Με ποιό χαμόγελο στα χείλη;

της

Παρασκευής Κουτούμπα

Σαν να ξέφτισε λίγο σήμερα το γνωστό «οι Έλληνες μη μας βλέπεις έτσι, άμα χρειαστεί θα ξεσηκωθούμε και θα θα θα...» - μάθαμε να μην πιστεύουμε πια τα «θα», τ’ ακούσαμε τόσες πολλές φορές από τόσους υποψήφιους που τα μπούχτισε η ψυχή μας. Μάλλον μπερδεμένα γατιά θυμίζουμε που κάποιο φορτηγό τα αμόλησε καταμεσίς στο δρόμο και έχουν σαστίσει. Ακολουθούμε κάθε φωνή του κάθε σαρδανάπαλου αυτοβαφτιζόμενου «ηγέτη» που υπόσχεται ανάκαμψη και εθνικό μεγαλείο, ονειρευόμαστε τη μέρα που θα πίνουμε το φρέντο μας φάτσα στην αγια – Σοφιά, αλλά η τηλεόραση παίζει ανελλιπώς το νέο τούρκικο σίριαλ. Στολίζουμε το πιτσιρίκι για να πάει στην παρέλαση και να το τραβήξουμε βίντεο να το καμαρώσουμε μετά στο φέισμπουκ και στο ίνσταγκραμ – άμα έχει και καλούς βαθμούς το βλαστάρι μας και κρατήσει και τη σημαία, ποιός μας πιάνει – αλλά δεν κάτσαμε ποτέ να του εξηγήσουμε τί σημαίνει αυτή η σημαία που κρατάει, και που μπορεί να τύχει να την ξεχάσει μετά στην καφετέρια που θα πάει μετά την παρέλαση. Δεν του είπαμε πόσο μεγάλο βάρος κουβαλάει εκείνη τη στιγμή – από τους τόνους αίμα που έχει ποτίσει αυτό το ταλαίπωρο γαλανόλευκο πανί: ίσως γιατί το ξεχάσαμε κι οι ίδιοι. Μπλέξαμε τα μπούτια μας, τα πιστεύω μας και τα ιδανικά μας.

Αλήθεια, πόσοι κάτσαμε ν’ ακούσουμε τις αφηγήσεις των παππούδων που έζησαν εκείνες τις ταραγμένες εποχές; Όσοι εννοείται ζήσαμε με τους παππούδες μας και δεν τους απιθώσαμε σε κανέναν οίκο ευγηρίας για να μη μας πιάνουν τον τόπο στο σπίτι. Αν ακούγαμε, μπορεί και να καταλαβαίναμε τί μας φταίει. Όσο κι αν ακούγεται κλισέ, κοιτάζοντας πίσω μαθαίνουμε για το μέλλον. Δε χρειάζεται να ανοίξουμε βιβλία ιστορίας για να τη μάθουμε, αν έχουμε στο ίδιο μας το σπίτι ζωντανά κομμάτια ιστορίας. «Αυτός ο τόπος βγάζει και τίποτα άλλο; Μονάχα ήρωες κι ελιές θρούμπες» έλεγε ο ανεπανάληπτος Λογοθετίδης – ο ήρωας Λογοθετίδης – ήρωας στ’ αλήθεια, με μισή ντουζίνα παράσημα από το αλβανικό μέτωπο κι ο ίδιος. Μας φαίνεται εξωπραγματικό, κι όμως τότε ήταν εντελώς φυσιολογικό ο κάθε Έλληνας – άσημος, διάσημος, φτωχός, πλούσιος, καταξιωμένος, κακομοίρης – να τα βροντάει όλα κάτω για να βοηθήσει όπως μπορούσε μια πατρίδα που κινδύνευε. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς βαριές κι ασήκωτες δηλώσεις, χωρίς έπαρση – και χωρίς διακρίσεις. Υπήρχαν βέβαια κι οι «κουραμπιέδες» στα μετόπισθεν – αλλά αυτούς κανείς δεν τους λογάριαζε. Ήταν απλά ανάξιοι λόγου. 

Κι έβλεπε κανείς δίπλα δίπλα εργάτες, αγρότες, βοσκούς, δασκάλους, υπουργούς, ηθοποιούς, ποιητές – σαν τον αξέχαστο Γιώργο Σαραντάρη που έφυγε νεότατος – σαν τον Ελύτη, το Ρίτσο, καλλιτέχνες σαν τον Τσαρούχη, όλοι με την ίδια στολή και την ίδια φλόγα στην καρδιά.

Αποκριές με την σκοπελίτικη Τράτα

Γράφει η

Κυριακή Θεοδώρου 

Διευθύντρια

Γυμνασίου Σκοπέλου

Κυριακή της Αποκριάς στη Σκόπελο. Τί μπορεί να δει ή να νιώσει ένας επισκέπτης; Αξίζει άραγε νάρθει κάποιος αυτή την περίοδο στη Σκόπελο; Αυτή τη μέρα; Οπωσδήποτε ναι! Διότι, αυτό που θα δει κι αυτό που θα νιώσει κι αυτό στο οποίο θα συμμετέχει, ψυχή τε και σώματι, διότι απλά «δε γίνεται διαφορετικά», είναι ένα αποκριάτικο δρώμενο, ένα γνήσιο διονυσιακό σατυρικό δράμα, ένα θέατρο του δρόμου, που εκτυλίσσεται και αναπτύσσεται με τρόπο μαγικό, συγκλονιστικό, μαζικό, επικοινωνιακό και συνεργατικό, μέσα στα καλντερίμια της Σκοπέλου το απόγευμα της Κυριακής των Απόκρεω.

