Για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών

της Λένας Κουτούμπα

Νηπιαγωγού

"…για να σταθείς άξιος μαχητής μέσα σε μια σχολική τάξη, βοηθώντας στη δημιουργία ενεργητικών και αυτόνομων πολιτών, θα πρέπει ο ίδιος να ζεις, να εργάζεσαι, να σκέφτεσαι και να εκφράζεσαι ελεύθερα!"

Οργανώθηκε στο Βόλο, στις 21 Ιανουαρίου, παιδαγωγική συνάντηση για τους Δ/ντές και Προϊσταμένους των Δημοτικών σχολείων (από 2/θέσια και πάνω) 1ης, 2ης, 3ης, 4ης και 5ης σχολικής περιφέρειας, τους Προϊσταμένους των 2/θ Νηπιαγωγείων της 32ης περιφέρειας και τους Προϊσταμένους των ΣΜΕΑΕ Ν. Μαγνησίας με θέμα την εφαρμογή του θεσμού της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας.

Το υπουργείο μάς μιλάει για αποτίμηση 15 δεικτών ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου στο σχολείο. Η εκτίμηση λέει αυτή, δίνει τη δυνατότητα στα μέλη της σχολικής κοινότητας να αποκτήσουν μια συνολική εικόνα της κατάστασης του σχολείου. Αναδεικνύονται τα αξιόλογα επιτεύγματα των σχολικών μονάδων και επισημαίνονται «οι αδυναμίες» με σκοπό την ανάληψη πρωτοβουλιών και δράσεων για τη βελτίωσή τους.

Τί προσπαθεί λοιπόν να κάνει το υπουργείο; Με τις σημερινές συνθήκες της οικονομικής εξαθλίωσης που είναι μια πραγματικότητα, μήπως προσπαθεί να...

αποποιηθεί των ευθυνών του, έτσι ώστε κάθε αποτυχία της εκπαιδευτικής πολιτικής να αποδίδεται στις επιμέρους σχολικές μονάδες;

Στην εποχή μας από τη μια βάλλονται τα δικαιώματα των παιδιών στη μόρφωση (αρκεί να θυμηθούμε ότι 150 φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας αναγκάστηκαν να αναστείλουν τις σπουδές τους λόγω οικονομικών δυσκολιών) κι απ’ την άλλη ο εκπαιδευτικός απαξιώνεται. Τί έχει να μας πει το υπουργείο για την οικονομική υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων; Τί έχει να μας πει για τους μηδενικούς διορισμούς και τις ελάχιστες προσλήψεις αναπληρωτών;

Ο στόχος είναι ένας και μόνο ένας: η συρρίκνωση της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας και η εμπλοκή επιχειρηματικών φορέων. Τι θα επικρατήσει; Ένας ανεξέλεγκτος ανταγωνισμός. Η όλη διαδικασία προωθείται με εντελώς αυταρχικό τρόπο μιας και στοχοποιείται ο Έλληνας εκπαιδευτικός.

Υπηρετώ στο 3ο Νηπιαγωγείο Σκιάθου (στο οποίο το λειτουργικό κενό καλύφθηκε στις 8 Ιανουαρίου!). Ανάλωσα 6 χρόνια απ’ τη ζωή μου πάνω στα πανεπιστημιακά έδρανα. Αυτό λοιπόν αμφισβητείται; Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου αμφισβητεί την κατάρτιση που το ίδιο παρείχε; Ποιός θα έρθει να αξιολογήσει το εκπαιδευτικό μου έργο; Ο εκπαιδευτικός πρέπει σίγουρα να εξελίσσεται δοκιμάζοντας συνεχώς νέες πρακτικές διδακτικής μεθοδολογίας. Τί πιο δίκαιο λοιπόν και πιο δημοκρατικό να συμμετάσχει σε σεμινάρια ανά τακτά χρονικά διαστήματα (με όλα τα έξοδα προπληρωμένα).

Από τις 16 Δεκεμβρίου ξεκίνησε μια προσπάθεια συλλογής υπογραφών ως υποστήριξη του πρακτικού της Ομοσπονδίας και ως έκφραση διαφωνίας για την επιχειρούμενη αξιολόγηση. Κάποιοι συνάδελφοι δεν ήταν καν ενημερωμένοι. Ευτυχώς δόθηκε παράταση μέχρι τις 24 του μήνα. Είναι λυπηρό όμως μια μερίδα συναδέλφων, ενώ το επιθυμούν να μην υπογράφουν γιατί τους σκιάζει ο φόβος της απόλυσης.

Μα όταν κυριαρχεί ο φόβος, ακολουθεί η δουλεία. Κι αυτοί που μας αμφισβητούν κερδίζουν έδαφος. Κι απ’ την άλλη, για να σταθείς άξιος μαχητής μέσα σε μια σχολική τάξη, βοηθώντας στη δημιουργία ενεργητικών και αυτόνομων πολιτών, θα πρέπει ο ίδιος να ζεις, να εργάζεσαι, να σκέφτεσαι και να εκφράζεσαι ελεύθερα! Αυτός δεν είναι και ο στόχος; Ορίζεται και από το αναλυτικό πρόγραμμα! Πώς μετά θα ζήσει ο μαθητής το βίωμά του, όπως λέει και ο Dewey;

Υπάρχει ανάγκη λοιπόν για μια διαρκή επαγρύπνηση του κλάδου μας και μια δυναμική απάντηση απέναντι σ’ αυτήν την απαξιωτική πολιτική. Απάντηση με τις υπογραφές μας και με τη μη συμμετοχή μας σε δημιουργία ομάδων εργασίας. Μόνο αν είμαστε μια γροθιά θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση αυτή.