Ευρώ και …ξερό ψωμί!

Γράφει ο

Παναγιώτης Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Το «Σκωτσέζικο ντους» -γιατί περί αυτού πρόκειται-, που υπόκειται ο Ελληνικός λαός τους τελευταίους τρεις μήνες από τα περισσότερα –για να μην αδικήσω κάποια– ΜΜΕ-Π (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης & Παραπληροφόρησης ) δεν έχει τελειωμό. Χρεοκοπούμε / δεν χρεοκοπούμε, «έντιμος» συμβιβασμός / «ανέντιμος» συμβιβασμός ( με τους δανειστές μας τοκογλύφους), ευρώ/ δραχμή και πάει λέγοντας. Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς, αν αυτό το δράμα που βιώνουμε καθημερινά θα έχει κάποτε κάποιο τέλος και ποιο θα είναι αυτό. Τα ερώτημα δεν είναι εύκολο να απαντηθεί από κάποιον που δεν διαθέτει εξειδικευμένες γνώσεις οικονομολόγου και πολιτικού αναλυτή. Ωστόσο, χωρίς να διαθέτω ούτε το ένα ούτε το άλλο, θα προσπαθήσω, χρησιμοποιώντας τον κοινό νου τον οποίο, ελπίζω, διαθέτω να δώσω μιαν απάντηση, αφού...

πρώτα κάνω κάποιες διαπιστώσεις.

1. Είναι γεγονός ότι η χώρα μας, αφού υπέστη για πάνω από πέντε χρονιά τα πάνδεινα από την καταστρεπτική πολιτική της τρόικας και την χωρίς αντίδραση ενδοτισμό των Ελληνικών κυβερνήσεων, υποδέχτηκε τη νέα κυβέρνηση ως σωτήρα του. Ο Ελληνικός λαός χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο από το οποίο οι φανατικοί νεοφιλελεύθεροι της υφηλίου και πάντα σε αγαστή συνεργασία με τους ντόπιους υποτακτικούς τους, ανέμεναν την ύστατη δικαίωση τους. Πίστευαν, δηλαδή, αφελώς, ότι το παντελώς και απανταχού αποτυχημένο μοντέλο τους της λιτότητας, θα είχε επιτέλους κάποια θετικά αποτελέσματα στην Ελληνική περίπτωση. Οι ελπίδες τους, όμως, όπως άλλωστε θα έπρεπε να θεωρείται εκ των προτέρων βέβαιο, αποδείχτηκαν και αυτή τη φορά φρούδες και αντί του θριάμβου που προσδοκούσαν, η Ελλάδα κατέρρευσε και ο λαός της εξαθλιώθηκε.
2. Οι αμετανόητοι θιασώτες των μνημονίων προσπαθούν να αποδείξουν επιτυχίες (success stories) εκεί που υπάρχουν συντρίμμια και τολμούν να προβάλλουν ως επίτευγμα ένα αμφιλεγόμενο και αιμοσταγές πρωτογενές πλεόνασμα που –άκουσον, άκουσον– προέρχεται από το καταποντισμένο και όχι από ανερχόμενο εισόδημα. Αποτέλεσμα αυτής της στραγγαλιστικής λιτότητας που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, εκτός της οδυνηρής μορφής, αποδείχτηκε και παντελώς αναποτελεσματική. Υποχώρηση κατά 25% στο ΑΕΠ (μόνο σε εμπόλεμες χώρες βλέπουμε τέτοια νούμερα!), το χρέος από 120% στο ΑΕΠ αυξήθηκε, σε πείσμα των 5-ετών ανθρωποθυσιών, σε 175%, καθιστώντας το από βιώσιμο που ήταν πριν το 2009 σε σαφέστατα μη βιώσιμο στο τέλος του 2014, η επίσημη ανεργία έφτασε στο δυσθεώρητο ύψους του 27% , ενώ η πραγματική υπερβαίνει το 30% του ενεργού πληθυσμού, ένα στα τρία καταστήματα έχουν βάλει λουκέτο και ο λαός έχει πλήρως και από πολλές οπτικές γωνίες εξαθλιωθεί.

