Η Σκόπελος στη Δισκογραφία

Η ΣΚΟΠΕΛΟΣ ΣΤΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ = ΧΙΛΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Γράφει ο καθηγητής 

Γιάννης Σίσκος(*)

Εισαγωγικό 

Ο οίστρος της δισκοφιλίας και της συλλεκτικής δεινότητας με έβαλαν στον πειρασμό να ψάξω στην απανταχού υπάρχουσα δισκογραφία εξώφυλλα δίσκων μουσικής που απεικονίζουν τη Σκόπελο. Ομολογώ ότι δεν έμεινα και τόσο ευτυχής από το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας. 

Υπάρχουν μόνο δύο δίσκοι μακράς διάρκειας (LPs) που στα εξώφυλλα τους απεικονίζουν τη Σκόπελο. Επειδή όμως μια φωτογραφία αναβλύζει αναρίθμητες αναμνήσεις, δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστες τις εικόνες αυτών των εξωφύλλων και να μην ανατρέξω στο ελάχιστο στα μουσικά δρώμενα του νησιού μας, τις μουσικές, τα τραγούδια, τους οργανοπαίχτες του καθώς και σε ανθρώπους που πάσχισαν για να διασώσουν αυτά τα διαμάντια μέσα στο χρόνο. 

Δυο δίσκοι με Σκοπελίτικο εξώφυλλο 

Δίσκος SONATA: Τσάρκα με το τρεχαντήρι, 1971:

Στο εξώφυλλο του δίσκου απεικονίζεται ο Βράχος και η περιοχή του Μώλου, πριν την κατασκευή του νέου Δημαρχείου στη θέση της παλιάς ηλεκτρικής. Το μουσικό περιεχόμενο είναι νησιώτικα τραγούδια που ερμηνεύει η σπουδαία Ναξιώτισσα τραγουδίστρια Ειρήνη Κονιτοπούλου-Λεγάκη. Δυστυχώς πουθενά στον δίσκο δεν αναφέρεται το όνομα της Σκοπέλου, λες και η φωτογραφία τραβήχτηκε στη Χαβάη ή σε άλλον πλανήτη. Κρίμα! 

Ελληνικός δίσκος SONATA: Τσάρκα με το τρεχαντήρι, 1971 (Πηγή: Αρχείο Ι.Σ.).

Στην όμορφη εικόνα της Σκοπέλου, θέση περιωπής κατέχει η μία από τις παραδοσιακές βαρκούλες του καπτα-Μήτσου Χλιβερού η οποία ήταν και μηχανοκίνητη. Στον καθρέφτη της γράφει: 

Ο ΚΑΠΤΑ ΓΙΩΡΓΗΣ 

Ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ – Ο ΤΣΙΦΤΗΣ 

«ΒΑΡΔΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ» 

Ο καπτα-Μήτσος ήταν ο μόνος που νοίκιαζε τις βαρκούλες του σε όποιον ήθελε να ρομαντζάρει στο λιμάνι με τα κουπιά. Σε μια άλλη βαρκούλα είχε δώσει το όνομα της γυναίκας του. Σε εκείνη τη βάρκα ο καθρέφτης έγραφε: 

ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ ΜΟΣΧΑΝΘΗ 

Η ΤΡΟΜΕΡΗ ΚΑΙ ΑΦΟΒΗ 

Η μοίρα επιφύλασσε τραγικό τέλος για τον καπτα-Μήτσο και τη βαρκούλα «καπτα-Γιώργης». Ο συμπαθής καπετάνιος χάθηκε δυστυχώς για πάντα στα νερά της Κυρα-Παναγιάς και δεν βρέθηκε ποτέ. 

Στη φωτογραφία του εξωφύλλου, το μόνο μελανό σημείο είναι το έμβλημα του φασισμού (21η Απριλίου) που βρίσκεται καρφωμένο πάνω στον Βράχο και ταλαιπώρησε για μια ολόκληρη επταετία τη δημοκρατική Ελλάδα.

