Σκόπελο σ' αγαπώ, τραγούδι σε 'χω κάνει και σε τραγουδώ...

Ένα ποίημα γραμμένο από τον Νίκο Καρακίτσο, αφιερωμένο στην Σκοπελίτισσα γυναίκα του Μάχη, στην κόρη του Μαριλένα και στην οικογένεια της με πολλή αγάπη για αυτές και το νησί τους.

Πανέμορφη Σκόπελος

Όπως τα αστέρια του ουρανού

Που εκεί ψηλά φαντάζουν

Του Αιγαίου αστέρι είσαι εσύ

ΣΚΟΠΕΛΟ σε φωνάζουν.

Φοράς το μπλε σου φόρεμα

Το πράσινο παλτό σου

Πουκάμισο ασπροκόκκινο

Το Αιγαίο είναι όικό σου.

Το δάσος βαθυπράσινο

Νερά σκούρα γαλάζια

Σκεπές στα σπίτια κόκκινες

Του Αιγαίου κάνεις νάζια.

Ουράνιο τόξο είσαι εσύ

Με όλαι τα χρώματά σου

Με το Αιγαίο  συζητάς

Και ζεις τον ερωτά σου.

Μετράω τις ακρογιαλαές

Που έχεις στην αγκαλιά σου

Τούτα τα όμορφα παιδιά

Που έχεις στην ποδιά σου.

Ο Στάφυλος, ο Πάνορμος

Αγνώντας, Λιμνονάρι

Μηλιές, Καστάνι από κοντά

Κι Αντρινα, το καμάρι.

Και από την άλλη σου μεριά

Γλυστέρι - Γλυφονέρι

Κοιτούν το πέλαγοςς βαθιά

Τι μήνυμα θα φέρει.

Τα χρώματα της Ίριδος

Εσύ είσαι στολισμένη

Ουράνιο τόξο είσαι εσύ

ΣΚΟΠΕΛΟ αγαπημένη.

Μα όμως ξέχασα να πω για κάποια από τα παιδιά σου

Γι' αυτά θα γράψω άλλη φορά, με άλλα χαρίσματα  σου...

Νίκος Καρακίτσος