Όταν υποχωρείς συνεχώς και αμαχητί, χάνεις πάντα τα πάντα!

Γράφει ο
Παναγιώτης Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Καθώς η πολιτικοοικονομική ελίτ της χώρας μας οδηγεί σε εθνικό ακρωτηριασμό με γκριζάρισμα μεγάλων περιοχών της εθνικής επικράτειας, η πλειοψηφικά των Ελλήνων αδυνατεί να κατανοήσει γιατί λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις κόντρα στην κοινή λογική και την Κοινή Γνώμη. Δεν μπορεί για παράδειγμα να κατανοήσει, γιατί τόσα χρόνια η Ελλάδα δεν ασκεί τα νόμιμα κυριαρχικά της δικαιώματα (ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, ΑΟΖ,  επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μιλιά, κλπ), γιατί υποχώρησε στο σκοπιανό ζήτημα χωρίς να κερδίσει κάτι και πολλά αλλά. Η εξήγηση όλων αυτών περικλείεται αποκλειστικά και μόνο σε 3 λέξεις: υποχωρητικότητα, ραγιαδισμός και ηττοπάθεια.

«Βασίλη, κάτσε φρόνιμα να γίνεις νοικοκύρης…»

Η φράση αυτή έχει μεγάλη ιστορία και χαρακτήριζε πάντα τους κήρυκες του ραγιαδισμού, της υποταγής και του συμβιβασμού. Και, δυστυχώς, πάντοτε υπήρχαν και υπάρχουν τέτοιοι. Από τον καιρό της επανάστασης του 1821 και τον καιρό της φασιστικής κατοχής μέχρι και σήμερα. Ειτε γιατί –συνήθως–  τα συμφέροντα τους αυτό απαιτούν, είτε γιατί είναι οπαδοί της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας. Μόνο που την ιστορία αυτής της χώρας δεν την έχουν γράψει οι κάθε λογής προσκυνημένοι. Όποιο μικρό ή μεγάλο θετικό και προοδευτικό βήμα έχει κάνει αυτός ο τόπος, δεν οφείλεται στους «νοικοκύρηδες». Αλλά πράγματα «χρωστά» η χώρα στους τελευταίους. Τη συνεργασία τους με κάθε λογής κατακτητές και επικυρίαρχους, τις Μικρασιατικές καταστροφές, τους συνεταιρισμούς με διαφόρους δικτάτορες, το ξεζούμισμα του λαού και πολλά αλλά παρόμοια.
Πολιτική του κατευνασμού

Ο συγχωρεμένος Τσόρτσιλ έλεγε: αν ταΐζεις το θηρίο, δεν γλυτώνεις εσύ – απλά αναβάλεις το ποτέ θα σε καταβροχθίσει. Αυτή την συνταγή αυτοκτονίας εφαρμόσαμε κατά γράμμα ως χώρα τις τελευταίες 10 αιτίες απέναντι στην «φίλη» και σύμμαχο Τουρκια. Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Αυτή τη στιγμή δεν διακυβεύεται μόνο η εδαφική μας ακεραιότητα,  αλλά και αυτή η ιδία η εθνική μας ταυτότητα. Επιτρέψαμε όλα αυτά τα χρονιά στο «θηρίο» να θεριέψει και να μας απειλεί με εξαφάνιση. Και, φυσικά, το «θηρίο» δεν φέρει καμιά απολύτως ευθύνη γι’ αυτό.

Χώρα χωρίς στόχο και πυξίδα

Τα κράτη είναι ζωντανοί οργανισμοί και ανεξαρτήτως του μεγέθους τους, όλα έχουν  πάντα ένα στόχο. Χωρίς ένα κυρίαρχο στόχο δεν υπάρχει κανένα κράτος. Ο στόχος αυτός δεν είναι απαραίτητα ο ίδιος διαχρονικά, αλλάζει στο πέρασμα των χρόνων, όμως πάντα υπάρχει στόχος.

Αυτός ο στόχος λέγεται διαφορετικά και κυρίαρχη ιδεολογία και στην ουσία εμπνέει και απαιτεί τη στράτευση όλων των εσωτερικών και εξωτερικών εθνικών δυνάμεων, για την ικανοποίηση του. Όλες και κυρίως οι μεγάλες πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται ευθυγραμμίζονται με αυτόν τον κυρίαρχο στόχο.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ασύλληπτου, για το τότε νεότευκτο ελληνικό κράτος, στόχου, ήταν η «Μεγάλη Ιδέα», δηλαδή το να μεγαλώσει η Ελλάδα και να γίνει η χώρα των πέντε θαλασσών και των δυο Ηπείρων. Και, ω του θαύματος, το κατάφερε ολοκληρώνοντας αυτόν τον στόχο με την Συνθήκη των Σεβρών. Στόχος των Γερμανών ήταν και είναι η κυριαρχία τους κατ’ άρχην στην Ευρώπη και όχι μόνο. Στόχος της σύγχρονης ισλαμικής Τουρκίας είναι η ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, στόχος των Αλβανών η Μεγάλη Αλβανία, στόχος ακόμα και των Σκοπιανών είναι η δημιουργία της Μακεδονίας του Αιγαίου κλπ

Σήμερα όμως, ποιος είναι ο στόχος της Ελλάδας; Όλοι αναρωτιούνται που πάμε; Όλοι λένε ότι θα πρέπει να αποκτήσουμε ένα όραμα – στόχο (κυρίαρχη ιδεολογία). Αν ρωτήσουμε έναν οποιονδήποτε Έλληνα, ποιος πιστεύει ότι είναι ο κυρίαρχος στόχος της Ελλάδας σήμερα, δεν θα ξέρει τι να απαντήσει. Μοιάζουμε με ακυβέρνητο καράβι που το δέρνουν τα κύματα μεσοπέλαγα, έτοιμο να βυθιστεί.