Γαλλικός δίσκος MUSIDISC: Chansons populaires Grecques (Ελληνικά λαϊκά τραγούδια): Η καταπληκτική έγχρωμη φωτογραφία του 1965 προέρχεται από τα γυρίσματα της ταινίας «Ο μετανάστης» του Νέστορα Μάτσα και είναι τραβηγμένη στο προαύλιο της Παναγίας Παπαμελετίου. Το περιεχόμενο του δίσκου είναι άσχετο με το νησί και πουθενά δεν αναφέρεται το όνομα της Σκοπέλου. 

Η φωτογραφία δείχνει μουσικούς και πανέμορφα κορίτσια της Σκοπέλου να χορεύουν τοπικούς χορούς. Το μουσικό συγκρότημα απαρτίζουν, από αριστερά, οι μουσικοί: Βαγγέλης Μανιάτης (λαούτο), Κώστας Λιθαδιώτης (βιολί), Παρασκευάς Μακρίδης (σαντούρι), Μήτσος Μανιάτης (λαούτο), 3 μουσικοί που πρέπει να προέρχονται από τη Γλώσσα και ένας ακόμη λαουτιέρης αριστερά που πρέπει να είναι ο Παντελής Υδριώτης ή ο Τριαντάφυλλος Μπουνταλάς. 

Στο χορευτικό συγκρότημα μετέχουν πανέμορφα κορίτσια της Σκοπέλου με γνήσιες παραδοσιακές φορεσιές. Τα δυο πρώτα κορίτσια στον κάβο του χορού είναι η Δέσποινα Ιω. Σακελλαρίου και η Καίτη Παν. Καραγκιόζου. Από την ασπρόμαυρη φωτο που τράβηξε την ίδια μέρα ο Χρήστος Παντ. Χρυσοφός, φαίνεται ότι τα κορίτσια ήταν δεκατέσσερα!  

Γαλλικός δίσκος MUSIDISC: Chansons populaires Grecques (Ελληνικά λαϊκά τραγούδια) (Πηγή: Αρχείο Ι.Σ.). 

Από τα γυρίσματα της ταινίας «Ο μετανάστης» στο προαύλιο της Παναγίας Παπαμελετίου, το 1965 (Φωτό: Χρήστος Παντ. Χρυσοφός).

Ο «μετανάστης» είναι κινηματογραφική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νέστορα Μάτσα, γυρισμένη το 1965 στη Σκιάθο και τη Σκόπελο. Πρόκειται για την πρώτη κινηματογραφική απόπειρα λογοτεχνικών έργων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, όπως δηλώνεται στους τίτλους αρχής και είναι εμπνευσμένη από τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη «Ο Αμερικάνος» (1891) και «Η τύχη απ’ την Αμέρικα» (1901). 

Ας θυμηθούμε λοιπόν την υπόθεση του έργου. Ο ήρωας της ταινίας Θανασός (Αλέκος Αλεξανδράκης) είναι ένας μετανάστης ο οποίος, μετά την απουσία χρόνων στην Αμερική, επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σκιάθο. Όλα αυτά τα χρόνια της μετανάστευσης του συγκέντρωνε χρήματα προκειμένου να παντρέψει τις αδελφές του. Όμως μία από αυτές, η Αφέντρα (Τασσώ Καββαδία), όχι ιδιαίτερα όμορφη, προσδοκά να έχει την προίκα που της χρειάζεται για να κάνει τον πολυπόθητο γάμο της. Προσδοκίες όμως έχουν και οι συντοπίτες του οι οποίοι, νομίζοντας ότι ο Θανασός έφερε μαζί του τσουβάλια με δολάρια, του δίνουν μία λίστα με επιθυμίες τους, νομίζοντας πως με τα χρήματα που απέκτησε θα τους τις ικανοποιήσει. Όμως εκείνος τους απογοητεύει λέγοντας τους πως τα λεφτά αυτά προορίζονται για την ανύπαντρη αδελφή του. Στο τέλος της ταινίας η αδελφή του παντρεύεται, αλλά εκείνος, άρρωστος, πεθαίνει την ημέρα του γάμου της στην αγκαλιά της αγαπημένης του (Αντιγόνη Βαλάκου). 