Πρόκειται για το αποκριάτικο έθιμο της «Τράτας» ή «τράντας» ή πιο παλιά «φεργάδας»! Και δεν είναι μία η τράτα είναι αρκετές. Κάθε ομάδα, ανάλογα με την ηλικία, φτιάχνει τη δική της. Ένα καράβι φτιαγμένο από ξύλα και καλάμια. Με κατάρτι σε σχήμα σταυρού, αμπάρι, φουγάρο και μηχανή, που μέσα καίνε πετρέλαιο. Το πλήρωμα, οι «τρανταραίοι» είναι μέσα στην τράτα! Άλλοτε τη σηκώνουν  ψηλά, στην αρχή, άλλοτε τη σέρνουν στο πλακόστρωτο καλντερίμι, φωνάζοντας δυνατά «ούρα – ούρα», «άπωσον – άπωσον»..!

«...τόν τε μηδέν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα ἀλλ’ ἀχρεῖον νομίζομεν»

(Δεν θεωρούμε φιλήσυχο αλλ’ άχρηστο αυτόν που δεν ασχολείται με τα κοινά)

Θουκυδίδου, Περικλέους Επιτάφιος

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Η ολιγωρία, η αμέλεια, η αδιαφορία για τα κοινά είναι μερικά από τα (πολλά) αρνητικά του συγχρόνου Έλληνα, παρά τα συσσωρευμένα σήμερα κοινά προβλήματα, λόγω της αχαλίνωτης επέλασης της οικονομικής και φασιστικής ολιγαρχίας. Αυτούς που φιλότιμα είναι πρόθυμοι να υπηρετήσουν – ή υπηρετούν ήδη – το σύνολο, τους θεωρεί «κοροΐδα» και «συμφεροντολόγους» και θεωρεί αρετή την αδράνεια τη δική του, που πηγάζει από την οκνηρία και την ευθυνοφοβία του. Αυτοί είναι μερικοί από τους λόγους, που πάντοτε βλέπει με καχυποψία τους ενεργούς πολίτες και τους ενδιαφερομένους για τα κοινά, για τους οποίους πιστεύει πως όλοι τους είναι «βολεψάκηδες»και «κλεφτές».

«Ιδιώτης»

Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή και ηθική μείωση από τον όρο «Ιδιώτης», ο οποίος χαρακτήριζε τον άνθρωπο που δεν ενδιαφερόταν για τα τεκταινόμενα στην πόλη του και δεν ασχολείτο με τα κοινά. Ο όρος αυτός προσέλαβε σταδιακά ονειδιστική σημασία και τελικά ξέπεσε στην έννοια του απαίδευτου και του ανόητου. Σήμερα, βέβαια, ο όρος έχει άλλη σημασία και αναφέρεται στον άνθρωπο που σταματά να ασχολείται με τα θέματα του τόπου του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κατηγορείται για αυτή του την απόφαση από τους συμπολίτες του.

Άλλοι καιροί, αλλά ήθη

Οι καιροί αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν και τα ήθη και στα κάθ’ ημάς σημαίνει ότι έχουμε βάλει πολύ νερό στο κρασί μας για ό,τι

Οι πραγματικοί ένοχοι για τη Χρεοκοπία

Του

Γιώργου Ν. Οικονόμου

Διδάκτορα Φιλοσοφίας

oikonomouyorgos.blogspot.com

Ένα τεράστιο σκάνδαλο - σύμπτωμα της γενικευμένης παρακμής που μαστίζει τη χώρα - είναι η απουσία απόδοσης ευθυνών και τιμωρίας των ενόχων για τη χρεοκοπία, με άλλα λόγια η απουσία δικαιοσύνης. Ενώ συνέβη ένα τεράστιο έγκλημα οι ένοχοι παραμένουν ατιμώρητοι. Επί πλέον δε, και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι των δύο κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που οδήγησαν στον γκρεμό προσπαθούν με κάθε μέσον να αποσείσουν κάθε ενοχή από τον εαυτό τους και τα κόμματά τους και να αποδώσουν ευθύνες σε εξωτερικούς παράγοντες (πολυεθνικό κεφάλαιο, ανεξέλεγκτες τράπεζες, ΕΕ, Γερμανία). Πρόσφατο παράδειγμα ο Σωτήρης Χατζηγάκης, πρώην βουλευτής και υπουργός στις κυβερνήσεις της ΝΔ, δηλαδή συνένοχος για την ολέθρια πορεία της χώρας, ο οποίος διατείνεται πως η σημερινή κρίση δεν είναι τόσο εσωτερική, αλλά οφείλεται κυρίως στην κρίση του διεθνούς συστήματος (εφσυν, 23/5/2017). 

Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Θα πρέπει κατ’ αρχάς να επισημανθούν τρία μείζονα γεγονότα που

Αντιεμβολιαστικό Κίνημα: Καλωσορίσατε στον Μεσαίωνα

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Αφιερωμένο στη μάνα που δεν εμβολιάζει το παιδί της

Η ιλαρά, μια ξεχασμένη ασθένεια μας χτυπά την πόρτα σαν συνέπεια και του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Φορείς και ιατρικοί σύλλογοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για να αποφύγουμε μια επιδημία ιλαράς και στη χώρα μας, τη στιγμή που η επιδημική έξαρση της ασθένειας παρατηρείται στην Ευρώπη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στο συγκεκριμένο θέμα. Πριν κάποια χρόνια, μέσα από τούτη εδώ την ιστοσελίδα, είχα ασχοληθεί με την καινούργια – που δεν είναι και τόσο καινούργια - μόδα(;) / τρέλα (;) που ακούει στο όνομα «αντιεμβολιαστικο κίνημα». Για όσους είχαν διαβάσει το κείμενο μου (κλικ), το οποίο αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα, θα πρόσεξαν ότι σε κάποιο σημείο γράφω: «θεωρώ υβριστικό άτομα τα οποία ζουν επειδή εμβολιάστηκαν να αφήνουν τα παιδιά τους ανεμβολιαστα», κλείνοντας το άρθρο μου με την γενική διαπίστωση ότι: «τα εμβόλια παραμένουν ο φθηνότερος και αποτελεσματικότερος τρόπος πρόληψης λοιμωδών νοσημάτων που εφευρέθηκε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας». Γιατί ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι δισεκατομμύρια, παιδικές κυρίως, ζωές, έχουν σωθεί, όταν μετά το εμβόλιο της Ευλογιάς, τα 1805 και της Φυματίωσης το 1919, άρχισε η ραγδαία παραγωγή εμβολίων, ιδιαίτερα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρά ταύτα, ανιστόρητοι γονείς και γιατροί, με περιορισμένη ή με μονομερή εναλλακτικού τύπου ενημέρωση, δεν μπορούν να «διαβάσουν» αυτή την προσφορά.

Στη χώρα των ιθαγενών τσιπουράκι, φραπεδάκι και στριφτό τσιγαράκι

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει και έχουμε ζήσει απίστευτα πράγματα στην Ελλάδα, αλλά ο κατήφορος – απ' ό,τι φαίνεται – δεν έχει τέλος και πλέον τίποτα δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση. Πολλές φορές που νομίζουμε ότι τα είδαμε όλα διαπιστώνουμε ότι δεν είδαμε τίποτα. Η πρωτοδεύτερη φορά αριστερά όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, όλα τα υπογράφει, αλλά δεν κουνιέται φύλλο!

Τίποτε δεν έχει αλλάξει

Ένα από τα πράγματα που περνάει κάπως απαρατήρητο – αλλά εμένα μου κάνει μεγάλη εντύπωση – είναι πως βλέπω διαρκώς ανθρώπους να συμπεριφέρονται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Συμπεριφέρονται σαν να μην έχει χρεοκοπήσει η χώρα από το 2010. Συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν αντιληφθεί πως η χώρα χρεοκόπησε και κανείς δεν οδηγήθηκε στην Δικαιοσύνη. Συμπεριφέρονται σαν να μην έγινε δημοψήφισμα και σαν να μην ανατράπηκε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Μάλιστα, υπάρχει μια...

Η διαδικασία της κατασκευής του Προτεκτοράτου ολοκληρώνεται. Θα τους αφήσουμε;

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και των συνενόχων του οδήγησε τη χώρα σ’ ένα νέο  -το τέταρτο στη σειρά- μνημόνιο. Αυτό το έκτρωμα που κατατίθεται για ψήφιση σε μια Βουλή που έχει απεμπολήσει οριστικά την εθνική της ταυτότητα και καλείται κάθε λίγο και λιγάκι να ψηφίζει νόμους υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης, -να γίνεται, δηλαδή, ο φερετζές μιας αδίστακτης οικονομικής δικτατορίας-, δεν είναι απλά ένα 4ο Μνημόνιο, όπως πολλοί ισχυρίζονται και ο ξεπεσμός του δεν προσδιορίζεται απλά και μόνο στο γεγονός πως είναι το 2ο κατά σειρά Μνημόνιο που προσυπογράφουν οι σφετεριστές της «αριστερής» ταυτότητας και της εμπιστοσύνης των αφελών. Αυτή τη φορά χαρακτηρίζεται επίσημα ως «Συμπληρωματικό μνημόνιο συμφωνίας» (sic), το οποίο έρχεται να συμπληρώσει το 3ο  μνημόνιο που ψηφίσαν τα κόμματα του δωσιλογισμού (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) τον Αύγουστο του 2015 με 223 ψήφους, νομιμοποιώντας έτσι τα δυο προηγούμενα που είχαν υπερψηφιστεί με λιγότερους των 180 ψήφων.

Ταπείνωση

Είναι μια κορυφαία πράξη ταπείνωσης -ίσως η πλέον καθοριστική- από ένα πολιτικό προσωπικό που αναλαμβάνει προκαταβολικά τη δέσμευση να μην αποτολμήσει ούτε καν τη δικαστική προσβολή της κατάφορα αντισυνταγματικής φυσιογνωμίας του εκτρώματος.  Ο εξευτελισμός της Δικαιοσύνης από

Εμπαιγμός

Γράφει
ο Παν. Γρ. Σταμουλης
Τοπικός Σύμβουλος Σκοπέλου
Παιδίατρος

Οι τοπικές κοινωνίες των Βορείων Σποράδων είναι ανάστατες βλέποντας να εκτυλίσσεται μπροστά στα ματιά τους μια απίθανη φαρσοκωμωδία σε βάρος τους με πρωταγωνιστή μια ναυτιλιακή εταιρεία, η οποία, αφού κατοχύρωσε με το πλοίο της μια ετησία δρομολόγηση (από 1/11/2016 ) στη γραμμή των Βορείων Σποραδων, αρνειται να την εκτελέσει, βρίσκοντας κάθε φορά διάφορες προφάσεις. Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι το πλοίο να μείνει σε 7μηνη ακινησία και να εμφανιστεί μόνο τους 4 κερδοφόρους καλοκαιρινούς μήνες, έχοντας ήδη αποφύγει την χασούρα της χειμερινής περιόδου. Και όλα αυτά με τις ευλογίες του αρμοδίου υπουργειου και με τις πλάτες κάποιων, οι οποίοι επιτρέπουν στην εν λόγω εταιρεία να συνεχίζει ξεδιάντροπα να μην εφαρμόζει τον νόμο, όπως έχει υποχρέωση.

