Γιώργος Ξηντάρης: Από την οικοδομή στο μπουζούκι και στην... Ανατολή

Ο Γιώργος Ξηντάρης υπηρετεί πιστά και διαδίδει το ρεμπέτικο τραγούδι, από την πρώτη στιγμή που έπιασε το μπουζούκι στα χέρια του ως σήμερα, που είναι 70 χρόνων. Συνέδεσε το όνομά του με τρία ιστορικά μαγαζιά, τη «Ρεμπέτικη Ιστορία», τη «Στοά των Αθανάτων» και την «Ανατολή» στη Σκόπελο. Γελαστός, με πηγαίο χιούμορ, δεν μασάει τα λόγια του, ευτυχής που συνεχίζει τη διάδοση του ρεμπέτικου με τα δυο παιδιά του, αλλά και μάγειρας. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και το πρώτο ρεμπετάδικο στα Εξάρχεια, στην Ιπποκράτους 181.

«Δουλεύαμε στην οικοδομή με τον Παύλο Βασιλείου, παίζαμε ταυτόχρονα μπουζούκι και αποφασίσαμε να ανοίξουμε ένα μαγαζί για να μας ακούει ο κόσμος…».

Με τι κεφάλαιο;

Μηδέν κεφάλαιο. Χτίστες ήμασταν, πήραμε ένα ισόγειο δωμάτιο στα Εξάρχεια και αρχίσαμε να το φτιάχνουμε. Βάλαμε μέσα ένα ψυγείο, αγοράσαμε βερεσέ τα ποτά από μια κάβα, το διαμορφώσαμε και πήγαμε με τα όργανά μας να παίξουμε. Βοήθησαν και οι φίλοι, άλλοι έφεραν κουρτίνες, άλλοι καρέκλες, άλλοι τραπέζια, άλλοι ζωγράφισαν στους τοίχους και ξεκινήσαμε. Ούτε εξαερισμό δεν είχε, από την κάπνα δεν έβλεπες και πολλά πράγματα. Πριν παίζαμε σε διάφορα ταβερνάκια στις γειτονιές για τα προς το ζην. Όχι σπουδαία πράγματα.

Και πώς το έμαθε ο κόσμος;

Η καλύτερη διαφήμιση είναι στόμα με στόμα. Δεν υπήρχαν κινητά, ίντερνετ, τίποτα. Άρχισαν να έρχονται φοιτητές και μετά όλος ο καλλιτεχνικός κόσμος της Αθήνας. Φέραμε το ρεμπέτικο, το διασώσαμε στις πλατιές μάζες και μετά έγινε της μόδας. Εμείς το κάναμε της μόδας, αφού, μετά το 1981 που ξεκινήσαμε, σε δυο τρία χρόνια άρχισαν παντού να ξεφυτρώνουν ρεμπετάδικα, «Η Φραγκοσυριανή», «Το ταξίμι», και αναβιώσαμε το ρεμπέτικο. Εγώ έκατσα τρία χρόνια, μετά πήραμε κι άλλον κιθαρίστα και τον 93χρονο κυρ Νίκο Σαμιωτάκη με το σαντούρι. Το έμαθαν οι μουσικοί και οι ηθοποιοί, που έρχονταν μετά το θέατρο. Ήταν το πρώτο μπαρ με ρεμπέτικα. Περάσαμε καλά. Ήταν διαφορετικό και ο κόσμος είχε δίψα για το ρεμπέτικο τραγούδι. Λίγες μέρες μετά το άνοιγμα του μαγαζιού έγινε ο μεγάλος σεισμός στην Αθήνα τον Φλεβάρη του ‘81. Στην κατάμεστη «Ρεμπέτικη Ιστορία», αν και ημέρα Τρίτη λίγο πριν από τις 11, ο πανικός που επικράτησε στο μαγαζί ήταν μόνο αυτός από τα ρεμπέτικα τραγούδια. Κανείς δεν είχε καταλάβει τίποτα. Ο Φώτης Μεσθεναίος, ο σκηνοθέτης της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειρά το «Μινόρε της αυγής» μετά τα γυρίσματα της σειράς έκλεινε όλα τα τραπέζια στη «Ρεμπέτικη Ιστορία» με τους συνεργάτες του για να ακούσει τα αυθεντικά ρεμπέτικα…

Έτσι εξαπλώθηκε;

Ναι, μετά από λίγο καιρό και η κουτσή Μαρία έπαιζε ρεμπέτικα. Όλες οι ταβέρνες έβαζαν ταμπέλες «ρεμπέτικα» και όλοι νόμιζαν ότι έπαιζαν ρεμπέτικα. Τότε είπα ότι πρέπει να υπάρχει αστυνομία θεάματος να τους μαζεύει. Ακόμη και τώρα. Γιατί είναι άσχετοι, φάλτσοι, τι πάνε και ανακατεύονται με το τραγούδι και μάλιστα το ρεμπέτικο;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

στον Στέφανο Λεμονίδη, που δημοσιεύθηκε στο

"ΦΩΣ των Σπορ" με κλικ 👉ΕΔΩ