμαράς και ο Κουβέλης και δύο κερδισμένοι, ο Τσίπρας και ο Βενιζέλος. Και βέβαια πάντα αδιατάρακτη η ηγεμονία των κατοχικών δυνάμεων μια και η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε επαναβεβαίωσαν στη διάρκεια της κρίσης πως η Ελλάδα ανήκει στη δικαιοδοσία τους.

Όπως είχαμε τονίσει, στα πρόσφατα κείμενα μας, ο Σαμαράς και οι εταίροι του, μπρος στα αδιέξοδα ενός προγράμματος καταστροφής και συρρίκνωσης χωρίς τέλος -αποτυχία στη ΔΕΠΑ, τεράστια ελλείμματα, φορολογική απεργία των Ελλήνων– αποφάσισαν με πρωτοβουλία κατεξοχήν του Σαμαρά, να προκαλέσουν μια κρίση που στόχευε να «τρομοκρατήσει» τους ευρωπαίους εταίρους, για πιθανή ανεξέλεγκτη κρίση στην Ελλάδα και να δώσει στο εσωτερικό ένα μήνυμα πυγμής. Αντίστοιχα, η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, μπροστά στα αδιέξοδα προσπάθησαν να διαφοροποιηθούν για να σώσουν το δικό τους ακροατήριο.

Το γεγονός αυτό, μιας συμπαιγνίας με διαφορετική στόχευση για τον καθένα, σκόνταψε σε μια αδόκητη αντίδραση ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού, αλλά και της διεθνούς κοινής γνώμης. Οι αλαζόνες...

ΕΡΤ τέλος; Και τώρα, ποιός έχει σειρά;

Γράφει η Παρασκευή Κουτούμπα

Αυτή τη φορά θέλω να απευθυνθώ ειδικά προς εκείνους τους συντοπίτες Σκιαθίτες, που όλες αυτές τις μέρες έλεγαν "καλώς κλείνει η ΕΡΤ"... Με τα γνωστά συνοδευτικά κοσμητικά επίθετα "χαραμοφάηδες", "κρατικοδίαιτοι", "σας πληρώναμε τόσα χρόνια τζάμπα" και λοιπά. Για άλλη μια φορά ξεχνώντας ότι οι πραγματικοί χαραμοφάηδες της ΕΡΤ ήταν οι μερικές εκατοντάδες "γαλάζιες" και "πράσινες" γλάστρες, που κατά καιρούς φύτευαν εκεί οι εκάστοτε πολιτικάντηδες, εξασφαλίζοντάς τους παχυλούς μισθούς και εξωφρενικά μπόνους, ενώ το μεγάλο χαμαλίκι το έβγαζαν πέρα οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι και τεχνικοί, που πράγματι άξιζαν τη θέση τους, δούλευαν με μεράκι και έπαιρναν και ό,τι όλοι εμείς, κι ίσως λιγότερα.

Ποιος αναρωτήθηκε πώς έγινε σε χρόνο αστραπή η ψηφιοποίηση μεγάλου μέρους του αρχείου της ΕΡΤ; Δεν την έκανε ούτε η Σαλαγκούδη, ούτε η Ρέτσα, ούτε καμιά άλλη υψηλόμισθη βιδωτή γκόμενα πολιτικού. Την έβγαλαν πέρα μερικά ταλαντούχα παιδιά που απασχολήθηκαν για λίγους μήνες με ψίχουλα και στο τέλος ξαναπετάχτηκαν στο δρόμο.

Ποιος αναρωτήθηκε γιατί τώρα επιτέλους οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ λένε την αλήθεια; Απλούστατα, γιατί τώρα δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Γιατί τώρα δεν έχουν κανένα να τους λογοκρίνει. Αναρωτήθηκε κανείς γιατί το τελευταίο διάστημα οι συνεχείς και επαναλαμβανόμενες απεργίες της ΠΟΣΠΕΡΤ; Όλα αυτά (λογοκρισία, ανισότητα, κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος) προσπαθούσαν τόσο καιρό να καταγγείλουν…Και η απεργία ήταν το μόνο όπλο που είχαν στα χέρια τους.

Το θέμα είναι ότι η καταστροφική αρχή έγινε. Και η κατρακύλα -αν ξεκινήσει- δε θα έχει τέλος... Και για όσους Σκιαθίτες επιμένουν παρ' όλα αυτά να λένε "καλώς κλείνει η ΕΡΤ", ας μπουν στην ιστοσελίδα του γνωστού ΤΑΙΠΕΔ (κλικ) να δουν ότι ήδη έρχεται η σειρά μας: η μαρίνα στη Σκιάθο ήδη είναι στα έργα προς εξέλιξη. Μόνο που όταν δούμε τις μπουλντόζες να έρχονται, θα είναι πολύ αργά. Και δε θα' χει μείνει κανένας για να μας υποστηρίξει.