Το κόστος και οι ευθύνες

Το κόστος αυτής της απαράδεκτης τακτικής, τόσο για τις τοπικές κοινωνίες  όσο και για το δημόσιο ταμείο είναι σημαντικές. Δεν θα αναφερθώ στην απώλεια εσόδων του Δημοσίου από την μη καταβολή των προβλεπόμενων σε ανάλογες περιπτώσεις προστίμων για κάθε ανεκτέλεστο δρομολόγιο, –σε μια εποχή, μάλιστα , που οι απλοί πολίτες στενάζουν κάτω από το βάρος της οικονομικής κρίσης– αλλά στις τεράστιες επιπτώσεις που έχει αυτή η απαράδεκτη τακτική στην οικονομία των τριών νησιών μας.

Βρισκόμαστε, ήδη, στο κατώφλι της νέας τουριστικής περιόδου με τις προβλέψεις για εντυπωσιακή άνοδο του τουριστικού ρεύματος στα νησιά μας και οι Βόρειες Σποράδες εξακολουθούν να εξυπηρετούνται ανεπαρκώς από ένα μόνο πλοίο στη γραμμή Βόλου – Βορείων Σποράδων. Το γεγονός αυτό θα  έπρεπε να δημιουργήσει ερωτήματα και προβληματισμούς στους κατοίκους των τριών νησιών, οι οποίοι, δυστυχώς, είναι, ως τώρα, απλοί, παθητικοι θεατές αυτής της κατάστασης, χωρίς να κάνουν τίποτα για να την αλλάξουν. Οι τοπικοί άρχοντες και των τριών νησιών οφείλουν από κοινού να δράσουν άμεσα και αποφασιστικά ώστε να σταματήσει επιτελους αυτός ο άθλιος εμπαιγμός.

Διχόνοια : Η «Αχίλλειος πτέρνα» της φυλής μας

Γράφει ο
Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

«Η ομόνοια κτίζει σπίτι και η διχόνοια το χαλάει»
Λαϊκή παροιμία

Είχα γράψει σε ένα παλαιότερο άρθρο μου με αρκετή δόση σαρκασμού, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι ίδιοι… οι Έλληνες. Όλοι γνωρίζουμε -και παραδεχόμαστε- από την μελέτη ιστορικών γεγονότων της πατρίδας μας, πόσα δεινά και εθνικές συμφορές έφερε στον τόπο μας ο Ελληνικός διχασμός, ο οποίος μας ακολουθεί από υπάρξεως του γένους μας. 

Είναι θλιβερό το φαινόμενο να επαναλαμβάνεται στην ιστορική διαδρομή της πατρίδας μας και σε διαφορές μορφές, αυτή η κατάρα της φυλής μας που είναι η «Διχόνοια». Αυτή που δεν αφήνει τον χαρισματικό κατά αλλά Έλληνα να φτάσει στο επίπεδο που του αξίζει.

Αποτέλεσμα, το ζωοφόρο και χαρισματικό έθνος των Ελλήνων δεν μπόρεσε, όχι μόνο να διατηρήσει την εδαφική του επικράτεια, αλλά να απολέσει εδάφη, που ανήκαν επί αιώνες, ιστορικά, εθνολογικά και γλωσσικά σε ακραιφνή Ελληνικά φύλλα. 

Η διχόνοια, λοιπόν, θεωρείται το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ελάττωμα της φυλής μας. Είναι αυτή η οποία σαν σαράκι κατατρώγει τις σάρκες του Ελληνισμού, ακολουθώντας διαχρονικά την ιστορική μας πορεία, κεντρίζοντας, ταυτόχρονα, τα πλέον επικίνδυνα και καταστροφικά χαρακτηριστικά του ψυχισμού μας. Γιγαντώνοντας υπέρμετρα τον εγωισμό, την ζηλοφθονία, την φιλαυτία, την οίηση και την αρχομανία, πυροδότησε πολλές φορές αδελφοκτόνα πάθη και μίση, τα οποία μείωσαν και αμαύρωσαν λαμπρά κατορθώματα του Έθνους μας και έσυραν την χώρα και τους Έλληνες στην καταστροφή, την ταπείνωση και την υποτέλεια.

Που οφείλεται η εμφύλια διχόνοια των Ελλήνων;

Υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ;

Γράφει ο Παν. Γρ. Σταμούλης
Παιδίατρος

Διαβάζω στις εφημερίδες ότι πανικό έχει προκαλέσει στους Έλληνες μενουμευρώπηδες η δήλωση της Αγκέλα Μερκελ πως υπάρχει…  πρόβλημα με το ευρώ, αφού είναι τόσο ηλίθιοι που έπρεπε να το ακούσουν από την ίδια την Μερκελ για να το αντιληφθούν. Λέγεται δε, ότι πολλοί μενουμευρώπηδες ζητούν από τον Κούλη και τον Άδωνι να πάνε στο Βερολίνο και να… μαλώσουν την Αγκέλα, που λέει πως υπάρχει πρόβλημα με το νόμισμα της πατρίδας μας, της Ευρώπης!

