BREXIT. Άντε, και στα δικά μας!

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

Διαβάζω σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση  που διενεργήθηκε από μια αμερικανική εταιρεία, την PEW Research Center (που δεν ζει με δουλίτσες από τα ελληνικά υπουργεία και τις εγχώριες τράπεζες), ότι το ποσοστό των Ελλήνων που ΔΕΝ βλέπουν θετικά την Ευρωπαϊκή Ένωση συγκέντρωσε 71 % , ενώ οι «μενουμευρωπαίοι» δεν ξεπερνούν το 27%!  Προσέξτε! Για την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν το ερώτημα, όχι για την Ευρωζώνη, όπου σίγουρα το ποσοστό θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο. Και, φυσικά, δεν είναι η μόνη επίσημη δημοσκόπηση. Από το τέλος του 2014, άρχισαν να βγαίνουν δημοσκοπήσεις από ξένες εταιρίες (WIN/Gallup International, ORB International) –σίγουρα πολύ πιο αξιόπιστες από τις ντόπιες–, που δείχνουν την απαξίωση των Ελλήνων στο Ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μιλάμε, επαναλαμβάνω, για εταιρίες που δεν εξαρτώνται από την ελεημοσύνη κάποιου υπουργείου ή κάποιας εγχώριας τράπεζας, που θα τους δώσει μια δουλίτσα για να επιβιώσουν.  Τι είπατε; Δεν το ακούσατε να το λένε οι τηλεοράσεις στα δελτία ειδήσεων;  Μην περιμένετε. Ούτε που θα το ακούσετε ποτέ!

Οπότε, τώρα είναι η στιγμή να ξαμολήσει το καθεστώς τα σκυλιά του, πιο λυσσασμένα από ποτέ. Πολιτικοί και δημοσιογράφοι έχουν ριχτεί σε ένα αγώνα αχαλίνωτης προπαγάνδας και ψεμάτων, τόσο εξόφθαλμων, που κάποια στιγμή μένεις με ανοιχτό το στόμα από αυτά που ακούς. Δεν έχει όριο η πλύση εγκεφάλου που υφίσταται ο Ελληνικός λαός. Δεν έχουν κανένα ενδοιασμό, κανένα ηθικό φραγμό να πουν τα χειρότερα ψέματα!

Το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η «ένωση που λέγανε (και λένε) πως είναι το «κοινό μας σπίτι», με τις «κοινές αξίες», περνά δύσκολες ώρες και αυτό είναι μια… εξαιρετική είδηση. Κι ας μην σπεύσουν οι λεγόμενοι «φιλοευρωπαϊοι» να μιλήσουν για «αντιευρωπαϊκή» θέση. Ας τελειώσει το παραμύθι με την εκμετάλλευση της λέξης «Ευρώπη». Η Ευρώπη δεν είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η ΕΕ είναι ένας οργανισμός με οικονομικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, που έχει κτιστεί πάνω σε συγκεκριμένες αρχές και αξίες. Ποιες είναι αυτές; η ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, η ελευθερία διακίνησης εμπορευμάτων, η ελευθερία παροχής υπηρεσιών, η ελευθερία μετακίνησης προσώπων. Αλήθεια, ποιοι χρησιμοποιούν τις ελευθερίες της ΕΕ; Οι γνωστοί… Εκείνοι που κατέχουν, πλουτίζουν και πλούτιζαν. Ναι, για την οικονομική ολιγαρχία των χωρών μελών της ΕΕ, οι ελευθερίες της είναι απολαυστικές . Συνδυάζονται βεβαία με κάτι: Την εκμετάλλευση της πλειοψηφίας του λαού, σε κάθε κράτος μέλος.

Οι αρχές της ΕΕ για τους λαούς ορίζονται ως εξής: Δεκάδες εκατομμύρια φτωχοί και άνεργοι και εκατομμύρια άστεγοι, στα κράτη – μέλη της «αγίας» ΕΕ. Οι αρχές, λοιπόν, έχουν μετάφραση. Είναι οι αρχές της «ελευθερίας της αγοράς», των μισθών πείνας, των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας, της αφαίρεσης δικαιωμάτων από τον λαό, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Είναι οι ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ!

