Ένας τοίχος, δύο ιστορίες…

Είναι η ιστορία του Μπάρμπα Γιάννη του κανατά; αναρωτιούνται πολλοί για το γκράφιτι της οδού Μεσολογγίου, στα Εξάρχεια… Μπορεί… Πίσω, όμως, από τον τοίχο του κτιρίου “κρύβεται” μια άλλη ιστορία…

Είναι 1974 και ο Μπάμπης Γκολέμας* λειτουργεί στο ισόγειο της πολυκατοικίας μία από τις πρώτες φωτοσυνθέσεις στην Αθήνα και όσοι εγκαταλείπουν δειλά τα τυπογραφεία, με τον μόλυβδο και το αντιμόνιο και τις θορυβώδεις λινοτυπικές, σπεύδουν στη Μεσολογγίου για να κάνουν τις πρώτες αράδες με φωτοσύνθεση για τα -κυρίως κομματικά- έντυπα της εποχής…

* Ο Μπάμπης Γκολέμας γεννήθηκε στο χωριό Άγιοι Ανάργυροι της Λάρισας το 1932 από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο παππούς του, κολίγος, ήταν από τους ηγέτες του ξεσηκωμού των κολίγων της Θεσσαλίας και ιδιαίτερα του Κιλελέρ. Ο πατέρας του υπεύθυνος του ΕΑΜ στο χωριό, η αδελφή του υπεύθυνη της ΕΠΟΝ και της Αλληλεγγύης. Ο ίδιος από πολύ μικρός εντάχθηκε στα Αετόπουλα και γρήγορα έγινε υπεύθυνος της οργάνωσης. Βοηθούσε στην Αλληλεγγύη και σαν σύνδεσμος τις έφιππες αντάρτικες ομάδες.

Έβγαλε το δημοτικό στους Αγ. Αναργύρους και πήγε Γυμνάσιο στη Λάρισα.

Οι εμπειρίες της κατοχής και γενικότερα οι επαναστατικές παραδόσεις της οικογένειάς του προσδιόρισαν τον προσανατολισμό του στο κίνημα. Πήρε μέρος στις εκδηλώσεις -συλλαλητήρια της νεολαίας της Λάρισας για το Κυπριακό και οργανώθηκε στη Νεολαία της ΕΔΑ. Αρχές του 1954 οργανώθηκε στην παράνομη οργάνωση του ΚΚΕ στη Λάρισα και ρίχτηκε με αυταπάρνηση στην κομματική δουλειά. Τον Αύγουστο του 1954 συνελήφθη, βασανίστηκε άγρια από την ασφάλεια μένοντας όρθιος χωρίς να υποκύψει. Μετά από 3,5 χρόνια που έμεινε υπόδικος, καταδικάστηκε με το νόμο 375 "περί κατασκοπείας" σε 15 χρόνια φυλακή.

Αποφυλακίσθηκε το 1966, πήγε στη Λάρισα και ανέλαβε διάφορες κομματικές χρεώσεις. Αρχές Απρίλη του 1967 μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου συνέχισε εκεί την παράνομη δουλειά. Υπήρξε υπεύθυνος για τη συλλογή ειδήσεων που έρχονταν από τις οργανώσεις, υπεύθυνος σύνταξης και τεχνικός του "Οδηγητή", της εφημερίδας "Αδούλωτη Αθήνα" της ΚΟΑ και άλλων αντιστασιακών εντύπων. Το 1969 πιάστηκε από την Ασφάλεια της Κυψέλης, όπου αφού βασανίστηκε, έμεινε 1 μήνα στην απομόνωση. Καταδικάστηκε σε 16 χρόνια φυλακή. Μέσα από τη φυλακή βοήθησε στον αντιδικτατορικό αγώνα με γραπτά που έστελνε στο σταθμό "Η Φωνή της Αλήθειας". Ήταν υπεύθυνος του περιοδικού «Ν. Φρουρά» και μέλος του Γραφείου του Κόμματος στις φυλακές στην Αίγινα. Την ίδια περίοδο των διώξεων φυλακίστηκε και η γυναίκα του Ελένη, που ήταν έγκυος και γέννησε μέσα στη φυλακή το πρώτο τους παιδί. Η ζωή και η δράση τους αποτυπώθηκε στην κινηματογραφική ταινία του Π. Βούλγαρη "Τα Πέτρινα Χρόνια".