Μόνη μορφή επιβίωσης η ανυπακοή στο θάνατο

“Τα βλέπω όλα μαύρα”. Τα γνώριμα λόγια της κατάθλιψης έγιναν κυριολεξία. Η αλληγορία έχασε την αλληγορία της. Ο μεταφορικός λόγος έχασε τη μεταφορικότητα του. Δεν είναι “σαν” να τα βλέπεις μαύρα. Eίναι μαύρα. Το μαύρο κάδρο στην οθόνη της ΕΡΤ δηλώνει το τέλος του μεταφορικού λόγου.

Της Φωτεινής Τσαλίκογλου

Όλα πλέον γίνανε δυνατά και ενδεχόμενα.

Σιωπή και Σκοτάδι. Στον παγκόσμιο χάρτη ιδού οι νέες συντεταγμένες της χώρας μας.

Οι λέξεις χάσανε τα όρια και τη σημασία τους.

Η λέξη “εξυγίανση” μυρίζει αρρώστια, η “θεραπεία” γίνεται “ευθανασία” και η “ευθανασία” “αργός και βασανιστικός θάνατος”, ο “ορθολογισμός” ισοδυναμεί με παράνοια και παραλογισμό, η “αναδιάρθρωση” με αφανισμό, κι όσο για το “κοινό καλό” ποτέ άλλοτε δεν θύμιζε τόσο πολύ το “έκτακτο κακό”.

Όσοι επιχαίρουν, όσοι λένε “Μπράβο Σαμαρά, που βάζεις το μαχαίρι στο κόκαλο”, όσοι πανηγυρίζουν με την απόλυση των “άχρηστων” εργαζομένων, όσοι απολαμβάνουν τη διχοτόμηση της κοινωνίας σε άξιους εργαζόμενους και ανάξιους απολυμένους, πειραματίζονται με την εκκόλαψη ενός νέου είδους ανθρώπου.

Είναι ο νεοάνθρωπος της νέας εποχής: Mνησίκακος, ανάλγητος, εκδικητικός, απόλυτα ατομοκεντρικός και...

Ο Ξένιος Δίας και η Πιπεριά

Ο μπακτσές...

…η πιπεριά…

Είναι κρίμα και αποκαρδιωτικό όταν σταματάμε και απαξιώνουμε μία ευαίσθητη όμορφη πρωτοβουλία. Από την στιγμή που δημιουργήθηκε το πεζοδρόμιο με τα παρτέρια του και ιδιαίτερα μετά την δεντροφύτευση του, λίγοι συμπολίτες μας τα εκτίμησαν και τα σεβάστηκαν. Παρκαρισμένα αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιο, γεμάτο αγριάδες τα παρτέρια.

Μία όμως συμπολίτισσα μας είχε την καταπληκτική ιδέα να φυτέψει μερικά μποστανικά. Οι περαστικοί το βρήκαν ευφάνταστο και όταν ρωτήθηκε η «ένοχη» εάν θα μπορούσαν να κόψουν μία έτοιμη πιπεριά με πολύ καμάρι απάντησε «και βέβαια εγώ τις φύτεψα χωρίς φάρμακα».

…και η αγριάδα!

Τι πιο ωραία εικόνα και φιλοξενία για έναν επισκέπτη του νησιού μας.

Δεν νομίζω ότι πρέπει να σταματάμε τέτοιες πρωτοβουλίες αλλά να τις προκαλούμε δημοσιοποιώντας τες.

Και θα παρακαλούσα τυχόν σχόλια να είναι επώνυμα γιατί ο σκληρός δίσκος τα βγάζει SPAM…

