Καταγγέλλω τον εαυτό μου, που δεν ξύπνησα πιο μπροστά

Γράφει η
Λένα Κουτούμπα
Εκπαιδευτικός

Έχουμε αναρωτηθεί γιατί το Πολυτεχνείο, αποτελεί ακόμη και σήμερα ορόσημο; Γιατί είναι γεγονός με σημασία; Μα γιατί αποτελεί την αφετηρία μιας νέας περιόδου. Γιατί είναι το αποκορύφωμα της αντίστασης ενός λαού, που έχει φτάσει στα όριά του.. Και το ξεκίνημα για νέους αγώνες. Εξάλλου το απέδειξε αυτό η ροή της Ιστορίας...

Γι αυτό και έχει γίνει φάρος φωτεινός για τα Σχολεία μας.. Και για εμάς τους Δασκάλους και για τους μαθητές μας. Και συνεχίζει να μας εμπνέει. Κι είναι πιο επίκαιρο από ποτέ...

Πλούσιο το υλικό, πλούσια παρακαταθήκη για τη σχολική τάξη.

Το Πολυτεχνείο σημάδεψε ακόμη και γνωστούς προοδευτικούς εικαστικούς καλλιτέχνες, όπως τον γνωστό χαράκτη Αναστάσιο Αλεβίζο, με το καλλιτεχνικό όνομα Τάσσος. 

Ο Α. Tάσσος δουλεύοντας τη σύνθεση «17 Νοεμβρίου 1973» στις 10 Ιουνίου 1974. Φωτ: Σπάρου Καραχρήστου

Διακεκριμένος χαράκτης, εκφράζει με τις ασπρόμαυρες ξυλογραφίες του, τον αντιδικτατορικό του αγώνα.  Χαράζει λοιπόν σε ξύλο την 17η Νοέμβρη. Κι η ξυλογραφία του είναι εμπνευσμένη από μία νεκρή κοπέλα, φοιτήτρια των οικονομικών, που πέφτει στα 21 χρόνια της το 1972, χτυπημένη στο κεφάλι από τους αστυνομικούς.  Το μήνυμα που ο Τάσσος περνάει με τις ξυλογραφίες του, είναι η ταπείνωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας...

Γιάννης Γαΐτης ο ζωγράφος. Ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν στο καθεστώς της δικτατορίας, ήδη από το 1967... Ένας μοτοσικλετιστής που κοιτάζει ένα λευκό περιστέρι... 

Η δολοφονία της Ειρήνης από τους συνταγματάρχες... Γνωστά και χαρακτηριστικά τα ανθρωπάκια του Γαΐτη... Παθητικά, αμίλητα... ίδια... στριμωγμένα...σε απόλυτη υπακοή. Τι νιώθουμε; Τι νιώθουν; Πώς μπορούμε να τα απελευθερώσουμε;

Γιάννης Ρίτσος. Όταν οι φοιτητές κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, ο Ρίτσος, πήρε μέρος στη διαδήλωση της 15ης Νοέμβρη. Στάθηκε στο πλευρό των φοιτητών. Μετά τα αιματηρά γεγονότα, πήγε στον Κάλαμο Αττικής και έγραψε το Ημερολόγιο μια εβδομάδας.. Το χρονικό της εξέγερσης..

Αθήνα 16 Νοέμβρη

'' Ωραία παιδιά με τα μεγάλα μάτια σαν εκκλησίες....."

Αθήνα 17 Νοέμβρη

Βαριά σιωπή διάτρητη απ' τους πυροβολισμούς...

αίμα, φωτιά, η πεσμένη πόρτα, το ξίδι...

Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;...

Αθήνα 18 Νοέμβρη

Χτύπημα της γροθιάς στον τοίχο...

μ' ακούς; άκουσέ με, εγώ σ' ακούω

δύο σιωπές κάνουν μια φωνή κι ένα μεγάλο τεντωμένο χέρι..

Η τρεμουλιαστή φωνή, η συμπαράσταση του λαού, οι πρώτοι νεκροί..

Μανώλης Αναγνωστάκης: "Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι..."

Κι ας σταθούμε σε αυτό... Πιο επικίνδυνο είναι αυτό, το να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις... Είναι πιο επικίνδυνο κι από το δηλητήριο.. Είναι πιο επικίνδυνο από το να παραδεχτείς απλά ότι φοβάσαι... Η παραδοχή του φόβου είναι προτιμότερη... Όμως το να κλείνεις τα μάτια και να συνεχίζεις τη ζωή, σαν να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα, είναι η χειρότερη μορφή υποδούλωσης..

Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι (κι άλλοι πολλοί), εξυμνούν με τα έργα τους την εξέγερση, γιατί εκείνα τα παιδιά που ασφυκτιούσαν, αποφάσισαν να φέρουν τη Δημοκρατία με τις γροθιές και το αίμα τους... Χτυπήθηκαν για έναν κόσμο πιο δίκαιο... για όλους τους ανθρώπους, ενώ άλλοι έκαναν πως δεν έβλεπαν..

Κι από τους κυβερνώντες, ουδείς ποτέ ενδιαφέρθηκε να μάθει τον ακριβή αριθμό των νεκρών. Είναι γνωστά, μόνο τα πτώματα που βρέθηκαν.. Οι άλλοι όμως στις γειτονιές;

Και βλέπουμε δυστυχώς το κράτος να είναι ενιαίο. Να είναι ένας μηχανισμός πολύπλοκος, που παίζει ρόλους διαφορετικούς...

Το Πολυτεχνείο έδειξε ότι ο λαός μπορεί να νικήσει, αρκεί να υπάρχουν ξεκάθαροι στόχοι και η συνειδητοποίηση, του πόσο σημαντική είναι η εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που επί χρόνια στήριξαν την τυραννία στον τόπο...

Τι να χτυπήσουν τα τανκς; Τι να χτυπήσει η βία; Τα συναισθήματα; Τα ιδανικά; Τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή;

Το αίμα είναι ζωντανό! Μιλάει από μόνο του.. Δεν έχει ανάγκη από ανούσια διαγγέλματα..

Το Πολυτεχνείο δεν έγινε τυχαία σύμβολο! Κι αυτό γιατί ανέδειξε τον δρόμο της εθνικής ανεξαρτησίας... Της απελευθέρωσης της κοινωνίας... Δεν έριξε τη χούντα. Η χούντα έπεσε από τα λάθη της τα ίδια..

Όμως, κλόνισε τον φασισμό από τα θεμέλιά του και συντέλεσε στην πτώση του οκτώ μήνες μετά...

Τα συνθήματά του, παρόντα και σήμερα...

Ας αναρωτηθούμε αυτό: η Ελλάδα έχει αυτόνομη πορεία στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό; Ή μήπως οι οικονομικοβιομηχανικοί μηχανισμοί την κρατούν δέσμια;

Το Πολυτεχνείο δεν το θυμάμαι για να κλαίω! Το θυμάμαι για να το τιμώ με νέες κινητοποιήσεις για την Παιδεία, τη Δημόσια Παιδεία, την Ειρήνη και την Εθνική Ανεξαρτησία..

Κι όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Τάκης Χατζηαναγνώστου: Καταγγέλλω τον εαυτό μου, που δεν ξύπνησα πιο μπροστά, που δεν ξεσηκώθηκα πιο μπροστά, ν' αντισταθώ στη βία και στον τρόμο...

Λένα Κουτούμπα 

Νηπιαγωγός