Kοινός παρονομαστής όλων μας η λαχτάρα για αγάπη, για ζωή, για δημιουργία και η άρνηση του φόβου

Γράφει ο Eυάγγελος Κεχριώτης

Επίκουρος Καθηγητής / Τμήμα ιστορίας

Πανεπιστήμιο Βοσπόρου

Ζήσαμε πριν από δύο μήνες στην Τουρκία μια συγκλονιστική εμπειρία. Τώρα που καταλαγιάζει το συναίσθημα, συνειδητοποιούμε την ανάγκη να σιωπήσουμε μάλλον για κάτι που τα λόγια μπορεί να καταστήσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης. Ο κοινός παρονομαστής όλων μας ήταν η λαχτάρα για αγάπη, για ζωή, για δημιουργία και η άρνηση του φόβου.

Άκουσα μετά φίλους στην Ελλάδα να μιλούν με θαυμασμό για την τουρκική κοινωνία και να οικτίρουν την ελληνική που έχει χάσει το όραμά της. Δεν είναι ηθικολογία να επικαλείσαι την λαχτάρα για ζωή όταν έχεις απέναντι σου εγκληματίες, είτε πρόκειται για τα ΜΑΤ στην Τουρκία είτε για τους “χρυσαυγίτες” στην Ελλάδα. Η απάντηση στην βία της αστυνομίας εδώ ήρθε από ανθρώπους που στέκονταν ακίνητοι, που διάβαζαν. Το στοίχημα κερδήθηκε, γιατί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι ένα πανίσχυρο όπλο.

Ωστόσο, στην Ελλάδα όπως και στην Τουρκία, όσοι...
χειραγωγούν μια κοινωνία δημιουργώντας φανταστικούς εχθρούς επινόησαν “τη θεωρία των δύο άκρων”. Πρόκειται για μια διαλεκτική λογική που σε παραλύει και δεν σου επιτρέπει να δεις ξεκάθαρα ποιος εκπροσωπεί τι, την αγάπη από το μίσος, τη ζωή από τον θάνατο. Χρειάζεται να έρθει ο θάνατος ο ίδιος για να μπουν τα πράγματα στη θέση τους. Τι ειρωνεία ωστόσο. Θάνατοι υπήρξαν κι άλλοι, μόνο που τώρα δεν πρόκειται για έναν μελαμψό μή – άνθρωπο, αλλά για έναν από μας.