Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία

Γράφει ο 

Παν. Γρ. Σταμούλης

Παιδίατρος

→

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ προσωπικά δεν μπορώ να βρω πιο ξεφτιλισμένη χώρα στον κόσμο από την Ελλάδα. Θα μου πείτε, έχουμε το πιο ξεφτιλισμένο πολιτικό προσωπικό του κόσμου, τι άλλο περιμένεις; Αυτό, εν μέρει, είναι αλήθεια, αλλά το γεγονός παραμένει.

Βρείτε μου, σας παρακαλώ, που αλλού, σε ποια χώρα στον κόσμου οι πολίτες της να οδεύουν ολοταχώς προς τον 7ο χρόνο των μνημονίων, το 4ο κατά σειρά μνημόνιο να βρίσκεται ήδη στα σκαριά, η κοινωνία ολόκληρη στα γόνατα υπό το βάρος των αβάσταχτων φόρων, το 60% του λαού να «ζει» κάτω από το όριο της φτώχειας, η ανεργία –ειδικά μεταξύ των νέων–να χτυπάει κόκκινο, η χώρα να έχει στην κυριολεξία ξεπουληθεί και μετατραπεί σε ένα προτεκτοράτο / αποικία χρέους / μπανανία που καταρρέει δημογραφικά και παρ΄όλα  να  μην υπάρχει η παραμικρή αντίδραση. 

Για λαός που έχει τόση μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του –και το διατυμπανίζει κιόλας– πολύ εύκολα παραδόθηκαν οι Έλληνες. Λογικό ήταν. Το «μεγαλείο» δεν βασιζόταν στα δικά τους επιτεύγματα, αλλά σε εκείνα των προγόνων τους. Οι σημερινοί νέο-Έλληνες, μπάλα, σκυλάδικο, φραπέ και … facebook ! Βλέπετε, η Ελληνική κοινωνία είχε...

σαπίσει καιρό πριν την χρεοκοπία. Οπότε, πόση υγιή αντίδραση να έχουν οι σάπιοι;

Δεν έχει κανένα νόημα να ασχολείσαι με σενάρια και θεωρίες συνωμοσίας. Δεν έχει κανένα νόημα να χάνεις χρόνο με το αν αυτό που συμβαίνει εδώ και 6 χρόνια στην Ελλάδα ήταν ένα σχέδιο, ένα πείραμα ή προέκυψε. Οι άλλοι θα σου κάνουν ότι τους επιτρέψεις να σου κάνουν. Κι εμείς –με την συμπεριφορά μας– το επιτρέψαμε. Τους αφήσαμε να μας λιώσουν και γι΄αυτό θα ζήσουμε την απόλυτη εξαθλίωση.

Η ευκαιρία που χάσαμε

Το σημείο - κλειδί ήταν η αντίδραση των Ελλήνων το 2010, την χρονιά που η Ελλάδα χρεοκόπησε. Ας είμαστε ειλικρινείς. Η αντίδραση μας ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Αλληλοκατηγορίες, επιμονή σε τελειωμένους κομματικούς σχηματισμούς, επιλογή της Χρυσής Αυγής ως «τιμωρία στο σύστημα» –θύμωσε ο αγάς κι έκοψε τ΄αρχίδια του–, επιμονή σε διαδηλώσεις και 24ωρες απεργίες χωρίς νόημα, επιμονή στις συντεχνίες, επιμονή στις αναθέσεις, ανάθεση και στην Πρώτη Φορά Αριστερά και …game over !

Κάντο όπως οι Ισλανδοί

Οι ενωμένοι και αποφασισμένοι Ισλανδοί (η Ισλανδία χρεοκόπησε λίγο πριν από την Ελλάδα, το 2008) μας έδειξαν τι ακριβώς έπρεπε να κάνουμε –ούτε παραγγελιά να τους είχαμε– αλλά εμείς δεν θέλαμε να δούμε. Ακόμα δεν θέλουμε. Χάσαμε την ευκαιρία να γίνουμε «Ισλανδία», χάσαμε την ευκαιρία να πάρουμε την τύχη του τόπου στα χεριά μας.

Αξίζει τον κόπο να συγκρίνει κάποιος πως αντέδρασαν οι δυο λαοί.

Οι Ισλανδοί ανέτρεψαν στον δρόμο, αλλά και με δημοψήφισμα, τις αποφάσεις που άλλοι είχαν πάρει γι΄αυτούς. Έφτιαξαν νέο Σύνταγμα, ενώ ο Πρωθυπουργός τους, υπεύθυνος για την χρεοκοπία, οδηγήθηκε στο δικαστήριο.

Προσπαθώντας να εξηγήσω τη διαφορά στην αντίδραση των Ισλανδών και Ελλήνων, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι Ισλανδοί είναι ΕΝΑΣ λαός, ενώ οι Έλληνες είναι μερικοί διαφορετικοί λαοί που προσποιούνται, εδώ και αιώνες, πως είναι ένας λαός. Μπορεί να μοιάζει αυθαίρετο το συμπέρασμα, αλλά η ταπεινή μου γνώμη είναι αυτή. Πάντως, το βέβαιο είναι πως οι Ισλανδοί το παλεύουν και συνεχίζουν να το παλεύουν.