3. Οι εταίροι μας που στα 5 προηγούμενα χρόνια είχαν συνηθίσει να εκλαμβάνουν την Ελλάδα ως υποτελή αποικία χρέους, και συνεπώς να θεωρούν αδιανόητη την οποίας μορφής αντίρρηση στις διαταγές τους, δοκίμασαν δυσάρεστη έκπληξη με τη νέα Κυβέρνηση, που όχι μονό ζητούσε διαπραγμάτευση, αλλά και την εννοούσε. Εξοργισμένοι οι θεσμοί με την Ελλάδα, που τόλμησε να «ορθώσει ανάστημα», χρησιμοποίησαν ένα συνοθυλευμα από οιονεί διαπραγματεύσεις ως μέσον για «να την επαναφέρουν στην τάξη». Χωρίς, φυσικά, την ελάχιστη πρόθεση υπαναχώρησης από τα εγκληματικά μέτρα, που με εμμονή εξακολουθούν και προσπαθούν να της επιβάλουν, οι θεσμοί έθεσαν πρόσφατα σε εφαρμογή ένα άθλιο σχέδιο κατατρομοκράτησης και υποταγής της χωράς μας. Χωρίς αιδώ και χωρίς φόβο για τις δυσμενείς επιπτώσεις μιας τόσο καταδικαστέας αντιμετώπισης κράτους- μέλους, στους λαούς της Ευρώπης, οι «εταίροι μας» στέρησαν εν ψυχρώ στην Ελλάδα το οξυγόνο της ρευστότητας, προκαλώντας θανάσιμα συμπτώματα ασφυξίας. Παράλληλα, το ευρωπαϊκό ιερατείο και με την σύμπραξη μερίδας του διεθνούς Τύπου, συνεπικουρούμενο, φυσικά, από τα εγχωρία φερέφωνα τους, κατέφευγε για μια ακόμα φορά στη προσφιλή τακτική του, εκτοξεύοντας εναντίον της χωράς μας απειλές για GREXIT (αυτό πλέον δεν πείθει ούτε δεκάχρονα παιδιά), στυγνούς εκβιασμούς, ευτελείς εμπαιγμούς, κακόγουστες ειρωνείες και άφθονη δόση υποκρισίας.

4. Είναι φανερό ότι ο στόχος τους ΔΕΝ είναι το GREXIT – αν ήταν θα το είχαν είδη κάνει όλα αυτά τα χρόνια που μας απειλούν – καθώς οι άγνωστες συνέπειες του τούς πανικοβάλλουν, σε πείσμα των διαβεβαιώσεων τους για το αντίθετο. Κορυφαίες επιδιώξεις αυτής της ακραίας συμπεριφοράς που ντροπιάζει ανεπανόρθωτα την Ευρώπη είναι δυο. Κατ΄άρχην οι «εταίροι μας» επείγονται να κάνουν γνωστή, προς κάθε κατεύθυνση, την έντονη δυσαρέσκεια τους απέναντι στην αριστερή Ελληνική Κυβέρνηση που επιπλέον αρνείται να ισοπεδωθεί στις επιθυμίες τους. Η ταπείνωση και οι εξευτελισμοί εναντίον της Ελλάδας, που έφτασαν μέχρι του αδιανόητου σημείου της μη αποδοχής από τους θεσμούς του υπουργού των οικονομικών, διότι δεν τυγχάνει της αρεσκείας τους, προβάλλονται και ως παράδειγμα προς αποφυγή για τα υπόλοιπα κράτη – μέλη. Ο δεύτερος στόχος αποβλέπει στη ιδεολογική περιφρούρηση του άκρατου νεοφιλελευθερισμού που στραγγαλίζει ασφυκτικά την Ευρώπη με κορωνίδα την εφαρμογή λιτότητας χωρίς ημερομηνία λήξης.

Πιστεύω απόλυτα ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι η τελευταία εφεδρεία ελπίδας γι΄αυτό και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με υπομονή. Το πρόβλημα, όμως, είναι δυστυχώς ότι για λόγους για τους οποίους δεν ευθύνεται η ιδία, αλλά μόνο και ολοκληρωτικά οι προκάτοχοι της, δεν υπάρχει πια γι' αυτήν, διαθέσιμος χρόνος. Βρίσκεται, λοιπόν, η κυβέρνηση σε πραγματικό αδιέξοδο, επειδή από τη μια πλευρά οι αγαπητοί μας «εταίροι» της έχουν βάλει στην κυριολεξία τα μαχαίρι στο λαιμό, εφόσον με τίποτε δεν θέλουν να δεχτούν μια, έστω και μια ήπια σοσιαλιστική κυβέρνηση

στους κόλπους τους, ενώ από την άλλη πλευρά η ιδία η νέα κυβέρνηση έχει φράξει τη μόνη διέξοδο που διέθετε και που ήταν η ΡΗΞΗ με τους δανειστές.

Συνεπώς, η συμπαράσταση, εκ μέρους του ελληνικού λαού, που ακόμα υπάρχει σε μεγάλο βαθμό, όχι μονό δεν αρκεί για την άρση του αδιεξόδου, αλλά επιπλέον είναι βέβαιο ότι θα υποστεί κάθετη πτώση μόλις συνειδητοποιηθεί η αδυναμία της παρούσας κυβέρνησης να υλοποιήσει αυτά που προεκλογικά είχε υποσχεθεί – έστω και τα μισά αυτών! Βεβαίως, υπάρχει εξήγηση του πως και του γιατί η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι πλήρως παγιδευμένη και ανήμπορη να ακολουθήσει οδό διαφορετική από αυτήν των προκατόχων της: της επαιτείας, της υποταγής, των σταγόνων ρευστότητας, της συνέχισης της εξαθλίωσης.

Δυστυχώς, επί πέντε συναπτά έτη, κυβερνητικοί και ΜΜΕ-Π «κατατόπιζαν» το λαό για την κόλαση που τον περιμένει αν η χώρα γύριζε στο εθνικό της νόμισμα. Ουδέποτε επιχειρήθηκε να γίνει σοβαρή συζήτηση γύρω άπ΄αυτο το θέμα. Αντίθετα το θέμα «δραχμή» έγινε απαγορευμένο, σκοτεινό, ανήκε δήθεν σε κάθε μορφής μαφίες και κακοποιούς που ήθελαν την καταστροφή της Ελλάδας.