Δεν ξέρω αν εσείς, αγαπητοί αναγνώστες,  το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά στην Ελλάδα διανύουμε αισίως τον έβδομο χρόνο σε καθεστώς δανειακών συμβάσεων και εφαρμογής μνημειακών πολιτικών, που έχουν μετατρέψει τη χωρά εντός ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης , σε μια σύγχρονη μεν, απεχθή δε, δουλοπαροικία του χρέους.

Μετά από επτά χρόνια «μεταρρυθμίσεων» (sic),

Το Πολυτεχνείο, ζωντανό σύμβολο...

Γράφει η
Λένα Κουτούμπα
Νηπιαγωγός

Έχουν περάσει 43 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, κι οι φωνές των άδολων δίκαιων αγωνιστών ακούγονται το ίδιο δυνατά! Μας καλούν να ενωθούμε μαζί τους. Μας έχουν δείξει το δρόμο για τη Δημοκρατία. Η εξέγερσή τους γκρέμισε την τυραννία κι έβαλε τα θεμέλια της Ελευθερίας. Γι αυτό και όλα τα συνθήματα των ηρώων παραμένουν ζωντανά! 

Επειδή λοιπόν είναι σύμβολό μας το Πολυτεχνείο, κι είναι σημαντικό το σχολείο να προασπίζει τα ατομικά δικαιώματα του κάθε μαθητή στην πράξη καθώς και να διαμορφώνει έναν ενεργό δημιουργικό και κριτικά σκεπτόμενο πολίτη,δύο μέρες πριν την 17η Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκαν στην τάξη μας, οι καθιερωμένες εκλογές για το Προεδρείο. Έτσι υπηρετείται η Δημοκρατία! Οι μαθητές θέτουν τους όρους συνύπαρξης στην ομάδα, τους κανόνες, τις προσδοκίες και αναλαμβάνουν δεσμεύσεις για την καλύτερή τους συνεργασία! Ίσες ευκαιρίες λοιπόν στη διαχείριση των κοινών, μέσα σε πνεύμα ομαδικότητας και συνεργασίας. Κι όταν υπηρετείται η Δημοκρατία, υπηρετούνται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Εμείς ζούμε και πορευόμαστε δημοκρατικά στο δρόμο που χάραξαν όλοι οι καθαροί αγωνιστές, οι ήρωες...

Ελβετία: Η χώρα όπου η έννοια της λέξης «Πολίτης» έχει νόημα

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Αρθρογράφος της εφημερίδας "Βόρειες Σποράδες"

Πάντα είχα την επιθυμία και την πρόθεση να γράψω δυο λόγια γι΄ αυτή την αξιοθαύμαστη και μοναδική χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, αλλά μου έλειπαν οι προσωπικές εμπειρίες . Οι μόνες πληροφορίες που είχα γι΄ αυτήν ήταν από αφηγήματα φίλων και από διαφόρου είδους αναγνώσματα. Η πρόσφατη μου επίσκεψη εκεί μου δίνει την ευκαιρία, μέσα στον περιορισμένο χώρο που ευγενικά μου παραχωρεί τούτη η έγκριτη ιστοσελίδα, να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις που αποκόμισα μαζί με κάποιες σκέψεις προβληματισμού.

«Ξενέρωτοι ρολογάδες»

Ξέρω πως οι Ελβετοί δεν χαίρουν καλής φήμης στη χώρα μας. Ξενέρωτους ρολογάδες και τραπεζίτες τους λέει ο λαός μας. Βέβαια, τα τυριά τους είναι υπέροχα και οι σοκολάτες τους πεντανόστιμες. Όσο για την Δημοκρατία τους –Άμεση Δημοκρατία την λένε– είναι τόσο αποτελεσματική, όσο και η απόλυτη καθαριότητα και τάξη που βασιλεύει παντού.

Πλούσια χώρα

Τα τελευταία χρόνια, με αυτά που ακούμε και διαβάζουμε, έχουμε συνδέσει την Ελβετία με μαύρο χρήμα, αλλά την ιδία στιγμή εκείνη μόλις ολοκλήρωσε επιτυχώς, μετά από 20 χρονιά εργασιών, το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό τούνελ του κόσμου, μήκους 57 χιλιομέτρων!

Το μόνo που μας ενώνει είναι το πάθος μας για την σκλαβιά

Γράφει  ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Ακριβώς ένα χρόνο και κάτι από την ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας αποδείχτηκε ένας ακόμα πολιτικός απατεώνας και ένα ακόμα σάπιο χαρτί του σάπιου ολιγαρχικού συστήματος, όλα δείχνουν πως το τέλος πλησιάζει. Δεν ξέρω αν το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά πλησιάζουμε αισίως στον 8o χρόνο μετά τη χρεοκοπία του 2010. Με την πλήρη κατάρρευση της χώρας και του σάπιου πολιτικού συστήματος –σε συνδυασμό με τα έντονα σημάδια διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης-, έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη ευκαιρία να πάρουμε την χώρα και τις ζωές μας ξανά στα χέρια μας. Αρκεί αυτή τη φορά να σταθούμε ενωμένοι στο ύψους των περιστάσεων. Από τις μέχρι τώρα ενδείξεις δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ότι θα συμβεί αυτό. Το πιο πιθανό είναι να υπερισχύσει πάλι η δουλοπρέπεια, ο διχασμός και η ανάθεση για σωτηρία σε νέους μεσσίες (βλέπε Κούλης), αλλά η ευκαιρία είναι εκεί, μπροστά μας. Εγώ απλώς το επισημαίνω.