Οι Ισλανδοί παλεύουν για την χώρα τους, τις ζωές τους, την δημοκρατία τους.

 Οι Έλληνες δεν παλεύουν ούτε για τους εαυτούς τους πλέον.

Οι Ισλανδοί βγαίνουν να διαδηλώσουν μέσα στο κρύο και αναγκάζουν τον Πρωθυπουργό  σε παραίτηση.

Οι Έλληνες, 6 χρόνια μετά τη χρεοκοπία, έχουν πρωθυπουργό τον Τσίπρα που, ενώ τους εξαπάτησε –και μάλιστα κάνοντας δημοψήφισμα– έμεινε ακλόνητος στη θέση του. Δεν ανατράπηκε από τον λαό, όπως θα όφειλε. 

Χάσαμε και αυτή την ευκαιρία γιατί μείναμε στην λογική της ανάθεσης. 

Χάσαμε γιατί πιστέψαμε πως ήμασταν «Ευρωπαίοι πολίτες» που φορούν την προβιά του Έλληνα βαλκάνιου. Ούτε στιγμή δεν μας πέρασε από το μυαλό πως παραμείναμε στην ψυχή και στο μυαλό «ραγιάδες». 

Χάσαμε γιατί ούτε στιγμή δεν μας πέρασε από το μυαλό η ρήση του ποιητή πως «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Μονάχα στις στολές των καραβανάδων βάλαμε αυτές τις όμορφες λέξεις. Όχι στις καρδιά μας.

Τώρα, ένας λαός στον πάτο του βαρελιού, ολότελα απελπισμένος και προδομένος, ετοιμάζεται να κάνει πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη της Siemens. (Ο Κούλης έχει ήδη ετοιμάσει το πρωθυπουργικό του κουστούμι και αναμένει τη σειρά του να αναλάβει ). Ο επόμενος …μεσσίας που θα «σώσει» –για μια ακόμα φορά– τη χώρα! (ΣΣ: Τελικά, αυτός ο λαός δεν σώζεται με  τίποτα!)

Οι άλλοι φταίνε

Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες προσπαθούν ακόμα να αποδώσουν τις ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας στον Σημίτη, στον Καραμανλη, στον Παπανδρέου, στον Σαμαρά, στον Τσίπρα, στον Σόιμπλε, στην Μερκελ και άλλους «υπόπτους».  Δεν έχουν ευθύνη αυτοί; Έχουν! Αλλά όταν αποδίδεις την ήττα σου σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό σου – και δεν κοιτάς πως θα ενωθείς με τους συμπολίτες σου για να αντιδράσεις -, την έχεις αποδεχτεί την ήττα και την έχεις αγαπήσει.

Πιο ακίνητος πεθαίνεις !

Οι πιθανότητες να αντιδράσουν οι Έλληνες μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Ίσως και να μην έχουν καταλάβει τι ακριβώς τους συμβαίνει ή –ακόμα χειροτέρα–  τι τους περιμένει –τους ιδίους και τα παιδιά τους–  στο άμεσο μέλλον. Γενικά, περί άλλων τυρβάζουν ασχολούμενοι αποκλειστικά με τα δικά τους και την πάρτη τους. («Παρτακηδες» και «καναπεδακηδες» τους έχουν χαρακτηρίσει –ίσως όχι άδικα– κάποιοι).  Πως, δηλαδή, θα γλυτώσουν το δικό τους σπιτάκι, όταν θα τους έχουν πάρει ήδη την πατρίδα. Πως θα βρουν καμιά δουλίτσα, όταν έχουν καταντήσει δουλικά των Ευρωπαίων και των Τραπεζών.

Χαλαρά σε λέω

Πλησιάζει το καλοκαιράκι. Ο καιρός υπέροχος. Ταβέρνες και καφετερίες γεμάτες. Όλοι γελαστοί. Κανείς δεν ασχολείται με αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Φραπές, ποδόσφαιρο και facebook. Νομίζω ότι πρέπει να σεβαστούμε την επιθυμία της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Αν θέλουν να αντιδράσουν, ας αντιδράσουν. Δεν τους εμποδίζει κανείς. Αλλά ΔΕΝ θέλουν. Γουστάρουν αυτή την διάλυση των πάντων στην Ελλάδα. Δεν λέω, έχει κάτι το …ποιητικό, δεν συμφωνείτε; Πάντως, το επόμενο βήμα των Ελλήνων θα είναι να φαγωθούν μεταξύ τους. Δεν θα είναι, άλλωστε, και η πρώτη φορά στη ιστορία τους που θα το κάνουν.

Συμπέρασμα: Αν δεν συνέλθουμε τα ταχύτερο δυνατό σαν λαός και σαν έθνος, ώστε να διεκδικήσουμε την πατρίδα μας από τους δωσίλογους και κατακτητές, ένα είναι σίγουρο: Θα ζήσουμε κι εμείς το δράμα της προσφυγιάς. Αργά ή γρήγορα !