Απάντηση του Δημάρχου Αλοννήσου Πέτρου Βαφίνη στο Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκοπέλου

Σε απάντηση της πρόσφατης επιστολής (κλικ) του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκοπέλου, η οποία αναγνώστηκε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Σκοπέλου και δημοσειυεύθηκε στην εφημερίδα "Βόρειες Σποράδες", ο Δήμαρχος Αλοννήσου Πέτρος Βαφίνης έστειλε το παρακάτω κείμενο:

Αγαπητές «Βόρειες Σποράδες»,

ΠΕΤΡΟΣ ΒΑΦΙΝΗΣ
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΛΟΝΝΗΣΟΥ

Δυσάρεστη έκπληξη αποτέλεσε η πρόσφατη επιστολή του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Σκοπέλου προς τον  Πολιτιστικό Σύλλογο Αλοννήσου, που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019 στον έγκριτο ενημερωτικό διαδικτυακό σας τόπο.

Με αφετηρία τη διαφωνία του Συλλόγου σε θέματα εντοπιότητας της παραδοσιακής ενδυμασίας, η  επιστολή δομείται με επιχειρήματα ταξικών διακρίσεων και ρατσιστικών διαχωρισμών, που μόνο απογοήτευση φέρνουν στον αναγνώστη.

Υπό τον «μανδύα του πολιτισμού»,  ο πυρήνας των επιστημονικών επιχειρημάτων της «πολιτισμένης» επιστολής  καταλήγει -αυτολεξεί- στα παρακάτω:

• «Ένα ακόμη γεγονός που μαρτυρά ότι η νυφική φορεσιά είναι δημιούργημα των σκοπελιτών είναι το υψηλό κόστος. Σε καμία λοιπόν περίπτωση η οικονομική επιφάνεια των κατοίκων της Αλοννήσου δεν μπορούσε να καλύψει τέτοια δαπάνη σε αντίθεση με τους πλούσιους και πολυταξιδεμένους επιφανείς σκοπελίτες»… Αλλά πολύ αργότερα όταν πολλές γυναίκες της Αλοννήσου ερχόντουσαν  να εργαστούν σε σπίτια και σε κτήματα Σκοπελιτών και προσπάθησαν να μάθουν την τέχνη του κεντήματος και να την μιμηθούν.»

• Σε άλλο σημείο μάλιστα, επιστρατεύεται πηγή που θα «αποφανθεί» πως  οι κάτοικοι της Αλοννήσου «έκαναν νομαδική ζωή, οι δε γυναίκες έκαναν πιο σκληρή ζωή, τα σπίτια τους ήταν πιο φτωχά και απλά δεν χρειάζονταν να έχουν όλα αυτά τα κεντήματα που απαιτούσαν και πολλά χρήματα αλλά και τόπο κατάλληλο για να τοποθετηθούν».

• Επιπλέον γίνεται η διευκρίνιση πως «φυσικά και φορέθηκε η φορεσιά τόσο στην Αλόννησο όσο και στη Γλώσσα αλλά πολύ αργότερα ως απομίμηση (όχι πάντα αισθητικά άψογη) της αριστοκρατικής αυτής σκοπελίτικης τέχνης».  

Τα παραπάνω επιχειρήματα, ένα συνονθύλευμα τοπικιστικού οίστρου και επιδερμικών επιστημονικών ευρημάτων,  με θλίβουν ως άνθρωπο, πόσο μάλλον γιατί συνοδεύονται με «πολυφορεμένες» φράσεις όπως ότι  ο «πολιτισμός ενώνει», που δυστυχώς λίγες γραμμές μετά,  αναιρούνται πανηγυρικά.
Περισσότερο από όλα, τα παραπάνω «επιχειρήματα» με θλίβουν ως άνθρωπο και ως κάτοικο των Σποράδων, όχι γιατί μειώνουν και θίγουν τα όσα έχουν κατορθώσει με μοναδικό τρόπο στο πέρασμα των αιώνων οι έντιμοι, ικανοί και πάντα εργατικοί Αλοννησιώτες, αλλά γιατί υποβαθμίζουν το επίπεδο των Σκοπελιτών και άρα και της… γειτονιάς μας, των πανέμορφων και ξεχωριστών Σποράδων! Χωρίς αμφιβολία είμαι βέβαιος πως οι παραπάνω αναχρονιστικές αντιλήψεις,​ μόνο ως αποσπασματικές και μεμονωμένες μπορούν να χαρακτηριστούν και να εκληφθούν​, καθώς σε καμία περίπτωση ​δεν ταυτίζονται​,​​ ούτε​ με τον εξαίρετο Σκοπελίτικο λαό​ και πολιτισμό,​ ​ούτε με τους δυναμικούς Σκοπελίτες, που προσωπικά διατηρώ άριστες σχέσεις και πολυετείς συνεργασίες και μοιράζομαι πολύτιμες αναμνήσεις και ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς. 

Τον πολιτισμό όμως δεν πρέπει να τον «φορά κανείς ως στολίδι» αλλά να τον μεταφέρει και να τον μεταλαμπαδεύει με ευθύνη. Και οι όποιες διαφορές να επιλύονται μεθοδικά, επιστημονικά και πολιτισμένα ώστε να αποτελούν πρότυπο διευθέτησης  και σε άλλα ζωτικά θέματα της καθημερινότητας μας, την πολιτική και την οικονομία.

Σοφά, λοιπόν, τα λόγια του Αμερικανού ιστορικού και φιλοσόφου, Γουίλ Ντυράν: «Ο πολιτισμός δεν κληρονομείται. ​Κ​​αθένας​ πρέπει να τον μάθει και να τον κερδίσει από την αρχή». ​​​

Με εκτίμηση,
Πέτρος Βαφίνης 
Δήμαρχος Αλοννήσου