Το Ε.Ι.Ρ. στη Σκόπελο 

Το 1952, με τον εκσυγχρονισμό της ραδιοφωνίας, ο ραδιοφωνικός σταθμός του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.), διατηρώντας τον αμιγώς ενημερωτικό του προσανατολισμό μετεξελίχθηκε σε Πρώτο Πρόγραμμα, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε τη λειτουργία του το Δεύτερο Πρόγραμμα το οποίο αποτέλεσε προσπάθεια εναλλακτικού ψυχαγωγικού προγράμματος, συμπληρωματικού ως προς το Πρώτο Πρόγραμμα. Αργότερα, ιδρύονται ραδιοφωνικοί σταθμοί σε πολλές επαρχιακές πόλεις, όπως τα Χανιά. 

Στη Σκόπελο, στα μέσα της δεκαετίας του 50, όλος ο κόσμος αγοράζει ραδιόφωνα και απολαμβάνει την ενημέρωση και διάφορα μουσικά προγράμματα στο σπίτι του. Εμείς ήμασταν από τους πρώτους. Το ραδιόφωνο μας έπαιζε ακατάπαυστα από το πρωί μέχρι το βράδυ. 

Η εκπομπή Ελληνικοί Αντίλαλοι του Σίμωνος Καρά του Δευτέρου Προγράμματος επισκέπτεται τη Σκόπελο για να καταγράψει σκοπούς και τραγούδια του νησιού μας. Θα ήταν την περίοδο 1958-1960 περίπου. 

Ο Σίμων Καράς (1903 – 1999) γεννήθηκε στο χωριό Λέπρεον (Στροβίτσι) του Νομού Ηλείας.  Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι, χάρη στην πολύχρονη και επίπονη ερευνητική του προσπάθεια διασώθηκε ένα μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής μουσικής, την οποία κατέγραψε σε όλο το φάσμα της Ελληνικής επικράτειας. 

Το 1929 ίδρυσε τον «Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής», στον οποίο ανέπτυξε μέχρι το τέλος της ζωής του μία πολύπλευρη και σημαντική δραστηριότητα στην ψαλτική τέχνη και το δημοτικό τραγούδι με Σχολή εξαετούς και δωρεάν φοίτησης, την Εκκλησιαστική Χορωδία και τη Μεικτή Χορωδία Εθνικών Τραγουδιών καθώς και χορευτική ομάδα. 

Οι χορωδίες του συλλόγου είχαν πολλές εμφανίσεις στην εκπομπή Ελληνικοί Αντίλαλοι, την οποία παρουσίαζε ο ίδιος ο Σίμων Καράς με θέμα την παραδοσιακή μουσική από όλη την Ελλάδα, από τη χρονιά ίδρυσης του Ε.Ι.Ρ. το 1937 μέχρι το 1972. Έχει εκδώσει μεγάλο αριθμό βιβλίων και δίσκων, κυρίως από το 1972 και εξής. 

Έχει πραγματοποιήσει καταγραφή των δημοτικών τραγουδιών σε όλη την Ελλάδα, με κασετόφωνο, τα οποία κυκλοφόρησαν σε δίσκους, καθώς επίσης όλες τις Ακολουθίες και τους Ύμνους της Εκκλησίας. Συνέλεξε περί τα 20.000 παραδοσιακά τραγούδια, ηχογραφώντας λαϊκούς οργανοπαίκτες και τραγουδιστές. 

Όταν μαθεύτηκε λοιπόν ότι το Δεύτερο Πρόγραμμα θα παίξει τραγούδια από τη Σκόπελο στην εκπομπή Ελληνικοί Αντίλαλοι του Σίμωνος Καρά, κλειστήκαμε από νωρίς όλοι στο σπίτι «κρεμασμένοι» κυριολεκτικά από το ράδιο. 

Σε λίγο ο Σίμων Καράς ανακοινώνει ότι στα τραγούδια της Σκοπέλου θα τραγουδήσουν ο Δημήτριος Βλαχάκης και η Μάχη Λεμονή. Τον μπαρμπα-Μήτσο τον ήξερα από το ψαλτήρι του Αη-Γιάννη και του Αγίου Παντελεήμονα. Γυρίζω με απορία και ρωτάω τη μάνα μου: ποια είναι η Μάχη Λεμονή; «Η Μαντρικίνα» μου λέει η μάνα μου, δηλαδή η μάνα του Γιάννη Λεμονή (ψευδ. Μαντρικός). 