Είναι πράγματι έτσι; Όχι, δεν είναι έτσι. Στόχος υπάρχει και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι τους στόχους τους βάζει η ελίτ μιας χώρας. Η πολιτικοοικονομική ελίτ. Ποιος είναι, λοιπόν, ο κυρίαρχος στόχος της σημερινής Ελλάδας, με βάση τον οποίο πορευόμαστε ως κράτος ;

Δυστυχώς, λυπάμαι γι’ αυτό που θα πω. Ο κυρίαρχος στόχος σήμερα που έχει θέσει η πολιτικοοικονομική ολιγαρχία της χώρας, είναι η πάση θυσία και με κάθε τίμημα επιβίωση της ιδίας και η παραμονή της στην πολιτική και κοινωνική ηγεσία της χώρας.

Αυτή η σάπια, κρατικοδίαιτη και διεφθαρμένη ελίτ, που αποτελεί στην ουσία την «πέμπτη φάλαγγα» για τα συμφέροντα των τρίτων σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και του ελληνικού λαού, έχει θέσει ως μοναδικό κυρίαρχο στόχο την, πάση θυσία και με κάθε τίμημα, παραμονή της στην πολιτική και οικονομική ηγεσία της χώρας.

Το ελληνικό κράτος, λοιπον, υπάρχει και ενεργεί μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθεί αυτός ο στόχος. Κάθε ενεργεία που θα έθετε σε κίνδυνο ανατροπής αυτού του παρακμιακού status quo, αποφεύγεται από την άρχουσα ελίτ και έτσι, αντί να υπάρχει σε διάφορες περιπτώσεις δυναμική αντίδραση για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της χώρας, αντίθετα παρατηρείται μια ανεξήγητη υποχωρητικότητα σε βάρος των εθνικών και λαϊκών συμφερόντων.

Όλα εξηγούνται

Πολλές ανεξήγητες αποφάσεις και δράσεις, εφόσον τοποθετηθούν πάνω στον ανωτέρω στόχο, εξηγούνται πλήρως. Η υπογραφή των μνημονίων και η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στη τρόικα, η ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, η εκχώρηση του πλούτου της χωρας για 100 χρόνια στους δανειστές, η επαίσχυντη συμφωνία των Πρέπων, που κανένας δεν κατάλαβε γιατί έγινε, η συμπεριφορά της ελληνικής ελίτ στο θέμα της λαθρομετανάστευσης και του βιαίου εποικισμού της χώρας μας, ο τρόπος διάλυσης των συλλαλητηρίων με την είσοδο παρακρατικών, η υποχωρητικότητα στις διεκδικήσεις της Τουρκίας, η βουβαμάρα για την Αγία Σοφία, οι εθνομηδενιστικες φωνές κάποιων πολιτικών «λαγών» για να παραδώσουμε κυριαρχικά μας δικαιώματα και κομμάτια της εθνικής μας κυριαρχίας στην Τουρκία και πολλά αλλά.

Δυστυχώς, όλα τα πιο πάνω, η πλειοψηφια του ελληνικού λαού δεν τα καταλαβαίνει. Αντίθετα, όμως, τα γνωρίζουν πλήρως οι ξένες Πρεσβείες όλων των κρατών, γι’ αυτό και δεν δίνουν καμιά αξία ούτε σημασία στον ελληνικό λαό, ο οποίος έχει πεισθεί ότι ζει σε «πελάγη» δημοκρατίας, διεθνούς κύρους και διεθνούς αναγνώρισης. Έτσι η φοβισμένη καρεκλοκενταυρη ελληνική ελίτ είναι εύκολα εκβιάσιμη από κάθε διεθνή αλήτη.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τον Ερντογαν, αυτός δεν θέλει να ανατραπεί αυτή εδώ η ελίτ που είναι του χεριού του. Την εκβιάζει με casus belly και την αναγκάζει να σέρνεται μισολιπόθυμη από τον φόβο ανατροπής της, παρακαλώντας στο παρασκήνιο για έλεος. Θα προχωράει έτσι συνεχώς βήμα βήμα, για να μην ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός, κατατρώγοντας ελληνική κυριαρχία, μέχρι να συναντήσει πραγματική λαϊκή αντίδραση. Τότε δεν θα την λυπηθεί, θα του είναι άχρηστη

ΥΓ: Αρχίζουν να το …ψιθυρίζουν εμμέσως, πλην σαφώς. Πρέπει να προετοιμάσουμε, μας λένε, τον Ελληνικό λαό, με την προοπτική ότι κάτι απ’ όλα  αυτά που θεωρούμε «δικά μας», τελικά θα χρειαστεί να το χάσουμε ή να το θυσιάσουμε προκειμένου να κατοχυρώσουμε τα υπόλοιπα (που σήμερα τα διεκδικεί μονομερώς η Τουρκία). Η γνωστή τακτική του κατευνασμού του θηρίου, που προαναφέραμε. Με απλά λόγια, προετοιμάζουν τον κόσμο για μείζονα εθνική υποχώρηση, για έναν επώδυνο εθνικό ακρωτηριασμό. Ζητούν «εθνική ομοψυχία», όχι για να αγωνιστούμε ενωμένοι, αλλά για να χάσουμε αμαχητί και μιαν ώρα αρχυτερα. Μας προετοιμάζουν, όχι για να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, αλλά για να παραδώσουμε κάποια, ελπίζοντας ότι θα διασώσουμε κάποια αλλά. Θα τους το επιτρέψουμε;