Κακίες και Σκέψεις

[ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ]

Στο χωριό μας που είναι πνιγμένο στο πράσινο και πού ζω από μικρό παιδί, συμβαίνουν εξαιρετικά πράγματα πού θέλω να σας τα πω.

Ο κόσμος έχει μια ιδιαίτερη αντίληψη εικαστική, μεταμοντέρνα θα' λεγα, που εγώ βεβαίως δε τη καταλαβαίνω, όπως δε καταλαβαίνω και τη μοντέρνα τέχνη, αλλά την έχω αποδεχθεί σα σωστή.

Τα ρέματα και τα δάση τα στολίζουν με εξαιρετικής ομορφιάς αντικείμενα, όπως ας πούμε: παλιά ψυγεία, τηλεοράσεις, ντουλάπες, βαρέλια σιδερένια, χαρτόνια και παλιά στρώματα.

Μ΄ αυτά διακοσμούν υπεραιωνόβια δέντρα.

Μπάζα οικοδομών στις άκρες των δρόμων πού περνούν μέσα από το δάσος. Παλιά αυτοκίνητα, μηχανάκια και άλλα μη χρήσιμα πράγματα, γίνονται στα χέρια τους έργα τέχνης. Μερικά μάλιστα και υπερυψωμένα να τα βλέπεις από μακριά.

Βέβαια κατά καιρούς έρχονται κάποιοι και φωνάζουν για αυτό πού εμείς θεωρούμε εικαστική παρέμβαση άφθαστης ομορφιάς, πώς είναι κατάντια και πώς θα’ πρεπε να ντρεπόμαστε.

Αυτοί όμως είναι ή «κουμουνιστές», ή «οικολόγοι, «ή «τρελοί», ή είναι διανοούμενοι. Γι' αυτό τούς απομονώνουμε και γελάμε μαζί τους.

Συνεχίζουμε λοιπόν το έργο μας απτόητοι και σάς υπόσχομαι πώς όταν θα δείτε το νησί το καλοκαίρι στις διακοπές πού σάς προσκαλούμε να τις περάσετε εδώ θα το 'φχαριστηθείτε.

Βέβαια πιστεύω πώς και σεις θα συμβάλετε στη διακόσμηση πετώντας στη θάλασσα μπουκάλια, σαγιονάρες, πλαστικά να στολίζουν τις παραλίες, γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν τα προλαβαίνουμε όλα μόνοι μας.

Νίκος Αγγελέτος