Εκείνο το βράδυ η θειά Μάχη ήταν αστείρευτη, μελωδική, αυθεντικότατη. Μαζί της τραγουδούσε όλη η Σκόπελος. Και τι δεν τραγούδησε! Ο μπαρμπα-Μήτσος, από τους πιο καλλίφωνους ψάλτες, ήταν καταπληκτικός. 

Δυστυχώς για μας τους Σκοπελίτες, αυτές οι ηχογραφήσεις δεν εμφανίστηκαν ποτέ στη δισκογραφία. Αν δεν έχουν καταστραφεί, παραμένουν σε μαγνητοταινίες καταχωνιασμένες κάπου σε κάποια ντουλάπια της ΕΡΤ. Το μόνο τραγούδι που θυμάμαι από τη βραδιά εκείνη είναι το παραδοσιακό τραγούδι με το οποίο ο Βλαχάκης έκλεισε την εκπομπή:  

Τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια, τώρα οι πέρδικες 

Τώρα λαλούν και λένε: Ξύπνα αφέντη μου 

Ξύπνα αγκάλιασε κορμί κυπαρισσένιο και άσπρονε λαιμό. 

Το Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο της Μέλπως Μερλιέ στη Σκόπελο 

Το 1967, επισκέπτεται τη Σκόπελο ο μουσικολόγος Μάρκος Φ. Δραγούμης για να καταγράψει σε μαγνητοταινίες τραγούδια και σκοπούς της Σκοπέλου, για λογαριασμό του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου Μέλπως Μερλιέ. Ο Δραγούμης είχε ιδιαίτερη αγάπη για το νησί μας, επειδή είχε επισκεφτεί τη Σκόπελο όταν ήταν παιδάκι 15 χρονών και είχε φιλοξενηθεί από την οικογένεια του Παρίση Βαλσαμάκη. 

Αργότερα, ο Δραγούμης μαθήτευσε στη Σχολή του Σίμωνος Καρά και ανέλαβε τη διεύθυνση του Συλλόγου «Μουσικά Αρχεία της Παράδοσης» της Μέλπως Μερλιέ. 

Η Μέλπω Λογοθέτη-Μερλιέ (1889 - 1979) γεννήθηκε στην Ξάνθη και είναι γνωστή περισσότερο με το όνομα του συζύγου της, ως Μέλπω Μερλιέ. Υπήρξε σημαντική μουσικολόγος και λαογράφος και ήταν η ιδρύτρια του συλλόγου Μουσικά Αρχεία της Παράδοσης (νυν Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών). Στόχος της υπήρξε η καταγραφή και η φωνογράφηση παραδοσιακής μουσικής και μαρτυριών του μικρασιατικού Ελληνισμού, αλλά και η δημιουργία ερευνητικού κέντρου το οποίο με την πάροδο του χρόνου ανήγαγε τη μικρασιολογία σε έγκυρο αντικείμενο των ιστορικών σπουδών. 

Οι σκοποί και τα τραγούδια της ηχογράφησης εκείνης κυκλοφόρησαν το 2016 από την Εκδοτική Δημητριάδος του Βόλου (www.ekdotikidimitriados.org) σε ένα καλαίσθητο βιβλίο με τον τίτλο «Κατακαημένε Σκόπελε …» (βλ. Φωτό). 

Το περίεργο στην έκδοση αυτή είναι ότι, ενώ η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε το 1967, η έκδοση του βιβλίου με το CD έγινε το 2016, δηλαδή 49 χρόνια μετά! Κάλιο αργά λοιπόν παρά ποτέ! Ως Σκοπελίτης, νοιώθω ευγνώμων στην Εκδοτική Δημητριάδος που μας έκανε αυτό το πολύτιμο δώρο, ένα ντοκουμέντο που δεν πρέπει να λείπει από κανένα Σκοπελίτικο σπίτι. Και να σκεφτεί κανείς ότι το βιβλίο κοστίζει όσο τρεις καφέδες στην παραλία του νησιού …! 