Τζάμπα μάγκες

Σήμερα η Ελλάδα είναι ένα προτεκτοράτο και επίσημα –είναι ξεπουλημένη και δεμένη από παντού για κανένα αιώνα τουλάχιστο-, αλλά οι Έλληνες συμπεριφέρονται σαν να μην είναι. Τα μεγαλύτερο, ίσως, πρόβλημα της Ελλάδας και των Ελλήνων είναι ότι προσποιούνται διαρκώς πως είναι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι. Η Ελλάδα δεν φταίει καθόλου σε αυτό. Οι Έλληνες την κάνουν την ζημιά.

Ακούς ανθρώπους να συζητούν για κόμματα (και αποκόμματα) –ναι, ακόμα υπάρχουν τέτοιοι, όσο παράξενο κι αν ακούγεται– και να τσακώνονται κιόλας. Ακούς οργισμένα λόγια και μαγκιές, ακούς μεγαλοστομίες και απίστευτες…

ΣΥΡΙΖΑ / Το νέο πλυντήριο της Σοσιαλδημοκρατίας

του Αποστόλη Νάνου, 

δημοτικού συμβούλου Βόλου 

και στελέχους του ΚΚΕ

Ένας από τους τίτλους ειδήσεων των ημερών θα μπορούσε να είναι: Η «φρέσκια σοσιαλδημοκρατία» του ΣΥΡΙΖΑ καλεί την ξεφωνημένη και «μπαγιάτικη» ντόπια και ξένη σοσιαλδημοκρατία να στρίψει τάχα «αριστερά» για μια Ευρωπαϊκή Ένωση που θα επιστρέψει στις αρχικές της «αξίες» της «αλληλεγγύης», της «ισοτιμίας» και της «κοινωνικής ευαισθησίας», καθώς και για μια «δίκαιη ανάπτυξη».

Ο λαός ένιωσε πολύ καλά στο πετσί του τη λεγόμενη «παλιά» σοσιαλδημοκρατία και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης και στην Ελλάδα με το ΠΑΣΟΚ. Είναι εκείνη που ξετίναξε τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με τις αντιλαϊκές πολιτικές, τις μεγάλες αντεργατικές ανατροπές κ.λπ. Έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά τις προηγούμενες δεκαετίες και κατάφερε να αφαιρέσει σημαντικά εργατικά δικαιώματα, να επιβάλει βάρβαρα μέτρα ενσωματώνοντας λαϊκές αντιδράσεις, «χώνεψε» διαμαρτυρίες έχοντας καταφέρει σοβαρά πλήγματα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Όλα αυτά έφεραν μεγάλη δυσαρέσκεια σ' έναν κόσμο που προσδοκούσε (μάταια βέβαια) επειδή η σοσιαλδημοκρατία αυτή «ντύθηκε» σε ορισμένες περιπτώσεις και με «αριστερές», ακόμα και «κομμουνιστικές» φορεσιές (κυβερνήσεις Ζοσπέν στη Γαλλία, Ντ' Αλέμα στην Ιταλία, ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα κ.λπ.). Το αποτέλεσμα: Το κεφάλαιο βγήκε τόσο πολύ ωφελημένο που ο βιομήχανος Ανιέλι είχε δηλώσει πως «αν έχεις τέτοια Αριστερά, τι να την κάνεις τη Δεξιά»...

BREXIT. Άντε, και στα δικά μας!

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Διαβάζω σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση  που διενεργήθηκε από μια αμερικανική εταιρεία, την PEW Research Center (που δεν ζει με δουλίτσες από τα ελληνικά υπουργεία και τις εγχώριες τράπεζες), ότι το ποσοστό των Ελλήνων που ΔΕΝ βλέπουν θετικά την Ευρωπαϊκή Ένωση συγκέντρωσε 71 % , ενώ οι «μενουμευρωπαίοι» δεν ξεπερνούν το 27%!  Προσέξτε! Για την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν το ερώτημα, όχι για την Ευρωζώνη, όπου σίγουρα το ποσοστό θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο. Και, φυσικά, δεν είναι η μόνη επίσημη δημοσκόπηση. Από το τέλος του 2014, άρχισαν να βγαίνουν δημοσκοπήσεις από ξένες εταιρίες (WIN/Gallup International, ORB International) –σίγουρα πολύ πιο αξιόπιστες από τις ντόπιες–, που δείχνουν την απαξίωση των Ελλήνων στο Ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιλάμε, επαναλαμβάνω, για εταιρίες που δεν εξαρτώνται από την ελεημοσύνη κάποιου υπουργείου ή κάποιας εγχώριας τράπεζας, που θα τους δώσει μια δουλίτσα για να επιβιώσουν.  Τι είπατε; Δεν το ακούσατε να το λένε οι τηλεοράσεις στα δελτία ειδήσεων;  Μην περιμένετε. Ούτε που θα το ακούσετε ποτέ!

Οπότε, τώρα είναι η στιγμή να ξαμολήσει το καθεστώς τα σκυλιά του, πιο λυσσασμένα από ποτέ. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν ριχτεί σε ένα αγώνα αχαλίνωτης προπαγάνδας και ψεμάτων, τόσο εξόφθαλμων, που κάποια στιγμή μένεις με ανοιχτό το στόμα από αυτά που ακούς. Δεν έχει όριο η πλύση εγκεφάλου που υφίσταται ο Ελληνικός λαός. Δεν έχουν κανένα ενδοιασμό, κανένα ηθικό φραγμό να πουν τα χειρότερα ψέματα!