Φαμελιάρης Ισίδωρος

Πολύ μικροί και όμως επικίνδυνοι

του Γιώργου Καραμπελιά

Δύο μέρες μετά το πραξικόπημα στην ΕΡΤ, κανένας πλέον δεν πιστεύει ότι η κύρια αιτία για την εκδήλωσή του ήταν απλώς η ανάγκη να προσφερθούν οι υπάλληλοι της ΕΡΤ στον βωμό των ανθρωποθυσιών που επιτάσσει η Μέρκελ και η Τρόικα. Διότι είναι φανερό, όπως το καταδείξαμε και στο προηγούμενο κείμενό μας (Το ColpoGrosso του Σαμαρά, 12-6-2013), πως, αν ήταν αυτό το διακύβευμα, τότε θα είχαν επιλεγεί οι δύο χιλιάδες πιο «εύκολοι» προς απόλυση δημόσιοι υπάλληλοι και όχι ένα από τα ισχυρότερα τμήματα της ελληνικής δημόσιας μηχανής, με εθνική και παγκόσμια αναγνωρισιμότητα. Όλοι άρχισαν έτσι να αναζητούν τις αιτίες αυτής της κίνησης. Επισημάνθηκε το φιάσκο της ΔΕΠΑ, οι δύσκολες σχέσεις ανάμεσα στους τρεις κυβερνητικούς εταίρους, η θέληση για εκλογές σήμερα που, δημοσκοπικά, η Ν.Δ. εμφανίζεται ενισχυμένη, κ.λπ.

Όμως, όπως συμβαίνει πάντα σε όλες τις αποικίες, τα βασικά αίτια βρίσκονται πάντα στη σχέση της αποικίας με τους επικυρίαρχους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η βασική αιτία είναι πως το οικονομικό πρόγραμμα του επιπλέον ξεζουμίσματος των Ελλήνων δεν «βγαίνει», πως οι περιβόητες ιδιωτικοποιήσεις αποδεικνύονται φιάσκο, ενώ η φοροεισπρακτική καταιγίδα, που θα...

Το Colpo grosso του Σαμαρά

του Γιώργου Καραμπελιά

Ο Σαμαράς με το κλείσιμο της ΕΡΤ επέλεξε τη στρατηγική του, όλα ή τίποτα. Μπροστά στα καθολικά αδιέξοδα που οδήγησε η ενδοτική πολιτική του –αδυναμία διεκπεραίωσης της συμφωνίας της ΔΕΠΑ, κυβερνητικό μπάχαλο, γεωπολιτικές αντιθέσεις, και συγκρούσεις συμφερόντων, συρρίκνωση των κυβερνητικών εταίρων και εκτίναξη της Χρυσής Αυγής– επέλεξε τη στρατηγική της έντασης και της κρίσης. Αυτή η πολιτική της πυγμής που φέρνει στον κόσμο μνήμες της δικτατορίας, έχει πολλούς αποδέκτες.

Πρώτον τον ίδιο το λαό, να σιγήσει να πάψει να διαμαρτύρεται και να δεχτεί μοιρολατρικά τους εκβιασμούς της Τρόικας και της κυβέρνησης. Και δαρμένος και σιωπηλός.

Δεύτερον, απευθύνεται στους Αμερικανογερμανούς, οι οποίοι συγκρούονται πάνω από το πτώμα της χώρας, και τους καλεί να επιλέξουν ανάμεσα σ’ αυτόν και το «χάος» δηλαδή το Συριζα. Καθόλου τυχαία, αυτή η ενέργεια πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα της αποτυχίας με την Γκαζπρομ, η οποία αποτέλεσε συνέπεια πιέσεων των Αμερικανών και των Γερμανών ενάντια στη ρωσική παρουσία στον ενεργειακό τομέα στην Ελλάδα. Και τους καλεί είτε να τον στηρίξουν είτε  να αναλάβουν το «χάος», την ίδια στιγμή που αυτό εξαπλώνεται στη γειτονική Τουρκία.

Τρίτον, στρέφεται ενάντια στους κυβερνητικούς του εταίρους και...

Τουρισμός = Επιβίωση

Συνήθως τουρισμός σημαίνει οικονομική ανάπτυξη, πηγή εσόδων, θέσεις εργασίας, ευημερία, ψυχαγωγία, πολύ-πολιτισμικότητα. Στην Σκόπελο του 2013, θεωρώ πως σημαίνει επιβίωση.

Το μοναδικό νησί της Σκοπέλου έχοντας απολέσει την παραδοσιακή πηγή βιοπορισμού που εστιάζετο, κυρίως, στον πρωτογενή τομέα παραγωγής, τόσο αγροτικό όσο και αλιευτικό, δε διδάχτηκε τίποτα από τον ολοκληρωτικό αφανισμό της ναυτιλιακής και εφοπλιστικής υπόστασης του στα τα τέλη του 19ου αιώνα και μοιραία οδηγείται στην σύγχρονη παρακμή λόγω απώλειας ταυτότητας και οράματος. Όπως τότε δεν κατόρθωσαν να αφουγκραστούν τα κελεύσματα των καιρών και από καραβοκύρηδες έγιναν ναύτες έτσι και σήμερα αντιστεκόμαστε στην εφαρμογή του αυτονόητου και δυσκολευόμαστε να αξιοποιήσουμε σωστά το προικισμένο νησί.