Εκτός από τους λίγους οργανικούς σκοπούς, ο δίσκος περιλαμβάνει τραγούδια του χορού και του γάμου, νανουρίσματα, κάλαντα, αποκριάτικα κ.α., που αποδίδονται χωρίς οργανική συνοδεία, φανερώνοντας τόσο τις τοπικές ιδιαιτερότητες της Σκοπέλου όσο και το δίκτυο των αλληλεπιδράσεων του νησιού με τα μεγάλα αστικά κέντρα. Η καταγραφή, χωρίς καμιά διάθεση εξωραϊσμού, αναδεικνύει επίσης τη στενή σχέση (αλλά όχι ταύτιση) που υπάρχει ανάμεσα στην ψαλτική τέχνη της Ορθόδοξης Εκκλησίας και στο τοπικό λαϊκό τραγούδι, δυο τέχνες που αλληλοσυμπληρώνονται και φωτίζουν η μια την άλλη. 

Το εξώφυλλο του βιβλίου «Κατακαημένε Σκόπελε …».

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο, η έκδοση «Κατακαημένε Σκόπελε …» περιλαμβάνει τις επιτόπιες ηχογραφήσεις που πραγματοποίησε ο Μάρκος Φ. Δραγούμης στην Σκόπελο το 1967 για λογαριασμό του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου Μέλπως Μερλιέ. Η έκδοση αποτελείται από ένα δίσκο ακτίνας (CD) που συνοδεύεται από ένα βιβλίο 96 σελίδων με εξαιρετικά εισαγωγικά σημειώματα του Μάρκου Δραγούμη, του Κωστή Δρυγιανάκη και του Χρήστου Γ. Καλαντζή και αρκετό φωτογραφικό υλικό τόσο από την εποχή των ηχογραφήσεων όσο και νεώτερο. Καταγράφεται εδώ η τέχνη παραδοσιακών μουσικών της Σκοπέλου, όπως ο Μιχάλης Αναγνώστου, ο Κώστας Λιθαδιώτης, ο Βασίλης Πατσής και κυρίως ο Τριαντάφυλλος Μπουνταλάς (βλ. Φωτός) όπως επίσης και η τέχνη λαϊκών τραγουδιστών ερασιτεχνών, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, όπως η Διαμαντούλα και ο Μιχάλης Κεχριώτης, η Ευλαλία Παχή, ο Νίκος Αντωνόπουλος, ο Νίκος Κορέντης, η Μοσχάνθη Σιναΐτη, ο Σπύρος Στιβαχτής κ.α. 

Από Σκοπελίτικο γάμο (π. 1960). Παίζουν: Βαγγέλης Μανιάτης (λαούτο), Γιώργος Σύρος (βιολί), Μιχάλης Αναγνώστου (κλαρίνο), Τριαντάφυλλος Μπουνταλάς (λαούτο) και Βασίλης Πατσής (βιολί) (Πηγή: Βιβλίο «Κατακαημένε Σκόπελε …», Εκδοτική Δημητριάδος).

Από σκοπελίτικο γάμο (1984). Παίζουν: Βαγγέλης Μανιάτης (λαούτο), Κώστας Λιθαδιώτης (βιολί), Μιχάλης Αναγνώστου (κλαρίνο) και Τριαντάφυλλος Μπουνταλάς (λαούτο) (Πηγή: Αρχείο Ι.Σ.).

Τέλος, ο τίτλος του βιβλίου είναι δανεισμένος από το ομώνυμο τραγούδι που ερμηνεύει στο CD ο αλησμόνητος Τριαντάφυλλος Μπουνταλάς: 

Κατακαημένε Σκόπελε, που ‘χεις τη βρυσ’ στο ρέμα (δις) 

Παν’ τα κορίτσια για νερό, κι έρχονται φιλημένα (δις).  

Επίλογος 

Με το παρόν δημοσίευμα, κυρίως χάρη στις προσωπικές μουσικές αναπολήσεις θέλησα να ρίξω λίγο φως στην ερημιά της μουσικής δισκογραφίας του νησιού μας. Οι παραδόσεις μας, οι μουσικές, τα τραγούδια μας δεν πρέπει να ξεχνιούνται. Είναι εφόδια με τα οποία ερχόμαστε πιο κοντά στον τόπο που μας γέννησε. 