Διανύουμε ήδη τον έβδομο χρόνο κατοχής. Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά από 6 χρόνια φτώχειας, δυστυχίας, αρρώστιας και θανάτου ο απλός πολίτης αυτής της χώρας άρχισε να σιχαίνεται κυριολεκτικά αυτούς που θεωρεί υπευθύνους για την κόλαση που ζει. Δηλαδή, τους «θεσμούς» και τους Ευρωπαίους «συμμάχους και εταίρους», καθώς και τα ντόπια φερέφωνα τους. Δεν έγινε αμέσως αυτό. Χρειάστηκε πολύ δυστυχία για να επιτευχθεί. Βλέπετε, πάντα υπήρχαν οι «ειδικοί» από την τηλεόραση, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες, ακόμα και στις τοπικές κοινωνίες, οι οποίοι βομβάρδιζαν το μυαλό του δυστυχισμένου Έλληνα με ψέματα και απειλές, ώστε αυτός να υποκύπτει πάντα και να δέχεται τον θάνατο της Πατρίδας του, αλλά και τον δικό του, σαν κάτι φυσικό και επόμενο, αφού δεν γίνεται αλλιώς.

Η προσπάθεια αυτών που κηρύττουν τον «ευρωπαϊκό μονόδρομο», δεν σταμάτησε ποτέ φυσικά. Είτε ενσυνείδητα, είτε επειδή δεν γνωρίζουν, συνεχίζουν αδιάκοπα το θεάρεστο έργο της παραπλάνησης των Ελλήνων, πάντα σε φιλοευρωπαϊκή σκοπιά. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τρομάξουν τον Έλληνα, να τον παραπλανήσουν με χονδροειδή ψέματα και αστήρικτες υποθέσεις ώστε να τον πείσουν ότι το συμφέρον του είναι η παραμονή του στο ευρώ - ΝΤΑΧΑΟΥ και τον ζουρλομανδύα του ευρώ.

Η φυλακή του ευρώ

Το να έχει μια χώρα εθνικό νόμισμα, δε σημαίνει πως έχει ταυτόχρονα έναν οικονομικό παράδεισο. Κανείς δεν είπε ποτέ αυτό το πράγμα και δεν καταλαβαίνω γιατί είναι «επιχείρημα» στο στόμα των μενουμευρωπαίων.

Όταν δεν αποφασίζει μια χώρα για το νόμισμα της και αποφασίζουν κάποιοι ιδιώτες και σκοτεινοί τραπεζίτες μακριά απ΄ αυτήν, σίγουρα δεν έχει καμιά τύχη. Η καταστροφή της είναι προδιαγεγραμμένη. Υπάρχουν ατελείωτα παραδείγματα που αποδεικνύουν αυτό το γεγονός. Ενώ δεν υπάρχει ούτε ένα ιστορικό προηγούμενο, που να δείχνει το αντίθετο.

Όταν, όμως, αποφασίζει η ίδια η χώρα για το νόμισμα της, έχει δυο επιλογές: Ή να το χρησιμοποιήσει προς όφελος των ντόπιων καρχαριών και λαμόγιων και να καταστραφεί μια μέρα ή να το χρησιμοποιήσει προς όφελος του λαού της. Αυτό το τελευταίο δεν έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα από το 1821 και μετά. Με μια μόνο εξαίρεση. Την προσπάθεια του Καποδίστρια να βγάλει δικό μας νόμισμα, τον φοίνικα. Και σύναντησε μια σφαίρα…

Είναι στο χέρι του λαού, λοιπόν, το πώς θα χρησιμοποιηθεί το νόμισμα. Τουλάχιστον, έχει επιλογή. Ενώ με το ευρώ, η μόνη επιλογή που έχει είναι να το σώζει συνεχώς και να καταστρέφεται ο ίδιος !

Μόνο με το δικό του νόμισμα ένας λαός κατεστραμμένος, όπως ο δικός μας, μπορεί πάλι να παράγει. Γιατί, πολύ απλά, θα έχει χρήμα να χρηματοδοτήσει αυτήν την πολυπόθητη ανάπτυξη. Με το ευρώ, πως θα γίνει αυτό; Αφού είναι δανεικό, με τόκο και μας το δίνει η ΕΚΤ, όποτε αυτή θέλει. Ενώ με το δικό μας νόμισμα, μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε το εισόδημα των Ελλήνων και την παραγωγή, χωρίς να δίνουμε λογαριασμό σε κανέναν. 