Ουδέποτε στα 5 αυτά χρονιά, οι αρμόδιοι αισθάνθηκαν την ανάγκη να εξηγήσουν στον ταλαίπωρο ελληνικό λαό πως συμβαίνει διεθνούς φήμης οικονομολόγοι να δηλώνουν ανενδοίαστα ότι η μοναδική σωτηρία της Ελλάδας είναι η επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα και οι ίδιοι – από κοινού φυσικά με τους δανειστές – να δηλώνουν ότι θα πρόκειται για καταστροφή.

Ουδέποτε στα 5 αυτά χρονιά επιχειρήθηκε μια έστω εισαγωγική σύγκριση ανάμεσα στα καθημερινά οικονομικά εγκλήματα που υπέμενε ο ελληνικός λαός, με την υποτιθεμένη «κόλαση της δραχμής»

Ουδέποτε στα 5 αυτά χρονιά διερωτήθηκαν οι αρμόδιοι για το πώς θα μπορούσε να εξηγηθεί η χρήση του GREXIT από τους δανειστές μας – τοκογλύφους , ως εκβιαστικό φόβητρο εναντίον μας, κάθε φορά που προσπαθούσαν να επιβάλλουν ένα νέο εγκληματικό και πάντοτε φευ αναποτελεσματικό μέτρο, και πως συνέβαινε η μόνιμα επαναλαμβανόμενη αυτή απειλή να έρχεται σε σαφή αντίθεση με τις προτάσεις, τις αναλύσεις και τις προτροπές των γνωστότερων οικονομολόγων και κατοχών Nobel της υφηλίου, που επέμεναν –και επιμένουν– ότι η Ελλάδα είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην εξουσία με την υπόσχεση ότι θα διατηρήσει την Ελλάδα στο ευρώ. Δεν γνωρίζω σε τι ποσοστό πίστευε ότι « η Ελλάδα σώζεται παραμένοντας στο ευρώ», αλλά αυτό που αναγνωρίζω είναι ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει κυβέρνηση, αν αποφάσιζε να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Δηλαδή, ότι η σωτηρία του δεν είναι εντός, αλλά εκτός της ευρωζώνης. Και , ακόμη, ότι η κόλαση που έζησε – και εξακολουθεί να ζει – για 5 χρόνια, και που θα εντείνεται χωρίς τελειωμό, μέχρις ότου να αποπληρωθεί κατά το 75 % το ελληνικά χρέος, είναι πολύ πιο αβάσταχτη από τη διαδικασία της επιστροφής στη δραχμή. Φτάνει αυτή να εφαρμοστεί με προσοχή. Φτάνει να ληφθούν άμεσα μετρά υπέρ των αδυνάτων, και εδώ βεβαία το σοσιαλιστικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεπώς, δεν έχει άλλη λύση, αλλά ούτε θα έπρεπε να αναζητήσει άλλη λύση. Να εξηγήσει στον ελληνικό λαό που τον τιμά με την αγάπη του και την εμπιστοσύνη του, ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΛΥΣΗ. Από τώρα πρέπει να κατατοπιστεί ο ελληνικός λαός για το τι τον περιμένει αν παραμείνει στο ευρώ με τις πολύ γνωστές άθλιες συνθήκες, και σε τι μπορεί να ελπίζει αν αποφασίσει το «μεγάλο πήδημα». Πρέπει ο κάθε Έλληνας να αποβάλλει τον τρόμο, που τόσο μεθοδικά του εμφυσήσαν επί 5 χρόνια, και να συγκεντρώσει όλες του τις δυνάμεις στην επιτυχία αυτού του εγχειρήματος. Να του υποσχεθεί, ότι στους δύσκολους μήνες που θα έρθουν, η κυβέρνηση θα κάνει τα πάντα με ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΜΕ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ, ΜΕ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΝΔΕΛΕΧΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ, ώστε το κόστος μετάβασης – που φυσικά υπάρχει, και φυσικά πρέπει να αναλυθεί – να είναι όσο γίνεται μικρότερο. Σε κάθε περίπτωση ο κυρίαρχος λαός είναι εκείνος που τελικά θα κληθεί να πάρει τις οριστικές αποφάσεις για το μέλλον του. Και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μονό με την άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ, και φυσικά δεν ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ για αυτό. Δεν υπήρχε ούτε ανάπτυξη, ούτε success stories, ούτε έξοδος από τα μνημόνια και τα τοιαύτα πριν από αυτόν. Υπήρχε μόνο μια εκστρατεία κατατρομοκράτησης και εσκεμμένης παραπληροφόρησης, που ακολουθήθηκε τα 5 τελευταία χρόνια, αναφορικά με τις δήθεν καταστροφικές συνέπειες μιας πιθανής επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα ευθύνεται εφεξής αν δεν χρησιμοποιήσει την τόσο πολύτιμη συμπαράσταση του ελληνικού λαού, για να προσπαθήσει να τον σώσει.