Με τα σημερινά δεδομένα και μετά τη μερική κατάργηση των προγραμμάτων Κοινωνικού Τουρισμού, που την στήριζαν επί πολλά έτη και εφησύχαζαν τους επιχειρηματίες του τουρισμού, θεωρώ πως πρέπει να βασιστεί, για την απόδοση αμέσων αποτελεσμάτων, στους 2 ακρογωνιαίους λίθους της: Τους ανθρώπους της και τη φυσική ομορφιάς της.

Η φυσική ομορφιά θα πρέπει να...

Με λογισμό και όνειρο

Γράφει ο Ισίδωρος Φαμελιάρης

Αναλογιζόμενος την εθελοντική προσφορά μου στα κοινά θέλω να απαριθμήσω τις αστοχίες και τις παραλήψεις μου. Η προσφορά μου δεν είναι και τόσο άξια αναφοράς και μεγάλη, αλλά είναι η ανάγκη της επικοινωνίας. Σαν μέλος της Επιτροπής Τουριστικής Ανάπτυξης δεν κατάφερα (μαζί με τα υπόλοιπα μέλη) να καθορίσουμε, σχεδιάσουμε και προγραμματίσουμε την τουριστική πολιτική του νησιού μας, δηλαδή τον μπούσουλα που θα μας οδηγήσει σε συνεργασία με τους επαγγελματικούς φορείς στα αναγκαία μέτρα υποδομής, στον συντονισμό δράσεων και βελτίωση της προσφοράς των υπηρεσιών. Ασχοληθήκαμε και διαχειριστήκαμε με πολύ καλά αποτελέσματα την τουριστική προβολή του νησιού μας, αλλά είπαμε απαριθμούμε μόνο τις παραλήψεις.

Για να καθορίσουμε την τουριστική πολιτική πρέπει κατά την ταπεινή μου άποψη να απαντήσουμε στην απλή ερώτηση ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ. Αυτή η ερώτηση μπορεί να απαντηθεί με πολλούς τρόπους, εγώ θα δώσω την δική μου απάντηση.

Η Σκόπελος κατά την Αρχαιότητα είχε ένα από τα πέντε γνωστά περιφερειακά Ασκληπιεία. Η απαραίτητη αξιοποίηση του, ακόμη και στην υποθαλάσσια θέση του (καταδυτικός τουρισμός) θα αποτελέσει...

Όλοι μαζί στον ίδιο τρουβά..!

Στην Σκόπελο, είμαστε ο καλύτερος αλλά κι ο χειρότερος κόσμος!

Για τους ξένους είμαστε φιλόξενοι, ευγενικοί γινόμαστε θυσία, για τους συντοπίτες μας όμως και για το περιβάλλον που ζούμε δεν μας καίγεται καρφάκι! Κοιτάμε μόνο το συμφέρον μας, τη βόλεψή μας, την ευκολία μας και όλα τα άλλα ας πάνε στο καλό. Προσπαθούμε μάλιστα όπου μπορούμε να κάνουμε και κανένα κακό, έτσι για να περνάει η ώρα! Κοιτώντας φυσικά, πάντα την καμπούρα των άλλων και ποτέ τη δικιά μας!

Επίσης ανάλογα με τις γνωριμίες και την οικονομική δύναμη του καθένα η καμπούρα του γίνεται μικρότερη έως επίπεδη θα έλεγα. Καίγεται το σπίτι του γείτονα και εμείς σχολιάζουμε στα καφενεία πόσα λάθη είχε κάνει αυτός και άλλα διάφορα..., ή χειρότερα, ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ! Δεν θέλουμε να ανακατευτούμε, μήπως και θιγεί κάποιο συμφέρον μας, μήπως βγάλουμε κακό όνομα, μήπως χάσουμε την ησυχία μας και τη θεσούλα μας... αλίμονο μόνο όταν θα φτάσει η φωτιά στο δικό μας σπίτι. Να δούμε τότε με...

Κακίες και Σκέψεις

[ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ]

Στο χωριό μας που είναι πνιγμένο στο πράσινο και πού ζω από μικρό παιδί, συμβαίνουν εξαιρετικά πράγματα πού θέλω να σας τα πω.

Ο κόσμος έχει μια ιδιαίτερη αντίληψη εικαστική, μεταμοντέρνα θα' λεγα, που εγώ βεβαίως δε τη καταλαβαίνω, όπως δε καταλαβαίνω και τη μοντέρνα τέχνη, αλλά την έχω αποδεχθεί σα σωστή.

