Σκόπελος / Έφυγε σε ηλικία 103 ετών η Μάχη Τζώτη

“...Κάθε άνθρωπος παιδάκι μου,
είναι σαν ένα καντηλάκι με τη φλογίτσα του
που κοιτάει τον ουρανό...
Άμα σωθεί το λαδάκι στο καντήλι
σβήνει η φλόγα
και ο καπνός της πάει ψηλά στον ουρανό.”

Έτσι εξηγούσε στα εγγόνια της το Μαχάκι η Τζώτη (κλικ), την ιδέα της ζωής και του θανάτου...

Έτσι όμορφα και απλουστευμένα και με τρόπο που να μη τα ξεχνάς ποτέ και να τα συλλογιέσαι δακρύζοντας στα 40 σου...

Απόψε σώθηκε το δικό της λαδάκι στο καντήλι της αγαπημένης μας γιαγιάς...

Πάνω από ένας αιώνας με “στιχάκια”, “περπάσκα”, “ανάποδοι χοροί”, βασιλικοί στη γλάστρα, φρεσκοασβεστωμένα πεζούλια, κρεμμυδόπιτες και βυσσινάδες, ματσάκια με λουλούδια, ατέλειωτες μελωδικές ευχές...

Γεννήθηκε το 1914 σε μια φτωχή οικογένεια, ο μπαμπάς της ήταν τσοπάνης και δεν είχε τη τύχη να πάρει τη μόρφωση που σήκωνε η εξυπνάδα της. Παρ' όλαυτα  με την ευγενική ψυχή, με το κοινωνικό της χάρισμα με τη “καπατσοσύνη” της κατάφερε να έχει τακτική άμεση αλληλογραφία με όλους τους τελευταίους Προέδρους της Δημοκρατίας, με τους Προκαθήμενους της Εκκλησίας αλλά και με άλλους κοινωνικούς φορείς όπως συλλόγους πολυτέκνων κά.

Έφτιαξε μια υπέροχη οικογένεια με αρχές και με καλοσύνη, με σπουδές και διακρίσεις και με ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Άψογη στα κοινωνικά και πρώτη στο χορό και στο τραγούδι. Υπέρμαχος της διάσωσης των “παλιών” με πλήθος ιδιόχειρων σημειώσεων.

Πολλά από ότι καταφέραμε και γίναμε το οφείλουμε στη γλυκιά μας τη γιαγιά, τη γιαγιά της Σκοπέλου, τη Μάχη Τζώτη, που φεύγοντας αυτή κλείνει μια εποχή για το νησί.

 Τα τελευταία της λόγια ήταν “Τα χρονάκια μου να πάρετε και τη λογική μου!”

Γιώργος Τζώτης