Οι Μοιραίοι

Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 έδειξε ότι αυτός ο λαός θέλει να αντισταθεί. Το 61,3% του «όχι» (που αμέσως μετά έγινε «ναι»), απέναντι στις κλειστές τράπεζες, την τρομοκρατία των πολιτικών ηγεσιών της ΕΕ και των εγχώριων δοσίλογων καθώς και απέναντι στη γκεμπελική προπαγάνδα όλων των μεγάλων ΜΜΕ, αποτελεί την απόδειξη. Ο λαός θέλει να αγωνιστεί, υπέρ βωμών και εστιών, αλλά προσώρας δεν έχει μια ηγεσία αποφασισμένη και με συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο. Για την ώρα...

«…σὰν τὰ σκουλήκια κάθε φτέρνα ὅπου μᾶς εὕρει, μᾶς πατεῖ: δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα! προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα ...». 

Από το ποίημα, «Οι Μοιραίοι» του Κώστα Βάρναλη.

Τα Μνημόνια πέτυχαν τον σκοπό τους!

Ο απολογισμός μετά την αδίστακτη εφαρμογή των μνημονίων στη χώρα μας είναι γνωστός. Η εθνική κυριαρχία εκχωρήθηκε με τις Δανειακές Συμβάσεις και τα συνημμένα Μνημόνια. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έγιναν τα εκτελεστικά όργανα της ξενοκρατίας. Περισσότερο από το 26% του πλούτου που παρήγαγε η χώρα χάθηκε. Τα 1/3 των Ελλήνων που μπορούν να δουλέψουν είναι άνεργοι ή υποαπασχολούνται, ενώ πάνω από 250.000, κυρίως νέοι, μετανάστευσαν σε αναζήτηση εργασίας. Οι τράπεζες αφελληνίστηκαν και μαζί τους πέρασαν σε ξένα χέρια οι περιουσίες των Ελλήνων. Σπίτια, αγροτική γη, βιοτεχνίες, βιομηχανικές μονάδες και ξενοδοχεία, με συνολικά «κόκκινα δάνεια» πάνω από 100 δις, ανήκουν τώρα στα «κοράκια» των αγορών. Όσο για το (μη βιώσιμο) δημόσιο χρέος; Αφήστε το καλυτέρα. Αυτό καλπάζει ολοταχώς προς το 200 % του ΑΕΠ! (Υπενθυμίζω, μόνο, ότι όταν μπήκαμε στα Μνημόνια ήταν μόνο 120% του ΑΕΠ!)

Συμπέρασμα: Τα Μνημόνια δεν είναι ένα οικονομικό εργαλείο που απέτυχε, αλλά ένα πολεμικό όπλο μεγάλης ισχύος για την υποταγή, την καταστροφή και τη λαφυραγώγηση της χώρας. Τα Μνημόνια πέτυχαν απολύτως τους αντικειμενικούς τους στόχους, σε οικονομικό, σε κοινωνικό και γεωπολιτικό επίπεδο. Η Ελλάδα έγινε αποικία!

ΥΓ: Με εγκαλούν οι φίλοι μου και με προτρέπουν να αλλάξω θεματολογία στα κείμενα  μου, αφού, όπως λένε, ενώ οι ίδιοι συμφωνούν κατά βάση με αυτά που υποστηρίζω, ωστόσο οι απόψεις μου δεν βρίσκουν καμιά απήχηση στο ευρύ κοινό. Εδώ, βεβαία, τίθεται το ερώτημα κατά πόσο είναι ή δεν είναι χρήσιμο να εκθέτεις δημοσίως και μάλιστα γραπτώς τις απόψεις σου προκειμένου να σχολιάσεις την επικαιρότητα. Η άποψη μου είναι ότι όλοι πρέπει να τολμούμε να καταθέτουμε την άποψη μας, αρκεί να μιλούμε και να γραφούμε χωρίς φόβο και χωρίς καμιά σκοπιμότητα.

Όσο για την απήχηση και τη χρησιμότητα των γραπτών μου σημειωμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, παραπέμπω σε μια πολύ γνωστή χριστιανική Παραβολή. Στην Παραβολή του σπορέως. Καθώς, λοιπόν, ο γεωργός έσπερνε σπόρους στο χωράφι του, άλλοι σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο του χωραφιού, καταπατηθήκαν από τους διαβάτες και τους κατέφαγαν τα πουλιά του ουρανού. Άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, και αφού φύτρωσαν, ξεραθήκαν, επειδή δεν είχαν υγρασία. Άλλοι, πάλι, έπεσαν σε έδαφος γεμάτο από σπόρους αγκαθιών, και όταν βλάστησαν, τους έπνιξαν τα αγκάθια τελείως. Και άλλοι σπόροι έπεσαν στην έφορη γη και έκαναν καρπό εκατό φορές περισσότερο…