Τα ρέματα και τα δάση τα στολίζουν με εξαιρετικής ομορφιάς αντικείμενα, όπως ας πούμε: παλιά ψυγεία, τηλεοράσεις, ντουλάπες, βαρέλια σιδερένια, χαρτόνια και παλιά στρώματα.

Μ΄ αυτά διακοσμούν υπεραιωνόβια δέντρα.

Μπάζα οικοδομών στις άκρες των δρόμων πού περνούν μέσα από το δάσος. Παλιά αυτοκίνητα, μηχανάκια και άλλα μη χρήσιμα πράγματα, γίνονται στα χέρια τους έργα τέχνης. Μερικά μάλιστα και υπερυψωμένα να τα βλέπεις από μακριά.

Βέβαια κατά καιρούς έρχονται κάποιοι και φωνάζουν για αυτό πού εμείς θεωρούμε εικαστική παρέμβαση άφθαστης ομορφιάς, πώς είναι κατάντια και πώς θα’ πρεπε να ντρεπόμαστε.

Αυτοί όμως είναι ή «κουμουνιστές», ή «οικολόγοι, «ή «τρελοί», ή είναι διανοούμενοι. Γι' αυτό τούς απομονώνουμε και γελάμε μαζί τους.

Συνεχίζουμε λοιπόν το έργο μας απτόητοι και σάς υπόσχομαι πώς όταν θα δείτε το νησί το καλοκαίρι στις διακοπές πού σάς προσκαλούμε να τις περάσετε εδώ θα το 'φχαριστηθείτε.

Βέβαια πιστεύω πώς και σεις θα συμβάλετε στη διακόσμηση πετώντας στη θάλασσα μπουκάλια, σαγιονάρες, πλαστικά να στολίζουν τις παραλίες, γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν τα προλαβαίνουμε όλα μόνοι μας.

Νίκος Αγγελέτος

Το στενό μας το λιμάνι ή το στενό μας το κεφάλι;

Γράφει ο φίλος της efimerida-sporades Λευτέρης Βιολέττας:

Σήμερα το πρωί 17 Απριλίου 2013, κατέπλευσε στο λιμάνι μας ένα κρουαζιερόπλοιο και αγκυροβόλησε ανοιχτά από το Μπούρτζι. Έτυχε να πίνω καφέ κάπου κοντά και πραγματικά χάρηκα όταν το είδα, αφού θεώρησα ότι είναι το πρώτο καλό δείγμα για την καλοκαιρινή περίοδο και βέβαια είναι τα πρώτα έσοδα –εισροή συναλλάγματος- προς την αγορά του νησιού μας. Πίστεψα επίσης πως όλοι θα χαίρονταν βλέποντας αυτούς τους ανθρώπους να κάνουν βόλτες στο χωριό και σίγουρα πίστεψα πως όλοι θα βοηθούσαν για την απρόσκοπτη έξοδο των ανθρώπων αυτών από το πλοίο.

Πάλι όμως έκανα λάθος. Διαβάστε τι θέμα δημιουργήθηκε. Το...

Σκέψεις για το λιμάνι της Σκιάθου

Του Άκη Τσαρούχη

Ένας πελάτης προχτές μου έστειλε ένα e-mail με μια φωτογραφία από το Μπούρτζι και με ρωτούσε ποιο μέρος είναι αυτό και πως μπορεί να πάει… «Ευκολάκι» σκέφτηκα… και τον βομβάρδισα με πληροφορίες και προτάσεις για το τι άλλες ομορφιές έχει το νησί. Ψήθηκε…

Το ίδιο βράδυ, χαζεύοντας στο Facebook βλέπω τις κατόψεις για το νέο λιμάνι και προσπαθώ να φανταστώ πως θα είναι το τοπίο μετά τις αλλαγές. Δυσκολεύομαι και ανοίγω το e-mail του πελάτη με την φωτογραφία και με την φαντασία μου χτίζω τσιμεντένιους ντόκους δίπλα στα πεύκα του Μπούρτζι, λιμενοβραχίονες που κλείνουν την θέα στο μικρό λιμάνι, και ενώ έχω ξεκινήσει να ξενερώνω θυμάμαι ότι κάτι ξεχνάω… Δένω με την φαντασία μου ένα βαπόρι που κρύβει όλο το Μπούρτζι στους νέους ντόκους, προσθέτω και τον καπνό στα φουγάρα του και συμπλήρωσα το παζλ!

Μα καλά… αναρωτιέμαι: αυτός που έκανε τα σχέδια, έχει...