Στο Βασίλειο του Σταρχιδιστάν

Γράφει  ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Προσέχω πάρα πολύ, όταν ταξιδεύω –και ταξιδεύω πολύ συχνά λόγω της δουλειάς μου–, την συμπεριφορά των συνταξιδιωτών μου, κυρίως τώρα τους καλοκαιρινούς μήνες που ο συνωστισμός των πλοίων είναι καθημερινό φαινόμενο.

Περιγράφω μια σκηνή που  ίσως, σε περισσοτέρους από εσάς φανεί οικεία, αλλά κατάντησε να περνά απαρατήρητη:

Οι επιβάτες του πλοίου, αφού επιβιβάστηκαν σε αυτό με προορισμό το επόμενο λιμάνι, βρέθηκαν προ δυσάρεστης έκπληξης. Δεν υπήρχαν θέσεις να καθίσουν. Για την ακρίβεια, θέσεις υπήρχαν πάρα πολλές, ίσως και να περίσσευαν, αν οι ήδη επιβαίνοντες κατέβαζαν τα βρωμοπόδαρα τους και τα μπαγκάζια τους από αυτές. Μάταια οι νεοαφιχθέντες σουλατσάριζαν πάνω - κάτω, ψάχνοντας απελπισμένα ένα ευγενικό βλέμμα που να τους προσέφερε το κάθισμα που περίσσευε. Νέοι και μεγαλύτεροι, ρεμάλια και οικογενειάρχες, αποκαμωμένοι την έπεφταν στο πάτωμα σε κάποια γωνιά και σε καμιά από τις ελεύθερες θέσεις που ήταν κολλημένες διπλά στον αερισμό και από τις οποίες έφευγαν μετά από το πολύ πέντε λεπτά, εξαιτίας του θορύβου και του κρύου αέρα που βάραγε στην πλάτη.

Κάποια στιγμή, από τα μεγάφωνα του πλοίου, ακούστηκε ένα μήνυμα για τους επιβάτες που καταλαμβάνουν πάνω από μια θέση και πως πρέπει να την ελευθερώσουν, λόγω μεγάλης πληρότητας του πλοίου, και να την παραχωρήσουν στους επιβάτες που στέκονται όρθιοι.  Με μεγάλη μου περιέργεια κοίταξα γύρω μου να δω πως θα αντιδράσουν οι λεγάμενοι και δεν μπορώ να πω πως εξεπλάγην.

Ναι στην Ευρώπη των Λαών, όχι των Αγορών

Γράφει ο

Παν. Γρ. Σταμούλης

Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ένα κράτος – μέλος αποφασίζει οικειοθελώς να αποχωρήσει από την Ένωση με τρόπο αποθεωτικό για την δημοκρατία: Με ένα δημοψήφισμα! Δηλαδή με την υπέρτατη άσκηση της λαϊκής κυριαρχίας. Αποφάσισε ο κυρίαρχος βρετανικός για κάτι που αφορά τον ίδιο.

Ζούμε μαγικές στιγμές. Βλέπουμε να γράφεται ιστορία αυτές τις μέρες με τεράστια γράμματα.

Δεν έχει να κάνει με σωστό και λάθος, γιατί δεν υπάρχουν αυτοί οι παράγοντες σε τέτοιου είδους αποφάσεις. Αυτό αποφάσισε ο λαός. Τελεία και παύλα. Σίγουρα θα έχει τους λόγους του. Οι κυβερνήσεις πρέπει να υποτάσσονται στη θέληση του λαού του οποίου είναι υπηρέτες ό,τι κι αν έχει αποφασίσει ο λαός.

Σανό: Το εθνικό μας φαγητό

Γράφει 

ο Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

→

Λέγεται ότι σκλάβος δεν είναι αυτός που περιμένει να έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει, αλλά αυτός που φοβάται πως θα έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει. Δηλαδή, δεν θέλει να είναι ελεύθερος. Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ανήκουστο. Η Ελλάδα έχει υποδουλωθεί για πάντα και οι Έλληνες αρνούνται πεισματικά να αντικρίσουν την πραγματικότητα. Η χώρα έχει μετατραπεί και επίσημα πλέον σε νεοφιλελεύθερο προτεκτοράτο και αυτοί κάνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα. Μιλάνε σαν να είμαστε στο 2010. Θέλουν να ακούνε μόνο …«καλά νέα». Κι ας μην υπάρχουν. Η σημερινή Ελλάδα μου θυμίζει τηλεοπτικό πρωινάδικο, όπου όλοι χορεύουν και γελάνε – χωρίς λόγο -, όταν το μόνο αστείο που υπάρχει είναι αυτοί οι ίδιοι. Η άρνηση της πραγματικότητας δεν οδηγεί ποτέ σε κάτι καλό. Ούτε η θυματοποίηση.

Προτεκτοράτο

Η Ελλάδα δημιουργήθηκε με κατασκευαστικές προδιαγραφές προτεκτοράτου, δεν έγινε τώρα. Πήγε να στήσει κράτος ο Καποδίστριας, αλλά οι ομοεθνείς του τον έφαγαν στο πίτς φιτίλι. Η χώρα μας ήταν πάντοτε προτεκτοράτο και οι Έλληνες μεγάλωσαν μέσα σε αυτό με μύθους και μεγάλες ιδέες. Ποτέ τους δεν ήταν αντάξιοι των μεγάλων επιτευγμάτων και αγώνων των προγονών τους. Χαρακτηριστικά αναφέρω την περίοδο της Χούντας, όπου υπήρχε ελάχιστη αντίδραση και αντίσταση. Όλοι κοιτούσαν τις δουλειές τους. Αλλά και στην περίοδο που έγινε το μεγάλο πάρτι –με δανεικά–, οι ιθαγενείς αρκέστηκαν σε χάντρες και βραχιόλια, την ώρα που τα αφεντικά –οι ιδιοκτήτες της χώρας– έφαγαν τρισεκατομμύρια.

Λαός υπό εξαφάνιση

Για δεκαετίες κυριαρχούσε ο μύθος της …ανώτερης ελληνικής φυλής. Όμως, ο νεοέλληνας αποδεικνύεται ημιμαθής ή αμαθής,...

Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

→

Δεν θα έγραφα τόσο σύντομα, επειδή τον τελευταίο καιρό έχω κουραστεί να αναλώνομαι στα ίδια και στα ίδια. Είπα, όμως, αυτή τη φορά να αλλάξω «τροπάριο» και να το ρίξω λίγο στο… χαβαλέ. Άλλωστε, πάντα πίστευα ότι είμαστε λαός με χιούμορ κι αυτό, πολλές φορές, μας σώζει.

Δεν ξέρω τι πιστεύετε εσείς για τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι μια παρεξηγημένη προσωπικότητα. Νομίζω ότι άδικα τον κατηγορούν σαν πολιτικό απατεώνα, επειδή δεν τήρησε καμιά από τις προεκλογικές του υποσχέσεις –δεν είναι άλλωστε ο μοναδικός Έλληνας πολιτικός που το κάνει– και σαν εθνικό προδότη, επειδή εκχώρησε (ξεπούλησε, για την ακρίβεια) την διαχείριση ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας στους πιστωτές – τοκογλύφους για 99 χρόνια.

Δεν είναι σωστό, πιστεύω, να τα ρίχνουμε όλα στον Αλέξη Τσίπρα. Δεν φταίει μόνο αυτός. Φταίνε και οι Έλληνες. Και εξηγούμε:

Αν οι Έλληνες είχαν κάνει πρωθυπουργό τον Τσίπρα το 2012, σήμερα θα είχαν μείνει ΜΟΝΟ 95 χρόνια εκχώρησης της δημόσιας περιουσίας, αφού θα την είχε εκχωρήσει ήδη από τότε! Αυτό, απλά, σημαίνει ότι θα ήταν πάλι δική μας και θα κάναμε πάρτι το 2111 και όχι το …2115! Άρα, οι Έλληνες φταίνε, όχι ο Τσίπας. Τώρα κάντε υπομονή μέχρι το 2115!

Θα μου πείτε, βέβαια, ότι περνάει γρήγορα ο καιρός. Άλλωστε, τι είναι τα 99 (ούτε 100) χρόνια μπροστά στην… αιωνιότητα; Τίποτα! Το είπε και μια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ: «Εδώ πέρασαν 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους και δεν καταλάβαμε τίποτα, στα 99 θα κωλώσουμε;» Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ τότε θα είμαι 155 χρονών και, σίγουρα, θα παραβρίσκομαι στο συγκεκριμένο πάρτι!  Θα είμαστε όλοι καλεσμένοι. Φροντίστε να μην λείψει κανείς.

Πάντως, για να σοβαρευτούμε λίγο, ας είμαστε ειλικρινείς. Η Ελλάδα –ολόκληρη μαζί με τους κατοίκους της– είναι εκχωρημένη από την ημέρα που ιδρύθηκε το νεοελληνικό κράτος. Τέλος οι εθνικοί μύθοι του ελληνικού σχολείου. Ώρα για την αλήθεια. Να η αλήθεια, μπροστά στα ματιά μας. Θα τη δούμε επιτέλους;

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

→

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορώ να βρω πιο ξεφτιλισμένη χώρα στον κόσμο από την Ελλάδα. Θα μου πείτε, έχουμε το πιο ξεφτιλισμένο πολιτικό προσωπικό του κόσμου, τι άλλο περιμένεις; Αυτό, εν μέρει, είναι αλήθεια, αλλά το γεγονός παραμένει.

Βρείτε μου, σας παρακαλώ, που αλλού, σε ποια χώρα στον κόσμου οι πολίτες της να οδεύουν ολοταχώς προς τον 7ο χρόνο των μνημονίων, το 4ο κατά σειρά μνημόνιο να βρίσκεται ήδη στα σκαριά, η κοινωνία ολόκληρη στα γόνατα υπό το βάρος των αβάσταχτων φόρων, το 60% του λαού να «ζει» κάτω από το όριο της φτώχειας, η ανεργία –ειδικά μεταξύ των νέων–να χτυπάει κόκκινο, η χώρα να έχει στην κυριολεξία ξεπουληθεί και μετατραπεί σε ένα προτεκτοράτο / αποικία χρέους / μπανανία που καταρρέει δημογραφικά και παρ΄όλα  να  μην υπάρχει η παραμικρή αντίδραση. 

Για λαός που έχει τόση μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του –και το διατυμπανίζει κιόλας– πολύ εύκολα παραδόθηκαν οι Έλληνες. Λογικό ήταν. Το «μεγαλείο» δεν βασιζόταν στα δικά τους επιτεύγματα, αλλά σε εκείνα των προγόνων τους. Οι σημερινοί νέο-Έλληνες, μπάλα, σκυλάδικο, φραπέ και … facebook ! Βλέπετε, η Ελληνική κοινωνία είχε...