Ευχαριστίες 

Ευχαριστώ θερμά την Εκδοτική Δημητριάδος για το πολύτιμο δώρο-έκδοση «Κατακαημένε Σκόπελε …», από το οποίο αντλήθηκαν κείμενα για τις ανάγκες αυτού του άρθρου καθώς και τους συγγραφείς της ελεύθερης εγκυκλοπαίδειας  Βικιπαίδεια (https://el.wikipedia.org) για τα βιογραφικά του Σίμωνος Καρά και της Μέλπως Μερλιέ. Ακόμα, οφείλω να ευχαριστήσω τους αγαπημένους φίλους μου Χρήστο Παντ. Χρυσοφό, για τη σπάνια φωτογραφία του 1965 και το πληροφοριακό υλικό του «μετανάστη», Παντελή Κων. Λιθαδιώτη για την πολύτιμη συζήτηση σχετικά με τους παραδοσιακούς μουσικούς του νησιού μας καθώς και τη Μαρία για τις πεντακάθαρες φωτογραφίες των δύο εξωφύλλων των δίσκων. 

_____________________

* Ο Γιάννης Σίσκος γεννήθηκε στη Σκόπελο.  Σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Στη Γαλλία, ο Γιάννης Σίσκος πήρε το DEA και το διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Πέτρου και Μαρίας Curie στην πληροφορική και την επιχειρησιακή έρευνα με υποτροφία της UNESCO.

Κατά  την τριετία 1981-84, ο Γιάννης Σίσκος καθηγήτευσε στο Πανεπιστήμιο Paris-Dauphine, στη βαθμίδα του Maître de Conférence, απ’όπου πήρε και το κρατικό διδακτορικό δίπλωμα (Doctorat d’Etat ) στις επιστήμες διοίκησης. Στα  35 χρόνια του, διορίζεται στη βαθμίδα  του καθηγητή και στο γνωστικό αντικείμενο «Επιστήμη των Αποφάσεων» στο Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης, όπου καθηγήτευσε για 17 χρόνια. Στα επόμενα 15 χρόνια της καριέρας του (2001-2015) υπήρξε καθηγητής στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς.

Έχει συγγράψει πληθώρα θεωρητικών άρθρων και βιβλίων και έχει εκπονήσει μελέτες για επιχειρήσεις και οργανισμούς της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει ακόμα παραδώσει μαθήματα στα Πολυτεχνεία Τορίνου, Ecole des Mines  του Nancy, Arts et Metiers του Παρισιού και τα  Πανεπιστήμια Laval και Montreal του Καναδά, Aix-Marseille II, Rouen, Βρυξελλών και Κύπρου καθώς και σε μεταπτυχιακά προγράμματα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Προήδρευσε για αρκετά χρόνια στο Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης, όπου ίδρυσε το πρώτο εργαστήριο συστημάτων υποστήριξης αποφάσεων (ΕΡΓΑΣΥΑ) στην Ελλάδα, ενώ την τετραετία 1993-97 διετέλεσε Αντιπρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης. Διετέλεσε ακόμη πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Επιχειρησιακών Ερευνών (ΕΕΕΕ) για τρεις θητείες καθώς και αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Εταιρειών Επιχειρησιακής Έρευνας (IFORS).

To 2005, του απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο και χρυσό μετάλλιο επιχειρησιακής έρευνας της Ελληνικής Εταιρίας Επιχειρησιακών Ερευνών (ΕΕΕΕ), το 2015 το Χρυσό Μετάλλιο έρευνας της Διεθνούς Εταιρείας Πολυκριτήριων Αποφάσεων (MCDM) στο Αμβούργο της Γερμανίας και το 2016 το βραβείο EUROPEAN DISTINGUISHED SERVICE MEDAL της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Επιχειρησιακής Έρευνας στο Πόζναν της Πολωνίας. Τον Αύγουστο του 2015, ο Δήμος Σκοπέλου τίμησε τον καθηγητή Γιάννη Σίσκο για την προσφορά του στην πρόοδο της επιστήμης. Επίσης αναγορεύτηκε σε επίτιμο καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης και επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής